Το 1993, η Αθηνά Σταράκη-Δασκαλάκη από την Αμνάτο, κοντά στο μοναστήρι του Αρκαδίου, εγκατεστημένη στο Ηράκλειο προχώρησε... στην πα...
Το 1993, η Αθηνά Σταράκη-Δασκαλάκη από την Αμνάτο, κοντά στο μοναστήρι του Αρκαδίου, εγκατεστημένη στο Ηράκλειο προχώρησε... στην παραχώρηση του πατρικού της σπιτιού στον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο, για να βάλει στα «σπλάχνα» του τη λαογραφική ιστορία του χωριού, στεγάζοντας το Λαογραφικό Μουσείο Αμνάτου…
Το σπίτι, κατάλυμα τότε, είχε εγκαταλειφτεί στη φθορά του χρόνου, όμως σε δυο χρόνια άλλαξε όψη και έγινε το ευπαρουσίαστο αρχοντικό που ξεχωρίζει μέσα στο σοκάκι με τα κτίσματα των βενετσιάνικων χαρακτηριστικών, έχοντας στην ίδια γειτονιά τις κατοικίες της γενναίας του ολοκαυτώματος Χαρίκλειας Δασκαλάκη και της μικρής Ελένης Λουκάκη ή Σφακιαναντώνενας, της μοναδικής που επέζησε από την αυτοθυσία στο μοναστήρι…
Στις τρεις μικρές αίθουσες του μουσείου που καταλαμβάνουν συνολικό χώρο 70 τετραγωνικών μέτρων περίπου, χώρεσε με μεγάλη δυσκολία ο πλούτος της λαογραφίας, μέσα από αντικείμενα του νοικοκυριού, της αγροτικής ζωής αλλά και των παραδοσιακών επαγγελμάτων, καθώς και απολιθώματα της περιοχής, ιστορικά κειμήλια, παλαιά νομίσματα και χαρτονομίσματα και μέρος της τοπικής ιστορίας σε διαφόρους περιόδους του χωριού.
Όταν, λοιπόν, το ερείπιο παραχωρήθηκε και ήταν ένα από τα πολλά που αφέθηκαν σε μαρασμό, οι νέοι του πολιτιστικού συλλόγου με πρωτοπόρο τον τότε πρόεδρο του Γιώργο Κανακάκη, μέσα στο δικό τους όραμα κινητοποιήθηκαν ώστε το «πεθαμένο» να πάρει ζωντάνια και οι πόρτες να ανοίγουν ξανά σε ξένους και Έλληνες που εκδήλωναν ενδιαφέρον για την Κρήτη του χθες! Ενδεικτικό αυτού του ενδιαφέροντος είναι ότι από το 1995 που λειτούργησε το μουσείο ως και σήμερα το έχουν επισκεφτεί περί τα τριάντα χιλιάδες άτομα, Έλληνες και ξένοι…
«Η ανακαίνιση του κτηρίου», επισημαίνει κάνοντας αναφορά στην αποκατάσταση του ο κ. Κανακάκης, «άρχισε με την παραχώρηση του, συμβάλλοντας όλοι οι χωριανοί και αρκετοί με προσωπική εργασία.
Το ποσό που δαπανήσαμε τότε, στο σημερινό νόμισμα φτάνει στις 12 χιλιάδες ευρώ και προήλθε από το ταμείο του συλλόγου και από εισφορές των κατοίκων. Για μας ήταν ένας στόχος που τον πετύχαμε στηριζόμενοι στο όραμά μας να κρατήσουμε ζωντανό το χθες που διδάσκει τις γενιές του σήμερα και θα διδάσκει και τα παιδιά του αύριο…»
ΤΑ ΕΚΘΕΜΑΤΑ
Το πλήθος των εκθεμάτων προέρχεται από τα σπίτια των κατοίκων της Αμνάτου που έσπευσαν και τα παραχώρησαν και οι παραχωρήσεις αντικειμένων συνεχίζοντα. Στο «υπερφορτωμένο» μουσείο το υλικό που έχει συγκεντρωθεί και εκτίθεται είναι πολύτιμο και μάλιστα ορισμένα από τα εκθέματα του χαρακτηρίζονται δυσεύρετα.
Παρά τη στενότητα των χώρων, το πρώτο δωμάτιο είναι αφιερωμένο στις απασχολήσεις της παλαιάς νοικοκυράς και είναι εγκατεστημένος ο παλιός αργαλειός. Εκεί υπάρχουν έπιπλα, υφαντά και άλλα είδη του παλιού αρχοντόσπιτου της Κρήτης…
Στην επόμενη αίθουσα φιλοξενούνται σε προθήκες ορυκτά πετρώματα, νομίσματα και χαρτονομίσματα και ιστορικές φωτογραφίες της κοινωνικής ζωής της Αμνάτου και στην τρίτη βρίσκεται το φουρνόσπιτο και τα εργαλεία των παραδοσιακών επαγγελμάτων.
«Το καλοκαίρι», σημειώνει ο κ. Κανακάκης, «η πλειοψηφία των επισκεπτών του μουσείου είναι ξένοι τουρίστες που καταβάλλουν ένα συμβολικό αντίτιμο με την είσοδό τους, ώστε να καλυφτεί μέρος των εξόδων λειτουργίας του. Η είσοδος για μαθητές και Έλληνες είναι δωρεάν…»
Το όραμα, ωστόσο, των νέων της Αμνάτου, κι αυτό είναι το παρήγορο και ελπιδοφόρο σημάδι, δεν εξαντλείται μόνο στον εμπλουτισμό και στην παραπέρα ανάπτυξη του Λαογραφικού Μουσείου, αλλά επεκτείνεται και σε άλλους τομείς του πολιτισμού και της κοινωνικής προσφοράς και ήδη έχουν δώσει δείγματα γραφής. Όμως, ο δρόμος μέχρι τη δική τους Ιθάκη συνεχίζεται…
madeincreta.gr
Το σπίτι, κατάλυμα τότε, είχε εγκαταλειφτεί στη φθορά του χρόνου, όμως σε δυο χρόνια άλλαξε όψη και έγινε το ευπαρουσίαστο αρχοντικό που ξεχωρίζει μέσα στο σοκάκι με τα κτίσματα των βενετσιάνικων χαρακτηριστικών, έχοντας στην ίδια γειτονιά τις κατοικίες της γενναίας του ολοκαυτώματος Χαρίκλειας Δασκαλάκη και της μικρής Ελένης Λουκάκη ή Σφακιαναντώνενας, της μοναδικής που επέζησε από την αυτοθυσία στο μοναστήρι…
Στις τρεις μικρές αίθουσες του μουσείου που καταλαμβάνουν συνολικό χώρο 70 τετραγωνικών μέτρων περίπου, χώρεσε με μεγάλη δυσκολία ο πλούτος της λαογραφίας, μέσα από αντικείμενα του νοικοκυριού, της αγροτικής ζωής αλλά και των παραδοσιακών επαγγελμάτων, καθώς και απολιθώματα της περιοχής, ιστορικά κειμήλια, παλαιά νομίσματα και χαρτονομίσματα και μέρος της τοπικής ιστορίας σε διαφόρους περιόδους του χωριού.
Όταν, λοιπόν, το ερείπιο παραχωρήθηκε και ήταν ένα από τα πολλά που αφέθηκαν σε μαρασμό, οι νέοι του πολιτιστικού συλλόγου με πρωτοπόρο τον τότε πρόεδρο του Γιώργο Κανακάκη, μέσα στο δικό τους όραμα κινητοποιήθηκαν ώστε το «πεθαμένο» να πάρει ζωντάνια και οι πόρτες να ανοίγουν ξανά σε ξένους και Έλληνες που εκδήλωναν ενδιαφέρον για την Κρήτη του χθες! Ενδεικτικό αυτού του ενδιαφέροντος είναι ότι από το 1995 που λειτούργησε το μουσείο ως και σήμερα το έχουν επισκεφτεί περί τα τριάντα χιλιάδες άτομα, Έλληνες και ξένοι…
«Η ανακαίνιση του κτηρίου», επισημαίνει κάνοντας αναφορά στην αποκατάσταση του ο κ. Κανακάκης, «άρχισε με την παραχώρηση του, συμβάλλοντας όλοι οι χωριανοί και αρκετοί με προσωπική εργασία.
Το ποσό που δαπανήσαμε τότε, στο σημερινό νόμισμα φτάνει στις 12 χιλιάδες ευρώ και προήλθε από το ταμείο του συλλόγου και από εισφορές των κατοίκων. Για μας ήταν ένας στόχος που τον πετύχαμε στηριζόμενοι στο όραμά μας να κρατήσουμε ζωντανό το χθες που διδάσκει τις γενιές του σήμερα και θα διδάσκει και τα παιδιά του αύριο…»
ΤΑ ΕΚΘΕΜΑΤΑ
Το πλήθος των εκθεμάτων προέρχεται από τα σπίτια των κατοίκων της Αμνάτου που έσπευσαν και τα παραχώρησαν και οι παραχωρήσεις αντικειμένων συνεχίζοντα. Στο «υπερφορτωμένο» μουσείο το υλικό που έχει συγκεντρωθεί και εκτίθεται είναι πολύτιμο και μάλιστα ορισμένα από τα εκθέματα του χαρακτηρίζονται δυσεύρετα.
Παρά τη στενότητα των χώρων, το πρώτο δωμάτιο είναι αφιερωμένο στις απασχολήσεις της παλαιάς νοικοκυράς και είναι εγκατεστημένος ο παλιός αργαλειός. Εκεί υπάρχουν έπιπλα, υφαντά και άλλα είδη του παλιού αρχοντόσπιτου της Κρήτης…
Στην επόμενη αίθουσα φιλοξενούνται σε προθήκες ορυκτά πετρώματα, νομίσματα και χαρτονομίσματα και ιστορικές φωτογραφίες της κοινωνικής ζωής της Αμνάτου και στην τρίτη βρίσκεται το φουρνόσπιτο και τα εργαλεία των παραδοσιακών επαγγελμάτων.
«Το καλοκαίρι», σημειώνει ο κ. Κανακάκης, «η πλειοψηφία των επισκεπτών του μουσείου είναι ξένοι τουρίστες που καταβάλλουν ένα συμβολικό αντίτιμο με την είσοδό τους, ώστε να καλυφτεί μέρος των εξόδων λειτουργίας του. Η είσοδος για μαθητές και Έλληνες είναι δωρεάν…»
Το όραμα, ωστόσο, των νέων της Αμνάτου, κι αυτό είναι το παρήγορο και ελπιδοφόρο σημάδι, δεν εξαντλείται μόνο στον εμπλουτισμό και στην παραπέρα ανάπτυξη του Λαογραφικού Μουσείου, αλλά επεκτείνεται και σε άλλους τομείς του πολιτισμού και της κοινωνικής προσφοράς και ήδη έχουν δώσει δείγματα γραφής. Όμως, ο δρόμος μέχρι τη δική τους Ιθάκη συνεχίζεται…
madeincreta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση