Βήματα αισιοδοξίας και άφθονης παραμυθίας ως προεκλογικό αντίδωρο...

Ένα ευθυμογράφημα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.  Το ευθυμογράφημα που ακολουθεί οφείλει τα πάντα στην μνημειώδη δημοσίευση της ηλεκτρον...

Ένα ευθυμογράφημα
του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. 

Το ευθυμογράφημα που ακολουθεί οφείλει τα πάντα στην μνημειώδη δημοσίευση της ηλεκτρονικής έκδοσης «του Βήματος» στις 15/04/2013, 15:29 υπό τον χαρμόσυνο τίτλο «Και όμως η Ελλάδα αλλάζει...» Πρόκειται για ένα παιχνίδι μεταξύ Θέσης και Αντίθεσης καταμεσής της ελληνικής κρίσης. Τη Θέση εκφράζει ο συντάκτης «του Βήματος», το κείμενο του οποίου παρατίθεται αυτούσιο και την Αντίθεση η αυτόματη γραφή του συντάκτη αυτού του σημειώματος, η οποία περικλείεται από αγκύλες ([ ]). Δεν πρόκειται ασφαλώς ούτε για επεξήγηση στο αρχικό κείμενο (πηγή), ούτε για παρεμβολή παραλειπομένων, αλλά για αυτόματη ανάδραση ενός αναγνώστη στην συγκεκριμένη πηγή της κυβερνητικής παραμυθίας, μάλλον με χιουμοριστική, δεικτική διάθεση, η οποία δεν αποτελεί όμως σε καμία περίπτωση ηθόγραμμα.

Τίτλος: Και όμως η Ελλάδα αλλάζει... [Αντί-τιτλος: Και όμως η Ελλάδα βράζει, ενώ βουλιάζει…]

Κατά την τρέχουσα άποψη η ελληνική οικονομία βυθίζεται [παρότι στην πραγματικότητα η ελληνική οικονομία πνίγηκε, πνίγεται, μέσα στα επτά κύματα (χρόνια) ύφεσης, άρα] η Ελλάδα φθίνει και η κοινωνία φτωχαίνει [κατά την τρέχουσα εμπειρία και όχι άποψη]. Είναι ίσως η πιο διαδεδομένη γνώμη στη χώρα, σύμφωνα με την οποία όλα είναι ζοφερά και καμιά ελπίδα δεν φαίνεται στον ορίζοντα [παρότι το ρουσφέτι συνεχίζεται, η παραοικονομία οργιάζει, οι εξυπηρετήσεις των ημετέρων της διαπλοκής επίσης, όπως και το ελληνικό έθιμο νομιμοποίησης της πολιτικά ορθής παρανομίας και κάθε είδους αυθαιρεσίας. Και αυτά με μεγαλύτερη ένταση, εν όψει της ιερής ανάγκης κάλυψης της τρύπας του προϋπολογισμού. Έτσι αποχαρακτηρίζεται η προηγούμενη παρανομία, για να νομιμοποιηθεί ηθικά η επόμενη]. Ωστόσο μια πιο διεισδυτική ματιά άλλα φανερώνει [πως η γνώμη αυτή ελάχιστα προσεγγίζει την απείρως χειρότερη πραγματικότητα, που διασκεδάζεται δολίως από την υπερβατικά μυθοπλαστική στατιστική του καθεστώτος και τα «δημοφιλή» παπαγαλάκια του].

Η ελληνική οικονομία μετά το πρώτο σοκ των μνημονίων αρχίζει να αντιδρά και διαμορφώνει σε όλα της τα πεδία ζώνες αλλαγών [που αντί να σφίγγουν την μέση της, σφίγγουν τον λαιμό της]. Δεν υπάρχει τομέας που να μην δέχεται την επιρροή και επίδραση των νέων συνθηκών [και έτσι όλα απορυθμίζονται ταυτόχρονα, κάτι σαν σε συντεταγμένο χάος]! Τα δημόσια οικονομικά κινούνται σε νέα [υπόγεια] βάση εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη σπάταλη [με κανόνα το κράτος δεν πληρώνει τις οφειλές του στους πολίτες για να μην αναδιανεμηθεί στο εσωτερικό ο πλούτος που παράγεται στη χώρα, μια και ετούτος έχει προ-δεσμευτεί από τους δανειστές του κράτους] και απολύτως ανεξέλεγκτη [από τους δανειστές τροχιά, ώστε ακόμα και όταν παραχθεί πραγματικό πλεόνασμα αυτό να δεσμεύεται από εκείνους, αντί να τροφοδοτεί την ανάπτυξη].

Σήμερα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα οι δαπάνες ξαναμετριούνται, [και ξαναμετριούνται και θα ξαναμετριούνται, αλλά πάλι δεν θα βγαίνει ο λογαριασμός. Δεν συμφωνεί ο ταμίας με τον λογιστή] το λιγότερο κρατικό χρήμα ξοδεύεται με φειδώ [ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, σου λένε], άπαντες νιώθουν υπεύθυνοι [σύμφωνα το πνεύμα υπευθυνότητας που μετέτρεψε τον κ. Σαμαρά από ανεύθυνο κήρυκα των «Ζαππείων» σε υπεύθυνο για την διεύρυνση της κρίσης, ενώ τώρα αυτό τούτο το πνεύμα επιχειρείται να μεταλαμπαδευτεί στην διοίκηση και στον λαό] - κι αν υπάρχουν ανεύθυνοι [μια φανταστική υπόθεση κάνουμε] είναι η σπάθη της δικαιοσύνης που τους επαναφέρει στην τάξη [διότι τάξη και σπάθη αποτελούν έννοιες που συστήνουν τον οργανισμό της δικαιοσύνης, για όσους δεν γνωρίζουν την ιδεολογία του αυταρχισμού μας. Η σπάθη είναι το σημαίνον, η τάξη το σημαινόμενο, αλλά κατά τα λοιπά είμαστε δημοκρατικοί και φιλελεύθεροι άνθρωποι που αντιπαλεύουμε τον ναζισμό και τον σταλινισμό] - και βεβαίως τα έσοδα πλέον διεκδικούνται [και θα διεκδικούνται - σε ό, τι αφορά μάλιστα στους μεγάλους οφειλέτες, με την ίδια έννοια που διεκδικήθηκαν οι αποζημιώσεις από την γερμανική εισβολή και κατοχή - καθώς το κράτος έχει δικαιώματα και οι πολίτες μόνον υποχρεώσεις], η πίεση στους οφειλέτες είναι εμφανής διά γυμνού οφθαλμού [δηλαδή δια των παραπλανητικών και διασκεδαστικών πρωτοσέλιδων και ραδιοτηλεοπτικών μεταδόσεων], ουδείς εξ αυτών αισθάνεται ασφαλής [ενώ όλοι οι άλλοι, έντιμοι καλοπληρωτές, νοιώθουν μια πρωτόγνωρη ασφάλεια για τους ίδιους και τα παιδιά τους] και οι περισσότεροι αν μη τι άλλο επιζητούν τη ρύθμιση των οφειλομένων [ακολουθώντας την γνωστή τακτική στρίβειν δια της ρυθμίσεως].

Κανείς δεν ισχυρίζεται [εκτός από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό] ότι έχουν διαμορφωθεί σταθερά δημοσιονομικά πεδία, αλλά είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα έχει ξεφύγει από τη άφρονα χαλαρότητα του 2009. [Μια χαλαρότητα που ασφαλώς καμία σχέση δεν έχει με διαπλοκές, νταβάδες, διαφθορά υπό την αιγίδα του δικομματισμού ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και διακομματική κραιπάλη με υπερτιμολογήσεις που φθάνουν και το 2.000%, αλλά και έκδοση εικονικών τιμολογίων για προμήθειες στο Δημόσιο μέσω off-shore εταιρειών που επιχορηγήθηκαν με δεκάδες δισεκατομμύρια, τα οποία χορηγήθηκαν από τα τέσσερα πλαίσια στήριξης].

Ο διασυνδεδεμένος [με το πολιτικό σύστημα και μπόλικους πεζεβέγκηδες] και απολύτως προβληματικός τραπεζικός τομέας [παναγία μου, μια αποκάλυψη!] επίσης έχει εισέλθει σε τροχιά σταθεροποίησης και επαναπροσδιορισμού [καθώς όπως γνωρίζετε σταθεροποίηση και απορρύθμιση πάνε χέρι-χέρι στις τράπεζες. Αν δεν αποσταθεροποιηθούν εντελώς, πώς θα σταθεροποιηθούν, ξεπουλημένες εντελώς, αλλά όχι αφιλοκερδώς στη συνέχεια;] Όπως όλα δείχνουν μέχρι το τέλος Μαΐου [που αντιστοιχεί στο τέλος της εποχής της μεταπολίτευσης, σύμφωνα με τον Γιαννακόπουλο] θα έχει διαμορφωθεί η νέα αρχιτεκτονική [κορινθιακού ρυθμού] του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Τέσσερις συστημικές [δηλαδή θύματα διαπλοκής και επισφαλειών] Τράπεζες θα αποτελέσουν τον κορμό του. Εθνική, Alpha Bank, Πειραιώς και Eurobank, με ιδιώτες ή χωρίς ιδιώτες μετόχους [με καταθέτες ή δίχως καταθέτες] θα ανακεφαλαιοποιηθούν μέχρι το τέλος Μαΐου, θα λάβουν τα απαιτούμενα κεφάλαια [από την τσέπη του Έλληνα για να τον δανείσουν ξανά με τα λεφτά του, για τα οποία θα πληρώνει διπλό τόκο] και για την αντιμετώπιση των όποιων δύσκολων συνθηκών αντιμετωπίσουν και θα προικοδοτηθούν [σύμφωνα με το χρηματιστικό έθιμο ο μικρός προικίζει τον μεγάλο και ο λαός τον Τραπεζίτη] με ότι καλύτερο απομείνει από τις υπόλοιπες μικρότερες, οι οποίες αν δεν βρουν μόνες τους τα απαιτούμενα κεφάλαια [εδώ πια δεν κάνουμε υπερβατική υπόθεση, αλλά μαύρο χιούμορ] θα απορροφηθούν από τις τέσσερις μεγάλες [οι οποίες θα απορροφηθούν, με την ίδια στρατηγική, από τρείς ή δύο μεγαλύτερες και πάει λέγοντας η συγκέντρωση του κεφαλαίου στα κέντρα της πόλωσής του].

Οι τύχες του καλού Τ.Τ., της καλής Proton, της Αττικής, της Probank και της FBB θα κριθούν μέχρι το τέλος Μαΐου [και μην ακούτε αυτούς που προδιαγράφουν την τύχη τους, αυτοί δεν γνωρίζουν πως οι καλοί πάνε αποκλειστικά στον «διάβολο», ενώ οι κακοί παντού]. Με άλλα λόγια ο τραπεζικός τομέας θα ασφαλισθεί έναντι των πολλών κινδύνων, ώστε να μπορέσει να επαναχρηματοδοτήσει επαρκώς την ελληνική οικονομία και να συμβάλει τα μέγιστα στην επανεκκίνησή του [αν και αυτό υπό τις σημερινές συνθήκες στην αγορά θα αποτελούσε μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν που διατείνεται πως επιχειρεί να αποφύγει, με την εγγύηση φυσικά που προσφέρει η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού].

Αντιστοίχως μπορεί να πει κανείς ότι οι περισσότερες των επιχειρήσεων όλα τα προηγούμενα χρόνια αφού δοκιμάσθηκαν πολλαπλώς στο απολύτως προβληματικό οικονομικό περιβάλλον αναδιαρθρώθηκαν [δηλαδή, χρεοκόπησαν ή λειτουργούν σαν χρεοκοπημένες] και πλέον μπορεί να πει κανείς ότι από καλύτερες θέσεις μπορούν να δράσουν στο νέο περιβάλλον που οικοδομείται σιγά – σιγά, [καθώς δεν υπάρχει καλύτερη θέση από αυτή εκείνου που ιδιωτικοποιεί τα κέρδη και κρατικοποιεί τις ζημίες του, αναδιαρθρωνόμενος].

Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ελληνική επικράτεια επιχείρηση που σέβεται τον εαυτό της και δεν προέβη σε αποφασιστικές κινήσεις [κυρίως απολύσεις, διαμαρτυρήσεις, αγωγές και μηνύσεις, όπως και ελιγμούς με «κουφούς» διακανονισμούς] στήριξης ή επέκτασης της δραστηριότητας. [Άρα, η έννοια του σεβασμού στην ελληνική επικράτεια τώρα αποκτά ολοκληρωμένο ηθικά περιεχόμενο και η εμπιστοσύνη στην αγορά αποκαθίσταται δια της απόλυτης έλλειψής της. Δεν είναι αντίφαση, είναι μεταμοντέρνα οικονομικά και ρωτήστε τον Γιαννακόπουλο να σας το εξηγήσει. (Όποιον Γιαννακόπουλο προτιμάτε)!] Το ότι επέζησαν στο περιβάλλον βαθιάς ύφεσης φανερώνει του λόγου το αληθές.

Γενικώς μπορεί να πει κανείς έπειτα από τέσσερα χρόνια δεν είναι όλα μαύρα, όπως οι περισσότεροι πιστεύουν [για όσους δεν είναι κατάμαυρα μάλιστα είναι ολόλευκα]. Η κρίση άλλαξε την ελληνική οικονομία και επίσης κατέρριψε στερεότυπες αντιλήψεις [της μορφής: χώρες της ευρωζώνης δεν πτωχεύουν, η Ελλάδα δεν θα κάνει ποτέ αναδιάρθρωση δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, λεφτά υπάρχουν, Ταμεία υπάρχουν, κράτος υπάρχει, η κυβέρνηση κυβερνά, στη βουλή δεν υπάρχουν πιστόλια που σε σημαδεύουν στον κρόταφο, η χούντα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ είναι κάτι διαφορετικό από τη ΝΔ, και γενικώς πως υπάρχει ασφάλεια ζωής, εργασίας, γάμου, σπουδών, επενδύσεων, καταθέσεων και πολιτικών διαθέσεων]. Επιπλέον κινητοποίησε τους πάντες και τα πάντα [εκτός από τον ίδιο τον λαό]. Θα φανεί η διαφορά προσεχώς [ακόμη και σε όσους δεν την ένοιωσαν βαθειά μέσα τους μέχρι σήμερα. Αυτή η διαχείριση της κρίσης διευρύνει την διαφορά στην ελληνική κοινωνία και να δείτε πως το καθεστώς θα μετατραπεί από δύο ταχυτήτων σε δύο απολύτως διαχωρισμένων τάξεων. Προσεχώς!]

Αν μάλιστα οι δανειστές και εταίροι αποδεχθούν την πρόοδο - όπως ήδη κάνουν - και προσδώσουν αξιοπιστία στο νέο λιτό σχήμα [που σημαίνει μόνιμη και διευρυνόμενη λιτότητα: φτωχοποίηση και παρατεταμένη μείωση του εισοδήματος] της ελληνικής οικονομίας [ενισχύοντας την διαπλοκή] πολλά μπορούν να αλλάξουν και μάλιστα πολύ γρηγορότερα απ' ότι νομίζουν οι περισσότεροι. [Δεν πρόκειται να μείνει τίποτα όρθιο και τίποτα αξιόπιστο. Θα σαρωθούν όσες κοινωνικές ελευθερίες και δικαιώματα δεν έχουν ήδη πάει στη χωματερή. Η πρόοδος στην Ελλάδα βρίσκεται στα χέρια των δανειστών και εταίρων της. Αν τυχόν δεν ενισχύσουν την διαπλοκή, τότε θα χαρακτηριστούν δικαίως εχθροί της προόδου, εκτός από αχάριστοι και αφιλότιμοι και θα εκδιωχθούν από το ελληνικό έδαφος, το ιερό. Η «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία» θα αποκτήσει πάλι, σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση, το χαμένο ΒΗΜΑ της].

Το φως στο τούνελ αρχίζει και αχνοφαίνεται. [Πληρώστε τα διόδια και σβήστε τα φώτα για να το απολαύσετε όλοι σας! Για την καραμπόλα δεν ευθύνεται ο νέος «κήρυκας» του φωτός «στο άκρο του τούνελ», ο οποίος ασφαλώς συμπίπτει με τον παλαιό. Ας πρόσεχες που βάδιζες, δηλαδή πώς οδηγούσες εσύ προσωπικά, στο τούνελ, θα σου πει ξανά-μανά, μετά την ζημιά λόγω ψευδαίσθησης περί της φωτεινότητας του χώρου]. Τώρα στο τέλος του δρόμου της μεγάλης προσπάθειας θέλει υπομονή και επιμονή. [Επιμονή στην κοινωνική καταστροφή και υπομονή στην δημιουργία συνθηκών για την επόμενη]. Η Ελλάδα μπορεί να κερδίσει το στοίχημα [που δεν έπαιξε ο λαός της, αλλά άλλοι γνωστοί και άγνωστοι που στοιχημάτισαν και στοιχηματίζουν στην πλάτη της] παρά τα όσα απαισιόδοξα μεταδίδονται από κεκτημένη ταχύτητα [μέσω ημών]. [Συγνώμη Αντώνη, δεν τα προλαβαίνω όλα. Μου ξεφεύγουν κάποια απαισιόδοξα, αλλά όπως βλέπεις τα μετατρέπω σε …αισιόδοξα! Ναι, μπορούμε όλοι να μετατρέψουμε την απαισιοδοξία των πολλών σε αισιοδοξία των λίγων, αρκεί να συνεχίσουμε με επιμονή και υπομονή στο ίδιο μοτίβο, που κατέστησε την διαπλοκή οργανικό χαρακτηριστικό της κοινής γνώμης. Άρα, η διαπλοκή μπορεί να μετασχηματίζει την ύλη και τις υλικές σχέσεις στην Ελλάδα υπέρ της, δίχως να γίνεται ορατή και αντιληπτή δια των υπολοίπων αισθήσεων και να φθείρεται. Ως άφθαρτο, αναλλοίωτο, διαχρονικό και πανταχού παρόν πνεύμα…]

[Το εκλογικό νεύμα που υπηρετείται από αυτό το πνεύμα έγινε αντιληπτό, αλλά υπήρξε ολίγον άγαρμπο, θα έλεγα. Θα μου πεις, για να ταιριάζει με τις ερχόμενες (συντομότατα) εκλογές! Σύμφωνοι, η καθεστωτική παραμυθία αποτελεί την υπόσχεση για «αντίδωρο», για ένα μικρό κομμάτι άρτου από το αγιασμένο στην καθεστωτική προσκομιδή πρόσφορο, ακόμη και σε όσους πιστούς στην διαπλοκή δεν κοινώνησαν… και ιδίως προς αυτούς! Αν υπάρχει πρόβλημα κατανόησης της τελευταίας φράσης, ζητήστε την βοήθεια (ερμηνευτική) του Γιώργου Βέλτσου. Όσο για το ποιοι από την Συγκυβέρνηση και γιατί ετοιμάζονται να βάλουν ύπουλη τρικλοποδιά στην κ. Μέρκελ, συνεχίζοντας προδήλως το αντιλαϊκό τους παίγνιο και ευθυγραμμισμένοι απολύτως με την πολιτεία και τα κίνητρα Γιώργου Παπανδρέου, μην ρωτήσετε τον κ. Βέλτσο, «προσφέρομαι» εγώ, προσεχώς… με την καλή και εποικοδομητική έννοια ασφαλώς. Προσέξτε άπαντες, η Θέση έχει και εσωτερική Αντίθεση η οποία είναι αυτή που στην ουσία κάνει πολιτική. Με αυτό δεν αναφέρομαι στις εσωτερικές αντιθέσεις της Συγκυβέρνησης, αλλά στην πολιτικοοικονομική Αντίθεση, που προκαλεί η Θέση «πάση θυσία στο ευρώ και στην πιστή εφαρμογή των επιλογών της τρόικας].