Του Νικολάου Ποταμιά, δικηγόρου. Στις αρχές του 17ου αιώνα η ιδεολογική επικυριαρχία του Διαφωτισμού ήταν ήδη εδραιωμένη. Οι αρχές και ...
Του Νικολάου Ποταμιά,
δικηγόρου.
δικηγόρου.
Στις αρχές του 17ου αιώνα η ιδεολογική επικυριαρχία του Διαφωτισμού ήταν ήδη εδραιωμένη. Οι αρχές και οι θέσεις του Διαφωτισμού εστιάζονταν κυρίως στα εξής
1.Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του καλός και αγαθός αλλά τον αλλοτριώνουν οι κακοί θεσμοί και η έλλειψη ελευθερίας.
2. Η ελευθερία ταυτίζεται με την ανθρώπινη ευτυχία, η οποία είναι ατομική .
3.Ο Λόγος της ανθρώπινης ελευθερίας είναι καθολικός και οικουμενικός ,δεν επιδέχεται καμία εξαίρεση, αποτελεί το ανώτατο και τελευταίο στάδιο του πολιτισμού και οτιδήποτε στέκεται εμπόδιο πρέπει να παραμεριστεί.
Κόντρα σ αυτό το ρεύμα σκέψης γεννήθηκε η Δεξιά ιδεολογία. Ο Ναπολιτάνος φιλόσοφος Βίκο το 1725 κριτικάρει την καθολικότητα των αρχών του Διαφωτισμού προτάσσοντας την εμπειρία της ιστορίας και της παράδοσης. Όμως θεμελιωτής της Δεξιάς αντιφιλελεύθερης σκέψης ήταν ο Γερμανός φιλόσοφος Χέρντερ που εισάγει την συλλογική ταυτότητα του έθνους ως προσδιοριστικό παράγοντα της ανθρώπινης βούλησης ερχόμενος σε ευθεία αντίθεση με τον Φιλελευθερισμό που ανάγει την ελευθερία του ανθρώπου σε απόλυτη αρχή, έξω από κάθε ιστορικό και πολιτιστικό πλαίσιο.
Αν θέλουμε να κωδικοποιήσουμε τις ιδεολογικές σημειολογίες της Δεξιάς εθνικιστικής σκέψης έναντι των αρχών του Φιλελευθερισμού θα μπορούσαμε να τις αποδώσουμε ως εξής. Ο Εθνικιστής μιλάει για παράδοση ,Έθνος, Θεό ,πίστη, ιεραρχία, καθήκοντα. Ο Φιλελεύθερος μιλάει για Ορθό Λόγο, ατομική ελευθερία, νόηση, ισότητα, δικαιώματα. Η ερμηνεία των δυο αυτών εννοιών προσδιορίζει δυο διαφορετικές κοσμοθεωρίες, τον Εθνικισμό και τον Φιλελευθερισμό.
Ο Φιλελευθερισμός ταυτίζεται με την μείωση του κρατισμού, περιορισμό των παρεμβάσεων του κράτους στην οικονομία, απελευθέρωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από την γραφειοκρατία. Ταυτίζεται κοινωνικά με την υπεράσπιση όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων.
O Σοσιαλισμός που εμφανίστηκε τον 19 αιώνα ήθελε η κοινωνική ιδιοκτησία να αντικαταστήσει την ατομική ιδιοκτησία. Να καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ανάθεσε το έργο στον καθοδηγητή και τη βία. Ευτυχώς που δεν κερδίσαμε έλεγε ο Χρόνης Μίσσιος « Οι καθοδηγητές μας σκέτα καθίκια .Θα έβλεπαν τα ραδίκια ανάποδα όσοι διαφωνούσαν. » ΄Ετσι οι κοινωνίες προτίμησαν να βρίσκονται στο έλεος του εμπορίου από το να βρίσκονται στο έλεος ενός ηλιθίου καθοδηγητή.
Ο Φιλελευθερισμός σήμερα κυριαρχεί σε όλο τον κόσμο. Ο Ντεπαρτιέ πήρε τα χρήματά του από την μητρόπολη του καπιταλισμού και τα πήγε στην άλλοτε κραταιά μητρόπολη του σοσιαλισμού. Σήμερα όλοι συμφωνούμε ότι κανένας δεν ξοδεύει τα λεφτά του άλλου τόσο προσεκτικά όσο τα δικά του. Αφού το μοντέλο δανείζομαι από ένα αστείρευτο πηγάδι για μια ζωή έλαβε τέλος ας καταφύγουμε στον ενάρετο δανεισμό. Δανεισμό τεχνογνωσίας για ανάπτυξη και παραγωγή. Η ελεύθερη αγορά στις πιστωτικές κάρτες ,την κατανάλωση και τις εισαγωγές ας γίνει παραγωγή και εξαγωγές. Το νοικοκύρεμα δεν συνιστά ταπείνωση. Και η προσωπική ευθύνη προηγείται της συλλογικής ευθύνης.
Όσο για τον Εθνικισμό, οι επόμενες γενιές θα ξεχάσουν το νόημά του. Θα ζουν σε κοινότητες οι οποίες θα βασίζονται στις κοινές ιδέες ανθρώπων που ζουν σε διαφορετικά μέρη του κόσμου. Τα κράτη –έθνη όπως τα ξέρουμε σήμερα, δεν θα υπάρχουν. Ο πλανήτης θα ενωθεί και επομένως οι όροι εθνική κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα θα χάσουν τη σημασία τους. Τα σύνορα θα τα χαράσσει ο καθένας μας στον κυβερνοχώρο
2. Η ελευθερία ταυτίζεται με την ανθρώπινη ευτυχία, η οποία είναι ατομική .
3.Ο Λόγος της ανθρώπινης ελευθερίας είναι καθολικός και οικουμενικός ,δεν επιδέχεται καμία εξαίρεση, αποτελεί το ανώτατο και τελευταίο στάδιο του πολιτισμού και οτιδήποτε στέκεται εμπόδιο πρέπει να παραμεριστεί.
Κόντρα σ αυτό το ρεύμα σκέψης γεννήθηκε η Δεξιά ιδεολογία. Ο Ναπολιτάνος φιλόσοφος Βίκο το 1725 κριτικάρει την καθολικότητα των αρχών του Διαφωτισμού προτάσσοντας την εμπειρία της ιστορίας και της παράδοσης. Όμως θεμελιωτής της Δεξιάς αντιφιλελεύθερης σκέψης ήταν ο Γερμανός φιλόσοφος Χέρντερ που εισάγει την συλλογική ταυτότητα του έθνους ως προσδιοριστικό παράγοντα της ανθρώπινης βούλησης ερχόμενος σε ευθεία αντίθεση με τον Φιλελευθερισμό που ανάγει την ελευθερία του ανθρώπου σε απόλυτη αρχή, έξω από κάθε ιστορικό και πολιτιστικό πλαίσιο.
Αν θέλουμε να κωδικοποιήσουμε τις ιδεολογικές σημειολογίες της Δεξιάς εθνικιστικής σκέψης έναντι των αρχών του Φιλελευθερισμού θα μπορούσαμε να τις αποδώσουμε ως εξής. Ο Εθνικιστής μιλάει για παράδοση ,Έθνος, Θεό ,πίστη, ιεραρχία, καθήκοντα. Ο Φιλελεύθερος μιλάει για Ορθό Λόγο, ατομική ελευθερία, νόηση, ισότητα, δικαιώματα. Η ερμηνεία των δυο αυτών εννοιών προσδιορίζει δυο διαφορετικές κοσμοθεωρίες, τον Εθνικισμό και τον Φιλελευθερισμό.
Ο Φιλελευθερισμός ταυτίζεται με την μείωση του κρατισμού, περιορισμό των παρεμβάσεων του κράτους στην οικονομία, απελευθέρωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από την γραφειοκρατία. Ταυτίζεται κοινωνικά με την υπεράσπιση όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων.
O Σοσιαλισμός που εμφανίστηκε τον 19 αιώνα ήθελε η κοινωνική ιδιοκτησία να αντικαταστήσει την ατομική ιδιοκτησία. Να καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ανάθεσε το έργο στον καθοδηγητή και τη βία. Ευτυχώς που δεν κερδίσαμε έλεγε ο Χρόνης Μίσσιος « Οι καθοδηγητές μας σκέτα καθίκια .Θα έβλεπαν τα ραδίκια ανάποδα όσοι διαφωνούσαν. » ΄Ετσι οι κοινωνίες προτίμησαν να βρίσκονται στο έλεος του εμπορίου από το να βρίσκονται στο έλεος ενός ηλιθίου καθοδηγητή.
Ο Φιλελευθερισμός σήμερα κυριαρχεί σε όλο τον κόσμο. Ο Ντεπαρτιέ πήρε τα χρήματά του από την μητρόπολη του καπιταλισμού και τα πήγε στην άλλοτε κραταιά μητρόπολη του σοσιαλισμού. Σήμερα όλοι συμφωνούμε ότι κανένας δεν ξοδεύει τα λεφτά του άλλου τόσο προσεκτικά όσο τα δικά του. Αφού το μοντέλο δανείζομαι από ένα αστείρευτο πηγάδι για μια ζωή έλαβε τέλος ας καταφύγουμε στον ενάρετο δανεισμό. Δανεισμό τεχνογνωσίας για ανάπτυξη και παραγωγή. Η ελεύθερη αγορά στις πιστωτικές κάρτες ,την κατανάλωση και τις εισαγωγές ας γίνει παραγωγή και εξαγωγές. Το νοικοκύρεμα δεν συνιστά ταπείνωση. Και η προσωπική ευθύνη προηγείται της συλλογικής ευθύνης.
Όσο για τον Εθνικισμό, οι επόμενες γενιές θα ξεχάσουν το νόημά του. Θα ζουν σε κοινότητες οι οποίες θα βασίζονται στις κοινές ιδέες ανθρώπων που ζουν σε διαφορετικά μέρη του κόσμου. Τα κράτη –έθνη όπως τα ξέρουμε σήμερα, δεν θα υπάρχουν. Ο πλανήτης θα ενωθεί και επομένως οι όροι εθνική κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα θα χάσουν τη σημασία τους. Τα σύνορα θα τα χαράσσει ο καθένας μας στον κυβερνοχώρο
Τα σκέφτηκες καλά αυτά;
ΑπάντησηΔιαγραφή«Όσο για τον Εθνικισμό, οι επόμενες γενιές θα ξεχάσουν το νόημά του. Θα ζουν σε κοινότητες οι οποίες θα βασίζονται στις κοινές ιδέες ανθρώπων που ζουν σε διαφορετικά μέρη του κόσμου. Τα κράτη –έθνη όπως τα ξέρουμε σήμερα, δεν θα υπάρχουν. Ο πλανήτης θα ενωθεί και επομένως οι όροι εθνική κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα θα χάσουν τη σημασία τους. Τα σύνορα θα τα χαράσσει ο καθένας μας στον κυβερνοχώρο»