Γράφει ο Μπαγασάκος Εαν το μακρύ χέρι της γερμανοπρεπούς χρηματοπιστωτικής πειθαρχίας υπεξαίρεσε τις μισές κυπριακές καταθέσεις, επει...
Γράφει ο Μπαγασάκος
Εαν το μακρύ χέρι της γερμανοπρεπούς χρηματοπιστωτικής πειθαρχίας υπεξαίρεσε τις μισές κυπριακές καταθέσεις, επειδή οι Ρώσοι μαφιόζοι δεν προτίμησαν τις γερμανικές Τράπεζες για να διασφαλίσουν το μαύρο χρήμα τους, γιατί τότε δεν...
νομιμοποιούνται οι Ιταλοί να απαλλοτριώσουν την αξία των καταθέσεων της ιταλικής Μαφίας στις γερμανικές Τράπεζες, κουρεύοντας τις καταθέσεις των γερμανικών Τραπεζών άνω των 100000 ευρώ, στο ποσοστό που χρειάζεται για να ισοσκελισθεί αυτή η αξία;
Η αρχιτεκτονική του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι σύμφυτη με την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων σε ποσοστό 40% του παγκόσμιου πλούτου, ιδιοκτησίας και διαχείρισης του "περιούσιου" 1% του παγκόσμιου πληθυσμού. Το πρώτο που μπορούμε να σκεφθούμε είναι, ότι αυτό αποτελεί μια τερατώδη αδικία απέναντι στους ουσιαστικούς παραγωγούς αυτού του πλούτου, τους ίδιους τους εργαζόμενους. Το δεύτερο είναι ότι οι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν σε αυτή την αδικία με διεκδικητικό τρόπο. Το τρίτο είναι πως οι ιδιοκτήτες και διαχειριστές αυτών των κεφαλαίων θα αμυνθούν για να οχυρώσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα του οποίου είναι προνομιακοί διαχειριστές, άρα επίσης ιδιοκτήτες, αλλά κυρίως τους κανόνες που το διέπουν, οι οποίοι λειτουργούν ως συσσωρευτικός μηχανισμός, ανεξάρτητα από την συμμετοχή των συσσωρευμένων κεφαλαίων στην παραγωγή αγαθών.
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η τερατώδης αδικία της ανισοκατανομής του παραγόμενου πλούτου δεν είναι ένα καινούριο βίτσιο που συμβαίνει μόνο στις μέρες μας. Η φεουδαρχία και η εκμετάλλευση που εφαρμόστηκε από αυτήν, επέδειξε παρόμοια ανισοκατανομή και κατέρρευσε μόλις οι κολλήγοι πήραν την άγουσα για τα εργοστάσια αναζητώντας καλύτερη τύχη. Η βιομηχανική εποχή σημαδεύτηκε από την δυνατότητα που απέκτησαν σταδιακά οι εργαζόμενοι να διεκδικούν τα δικαιώματά τους, σταματώντας την παραγωγική διαδικασία, πράγμα που πονούσε πολύ τα αφεντικά τους, τα οποία με την σειρά τους ενέδιδαν στις εργασιακές διεκδικήσεις, επειδή από ένα σημείο και πέρα δεν μπορούσαν να καταστείλουν δυναμικά τις απεργίες, έχοντας τότε ανάγκη την απρόσκοπτη παραγωγή αγαθών. Οι διαχειριστές της εμπορευματοπαραγωγής φρόντισαν να εντάξουν την εισοδηματική άνοδο των εργαζόμενών τους στα μακρόπνοα σχέδια χειραγώγησης της κοινωνίας συνολικά.
Η ευμάρεια που υπήρξε για τα μεσαία και κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, ως προϊόν της αυτοματοποίησης και αργότερα λογισμικής οδήγησης της παραγωγής, ήταν ταυτόχρονη με την γιγάντωση των κερδών των διαχειριστών της εμπορευματοπαραγωγής. Όταν κόπασε η ανάπτυξη, όταν σχεδόν όλοι απέκτησαν τα προϊόντα που παρήγαγαν τα εργοστάσια, απλώς τα αντικαθιστούσαν μόλις πάλιωναν και ενώ η Κίνα και η Ινδία παρήγαγαν πλαστικά παιχνιδάκια και προϊόντα ευτελούς αξίας και ποιότητας, οι δυτικοί διαχειριστές της εμπορευματοπαραγωγής αποφάσισαν να μεταφέρουν την παραγωγική διαδικασία και τεχνογνωσία, εκεί που το μεροκάματο είναι αμελητέο μέρος του κόστους. Μόλις λοιπόν οι προηγούμενοι βρήκαν τον τρόπο να ξεφορτωθούν τις εργατικές διεκδικήσεις και την μη κερδοφόρα πλέον εμπορευματοπαραγωγή, άρχιζαν να παίζουν παιχνίδια γιά ενήλικες με τις χρηματιστηριακές αξίες και με τα διάφορα παράγωγα, ασφάλιστρα κινδύνου, εν είδει Καζίνο, αποκομίζοντας "τρελές" αποδόσεις τις περισσότερες φορές, ιδίως όταν η εσωτερική πληροφόρηση ήταν αξιόπιστη.
Ήδη η συσσώρευση μεγάλου μέρους του πλούτου στα χέρια του 1% του πληθυσμού, δεδομένης της αλματώδους ανάπτυξης και παρ' όλες τις εργασιακές και μισθολογικές κατακτήσεις, απεδείχθη γιγαντιαία, τόσο που οι κεφαλαιοκράτες διαχειριστές του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της παραγωγής έπρεπε να αμυνθούν για αυτήν την συσσώρευση, την στιγμή που η ανατολική έκρηξη της παραγωγής, επέφερε ύφεση και ανεργία στην Δύση. Η άμυνα αυτή εμπεριέχει τόσο διοικητικά μέτρα, που είναι η δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική πειθαρχία, όσο και κάθε μέτρο που εξαθλιώνει τον απλό εργαζόμενο πολίτη, με τελικό στόχο την χειραγώγηση κρατών και πολιτών μέσω του χρέους, καθεστώς που ονομάζεται χρηματοπιστωτική δικτατορία, χρεοκρατία.
Αποκορύφωση της επιθετικής άμυνας αυτής είναι ο διπλός στόχος που επέλεξε το χρηματοπιστωτικό σύστημα με την κλοπή μέρους των καταθέσεων πολιτών στην Κύπρο. Κατά πρώτον υπεξαιρεί μαύρο χρήμα ρώσων μεγιστάνων, που δεν το καταθέτουν στους από το σύστημα ελεγχόμενους και διαπιστευμένους προορισμούς, πράγμα που κανέναν εκτός από τους ίδιους τους καταθέτες βλάπτει και δίνει εύγλωττα το μήνυμα στους καταθέτες, ότι τα μητροπολιτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι οι ασφαλέστεροι προορισμοί. Ποιος ωφελείται; Ποιος άλλος από την γερμανική οικονομία. Κατά δεύτερον ενσπείρει τέτοια ανησυχία στους πολίτες, ιδίως της ΕΕ, ώστε μέσω του επερχόμενου φόβου να γίνουν αποδεκτά τα όποια μέτρα και να καμφθούν οι όποιες αντιδράσεις.
Το κυριότερο όμως επίτευγμα της χρηματοπιστωτικής δικτατορίας είναι οτι παραμένουν αλώβητα τα κεφάλαια ιδιοκτησίας του 1% του πληθυσμού, ύψους του 40% του παγκόσμιου πλούτου, από την στιγμή που αυτά βρίσκονται στην καρδιά του συστήματος, στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, πολλαπλασιαζόμενα και μακροημερεύοντα εν μέσω τρόμου, αβεβαιότητας και χειραγώγησης της κοινωνίας. Η χειραγώγηση αυτή περιλαμβάνει επίσης τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας των εθνών - κρατών με στόχο την καταλήστευση των επίγειων, υπόγειων, και υποθαλάσσιων πλουτοπαραγωγικών πηγών τους.
Η εφαρμογή της τρομοκρατικής αυτής για τις κοινωνίες πολιτικής ως δράση, δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Αν οι λαοί, υπό το κράτος του τρόμου, δεν αντιδράσουν ενάντια στον οικονομικό πόλεμο που οδηγεί στην κοινωνία της εξαθλίωσης, στην κοινωνία της εξευτελιστικής αμοιβής, θα ευνοηθεί ένας νέος κύκλος ανάπτυξης αντάρτικου πόλης, ή διαδικτυακού αντάρτικου, που θα στοχεύσει ευθέως τις αφετηρίες που εξαπολύουν τις βάναυσες αυτές πολιτικές. Ακολούθως θα υπάρξουν παράλληλες δράσεις μυστικών οργανώσεων, των οποίων κανείς δεν θα γνωρίζει το DNA, των οποίων πολύ λίγοι θα εκθειάζουν τα ένοπλα χτυπήματα και των οποίων οργανώσεων η μετάλλαξη σε μυστικές υπηρεσίες, αν δεν ήταν εξ' αρχής, θα είναι η απευκταία κατάληξη.
Το εκρηκτικό αυτό τρομοκοκτέϊλ θα λειτουργήσει δυστυχώς περισσότερο υπέρ της χειραγώγησης των κοινωνιών, παρά υπέρ της χειραφέτησης τους. Η οικονομική καταδυνάστευση του μέσου πολίτη, που δεν κατανόησε έγκαιρα ότι το lifestyle και η υπερδανεισμένη ευμάρεια ήταν το τυρί, αποδεικνύεται τώρα η φάκα, η οποία οδηγεί στην αρχή ενός νέου κύκλου διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων από το μηδέν, δηλαδή από την αμοιβή που απλώς επιτρέπει την επιβίωση, γιά εργασία που αντιστρατεύεται την ίδια τη ζωή. Η μόνη λύση που διαφαίνεται, έχει σχέση με την αυξανόμενη απώλεια της αξιοπρέπειας των πολιτών και την αντίδρασή τους, η οποία ως προς τον χρόνο, τον τόπο και το περιεχόμενο θα είναι απρόβλεπτη.
alithinapsemata.gr
Εαν το μακρύ χέρι της γερμανοπρεπούς χρηματοπιστωτικής πειθαρχίας υπεξαίρεσε τις μισές κυπριακές καταθέσεις, επειδή οι Ρώσοι μαφιόζοι δεν προτίμησαν τις γερμανικές Τράπεζες για να διασφαλίσουν το μαύρο χρήμα τους, γιατί τότε δεν...
νομιμοποιούνται οι Ιταλοί να απαλλοτριώσουν την αξία των καταθέσεων της ιταλικής Μαφίας στις γερμανικές Τράπεζες, κουρεύοντας τις καταθέσεις των γερμανικών Τραπεζών άνω των 100000 ευρώ, στο ποσοστό που χρειάζεται για να ισοσκελισθεί αυτή η αξία;
Η αρχιτεκτονική του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι σύμφυτη με την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων σε ποσοστό 40% του παγκόσμιου πλούτου, ιδιοκτησίας και διαχείρισης του "περιούσιου" 1% του παγκόσμιου πληθυσμού. Το πρώτο που μπορούμε να σκεφθούμε είναι, ότι αυτό αποτελεί μια τερατώδη αδικία απέναντι στους ουσιαστικούς παραγωγούς αυτού του πλούτου, τους ίδιους τους εργαζόμενους. Το δεύτερο είναι ότι οι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν σε αυτή την αδικία με διεκδικητικό τρόπο. Το τρίτο είναι πως οι ιδιοκτήτες και διαχειριστές αυτών των κεφαλαίων θα αμυνθούν για να οχυρώσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα του οποίου είναι προνομιακοί διαχειριστές, άρα επίσης ιδιοκτήτες, αλλά κυρίως τους κανόνες που το διέπουν, οι οποίοι λειτουργούν ως συσσωρευτικός μηχανισμός, ανεξάρτητα από την συμμετοχή των συσσωρευμένων κεφαλαίων στην παραγωγή αγαθών.
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η τερατώδης αδικία της ανισοκατανομής του παραγόμενου πλούτου δεν είναι ένα καινούριο βίτσιο που συμβαίνει μόνο στις μέρες μας. Η φεουδαρχία και η εκμετάλλευση που εφαρμόστηκε από αυτήν, επέδειξε παρόμοια ανισοκατανομή και κατέρρευσε μόλις οι κολλήγοι πήραν την άγουσα για τα εργοστάσια αναζητώντας καλύτερη τύχη. Η βιομηχανική εποχή σημαδεύτηκε από την δυνατότητα που απέκτησαν σταδιακά οι εργαζόμενοι να διεκδικούν τα δικαιώματά τους, σταματώντας την παραγωγική διαδικασία, πράγμα που πονούσε πολύ τα αφεντικά τους, τα οποία με την σειρά τους ενέδιδαν στις εργασιακές διεκδικήσεις, επειδή από ένα σημείο και πέρα δεν μπορούσαν να καταστείλουν δυναμικά τις απεργίες, έχοντας τότε ανάγκη την απρόσκοπτη παραγωγή αγαθών. Οι διαχειριστές της εμπορευματοπαραγωγής φρόντισαν να εντάξουν την εισοδηματική άνοδο των εργαζόμενών τους στα μακρόπνοα σχέδια χειραγώγησης της κοινωνίας συνολικά.
Η ευμάρεια που υπήρξε για τα μεσαία και κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, ως προϊόν της αυτοματοποίησης και αργότερα λογισμικής οδήγησης της παραγωγής, ήταν ταυτόχρονη με την γιγάντωση των κερδών των διαχειριστών της εμπορευματοπαραγωγής. Όταν κόπασε η ανάπτυξη, όταν σχεδόν όλοι απέκτησαν τα προϊόντα που παρήγαγαν τα εργοστάσια, απλώς τα αντικαθιστούσαν μόλις πάλιωναν και ενώ η Κίνα και η Ινδία παρήγαγαν πλαστικά παιχνιδάκια και προϊόντα ευτελούς αξίας και ποιότητας, οι δυτικοί διαχειριστές της εμπορευματοπαραγωγής αποφάσισαν να μεταφέρουν την παραγωγική διαδικασία και τεχνογνωσία, εκεί που το μεροκάματο είναι αμελητέο μέρος του κόστους. Μόλις λοιπόν οι προηγούμενοι βρήκαν τον τρόπο να ξεφορτωθούν τις εργατικές διεκδικήσεις και την μη κερδοφόρα πλέον εμπορευματοπαραγωγή, άρχιζαν να παίζουν παιχνίδια γιά ενήλικες με τις χρηματιστηριακές αξίες και με τα διάφορα παράγωγα, ασφάλιστρα κινδύνου, εν είδει Καζίνο, αποκομίζοντας "τρελές" αποδόσεις τις περισσότερες φορές, ιδίως όταν η εσωτερική πληροφόρηση ήταν αξιόπιστη.
Ήδη η συσσώρευση μεγάλου μέρους του πλούτου στα χέρια του 1% του πληθυσμού, δεδομένης της αλματώδους ανάπτυξης και παρ' όλες τις εργασιακές και μισθολογικές κατακτήσεις, απεδείχθη γιγαντιαία, τόσο που οι κεφαλαιοκράτες διαχειριστές του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της παραγωγής έπρεπε να αμυνθούν για αυτήν την συσσώρευση, την στιγμή που η ανατολική έκρηξη της παραγωγής, επέφερε ύφεση και ανεργία στην Δύση. Η άμυνα αυτή εμπεριέχει τόσο διοικητικά μέτρα, που είναι η δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική πειθαρχία, όσο και κάθε μέτρο που εξαθλιώνει τον απλό εργαζόμενο πολίτη, με τελικό στόχο την χειραγώγηση κρατών και πολιτών μέσω του χρέους, καθεστώς που ονομάζεται χρηματοπιστωτική δικτατορία, χρεοκρατία.
Αποκορύφωση της επιθετικής άμυνας αυτής είναι ο διπλός στόχος που επέλεξε το χρηματοπιστωτικό σύστημα με την κλοπή μέρους των καταθέσεων πολιτών στην Κύπρο. Κατά πρώτον υπεξαιρεί μαύρο χρήμα ρώσων μεγιστάνων, που δεν το καταθέτουν στους από το σύστημα ελεγχόμενους και διαπιστευμένους προορισμούς, πράγμα που κανέναν εκτός από τους ίδιους τους καταθέτες βλάπτει και δίνει εύγλωττα το μήνυμα στους καταθέτες, ότι τα μητροπολιτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι οι ασφαλέστεροι προορισμοί. Ποιος ωφελείται; Ποιος άλλος από την γερμανική οικονομία. Κατά δεύτερον ενσπείρει τέτοια ανησυχία στους πολίτες, ιδίως της ΕΕ, ώστε μέσω του επερχόμενου φόβου να γίνουν αποδεκτά τα όποια μέτρα και να καμφθούν οι όποιες αντιδράσεις.
Το κυριότερο όμως επίτευγμα της χρηματοπιστωτικής δικτατορίας είναι οτι παραμένουν αλώβητα τα κεφάλαια ιδιοκτησίας του 1% του πληθυσμού, ύψους του 40% του παγκόσμιου πλούτου, από την στιγμή που αυτά βρίσκονται στην καρδιά του συστήματος, στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, πολλαπλασιαζόμενα και μακροημερεύοντα εν μέσω τρόμου, αβεβαιότητας και χειραγώγησης της κοινωνίας. Η χειραγώγηση αυτή περιλαμβάνει επίσης τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας των εθνών - κρατών με στόχο την καταλήστευση των επίγειων, υπόγειων, και υποθαλάσσιων πλουτοπαραγωγικών πηγών τους.
Η εφαρμογή της τρομοκρατικής αυτής για τις κοινωνίες πολιτικής ως δράση, δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Αν οι λαοί, υπό το κράτος του τρόμου, δεν αντιδράσουν ενάντια στον οικονομικό πόλεμο που οδηγεί στην κοινωνία της εξαθλίωσης, στην κοινωνία της εξευτελιστικής αμοιβής, θα ευνοηθεί ένας νέος κύκλος ανάπτυξης αντάρτικου πόλης, ή διαδικτυακού αντάρτικου, που θα στοχεύσει ευθέως τις αφετηρίες που εξαπολύουν τις βάναυσες αυτές πολιτικές. Ακολούθως θα υπάρξουν παράλληλες δράσεις μυστικών οργανώσεων, των οποίων κανείς δεν θα γνωρίζει το DNA, των οποίων πολύ λίγοι θα εκθειάζουν τα ένοπλα χτυπήματα και των οποίων οργανώσεων η μετάλλαξη σε μυστικές υπηρεσίες, αν δεν ήταν εξ' αρχής, θα είναι η απευκταία κατάληξη.
Το εκρηκτικό αυτό τρομοκοκτέϊλ θα λειτουργήσει δυστυχώς περισσότερο υπέρ της χειραγώγησης των κοινωνιών, παρά υπέρ της χειραφέτησης τους. Η οικονομική καταδυνάστευση του μέσου πολίτη, που δεν κατανόησε έγκαιρα ότι το lifestyle και η υπερδανεισμένη ευμάρεια ήταν το τυρί, αποδεικνύεται τώρα η φάκα, η οποία οδηγεί στην αρχή ενός νέου κύκλου διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων από το μηδέν, δηλαδή από την αμοιβή που απλώς επιτρέπει την επιβίωση, γιά εργασία που αντιστρατεύεται την ίδια τη ζωή. Η μόνη λύση που διαφαίνεται, έχει σχέση με την αυξανόμενη απώλεια της αξιοπρέπειας των πολιτών και την αντίδρασή τους, η οποία ως προς τον χρόνο, τον τόπο και το περιεχόμενο θα είναι απρόβλεπτη.
alithinapsemata.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση