Καμίνης, συσσίτια και υποκρισία

Toυ Τάκη Μίχα Αυτό που πάντοτε με εξέπληττε με την ελληνική κοινωνία ήταν η βαθύτατη υποκρισία, η ασυνέπεια και η παντελής έλλειψη ιστο...

Toυ Τάκη Μίχα

Αυτό που πάντοτε με εξέπληττε με την ελληνική κοινωνία ήταν η βαθύτατη υποκρισία, η ασυνέπεια και η παντελής έλλειψη ιστορικής μνήμης (που ασφαλώς είναι η προϋπόθεση για τα άλλα δύο). Πάρτε την ιστορία των συσσιτίων της Χρυσής Αυγής. Όλοι, φυσικά, συμφωνούμε ότι το να παρέχεις ανθρωπιστική βοήθεια στη βάση φυλετικών, εθνοτικών και θρησκευτικών κριτηρίων, είναι μία βαθύτατα αποκρουστική ενέργεια. Απ' αυτή τη σκοπιά, η καταδίκη των «συσσιτίων του μίσους», εκ μέρους του δημάρχου κ. Καμίνη και ενός μεγάλου τμήματος του πολιτικού και πνευματικού κόσμου, ήταν σωστή (αν και η απαγόρευση είναι ένα πιο πολυσύνθετο ερώτημα).
Όμως, αυτό που φαίνεται να λησμονούν όλοι, είναι ότι αυτή η πρακτική -δηλαδή, της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας στη βάση κριτηρίων τύπου Χρυσής Αυγής- ήταν η επίσημη πολιτική του ελληνικού κράτους πριν από μερικά χρόνια και είχε την υποστήριξη του 99,9% του ελληνικού λαού, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και αυτών που διαμαρτύρονται σήμερα.
Αναφέρομαι στην ημιεπίσημη ανθρωπιστική βοήθεια που παρείχε η Ελλάδα στα θύματα του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στις αρχές της δεκαετίας του '90. Όπως είναι γνωστό, στον πόλεμο αυτό τα εμπλεκόμενα μέρη ήσαν οι Σέρβοι, οι Βόσνιοι και οι Κροάτες. Τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή, σύμφωνα με όλες τις διεθνείς εκθέσεις, την είχαν υποστεί οι Βόσνιοι. Πήγαινε, λοιπόν, η ελληνική ανθρωπιστική βοήθεια στους Βόσνιους; Πήγαινε τουλάχιστον και στα τρία εμπλεκόμενα μέρη; Ασφαλώς όχι! Τα καραβάνια της ανθρωπιστικής βοήθειας είχαν έναν και μοναδικό αποδέκτη: Τους Σέρβους ή τους Σερβοβόσνιους! Κάθε εβδομάδα, ραδιοφωνικοί σταθμοί και εφημερίδες έκαναν εκκλήσεις για εράνους για τα «θύματα του πολέμου» - που, φυσικά, ήσαν αποκλειστικά οι ομόδοξοι αδελφοί μας!
Στο βωμό της στήριξης των «αδελφών εν Χριστώ» Σέρβων, η Ελλάδα παραβίαζε διεθνείς ανθρωπιστικές συνθήκες που είχε υπογράψει. Έτσι π.χ. η Ελλάδα αθέτησε τη συμφωνία που είχε υπογράψει με τον Οργανισμό Προστασίας Προσφύγων του ΟΗΕ (UNHCR), το 1993, σύμφωνα με την οποία είχε υποσχεθεί να παράσχει άσυλο στη χώρα σε 150 Βόσνιους πρώην κρατούμενους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Βοσνία (τα περισσότερα εκ των οποίων είχαν στήσει οι Σέρβοι). Το έκανε αυτό θέτοντας προϋποθέσεις για την αποδοχή των προσφύγων που, στην ουσία, απέκλειαν τους Μουσουλμάνους. Όπως δήλωσε χωρίς περιστροφές τότε, ένας εκπρόσωπος του διεθνούς οργανισμού: «Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα έθεσε αυτούς τους όρους ηθελημένα προκειμένου να αποφύγει να δεχθεί Βόσνιους Μουσουλμάνους πρόσφυγες».
Η ελληνική αθλιότητα στο θέμα των ανθρωπιστικών διακρίσεων εκδηλωνόταν με τον πιο ωμό τρόπο στις περιπτώσεις της μεταφοράς παιδιών από τη Βοσνία στην Ελλάδα. Τα ταξίδια στην Ελλάδα είχαν ως στόχο να απομακρύνουν για μερικές εβδομάδες τα παιδιά από τις φρικιαστικές συνθήκες του πολέμου στη Βοσνία και να τους επιτρέψουν να περάσουν ορισμένες ευχάριστες και ανέμελες ημέρες σε κατασκηνώσεις στην Ελλάδα. Όμως οι ελληνικές αρχές εφάρμοζαν ένα «εθνικό φιλτράρισμα» στα παιδιά που έφερναν από τη Βοσνία. Έτσι, όλα τα παιδιά ήσαν Σέρβοι και πολλά απ' αυτά δεν ήσαν καν από τη Βοσνία!
Ούτε, λοιπόν, τότε ο κ. Καμίνης, ούτε ο υπόλοιπος χορός των «εκσυγχρονιστών» κ.λπ., είχαν ποτέ διαμαρτυρηθεί τότε για αυτές τις πρακτικές ανθρωπιστικών διακρίσεων. Ούτε, φυσικά, τις έχουν καταδικάσει μέχρι σήμερα. Γεγονός που με οδηγεί στο απόλυτα κυνικό συμπέρασμα ότι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο σήμερα πρωτοστατούν στις καταδίκες για τα «συσσίτια του μίσους» της Χρυσής Αυγής δεν είναι επειδή αυτές οι πρακτικές εισάγουν εθνικές και φυλετικές διακρίσεις - αυτό ίσχυε και στην περίπτωση της ανθρωπιστικής βοήθειας στον πόλεμο της Βοσνίας, τις οποίες δεν καταδίκαζαν.
Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο κάνουν όλη αυτή τη φασαρία είναι επειδή ευελπιστούν ότι με αυτό τον τρόπο θα αποσπάσουν εύσημα «πολιτικής ορθότητας» από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.

Summary in English
The municipality of Athens has recently banned the distribution of food to ethnic Greeks by the Golden Dawn party arguing that humanitarian help should not be influenced by religious ethnic or racial considerations. What is conveniently forgotten here is that throughout the war in former Yugoslavia Greek humanitarian aid was exclusively based on those considerations and had as its recipients exclusively the ethnic Serbs.