GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

ΦΕΥΓΑΤΟΣ...

Aπό τον  Καραπαναγιώτη Δημήτρη . «Κι έφυγα, έτσι όπως φεύγουν, όσοι γυρεύουν το λυτρωμό», όπως λέει και το τραγούδι. Κάπως έτσι επήλθε κι...

Aπό τον Καραπαναγιώτη Δημήτρη.

«Κι έφυγα, έτσι όπως φεύγουν, όσοι γυρεύουν το λυτρωμό», όπως λέει και το τραγούδι. Κάπως έτσι επήλθε κι η λύτρωση τόσο για τον Μουρίνιο, όσο και για τη Ρεάλ. Κι από τη στιγμή που τα αποδυτήρια είχαν «χαθεί», η αποχώρηση ήταν μονόδρομος.

Οι απόψεις διίστανται για το αν πέτυχε ή όχι στον πάγκο της Ρεάλ. Ο καθένας έχει και κάτι το διαφορετικό να πει για τον Πορτογάλο. Ας δούμε όμως τι κατάφερε και που απέτυχε ο Special one στην τριετία του στη Μαδρίτη.

Με τον ερχομό του στη Ρεάλ, ο Μουρίνιο βρήκε μια ομάδα, η οποία παρέπαιε και δεν θύμιζε σε τίποτα αθλητικό σύλλογο. Συνεπώς, πρώτο του μέλημα ήταν να μετατρέψει τους «Γκαλάκτικος» ξανά σε ποδοσφαιρικό σύλλογο. Αφού έκανε το ξεσκαρτάρισμα στο υπάρχον ρόστερ και πραγματοποίησε τις μεταγραφές που επιθυμούσε, σταδιακά άρχισε να χτίζει την ομάδα του. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η Ρεάλ ήταν ξανά ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό club.

Επόμενος στόχος για τον Πορτογάλο ήταν η αντιμετώπιση της Μπαρτσελόνα, την εποχή που μεσουρανούσε. Οι Καταλανοί μέχρι το καλοκαίρι του 2010, όπου και ανακοινώθηκε ο Μουρίνιο, μετρούσαν τέσσερις συνεχόμενες νίκες απέναντι στη μισητή τους αντίπαλο. Το να καταφέρει κάποιος να κοντράρει τους Μπλαουγκράνα σε μια εποχή, που έπαιζαν διαστημικό ποδόσφαιρο, έμοιαζε ουτοπικό. Ο Ζοζέ όμως τα κατάφερε. Για αρχή το επιδίωξε με πολύ ξύλο. Όλοι θυμόμαστε τον τρόπο που αντιμετώπιζε η Ρεάλ την Μπάρτσα τον πρώτο χρόνο: πολύ βρώμικο παιχνίδι και αντιαθλητικά μαρκαρίσματα. Από τη δεύτερη σεζόν και μετά, η Ρεάλ σιγά σιγά ξεκίνησε να κοντράρει τους Καταλανούς, αφήνοντας στην άκρη το σκληρό παιχνίδι. Με το πέρας του χρόνου, οι Μαδριλένοι έπαιζαν στα ίσια την Μπαρτσελόνα, κάνοντας κι οι ίδιοι παιχνίδι κατοχής. Ο τελικός απολογισμός ήταν 1 σούπερ καπ, 1 κύπελλο Ισπανίας καθώς και 1 πρωτάθλημα Ισπανίας, με τις «τελικές» εντυπώσεις να κλίνουν προς το μέρος της Βασίλισσας.

Στον τομέα «Ευρώπη», ο Μουρίνιο ανέβασε επίπεδο την Ρεάλ. Οι Μαδριλένοι, προ Μουρίνιο, μετρούσαν έξι συνεχόμενους αποκλεισμούς από την φάση των «16». Στα τρία του χρόνια στον πάγκο των «Μερένχες», έφτασε την ομάδα του τρεις φορές στην φάση των ημιτελικών, όπου αποκλείστηκε ισάριθμες φορές. Ο Πορτογάλος ναι μεν βελτίωσε την απόδοση των Μαδριλένων στην Ευρώπη, αλλά τόσο για τον ίδιο, όσο και το μέγεθος της ομάδας που προπονούσε, αυτό δεν ήταν αρκετό.

Σ’ αυτό το σημείο εντοπίζεται το μεγάλο λάθος του. Ο Ζοζέ έριξε όλο του το βάρος στο πως θα αντιμετωπίσει και κατ’ επέκταση στο πως θα γίνει καλύτερος από την Μπαρτσελόνα, αδιαφορώντας για το χτίσιμο μιας ομάδας, η οποία θα μπορούσε να βρίσκει «απαντήσεις» σε όλα τα στυλ παιχνιδιού. Αυτό ακριβώς πλήρωσε και πέρσι αλλά και φέτος από τους Γερμανούς.

Αν μιλούσαμε για οποιονδήποτε άλλο προπονητή, σίγουρα θα συζητούσαμε για ένα πετυχημένο πέρασμα. Επειδή όμως πρόκειται για τον Μουρίνιο, αυτό δεν ισχύει. Το γεγονός και μόνο ότι «κέρδισε» την Μπαρτσελόνα και την απομυθοποίησε είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα. Παρόλα αυτά, το 10ατο Ευρωπαϊκό είναι αυτό που καίει ολόκληρη τη Μαδρίτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση