GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

WSJ: Πώς ο Σαμαράς ανέκτησε τον ρυθμό του...

Με τίτλο «Πως ο Σαμαράς ανέκτησε το ρυθμό του» και με υπότιτλο «Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας μείωσε τις πολιτικές εντάσεις και σταθερο...


Με τίτλο «Πως ο Σαμαράς ανέκτησε το ρυθμό του» και με υπότιτλο «Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας μείωσε τις πολιτικές εντάσεις και σταθεροποίησε την οικονομία με μια χαμηλών τόνων, αλλά αποτελεσματική διακυβέρνηση», η εφημερίδα Wall Street Journal προβάλλει εκτενές άρθρο για τη Ελλάδα που υπογράφει ο ιστορικός και συγγραφέας Stan Draenos.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, ένα χρόνο μετά τις αμφίρροπες εκλογές στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, εκτόπισε τον Αλέξη Τσίπρα, που ηγείται του αριστερού ριζοσπαστικού κόμματος της χώρας ΣΥΡΙΖΑ, ως το κυρίαρχο πρόσωπο.

Πέρυσι, όπως σημειώνεται, ήταν ο κ. Τσίπρας αυτός που εξέπληξε τους παρατηρητές, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβε τη δεύτερη θέση με μικρή διαφορά από το κεντροδεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας του κ. Σαμαρά στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου.

Σήμερα, είναι ο κ. Σαμαράς που κατέχει τα ηνία, επισημαίνεται χαρακτηριστικά, χαράζοντας μια πορεία, όπου οι αλλεπάλληλες επιτυχίες έχουν κατευνάσει τα πολιτικά πάθη, ενισχύοντας παράλληλα τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της Ελλάδας. Παρελθόν αποτελούν πλέον οι καταλήψεις, οι μαζικές διαδηλώσεις και οι βίαιες ταραχές των αναρχικών.

Στη συνέχεια, τονίζεται ότι όταν η Βουλή ψήφισε τον περασμένο μήνα το πολυνομοσχέδιο προκειμένου να εφαρμόσει το επόμενο στάδιο του δανειακού προγράμματος, οι φωνές διαμαρτυρίας από τα σωματεία του δημοσίου τομέα, το Κομμουνιστικό Κόμμα και τους αναρχικούς είχαν απλώς χλιαρή ανταπόκριση από την κοινή γνώμη. Κι αυτό συνέβη σε μια χώρα με ένα εφιαλτικό ποσοστό ανεργίας της τάξης του 27%. Ουσιαστικά, ο ελληνικός λαός έδωσε στον κ. Σαμαρά μια «απρόθυμη ψήφο εμπιστοσύνης» για να προχωρήσει με το πρόγραμμα διάσωσης.

Στο άρθρο της Wall Street Journal σημειώνεται επίσης ότι, δεδομένων των δεινών συνθηκών που επικρατούσαν πριν έναν χρόνο στην Ελλάδα, αυτό συνιστά μια εκπληκτική μεταστροφή. Με την οικονομία της χώρας σε κατάρρευση και με κουρελιασμένη την αξιοπιστία του πολιτικού της κατεστημένου, το φρέσκο πρόσωπο του κ. Τσίπρα έμοιαζε έτοιμο να αναλάβει την εξουσία όποτε προκηρύσσονταν οι επόμενες εκλογές. Ο κ. Σαμαράς ξεπέρασε μια επικίνδυνη αρχή ως πρωθυπουργός για να σχηματίσει έναν απίθανο συνασπισμό με το κάποτε ισχυρό ΠΑΣΟΚ και το μικρό κόμμα της ΔΗΜΑΡ, όπως υπογραμμίζεται.

Στο άρθρο διατυπώνεται η άποψη ότι η νέα κυβέρνηση αντιμετώπισε μια ηράκλεια πρόκληση: να πείσει τους ολοένα και πιο σκεπτικούς δανειστές της χώρας -Ευρωπαίους και ΔΝΤ- ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να ανταποκριθεί στους αυστηρούς όρους για τη συνέχιση του δανειακού προγράμματος που κράτησε τη χώρα εκτός χρεοκοπίας κατά την τελευταία τριετία. Στη Σύνοδο της ΕΕ το Δεκέμβριο του 2012, ο κ. Σαμαράς τα κατάφερε, κερδίζοντας τα εύσημα από τους εταίρους της χώρας, εξασφαλίζοντας ζωτικής σημασίας χρηματοδότηση και απογοητεύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είχε εναποθέσει τις ελπίδες του στην αποτυχία της κυβέρνησης.

Η ορμή του ΣΥΡΙΖΑ, πάντα σύμφωνα με τον αρθρογράφο, έπαυσε μετά από αυτό. Βλέποντας το αναμενόμενο, ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε μια επιθετική πολιτική σαγήνης σε Ευρώπη και ΗΠΑ, δίδοντας ομιλίες σε χώρους όπως το Brookings Institution της Ουάσιγκτον. Η θεωρούμενη «στροφή του στο ρεαλισμό» είχε ως στόχο να καθησυχάσει τις ελίτ της Δύσης ότι, αν και αντίθετος στο δανειακό πρόγραμμα με επίκεντρο τη λιτότητα, ο κ. Τσίπρας ενδιαφερόταν για διαπραγματεύσεις και όχι για αντιπαράθεση με τους πιστωτές της χώρας, αλλά και ότι ήταν πλήρως δεσμευμένος στην παραμονή της Ελλάδας εντός ευρωζώνης.

Ακολούθως τονίζεται ότι στο εγχώριο μέτωπο, ο κ. Τσίπρας κινήθηκε προς την κατεύθυνση της μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ από ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας σε μια εν δυνάμει κυβερνώσα δύναμη, αντιμετωπίζοντας το ίδιο θέμα που ο Ανδρέας Παπανδρέου - ο Πρωθυπουργός που κυριαρχούσε στην ελληνική πολιτική σκηνή των δεκαετιών του '80 και του '90- αντιμετώπισε το 1977, όταν μια άνοδος της λαϊκής στήριξης προς το ΠΑΣΟΚ, κατέστησε το κόμμα επίσημη αντιπολίτευση. Οι κομματικές εκκαθαρίσεις που απαιτούνταν για να μετατραπεί το ΠΑΣΟΚ σε ένα αξιόπιστο κυβερνών κόμμα οδήγησε στη συντριπτική εκλογική νίκη του Παπανδρέου το έτος 1981.

Ωστόσο, επισημαίνεται, οι προοπτικές για τον κ. Τσίπρα να αναλάβει τον έλεγχο του κόμματός του και να προωθήσει μια αξιόπιστη εναλλακτική για έξοδο από την κρίση, είναι επισφαλείς. Εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας δεν είναι η επιβλητική μορφή που ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου για το ΠΑΣΟΚ. Και για την πλειοψηφία των Ελλήνων ψηφοφόρων, η θέση του κ. Τσίπρα ότι δηλαδή μπορείς να απορρίψεις τη δανειακή συμφωνία και να παραμείνεις στο ευρώ, μοιάζει -στην καλύτερη περίπτωση - παράξενη, όπως υποστηρίζεται.

Αναφορά γίνεται και στο ξέσπασμα της κυπριακής κρίσης το Μάρτιο, διατυπώνοντας την άποψη ότι περιέπλεξε περαιτέρω την κατάσταση για τον κ. Τσίπρα, ενισχύοντας ακριβώς εκείνα τα στοιχεία στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που ο ίδιος ήλπιζε να περιθωριοποιήσει. Όταν η κυπριακή Βολή απέρριψε το αρχικό σχέδιο διάσωσης, με το κούρεμα των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες, τα ριζοσπαστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επευφημούσαν την απείθεια του νησιού ως ιστορικό γεγονός, που θα καταδείκνυε τα πλεονεκτήματα της εναντίωσης στην ΕΕ και το ΔΝΤ. Όταν, όμως, στη συνέχεια η Βουλή της Κύπρου αποδέχτηκε μια εξίσου επαχθή συμφωνία διάσωσης, η Κύπρος έπαψε να παρέχει στον ΣΥΡΙΖΑ το μοντέλο που η Ελλάδα θα έπρεπε να μιμηθεί. Ακόμη χειρότερα για τον κ. Τσίπρα, όπως αναφέρεται στο άρθρο, οι προσπάθειές του να συντονίσουν την στρατηγική με την αριστερή πτέρυγα του κυπριακού ΑΚΕΛ, που ήταν πριν στην εξουσία, έλαβαν άσχημη τροπή, όταν το ΑΚΕΛ υιοθέτησε τη θέση της εξόδου της Κύπρου από το ευρώ.

Τέλος, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, σίγουρα, οι ωμοί χειρισμοί της Γερμανίας ως προς την Κύπρο, ενίσχυσαν τη λαϊκή απογοήτευση στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, όσον αφορά στο μυωπικό όραμα της Καγκελαρίου Μέρκελ για την Ευρώπη. Ωστόσο, το αποτέλεσμα στην Ελλάδα δεν ήταν να ενισχυθεί δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά να παγιωθεί στα προηγούμενα ποσοστά του. Στη μόνη πρόσφατη δημοσκόπηση που δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ μικρή υπεροχή έναντι της Νέας Δημοκρατίας, μόνο οι μισοί από το δείγμα των ερωτηθέντων εξεδήλωσαν κάποια κομματική προτίμηση. Στην ίδια δημοσκόπηση, μόνο το 9% του δείγματος θεώρησαν τον κ. Τσίπρα καταλληλότερο ως Πρωθυπουργό.

Στο μεταξύ, ο κ. Σαμαράς έχει αποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό την εμπιστοσύνη στην οικονομία, μέσω της χαμηλών τόνων και αποτελεσματικής διακυβέρνησής του, όπως υποστηρίζεται, συμπληρώνοντας ότι, ανεξάρτητα από το αν η Ευρώπη είναι σε θέση να δώσει λύση στο επίμονο πρόβλημα που την ταλανίζει «ανάπτυξη έναντι λιτότητας», η Ελλάδα σημειώνει πραγματική πρόοδο με μεταρρυθμίσεις στο διογκωμένο δημόσιο τομέα, με ιδιωτικοποιήσεις κρατικών περιουσιακών στοιχείων και με μείωση των δημοσίων δαπανών. Υπερβαίνοντας το παρελθόν του ως εθνικιστή με στενές βλέψεις - σύμφωνα με το άρθρο- ο κ. Σαμαράς επέδειξε απρόσμενη δεξιότητα και αποφασιστικότητα στο να καθοδηγήσει τη χώρα, αποφεύγοντας τους κινδύνους.

2 σχόλια

  1. Κανένας δημοσιογράφος δεν κατάλαβε την ουσία της αύξησης του ωραρίου των καθηγητών !

    Στην ουσία δεν πλήττονται οι ίδιοι οι καθηγητές, αλλά εκατοντάδες χιλιάδες νέοι κάτω των 35 ετών, απόφοιτοι ή σπουδαστές καθηγητικών σχολών, που θα διοριστούν ( πλέον, με μηδενικές προσλήψεις μονίμων και αναπληρωτών τα επόμενα 10-15 χρόνια ) τη... Δευτέρα Παρουσία !!! Γι' αυτό είναι οι δημοσιογράφοι, για να ανακαλύπτουν πράγματα. Ακόμα και το 1/3 των φετινών υποψηφίων των Πανελλαδικών θα μπει σε καθηγητικές/διδασκαλικές σχολές, άρα και αυτοί δεν θα διοριστούν ΠΟΤΕ !!! Καληνύχτα, ΜΜΕ, τίποτα δεν έχετε καταλάβει ...

    Μεγάλοι χαμένοι της αύξησης του ωραρίου είναι άλλοι, οι υποψήφιοι,οι φοιτητές και οι νέοι ! Γιατί ; Δείτε :


    Προς τους αποφοίτους καθηγητικών σχολών ( και τους γονείς τους ), τους φοιτητές καθηγητικών σχολών ( Φιλοσοφική, Φυσικομαθηματικά, Θεολογία, Γυμναστές, ξενόγλωσσες κλπ ), τους υποψήφιους μαθητές των σχολών αυτών στις Πανελλαδικές ( και τους γονείς τους ).

    Όλοι εσείς που συμμετείχατε στις Πανελλαδικές ( και οι γονείς ξόδεψαν , επίσης, μεγάλα ποσά ) και είχατε αγωνία για το μέλλον σας, με τις πρόσφατες αλλαγές του Υπουργείου Παιδείας και της τρικομματικής κυβέρνησης ξεχάστε την οποιαδήποτε περίπτωση επαγγελματικής αποκατάστασης στην Εκπαίδευση. Ουσιαστικά χάνουν την εργασία τους περίπου 10.000 αναπληρωτές από φέτος και θα προσλαμβάνονται ωρομίσθιοι για 200-300 ευρώ. Επιπλέον, από το 2011 οι γεννήσεις στην Ελλάδα μειώθηκαν κατά 15.000 ( τα επόμενα χρόνια η μείωση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη και σε συνδυασμό με την μετανάστευση πολλών οικογενειών ) ο αριθμός μαθητών στα Γυμνάσια και στα Λύκεια θα μειωθεί κατά το 1/ 3 πράγμα που σημαίνει μηδενικές προσλήψεις στα επόμενα 10-15 χρόνια.

    Το πρόβλημα από την αύξηση κατά 2 ωρών του ωραρίου των καθηγητών δεν πλήττει τους ίδιους αλλά δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές, απόφοιτους όλων των καθηγητικών σχολών, όσους σπουδάζουν τώρα στις καθηγητικές σχολές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, και όσους τώρα ή στο μέλλον ετοιμάζονται για να σπουδάσουν σε καθηγητικές σχολές ! Αυτό είναι το θλιβερό μέλλον που ετοίμασε η τρικομματική κυβέρνηση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ για 150.000 αποφοίτους, 100.000 φοιτητές και 30.000 υποψηφίους εκπαιδευτικών σχολών. Δηλαδή, βέβαιη ανεργία ή υποαπασχόληση για τα επόμενα 10 με 15 χρόνια !

    Αλήθεια, όλοι εσείς οι γονείς που πληρώσατε για να δείτε τα παιδιά σας σε κάποια εργασία, εσείς δεν έχετε ψυχή να τα βλέπετε τώρα άνεργα και χωρίς μέλλον ; Ακόμα και οι γονείς των υποψηφίων μαθητών στις Πανελλαδικές, μαθητών που κατά το 1 / 3 μπαίνουν σε σχολές της Εκπαίδευσης, δεν αγωνιάτε με τα μέτρα του Υπουργείου Παιδείας που στο μέλλον θα κρατούν άνεργα τα παιδιά σας ; Ή μήπως για τα άλλα παιδιά που θα δώσουν Πανελλαδικές το μέλλον της Τρόικα και των εδώ κυβερνητικών συνεταίρων δεν τους ετοιμάζει μια θέση στο ταμείο ανεργίας του ΟΑΕΔ ή στη λίστα για μετανάστευση στο εξωτερικό ; Η επιστράτευση των καθηγητών «θάβει» τα όνειρα των απόφοιτων, φοιτητών και υποψηφίων σχολών που οδηγούν στην Εκπαίδευση. Και τώρα που μάθατε την αλήθεια, πηγαίνετε να σας βρουν δουλειά στη ΔΑΠ και στη ΠΑΣΠ, στη ΔΑΚΕ και στη ΠΑΣΚΕ, στη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δημήτρης Κλ.11 Μαΐ 2013, 8:10:00 μ.μ.

    Συμφωνώ με τις εκτιμήσεις του άρθρου της Wall Street Journal με μία διαφορά :
    Δεν γράφει ότι εάν ο κ. Σαμαράς είχε ως κυρίαρχο στόχο τη σωτηρία της πατρίδας και όχι την κατάκτηση της πρωθυπουργίας, θα δεχόταν την πρόταση του κ. Παπανδρέου να συγκυβερνήσει μαζί του.
    Δυστυχώς όμως, πρωταρχικός στόχος του κ. Σαμαρά ήταν η πρωθυπουργία, γι’ αυτό κατήγγελλε με τα ΖΑΠΠΕΙΑ τα μέτρα της κυβέρνησης Παπανδρέου, για να έρθει να τα εφαρμόσει ο ίδιος αυστηρότερα!
    Αυτό είχε ως συνέπεια να χαθεί τόσος πολύτιμος χρόνος για την Ελλάδα.
    Αυτή είναι η πικρή, για εμάς, αλήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση