Μιχάλης Βόλαρης: Πάλεψε σαν θηρίο μέχρι τέλους

Σοκ προκαλεί στον Χολαργό ο θάνατος του καθηγητή TAEKWONDO Μιχάλη Βόλαρη, επικεφαλής του “Ομίλου JUDO-TAEKWONDO Xολαργού” (οδός Αετι...

Σοκ προκαλεί στον Χολαργό ο θάνατος του καθηγητή TAEKWONDO Μιχάλη Βόλαρη, επικεφαλής του “Ομίλου JUDO-TAEKWONDO Xολαργού” (οδός Αετιδέων 27). Ο Μιχάλης Βόλαρης, έφυγε στα 36 του χρόνια μετά από άνιση μάχη με επιθετικής μορφής καρκίνο. Ο αδόκητος θάνατος του Μιχάλη Βόλαρη αποκτά τραγικότερες διαστάσεις εάν ληφθεί υπόψη ότι πριν από επτάμισι χρόνια είχε χάσει τον πατέρα του, ο οποίος πέθανε από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, στα χέρια του Μιχάλη. Ο χαμός του νέου άνδρα σκορπά οδύνη και πένθος σε όλη την αθλητική οικογένεια του Χολαργού και του δήμου Παπάγου-Χολαργού, δεδομένου ότι για ένα διάστημα ο εξαιρετικός δάσκαλος του Taekwondo είχε θητεύσει και στο ΔΑΟΧ όπου δίδασκε σε παιδιά του Γυμνασίου. Ο Μιχάλης ένας πραγματικός θησαυρός ψυχής και ήθους, ήταν κάτοχος 6 DAN TAEKWONDO είχε ανακηρυχθεί MASTER από την Παγκόσμιο Ομοσπονδία TAEKWONDO, ενώ είχε και 3 DAN Hap-Kido αλλά και μαύρη ζώνη στο JUDO. Ο αγαπητός σε όλους Μιχάλης, αφήνει βαρύτατο πένθος στην οικογένειά του, μια και μένει πίσω μόνη της, η γυναίκα του Έφη με τον 5χρονο γιο τους Γιώργο (η Έφη, στην πάνω φωτό μαζί με τον Μιχάλη). Τραγική φιγούρα είναι και η μητέρα του Μιχάλη, Ανδρούλα, η οποία το 2005 έχασε τον πολυαγαπημένο της σύζυγο Γιώργο, ενώ τώρα καλείται να κηδέψει και τον μεγάλο της γιο. ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΟΛΑΡΗΣ: ΠΑΛΕΨΕ ΣΑΝ ΘΗΡΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ! Ο Μιχάλης Βόλαρης ήξερε πάντα στη ζωή του να είναι ένας ακάματος μαχητής. Οι πολεμικές τέχνες που έμαθε και δίδασκε απαιτούσαν σκληρή πειθαρχία και αντοχή στον πόνο. Ο Μιχάλης είχε εξοικειωθεί με τις πολεμικές τέχνες από την πολύ μικρή του ηλικία.
 Ο πατέρας του Γιώργος τον έφερνε στη σχολή από 4ων ετών. Έβαλε το γιο του στο κλίμα και του εμφύσησε την αγάπη για τον αθλητισμό και τις πολεμικές τέχνες. Ο Μιχάλης σπούδασε και αποφοίτησε από την Βουλγαρία ως καθηγητής φυσικής αγωγής με ειδίκευση στο TAEKWONDO. Ταξίδευσε και στην Ν. Κορέα όπου εκεί εμπλούτισε περισσότερο τις γνώσεις του. Ο αιφνίδιος θάνατος του πατέρα του τον Οκτώβριο του 2005 σόκαρε και λύγισε τον Μιχάλη. Και αυτό διότι ο Μιχάλης έχασε τον πατέρα του κυριολεκτικά μέσα στα χέρια του ενώ περπατούσαν στο βουνό. (Πατέρας και γιος είχαν πάθος με τη φύση και τους άρεσε το κυνήγι). Ο Μιχάλης κατέβαλε εναγώνιες προσπάθειες να μεταφέρει τον πατέρα του στο πλησιέστερο νοσοκομείο με το αυτοκίνητό τους αλλά κυριολεκτικά έσβηνε στα χέρια του.
Οι τελευταίες λέξεις του Γιώργου Βόλαρη προς τον γιο του Μιχάλη, “αντίο γιε μου φεύγω”, σμπαράλιασαν τον γενναίο αθλητή. Από τότε, ο Μιχάλης είχε βαρύ μέσα του τον πόνο από το χαμό του πατέρα του, ενώ ως μεγάλος αδερφός καλείτο να δώσει στήριγμα και στον μικρό του αδερφό Σπύρο (ο άλλος του αδερφός Δημήτρης είναι μόνιμος κάτοικος Κύπρου) και κυρίως στη μητέρα του Ανδρούλα. Η κακή μοίρα όμως δεν άφησε τον Μιχάλη. Λίγο μετά τον γάμο του με την Έφη και την γέννηση του γιου τους Γιώργου, ο καρκίνος χτύπησε τον Μιχάλη στο μάτι. Οι εξειδικευμένοι σε ειδικό νοσοκομείο της Ελβετίας γιατροί που τον εξέτασαν, του είπαν ότι η σπάνια αυτή μορφή καρκίνου συνήθως δεν κάνει μεταστάσεις. “Απλά θα έχεις προοδευτική απώλεια όρασης”, του είπαν. Ο Μιχάλης, δεν λύγισε. Συνέχισε να διδάσκει τα παιδιά και τους μεγαλύτερους σε ηλικία, στη σχολή του. Δεν λύγισε ακόμη και όταν ο καρκίνος τον επισκέφθηκε για δεύτερη φορά, αυτή τη φορά δριμύτερος (στο σκυκώτι).
Ο Μιχάλης έκανε εγχείριση, έκανε χημειοθεραπείες αλλά πάντα ψυχωμένος και με το χαμόγελο στα χείλη επέστρεφε και δίδασκε στη σχολή του, κατάφερε δε να γίνει MASTER TAEKWONDO. Μέχρι πριν από ένα μήνα ήταν κοντά στους μαθητές του. Ο καρκίνος όμως τον ξανεπισκέφθηκε. Ο Μιχάλης πάλεψε γενναία, ψυχωμένα, αντρίκια όπως ήξερε πάντα. Άφησε την τελευταία του πνοή στην “Ευρωκλινική”. ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!