Μίλα ρε! Πες κάτι, έστω ένα ψέμα…

Από το http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/ Της Μαριάννας Τσήπα “ Μίλα ρε! Πες κάτι, έστω ένα ψέμα… ότι το ‘κανες για τη σωτηρία τ...

Από το http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

Της Μαριάννας Τσήπα

“Μίλα ρε! Πες κάτι, έστω ένα ψέμα… ότι το ‘κανες για τη σωτηρία της πατρίδας”… ήταν το νόημα όλων όσων μίλησα μαζί τους για τον διορισμό του Χ. Παπουτσή από τον ηγέτη της δεξιάς στην...
Παγκόσμια Τράπεζα.

Στην ιστοριογραφία οι συμβολισμοί διαθέτουν μια ανεξάντλητη δύναμη που πολλές φορές ξεπερνάει γεγονότα κι επαναστατικά κινήματα. Όμως, υπάρχουν οι συμβολισμοί του αγώνα, της πάλης λαών κι εργαζομένων για ένα καλύτερο αύριο, αλλά υπάρχουν κι οι συμβολισμοί των σκληρών δικτατορικών καθεστώτων, σήμερα του νεοφιλελευθερισμού, που σηματοδοτούν και περνούν το μήνυμα: «Εμείς είμαστε η απόλυτη εξουσία. Αγοράζουμε και πουλάμε τον οποιονδήποτε πολιτικό, την οποιανδήποτε ιδεολογία. Κανείς δεν μπορεί να μας ξεφύγει»!

Κι γι’ αυτό το μήνυμα προς το λαό τη νεολαία επέλεξαν ως φορέα τον Χ. Παπουτσή. Όχι πως ο κύριος Παπουτσής έχει τις περγαμηνές που του αποδίδουν τα ΜΜΕ και δημοσιογράφοι που δεν γνωρίζουν ή ηθελημένα αγνοούν την ανθρωπογεωγραφία του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Παπουτσής είναι ανεπάγγελτος (δεν έχει κολλήσει ούτε ένα ένσημο στη ζωή του) είναι "επαγγελματίας αξιωματούχος" ελέω Μιμής, δεν είναι της γενιάς του αντιδικτατορικού αγώνα γιατί τότε διάβαζε (όπως συχνά του αποδίδουν, ακόμη και για να σπιλώσουν τη γενιά του Πολυτεχνείου), αλλά φρούτο των πρώτων μεταδικτατορικών χρόνων. Στο Οικονομικό της Νομικής βρέθηκε να είναι ο μοναδικό φοιτητής που υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ, στη μεγάλη διάσπαση της Ν. ΠΑΣΟΚ το 1975. Στο ΠΑΣΟΚ τον ανακάλυψε ο Κίμωνας Κουλούρης, είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει σε κάποιους. Ένα αγοραφοβικό παιδί (του έγραφαν σε σημειώματα τι έπρεπε να διαβάζει στο αμφιθέατρο,  στις πρώτες του ενασχολήσεις με τις φοιτητικές συνελεύσεις της Νομικής του ’75-’76),  που όμως η φωνή του άρεσε στον αρχιτέκτονα των περιοδειών του Ανδρέα Παπανδρέου κι έτσι τον έβαζε να λέει τα συνθήματα πριν την εμφάνιση του ηγέτη και ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ στις συγκεντρώσεις.

Όμως, από παιδί είχε στόχους. Βρέθηκε να κάνει τον κλητήρα νεολαίο στον Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα κι εκεί ήταν ένα μεγάλο κι αληθινό «πανεπιστήμιο». Γεγονός που τον «έσπρωξε» στην ΕΦΕΕ, όταν αποχώρησε για να εκλεγεί βουλευτής ο πραγματικό νεολαίος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ και με πλούσιο αντιδικτατορικό αγώνα κι όχι με παραμύθια της Χαλιμάς, ο Στέφανος Τζουμάκας.

Η θητεία του κοντά στο πανεπιστήμιο Κουτσόγιωργα του δίδαξε πώς να γλείφει και να γίνεται υπάκουος υπήκοος της εξουσίας. Κι έτσι έγινε η αυλή της Δήμητρας Λιάνη, όπως κι ο μπατζανάκης του Μιχάλης Καρχιμάκης. Και ταυτόχρονα απέκτησε έναν ακόμη δάσκαλο, τον κ. Πέτρο Λάμπρου, τον στενότατο οικογενειακό φίλο κι αγαπημένο αδελφό των οικογενειών Παπουτσή-Καρχιμάκη, με τις γνωστές κομματικές δραστηριότητες…

Εύλογος ο διορισμός του στην Ευρωβουλή, μιας και δεν υπάρχει σταυρός προτίμησης στις ευρωεκλογές και συνάμα η προεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ στην Ευρωβουλή. Όταν μεταξύ των τότε ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ υπήρχαν «ιερά τέρατα» που ενσάρκωναν την πορεία και ιστορία του ΠΑΣΟΚ και του ΠΑΚ, αλλά δεν ανήκαν στους αυλοκόλακες της κυρίας Μιμής.

Και στην ευρωβουλή ο κ. Παπουτσής συνέχιζε να είναι ο κύριος ΤΙΠΟΤΑ, μιας και δεν μιλούσε καμία ξένη γλώσσα. Όμως τον διέσωσαν και τον εμφάνισαν με σχετικό προφίλ δύο αξιόλογοι άνθρωποι, σε επίπεδο γνώσεων και ξένων γλωσσών: οι συνεργάτες του Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου (με πολλές γνώσεις, ασχέτως τι πολιτικές εκτιμήσεις έχει ο καθένας μας για την ίδια) και ο Νότης Μαριάς, μέλλος της ΕΦΕΕ με την ΠΠΣΠ (φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ μ-λ) και σήμερα βουλευτής με άποψη και λόγο των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» του Πάνου Καμμένου.

Η συνέχεια εύκολη…

Υπάκουος και με τον «εκσυγχρονιστή» Κώστα Σημίτη…

Φυσικά στο πλευρό του Γιωργάκη…

Φυσικά προστάτης των συμφερόντων του Μπόμπολα στην Κερατέα και «εμπνευστής» του μεγαλόπνοου «σχεδίου» να φτιάξει φράχτη στον Έβρο… Ημέρες που τα ΜΑΤ έδειραν «σοσιαλιστικά» τους πολίτες όσο με την ηγεσία κανενός άλλου υπουργού «Δημόσιας Τάξης»…

Φυσικά ο λαός τον «τίμησε» γι’ αυτή του τη διαδρομή και τον πέταξε στον πολιτικό σκουπιδοτενεκέ.

Αμ δε αυτός. Τον έφτυσε ο λαός κι αυτός νόμιζε ότι ψιχαλίζει. Έτσι έφθασε στο σημείο να θέτει υποψηφιότητα για Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ παρακαλώ, εναντίον του Μητσοτάκη του νέου ΠΑΣΟΚ (Ευάγγελος Βενιζέλος)…

Πριν λίγες ημέρες, ξανά στο προσκήνιο… ξεσπάθωσε εναντίον του Σαμαρά και του Μητσοτάκη του ΠΑΣΟΚ (Ε. Βενιζέλος), για το γεγονός ότι δεν έχει πάρει θέση στην επίθεση που εξαπέλυσε ο Μάκης Βορίδης στον Ανδρέα Παπανδρέου. Μνημειώδης η δήλωσή του με αφορμή τις δηλώσεις του νεοφασίστα Βορίδη (ξεχνώντας ότι μαζί συγκυβέρνησαν και συγκυβερνούν), δήλωσε με αριστερό επαναστατικό λόγο:

«Ως εδώ. Η προσβολή της ιστορικής αλήθειας και της μνήμης για την πολιτική προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, της προσφοράς του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, στο δημοκρατικό πολίτευμα και στον λαό της πατρίδας μας. Ως εδώ. Η ανοχή και η σιωπή της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Αιδώς Αργείοι».

Τι υποκρισία… τι φαρισαϊσμός… τι πρόκληση στους τελευταίους αθεράπευτα ρομαντικούς του ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη, τους ανθρώπους του μόχθου που ακόμη ήλπιζαν ότι κάτι έχει μείνει ζωντανό στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, που παρέδωσε στον Ε. Βενιζέλο ο ολετήρας της δημοκρατικής παράταξης ΓΑΠ (σε λίγο, θυμηθείτε –αν και στο διαδίκτυο θα μείνει αυτή η αναφορά- ο ΓΑΠ θα μιλήσει για εκδίωξή του από το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση λόγω συνομωσίας του κ. Βενιζέλου, όταν μαζί οδήγησαν τη χώρα στο ΔΝΤ, την τρόικα και μαζί με τα μνημόνια εξολόθρευσαν τον ελληνικό λαό).

Το παίζεις αριστερός, κάνεις δηλώσεις εναντίον του κόμματος σου, όπως: «Ως εδώ. Η ανοχή και η σιωπή της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Αιδώς Αργείοι» κι εναντίον της δεξιάς, όπως: «Ως εδώ. Η προσβολή της ιστορικής αλήθειας και της μνήμης για την πολιτική προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου» και… μετά σε ξεφτιλίζουν σαν βρώμικο ρετάλι: σε διορίζουν στην Παγκόσμια Τράπεζα (εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο ΓΑΠ με την κηπουρό Τίνα και τους μαϊντανούς-κηπουρούς Γερουλάνους, Δρούτσες και σια).

Τι μεγαλοψυχία… εσύ καταγγέλλεις τον πρωθυπουργό της χώρας και τον Αντιπρόεδρο κι αυτοί πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, σε επιβραβεύουν και σε αναβαθμίζουν: Μνημονιακός Εκπρόσωπος της Μνημονιακής κυβέρνησης Σαμαρά, γνήσιος Μερκελιστής στην «Παγκόσμια Τράπεζα», με ότι σημαίνει για τους προοδευτικούς πολίτες (όχι απλώς τους αριστερούς) αυτός ο «οργανισμός».

Την σημερινή εποχή η μετακόμιση από ένα κόμμα σε ένα άλλο -δεν έχει καμία σημασία δεξιό, αριστερό κ.ο.κ.- είναι πλέον μια θεμιτή στάση, αφού το αριστερός δεξιός δεν έχουν καμία σημασία. Αριστερός ήταν ο Χρύσανθος Λαζαρίδης του Σαμαρά, δεξιός-φιλομοναρχικός ο Γερουλάνος του Γιωργάκη, αριστερή η Σοφία Βούλτεψη, χωρίς σχόλια ο Δρούτσας του ΓΑΠ κ.ο.κ.

Τίποτα δεν σηματοδοτεί για τους σημερινούς πολιτικούς η αλλαγή κόμματος και δεν έχουν άδικο. Αντιμνημονιακός ο Μαρκόπουλος και κατόπιν αποστάτης και μνημονιακός… ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και τώρα ΣΥΡΙΖΑ ο Μιχελογιαννάκης… Νεοφασίστας ο τσεκουροφόρος Βορίδης κι υπουργός ελέω Γιωργάκη… Το ίδιο ο νεοφασίστας Γεωργιάδης, που ξεφώνιζε χυδαία τον Σαμαρά και σήμερα είναι υπουργός του.  Τίποτα το μεμπτό. Στην αστική δημοκρατία οι κανόνες δεν έχουν όρια και περιορισμούς.

Όμως, στην ιστοριογραφία οι συμβολισμοί διαθέτουν μια ανεξάντλητη δύναμη και ο διορισμός του Παπουτσή στην Παγκόσμια Τράπεζα είναι το σαφές των σημερινών επικυρίαρχων Γερμανοτσολιάδων. Κι αν το μήνυμα απευθυνόταν απλώς σε στελέχη της δεξιάς ή της νέας δεξιάς (ΠΑΣΟΚ) αναφορικά με το ποιος κάνει κουμάντο, λίγο θα απασχολούσε την κοινωνία.

Δεν ενοχλεί καθόλου τον πολίτη ή τον νεολαίο αν σήμερα αρχηγός του νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ είναι ένας Μητσοτάκης (Ε. Βενιζέλος), δεν ακουμπάει τον πολίτη αν η Διαμαντοπούλου (ναι, εκείνη η κυρία των φωτοτυπιών), ο Λοβέρδος ή ο Χρυσοχοϊδης πάνε στη δεξιάς, άλλωστε πάντα δεξιοί ήταν.

Το δολοφονικό «μήνυμα», με όχημα τον Χ. Παπουτσή, είναι στη νέα γενιά: Μην σηκώσετε ποτέ κεφάλι, μην εμπιστεύεστε κανέναν πολιτικό, οι πολιτικοί έχουν το ελεύθερο να λένε οποιαδήποτε αρλούμπα, δεν υπάρχουν ιδεολογίες, ζούμε σε μια παγκοσμιοποίηση κι οι ισχυροί, δηλαδή εμείς οι νεοφιλελεύθεροι κάνουμε κουμάντο κι αγοράζουμε όποιον θέλουμε, όποτε θέλουμε, όπως θέλουμε!

Τελικώς όλοι οι πολιτικοί έχουν μια τιμή, μου είπε η κόρη μου… κι εσύ μάνα συνέχιζε να μιλάς για ιδεολογίες και όνειρα. Μόνον εμείς, η νέα γενιά θα τους ξεκάνουμε μια ημέρα, αφού δεν έχουμε παγιδευτεί στους μηχανισμούς τους.

Ο αγαπημένος φίλος μου Σωτήρης χαμογέλασε σκωπτικά… Δεν σου είπα ότι η θεωρία του Δαρβίνου είναι νόμος; Το μεγάλο ψάρι τρώει πάντα το μικρό.

Βέβαια, ο λαός θα πει την τελευταία κουβέντα. Κι αλίμονο, τώρα θα είναι αμείλικτος κι ανεξέλεγκτη η οργή του. Κι όταν τα ρυάκια μπουν στον χείμαρρο, κανένας κατασταλτικός μηχανισμός, κανένας δικαστής, καμία φυλακή, κανένα κόμμα δεν θα μπορεί να σταματήσει τη χειμαρρώδη ροή…

Όπως είπε σήμερα ο Σωκράτης Ξυνίδης, πρώην Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ (ο Μιχάλης Καρχιμάκης θα παραμείνει σιωπηλός, η κίνηση των 75;)… καληνύχτα Χρήστο… υπέκυψες σε προσωπικές αδυναμίες.

Να προσθέσουμε, με την πολιτική έχουν τελειώσει οριστικά όσοι ψήφισαν μνημόνια και μεσοπρόθεσμα. Το έχουν καταλάβει και προσπαθούν να πάρουν μια καλή τιμή στην αποστρατεία τους. Όμως, δεν θα μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια τα παιδιά τους, εκτός αν τα έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους!

Υ.Γ. Χρηστάκη, Μιχάλη… αυτή τη φορά η οικογενειακή μέντιουμ-χαρτορίχτρα τα έκανε μούσκεμα. Μάλλον όταν έριχνε τα χαρτιά ήταν υπό την επήρεια της σκέψης ότι θα ταξιδεύει συχνά στο αμέρικα και γιατί όχι να μετακομίσει κι αυτή… έτσι δεν διάβασε σωστά τα χαρτιά!