Κατά τη διάρκεια του μακρού βίου του, έχτισε συνειδητά και με συνέπεια, μέσα από τις πράξεις του, τις επαγγελματικές επιλογές του και τον...
Τα προσωνύμια που του έχουν αποδοθεί κατά καιρούς δεν θα κολάκευαν κανέναν, αλλά εκείνος τα εκλάμβανε απαθώς. Ίσως και να τα θεωρούσε παράσημα στο υπερήφανο πέτο του. Τον έχουν αποκαλέσει: συνήγορο των διαβόλων, σκοτεινό, σκαιώδη, προβοκάτορα, κυνικό, άρχοντα του σκότους, άνθρωπο που μυρίζει θειάφι, ενώ ο ίδιος δεν δίστασε να αυτοχαρακτηριστεί, μέσω του τίτλου της αυτοβιογραφίας του, «Ένας Ευφυής Μπάσταρδος».
Είναι αδύνατον να καταγραφούν οι απίστευτα ευφυείς και αιχμηρές σαν λεπίδες ρήσεις και απαντήσεις του σε δημοσιογράφους και άλλους συνομιλητές του. Οι αναφορές του; Ο Σοφοκλής, ο Ντοστογιέφσκι και άλλοι τεράστιοι δημιουργοί που αναμετρήθηκαν με τον ογκόλιθο που ονομάζεται «ηθική», τα θεμέλιά της, τους τρόπους εφαρμογής της στις συντεταγμένες κοινωνίες και μοιραία με την κατάλυσή της.
Ο λόγος – μετά από αυτή τη μακρά εισαγωγή – για τον Γάλλοαλγερινό ποινικολόγο Ζακ Βερζές που απεβίωσε χθες Πέμπτη στο Παρίσι σε ηλικία 88 ετών, όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος του γαλλικού δικηγορικού συλλόγου, Κριστιάν Σαριέρ-Μπουρναζέλ: «Απεβίωσε πριν από περίπου δυόμισι ώρες. Ενημερώθηκα από τους οικείους του», δήλωσε ο Σαριέρ-Μπουρναζέλ αργά χθες το βράδυ στο Γαλλικό Πρακτορείο, επιβεβαιώνοντας την πληροφορία που μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο BFMTV.
Ο αμφιλεγόμενος και πασίγνωστος δικηγόρος Βερζές είχε υπερασπιστεί μεταξύ άλλων τον διαβόητο ναζί Κλάους Μπάρμπι, τον διασημότερο τρομοκράτη της ιστορίας Ιλιτς Ραμίρες Σάντσες, γνωστό και ως «Κάρλος το τσακάλι», τον ηγέτη των Ερυθρών Χμερ, Χίου Σαμπάν, αλλά και τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.
Για όποιον θέλει να έρθει πιο κοντά στο διανοητικό σύμπαν του Ζακ Βερζές, ενδείκνυται η ανάγνωση του βιβλίου του με τίτλο Η στρατηγική της δίκης, το οποίο κυκλοφορεί σε ελληνική μετάφραση από τις εκδόσεις Πλέθρον.
Σύμφωνα με την αντίληψη του Βερζές, στο χώρο της πολιτικής υπεράσπισης, υπήρξαν πάντα δύο μέθοδοι: οι δίκες συναίνεσης (Ντρέυφους, στρατηγός Σαλ) και οι δίκες ρήξης (Σωκράτης, Ιησούς). Οι πρώτοι έσωζαν τη ζωή τους, οι δεύτεροι κέρδιζαν αυτό για το οποίο αγωνίζονταν.
Σήμερα, το καινούργιο είναι ότι μπορούν, εκτός αυτού, να σώζουν και τη ζωή τους. Στο παρελθόν, η δίκη περιοριζόταν στο χώρο του δικαστηρίου, σήμερα όμως έχει διευρυνθεί. Όλος ο κόσμος μπορεί να την παρακολουθεί βλέποντας και ακούγοντας τα πεπραγμένα της. Αυτό που διακυβεύεται στη δίκη του Δημητρώφ, στις δίκες των αγωνιστών του Αλγερινού Μετώπου Εθνικής Απελευθέρωσης -τους οποίους υπερασπίσθηκε ο Βερζές- είναι η μοίρα ενός κόμματος ή ενός λαού.
Συγκρινόμενες με τη σύγκρουση που αντιπαραθέτει δύο κόσμους, οι μικροσυγκρούσεις των εθνών της Ευρώπης και της Β. Αμερικής φαντάζουν γελοίες. Ενώ έχουν εξασφαλισμένο ένα υψηλό επίπεδο ζωής και διαθέτουν μια παντοδυναμία που τους επιτρέπει να σκορπούν το θάνατο, οι πλούσιοι, είτε είναι συντηρητικοί, είτε φιλελεύθεροι, δεν κατανοούν πάντα ότι η Δικαιοσύνη, η Δικαιοσύνη τους, χάνει βαθμιαία το κεφαλαίο πρωτόγραμμά της και πως δεν έχουν πια το δικαίωμα να θεωρούν ότι είναι οι αποκλειστικοί εκφραστές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση