Το μυστικό της πολιτικής κρίσης στην Ελλάδα...

Σημειώνει   ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.  Πίσω από την οικονομική κρίση, η οποία εμφανίζεται ως σοβαρή διαταραχή της σχέσης των δημοσιον...

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. 

Πίσω από την οικονομική κρίση, η οποία εμφανίζεται ως σοβαρή διαταραχή της σχέσης των δημοσιονομικών με την ανάπτυξη, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για κατάρρευση του μοντέλου κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης και αναδιανομής, υποβόσκει μια δραματική πολιτική διαστροφή. Την παρατηρώ ακούγοντας τον πρωθυπουργό… με φρίκη, τους απολύτως ακαλλιέργητους πολιτικά υπουργούς του και δυστυχώς τους περισσότερους στην αντιπολίτευση.

Το μυστικό της πολιτικής κρίσης στην Ελλάδα, αποκαλείται αντικειμενοποίηση. Αυτό είναι το δραματικό «κουσούρι» των πολιτικών στην Ελλάδα, ως μεθοδολογικός τρόπος προσέγγισης των κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων, πέραν όλων των γνωστών και επιμέρους υποκρισιών και του λαϊκισμού. Είναι σαν οι πολιτικές σχέσεις να δομούνται μεταξύ ενός ερωτώντος (πολιτικού) και ενός τάχαμου ερωτωμένου (πολίτη), με τον δεύτερο να εμφανίζεται ως αντικειμενοποιημένο, σαφώς υποδεέστερο στοιχείο της συγκεκριμένης επικοινωνίας (: αποφασιστικής, ηγεμονικής συναναστροφής) . Ο πολίτης, έτσι, εμφανίζεται να αποκτά ρεαλιστική υπόσταση, μόνον στο βαθμό που δείχνει ικανός να απαντά με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ στα διλήμματα που τον καθιστούν αντικείμενο της πολιτικής διαδικασίας. Αυτό μάλιστα εμφανίζεται να είναι δημοκρατικό, στο βαθμό που ορίζεται μια κλίμακα κατηγοριοποίησης της γνώμης μεταξύ της απόλυτης αποδοχής και της απόλυτης άρνησης!!!

Αναγνώστη μου, αυτό δεν είναι εκδήλωση βούλησης, είναι η διαστροφή της. Είναι ένας μεταμοντέρνος φασισμός που έλκει πολιτική καταγωγή από τις πλέον ολοκληρωτικές αφηγήσεις της νεωτερικότητας. Είναι η μετατροπή του υποκειμένου σε αντικείμενο, από το οποίο ζητείται όχι η εσωτερίκευση του προβλήματός του, αλλά η εσωτερίκευση των κατηγοριών που το ορίζουν, σύμφωνα με την πολιτική αφήγηση του κάθε πολιτικάντη.

Για να πραγματοποιηθεί αποτελεσματικά η σύσταση αυτής της διαστροφής των κοινωνικοπολιτικών σχέσεων, φαινομενικά αποπολιτικοποιείται (δηλαδή αντικειμενοποιείται )το διακύβευμα, το οποίο ανάγεται σε τεχνοκρατικής μορφής ζήτημα. Και αυτό είναι οικονομισμός και όχι πολιτική οικονομία. Είναι συμπεριφορισμός στο πλαίσιο του μάρκετινγκ της αγοράς και όχι εκδήλωση συμπεριφοράς μετά από εσωτερίκευση της αντικειμενικής σχέσης ερωτώντος (πολιτικού) και ερωτωμένου (πολίτη), η οποία θα αποσκοπούσε σε μια open-ended, ανοιχτή ερμηνευτικά δηλαδή, ερώτηση-απάντηση.

 Η παγίδα που μας έχει στήσει το καθεστώς της διαπλοκής στην Ελλάδα, αναγνώστη μου, και στην οποία σήμερα έχει πέσει και αυτό το ίδιο μέσα, ευρισκόμενο σε απόλυτο μικροπολιτικό αδιέξοδο, από το οποίο προσπαθεί να ξεφύγει με αλητείες και δήθεν αγανακτισμένα ξεσπάσματα [από τους αγανακτισμένους πολίτες περνάμε στην αγανακτισμένη με την τρόικα κυβέρνηση !!!], στηρίζεται στην αντικειμενοποίηση μέσω closed-ended ερωτήσεων (διλημμάτων), τα οποία δήθεν εκπορεύονται αντικειμενικά από τη σχέση της κυβέρνησης με την τρόικα. Πολύ θα ήθελα να αναπτύξω σε αυτό το σημείο διεξοδικά τον μεταμοντέρνο φασισμό, την απόλυτη πολιτική διαστροφή, που θεσμοθετείται μέσω αυτής της διαδικασίας, αλλά δεν θεωρώ πως είναι αναγκαίο να καταναλώσω χώρο και χρόνο επ’ αυτού στο πλαίσιο αυτού του σημειώματος. Κρατήστε μόνον για να κατανοήσετε αυτά που σημειώνω πως [από Wikipedia]: « A closed-ended question contrasts with an open-ended question, which cannot be answered with a simple "yes" or "no", or with a specific piece of information, and which gives the person answering the question scope to give the information that seems to them to be appropriate. Open-ended questions are sometimes phrased as a statement which requires a response».

Και επειδή σχεδόν ποτέ δεν κρύβω την αφορμή των σημειώσεων μου, δηλώνω πως σημερινό ερέθισμα υπήρξε το κείμενο της κ. Δήμητρας Κρουστάλλης στο ΒΗΜΑ υπό τον τίτλο «Ένα άλλο ΠαΣοΚ αναδύθηκε από το συμπόσιο - Το κόμμα εμφάνισε έναν νέο εαυτό, ο οποίος δεν κουβαλάει σαν βάρος την ιστορία του αλλά την αποδέχεται απογυμνωμένη». Δίχως ίσως να το καταλαβαίνει ακόμη και η ίδια η δημοσιογράφος, με την φράση της αυτή περιέγραψε θαυμάσια το πολιτικό δράμα της σημερινής Ελλάδας. Ευχαριστώ κ. Κρουστάλλη, περί αυτού ακριβώς πρόκειται και αφορά δυστυχώς σε όλα σχεδόν τα κόμματα του πολιτικού συστήματός μας και όχι αποκλειστικά στο ΠΑΣΟΚ. Επιχειρούν να αναδυθούν μέσα από την κρίση που προκάλεσε η πολιτικομεγαλοεπιχειρηματική ελίτ της χώρας μέσω ενός πέπλου άγνοιας του πραγματικού Εαυτού τους, ο οποίος είναι η ιστορία τους …η κοινωνικοοικονομική και πολιτισμική αμαρτία τους!

Για να πραγματοποιηθεί αυτό αποτελεσματικά θα πρέπει να διευρυνθεί η πολιτική διαστροφή μέσω της αντικειμενοποίησης που προκαλείται δια «closed-ended» ερωτήσεων. Αυτή η διαδικασία είναι βασικά μια διαδικασία παραπλάνησης και υπέρβασης του πραγματικού/αντικειμενικού, δια της τεχνοκρατικής αντίληψης του πολιτικού φαινόμενου. Αυτό χαρακτηρίζεται, με άλλα λόγια, αποπολιτικοποίηση. Και τούτο ακριβώς πολέμησε μέχρι σήμερα η γραφή μου, ως μια μορφή ατομικής θεραπείας του Έλληνα από την πολιτική διαστροφή και «απογύμνωσης» από τους διεστραμμένους!