Η Χρυσή Αυγή ως δολοφονικό ενεργούμενο των μνημονιακών δυνάμεων

Του Γιώργου Καραμπελιά. Για ποιόν δουλεύει η Χρυσή Αυγή και ποιόν εξυπηρετεί; Αυτό ήρθε να αποκαλύψει με τον πιο θεαματικό τρόπο ο εξ...

Του Γιώργου Καραμπελιά.

Για ποιόν δουλεύει η Χρυσή Αυγή και ποιόν εξυπηρετεί; Αυτό ήρθε να αποκαλύψει με τον πιο θεαματικό τρόπο ο εξ απορρήτων του Σαμαρά, Χρύσανθος Λαζαρίδης, με τις προκλητικές δηλώσεις του κατά τη διάρκεια της ημέρας που ακολούθησε την δολοφονία του Παύλου Φύσσα: Η Χ.Α. αποτελεί το όργανο για τον μετασχηματισμό ενός ομόθυμου αντιμνημονιακού κινήματος που υπερέβαινε τις αντιθέσεις μεταξύ αριστερών και δεξιών σε εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα σύγκρουση αριστερών και δεξιών, έτσι ώστε να ξεχαστεί το μνημόνιο, η κατοχή της χώρας και οι ευθύνες των πολιτικών μνημονιακών δυνάμεων.

Η Χ.Α. που εμφανίστηκε ως κίνημα διαμαρτυρίας ενάντια στην λαθρομετανάστευση και το μνημόνιο, δεν έχει πραγματοποιήσει καμία διαμαρτυρία ούτε έχει συμμετάσχει σε οποιαδήποτε κινητοποίηση ενάντια στο μνημόνιο, όπως συμβαίνει σήμερα με τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, αλλά έχει πλέον εγκαταλείψει ακόμα και τις ρατσιστικές επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες. Αντίθετα πρωτοστατεί σε «κινητοποιήσεις» για τον Μελιγαλά, τον Γράμμο και το Βίτσι, επιτίθεται σε μέλη του ΚΚΕ, και το αποκορύφωμα είναι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι. Είναι πάρα πολύ χαρακτηριστική για όποιον παρακολουθήσει τη δράση της, αυτή η μετακίνηση, με την οποία προσπαθεί να μετατρέψει την αντιμνημονιακή δεξιά σε εμφυλιοπολεμικό βραχίονα των μνημονιακών δυνάμεων, που την χρησιμοποιούν ως όργανο αυτής της στρατηγικής. Γι’ αυτό η μεγάλη απήχηση που έχει στα ΜΑΤ, γι’ αυτό εν τέλει, και η ουσιαστική κάλυψη την οποία απολαμβάνει – από τον Σαμαρά και την παρέα του στη Νέα Δημοκρατία.

Οι μνημονιακές δυνάμεις χρειάζονται την Χ.Α. πρώτον διότι διαιρεί τον ελληνικό λαό, και δεύτερον διότι την εμφανίζουν ταυτόχρονα και ως εκφραστή της βίας των αντιμνημονιακών. Γι’ αυτό, η Ν.Δ. και ο Λαζαρίδης, από τη μία χαρακτηρίζουν την Χ.Α. νεοναζί (όπως και είναι), αλλά παράλληλα, αρνούνται να προχωρήσουν στο ξερίζωμα αυτής της φασιστικής οργάνωσης, και προωθούν την θεωρία των δύο αντιμνημονιακών άκρων απέναντι στα οποία στέκονται οι «νουνεχείς» μνημονιακοί δοσίλογοι. Γι’ αυτό και μετά τον Λαζαρίδη εμφανίζεται ο Σαμαράς ως ειρηνοποιός. Και όμως είναι πλέον πασίγνωστο ότι ο δολοφόνος Ρουπακιάς είναι ενεργό μέλος της Χ.Α. – πιθανότατα από ότι λέει και η οικογένειά του– και έμμισθο. Επομένως έπρεπε να διωχθεί η ηγεσία της Χ.Α. για ηθική αυτουργία στη δολοφονία και να αρχίσει η διαδικασία για την απαγόρευσή της. Αντί γι’ αυτό η Ν.Δ. αρκείται να επαναπατρίσει από την Χ.Α. κάποιους τους αγανακτισμένους μνημονιακούς «νοικοκυραίους» και ταυτόχρονα την αφήνει να συνεχίζει τη δράση της ως μπαμπούλας και όργανο διαίρεσης των αντι-μνημονιακών δυνάμεων.

Δεν λείπουν εξάλλου και οι αφελείς ή ανεγκέφαλοι της άλλης πλευράς, οι οποίοι είτε θα συνεχίσουν να γιορτάζουν από την πλευρά τους το Γράμμο και το Βίτσι, (όπως κάνει το ΚΚΕ), είτε θα επιτίθενται στην αντιμνημονιακή δεξιά όπως κάνουν ενάντια στους Ανεξάρτητους Έλληνες και τον Καμμένο. Όπως μάλιστα έχουμε γράψει πάμπολλες φορές, η ελληνική αριστερά και οι αντιεξουσιαστές με τον εθνομηδενισμό τους και την άρνηση αντιμετώπισης φαινομένων, όπως η λαθρομετανάστευση, επέτρεψαν την αρχική εκτίναξη της Χ.Α. Επί πλέον η αντιμετώπιση των πολιτικών αντιπάλων με τραμπούκικες και βίαιες μεθόδους, όπως συνέβαινε εν πολλοίς στα Πανεπιστήμια και στον νεολαιίστικο χώρο, ευνόησε τις προηγούμενες δεκαετίες την διάχυση απαράδεκτων συμπεριφορών, πάνω στις οποίες ήρθε να πατήσει η Χρυσή Αυγή.

Ωστόσο υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσά τους. Διότι κάποιοι ανεγκέφαλοι και μιλιταριστές του ακροαριστερού ή του αντιεξουσιαστικού χώρου, που έδρασαν και εναντίον του Πάνου Καμμένου, δεν μπορούν να συγκριθούν με τους ναζί, οι οποίοι υπάρχουν αποκλειστικά μέσω της οργανωμένης και δολοφονικής βίας. Εξάλλου αυτό λέγαμε τα παλιότερα χρόνια σε αντιεξουσιαστές και διάφορους άλλους: «Προσέξτε, γιατί με τη μισαλλοδοξία και τις μιλιταριστικές σας συμπεριφορές, θα ανοίξετε το δρόμο σε άλλους, που δεν χρησιμοποιούν περιστασιακά τη βία, αλλά συστηματικά, υπάρχουν μέσα από αυτή και απειλούν να αιματοκυλήσουν όλη την κοινωνία, όπως έκαναν και στο παρελθόν».

Ακριβώς επειδή έχουμε επισημάνει το αδιέξοδο ανάλογων πρακτικών στο παρελθόν, μπορούμε και να καταγγείλουμε απερίφραστα τη λογική των δύο άκρων που έχει μηχανευτεί ο Λαζαρίδης. Σήμερα είναι η Ν.Δ. και οι μνημονιακές δυνάμεις που χρησιμοποιούν την Χ.Α. για να επιτύχουν τη διαίρεση των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Χαρακτηριστική είναι η φωτογραφία της εφημερίδας «Καθημερινή» στην πρώτη σελίδα της, την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου, η οποία δεν παρουσιάζει τους χρυσαυγίτες δολοφόνους ή τα θύματά τους, αλλά μία ομάδα νεαρών κουκουλοφόρων διαδηλωτών στο Κερατσίνι! Αυτή είναι η στρατηγική τους. Να χρησιμοποιήσουν την δολοφονία για να ξεχαστούν η τρόικα, οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις, να περιορίσουν την ανάπτυξη της Χ.Α. σε βάρος της δικιάς τους κομματικής επιρροής, και παράλληλα να τη συντηρούν ως δύναμη διαίρεσης και εμφυλίου πολέμου. Παίζουν με την φωτιά, όπως έκαναν όλοι οι προκάτοχοί τους στη διάρκεια του μεσοπολέμου που χρησιμοποίησαν τους φασίστες και τους ναζί, για να εμποδίσουν τα επαναστατικά κινήματα. Δεν διδάσκονται από αυτό μπροστά στις μικροπολιτικές τους σκοπιμότητες και την ανάγκη να διασώσουν πολιτικά το τομάρι τους.

Το «παράδοξο» είναι πως αυτή την απολύτως διάφανη στρατηγική των μνημονιακών δυνάμεων δεν την αποκαλύπτει ούτε η αντιμνημονιακή αριστερά, γιατί και αυτή συνεχίζει να επενδύει στο δίπολο δεξιά-αριστερά και όχι στην εθνικοαπελευθερωτική διάσταση που θα έπρεπε να πάρει ο αντιμνημονιακός αγώνας. Για χρόνια ολόκληρα μια ανιστόρητη εθνομηδενιστική Αριστερά, καλλιεργούσε την αντίληψη πως η ίδια η αντίσταση στους Γερμανούς στην Κατοχή δεν ήταν παρά εμφύλιος πόλεμος με τα τάγματα ασφαλείας και επέμενε στην περιχαράκωση των «αριστερών» απέναντι στους «δεξιούς». Και όμως, η αντιστασιακή παράδοση του ΕΑΜ και του Βελουχιώτη, η οποία μετέτρεψε την αριστερά σε μεγάλη πολιτική δύναμη, δεν διαχώριζε τους Έλληνες με βάση την πολιτική τους προέλευση αλλά τη στάση τους απέναντι στους κατακτητές. Τα τάγματα ασφαλείας τα κτύπησε ως όργανα των κατακτητών και όχι ως ιδεολογικούς αντιπάλους.

Σήμερα, που ο ελληνικός λαός πλήττεται εξίσου από τις πολιτικές της τρόικας και της νέας γερμανικής κατοχής, ο ρόλος των αντιμνημονιακών δυνάμεων, θα ήταν να ενώσουν όλους τους πληττόμενους Έλληνες και όχι να πέσουν στην παγίδα την οποία στήνουν οι δοσιλογικές μνημονιακές δυνάμεις που χρησιμοποιούν την Χ.Α. για να διαιρέσουν τις λαϊκές δυνάμεις.

Να τεθεί εκτός νόμου η ναζιστική συμμορία

Ένα μέρος της αριστερής αντιπολίτευσης με διάφορες απίθανες θεωρίες αρνείται να κινητοποιήσει το λαό ώστε να τεθεί εκτός νόμου η Χ.Α.

Καταλαβαίνουμε πως η Χρυσή Αυγή είναι χρήσιμη για πολλούς ως μπαμπούλας. Είναι χρήσιμη για τους εθνομηδενιστές, ώστε να λένε ιδού που οδηγεί ο «πατριωτισμός» –λες και οι χιτλερικοί ναζήδες, απόγονοι των ταγματασφαλιτών είναι «πατριώτες»– και να απεμπολούν οι ίδιοι πιο εύκολα την πατριωτική παράδοση της ελληνικής Αριστεράς. Στο παρελθόν ο Ριχάρδος Σωμερίτης είχε ευχηθεί ανοικτά να δημιουργηθεί ένα ακροδεξιό κόμμα, για να εξαφανιστεί η επιρροή των «αριστερών πατριωτών»! Το ίδιο έκαναν και διάφοροι «αντιεθνικιστές» «ιοί» οι οποίοι όχι μόνο συκοφαντούσαν ως φασίστες όλους τους πατριώτες –κατ’ εξοχήν της Αριστεράς– αλλά πρόβαλαν συστηματικά τη Χρυσή Αυγή, ώστε να κατασκευάσουν τον μπαμπούλα που τους χρειαζόταν. Σήμερα όμως ο μπαμπούλας πήρε σάρκα και οστά!

Ωστόσο υπάρχουν και πολλοί άλλοι που επικαλούνται διάφορα έωλα επιχειρήματα ενάντια στην απαγόρευση της Χ.Α. Πρώτο και κυριότερο ότι οι «ιδέες» δεν απαγορεύονται αλλά πρέπει να απαντηθούν με άλλες ιδέες! Η θεωρία αυτή είναι απολύτως εσφαλμένη γιατί η Χ.Α. δεν έχτισε την επιρροή της στηριζόμενη στη δύναμη των «ιδεών» της, τις οποίες προσπαθεί όσο μπορεί να αποκρύβει, αλλά στη χρήση της βίας. Λένε λοιπόν όσοι υποστηρίζουν αυτή την αντίληψη πως αν διωχθεί και απαγορευτεί η Χ.Α. θα εμφανιστεί με νέο όνομα και μάλιστα ως διωκόμενη. Όμως η Χ.Α. στελεχώνεται από παρακρατικούς, μπράβους, ανθρώπους του υποκόσμου, τμήματα των δυνάμεων καταστολής, και έχει στηριχθεί αποκλειστικά στη βία για να αναπτυχθεί, αυτή προβάλλει ακόμα και μέσα στη Βουλή, και όχι βέβαια τις ναζιστικές της ιδέες τις οποίες κρύβει από τον ευρύτερο κύκλο των ανεγκέφαλων ψηφοφόρων της. Επομένως, δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο στο επίπεδο των ιδεών αλλά στο επίπεδο που κατ’ εξοχήν δρα. Και είτε θα τους αντιμετωπίσει η πολιτεία, απαγορεύοντάς τους, είτε θα τους αντιμετωπίσουν άλλες ομάδες και θα οδηγηθούμε σε εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα συρράξεις. Κατά συνέπεια, η καταστολή των δραστηριοτήτων τους και η απαγόρευση είναι το μόνο μέτρο που μπορεί να μειώσει τις συγκρούσεις και όχι το αντίθετο.

Δεύτερο επιχείρημα που χρησιμοποιείται κατ’ εξοχή από το ΚΚΕ είναι πως η απαγόρευση του ναζισμού μπορεί να ανοίξει το δρόμο για διώξεις εναντίον της αριστεράς! Πρόκειται για αστειότητα διότι δυνάμεις που έχουν ρίζες στο λαό, δεν μπορούν να διωχθούν με απαγορεύσεις, αντίθετα ενισχύονται, ενώ αντίθετα το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής έχει ρίζες μόνο στους τραμπούκους και οι υπόλοιποι ψηφοφόροι της είναι περιστασιακοί, επομένως πρέπει να ξεριζωθεί τώρα, πριν αποκτήσει αυτές τις περιβόητες ρίζες.

Το τρίτο επιχείρημα αφορά τους ψηφοφόρους της «Χρυσής Αυγής», που προβάλλεται κάποιες στιγμές ακόμα και από μερικούς φίλους μας: «Τι θα γίνει με τους μη φασιστές και αυθεντικούς αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, που συχνά προέρχονται από λαϊκά στρώματα ή ακόμα και την αριστερά;» Μα ακριβώς η χειρότερη επιλογή είναι να εγκαταλειφθούν τα λαϊκά στρώματα στη ναζιστική προπαγάνδα. Έχει γραφτεί στον τύπο (βλ. και στο Βήμα σήμερα) ότι ο Ρουπακιάς στο παρελθόν ανήκε σε «άλλο πολιτικό χώρο», υπονοώντας ότι βρισκόταν στην επιρροή του ΚΚΕ. Ξέρουμε ότι η επίθεση των Χρυσαυγιτών στο Πέραμα και το Κερατσίνι έγινε γιατί η ΧΑ μετά τις παραδοσιακά συντηρητικές λαϊκές περιοχές του Ασπροπύργου ή του Θριάσιου Πεδίου, προσπαθεί τώρα να διεισδύσει προνομιακά σε λαϊκές γειτονιές με αριστερή παράδοση. Γι’ αυτό οργάνωσε και τις επιθέσεις στο Πέραμα και το Κερατσίνι. Και για να το κάνει χρειάζεται επίδειξη δύναμης και τραμπουκικές επιθέσεις, ενώ πληρώνει και μερικούς μπράβους, πράγμα που σε συνθήκες ανεργίας και εξαθλίωσης είναι αρκετά εύκολο. Πρέπει μέσα από μια παλλαϊκή κινητοποίηση να πειστούν οι απλά αγανακτισμένοι πολίτες να εγκαταλείψουν το ναζιστικό μόρφωμα και βέβαια τόσο το χειρότερο για τη δράκα εκείνων που θα συνεχίσουν να τους στηρίζουν. Εξάλλου δεν πρέπει να αφήσουμε τους ναζήδες να αλώσουν τη νεολαία και τα σχολειά.

Δεν καταλαβαίνουν άραγε όσοι χρησιμοποιούν ανάλογα επιχειρήματα πως η ΧΑ είναι απολύτως απαραίτητη στο σύστημα, διότι εμποδίζει τις αντιμνημονιακές δυνάμεις να ενωθούν και πως αν δεν υπήρχε η ΧΑ οι δοσιλογικές δυνάμεις θα είχαν ήδη καταρρεύσει; Αρκετά αφέθηκε το φαινόμενο της ΧΑ ουσιαστικά στο απυρόβλητο. Ειδικά για τις πατριωτικές δημοκρατικές δυνάμεις αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς. Θα πρέπει μήπως να θυμίσουμε πως μόνο το «Άρδην» έχει πραγματοποιήσει έναν συστηματικό ιδεολογικό αγώνα ενάντιά της τα προηγούμενα χρόνια;

Πρέπει λοιπόν εδώ και τώρα, να ξεκινήσει μια μεγάλη καμπάνια με στόχο την απαγόρευση των νεοναζιστικών δραστηριοτήτων και σχημάτων στην Ελλάδα. Όλα τ’ άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις ή στην καλύτερη περίπτωση έκφραση μιας βαθύτατης άγνοιας απέναντι στο φασιστικό φαινόμενο και τον τρόπο αντιμετώπισής του. Οι Ναζί στηρίζουν τη δύναμή τους στη βία και με αυτή αιματοκύλησαν όλη την Ευρώπη. Και μόνο με τη βία αντιμετωπίστηκαν εν τέλει. Για να μη φτάσουμε εκεί πρέπει να τεθούν εκτός νόμου τώρα!

19 Σεπτεμβρίου 2013

Περιοδικό Άρδην