Από τον Γιάννη Παπαϊωάννου. Αν δεν είχαμε τον δολοφόνο του Παύλου Φυσσα θα ήταν απολύτως σωστό και θεμιτό να ξεκινήσει μια αστυνομική ε...
Αν δεν είχαμε τον δολοφόνο του Παύλου Φυσσα θα ήταν απολύτως σωστό και θεμιτό να ξεκινήσει μια αστυνομική εγκληματολογική έρευνα με την ερώτηση «Ποιος ωφελείται πολιτικά από την δολοφονία Φύσσα». Μια τέτοια ερώτηση θα βοηθούσε να αναδεχθεί το κίνητρο του δολοφόνου και να ταυτοποιηθεί ο δράστης.
Θα ήταν όμως θεμελιώδες λάθος να ξεκινήσουμε μια πολιτική ανάλυσημε αυτή την ερώτηση. Θα ήταν θεμελιώδες λάθος γιατί με αυτό το λάθος θα αθωώναμε την Χρυσή αυγή που φθείρεται δημοκοπικά και πολιτικά από την δολοφονία και η ανάλυση μας θα κατέληγε υποστηρικτική της Χρυσής αυγής. Αναζητώντας μια απάντηση στην αστυνομική ερώτηση «Ποιος ωφελείται πολιτικά από την δολοφονία Φύσσα» -ενδεχομένως- θα φτάναμε κατηγορήσουμε για το φόνο του Φυσσα την κυβέρνηση ή τους μνημονιακούς της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και ίσως και την τρόικα που φαίνονται να ευνοούνται πολιτικά από αυτή.
Πρόκειται για παραλογισμό.
Θα είχαμε λοιπόν μια θεμελιώδης λάθος πολιτική ανάλυση η οποία θα είχε ξεκινήσει με ερώτημα αστυνομικού τύπου και θα είχε οδηγήσει σε συνωμοσίολογικά συμπεράσματα. Σε αυτά τα συμπεράσματα η ομολογία Ρουπακιά θα τον καθιστούσε απλώς εκτελεστικό όργανο μιας μεγαλύτερης ή και πελώριας πλεκτάνης, με άπειρες πιθανές προεκτάσεις προς όλες τις κατευθύνσεις ανάλογες την φαντασία του συγγραφέα.
Άρα η ερώτηση ποιος ωφελείται πολιτικά από την δολοφονία (και κατ επέκταση Ποιος ωφελείται πολιτικά το δεινά ή το τάδε γεγονός της πολιτικής) είναι η βασιλική οδός της συνωμοσιολογίας και θεμελιώδες λάθος ξεκίνημα τυχών αναλύσεων.
Ας δούμε τα γεγονότα που έχουμε και ας εμμείνουμε σε αυτά.
Η δολοφονία Φύσα είναι πολιτικό έγκλημα. Στην περίπτωση μας δεν ψάχνουμε να βρούμε τα αίτια ή το κίνητρο που όπλισε τα χέρια του δράστη για να φτάσουμε σε αυτόν. Τα ξέρουμε και στην περίπτωση μας έχουμε τον δράστη που έχει ομολογήσει. Σε αυτό το σημείο, σημαντικό πολιτικά είναι να αναζητήσουμε τα αίτια του ευτελισμού της ανθρώπινης ζωής του Παύλου Φύσσα. Τα αίτια που μείωσαν τις αναστολές του Φασίστα Ρουπακιά και του επέτρεψαν να σηκώσει το χέρι και αφαιρέσει μια ανθρωπινή ζωή ενός Έλληνα.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες ο Ρουπακιάς μετά την δολοφονία στέκεται και τον συλλαμβάνει μια κοπέλα αστυνομικός της ΔΙΑΣ. Αυτό δείχνει ότι δεν έχει συναίσθηση ότι έχει διαπράξει φόνο. Ίσως ο Φύσσας και η ζωή του έχει ευτελισθεί στο μυαλό του Ρουπακια . Ίσως ο Παύλος έχει χάσει την ιδιότητα του ανθρώπου οπότε η αφαίρεση της ζωής του δεν είναι δολοφονία, για τον Ρουπακιά δεν είναι έγκλημα!
Νωρίτερα από τον Π. Φυσσα έχουν χάσει την ανθρωπινή ιδιότητα οι μετανάστες.
Η χρόνια παράνομη ανεξέλεγκτη μετανάστευση και η γκετοποίηση σε ορισμένες συνοικίες της Αθήνας, οδηγεί εύκολα σε διαχωρισμό του Έλληνα και του ξένου. Ο παράνομος ξένος δεν έχει ταυτότητα ή δικαιώματα, δεν τυγχάνει προστασίας ή προσοχής από τις αρχές. Για αυτές απλώς δεν υπάρχει και αν υπάρξει απελαύνεται.
Ο διαχωρισμός αυτός καταλήγει σε αξιακό επίπεδο δηλαδή σε επίπεδο αξίας της ανθρωπινής ζωής. Η ζωή του λαθρομετανάστη χάνει την πολύ γρήγορα την υπόσταση και την αξία της και ευτελίζεται παρόλο που είναι ανθρωπινή ζωή. Σταδιακά κάνεις δεν θα ασχολείται με τον φόνο ενός μη νόμιμου μετανάστη ή με μια καταγγελία του στις αρχές. Δεν χει καμιά άξια, δεν υπάρχει…
Έχουν προηγηθεί εκατοντάδες δημοσιεύσεις στα ΜΜΕ και σχετική απ-ευαισθητοποίηση της κοινή γνώμης στο διαδίκτυο. Μέσα από αυτά ο μετανάστης χάνει την αξία του ως άνθρωπός και ως ανθρωπινή ζωή. Θα αναφέρεται ως: Λαθρορκ, (40.500 αποτελέσματα στην Google ) εισβολέας, εγκληματίας που επιτίθεται στην κοινωνία μας. Στην χώρα μας θα γίνει διαδηλωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων.
Η εγκληματικότητα που παράγεται από τους μετανάστες θα βοηθησει και σταδιακά γίνεται ο εχθρός μας. Μόλις συμβεί αυτό και η άμυνα εναντίον του γίνεται απαραίτητη και τελικά ηθικά νόμιμη. Η κατηφόρα γίνεται όλο και πιο ολισθηρή και κάποια στιγμή γίνεται απαραίτητη η επίθεση για την εκκαθάριση της κοινωνίας μας, και στο χαμό αυτό ένας πρωθυπουργός που θα μιλά για ανακατάληψη των πόλεων μας.
Δίπλα στις επίσημες αρχές θα δράσουν και οι φασίστες αλλά την νύχτα κάνεις θα μπορεί να κρατήσει τον επιτιθέμενο εντός των ορίων του νόμου.
Μετά τους μετανάστες ακολουθούν οι πολιτικοί αντίπαλοι. Στο σχήμα Αίμα Τιμη και στην διαίρεση ελλήνων και ξένων οι πολιτικοί αντίπαλοι δεν είναι ξένοι αλλά χαρακτηρίζονται “προδότες” (“Προδότες” ( 2.110.000 αποτελέσματα στην google) και με αυτό το σκεπτικό ο πολιτικός αντίπαλος γίνεται εχθρός. Σε μια κοινωνία σε οικονομική κρίση ξυπνούν μνήμες και το κλίμα γινεται εμφυλιοπολεμικό.
Σε υποθετικό επίπεδο πλέον, η άμυνα εναντίον του προδότη γίνεται απαραίτητη και σε κάποια μυαλά ηθικά νόμιμη. Η κατηφόρα γίνεται όλο και πιο ολισθηρή απότομη και κάποια στιγμή γίνεται απαραίτητη η επίθεση εναντίον του πολιτικού εχθρού και στο χαμό, ο σύμβουλος του πρωθυπουργού και άλλοι πολλοί μιλούν για τα δυο άκρα…
Μέσα στην νύχτα κάνεις δεν θα μπορεί να κρατήσει τον επιτιθέμενο εντός των ορίων του νόμου. Στο Πέραμα στο Μελιγαλά και στην δολοφονία του Παύλου και αλλού θα δούμε την επίθεση εναντίον του πολιτικού αντιπάλου ώσπου ξαφνικά η Αστυνομικός που θα συλλάβει τον Ρουπακιά μετά το φόνο του Φύσσα θα αναφωνήσει: “Ε όχι και μαχαίρι…”
Νο1 προδότης για τον Φασίστα είναι ο κομουνιστής από παλιά. Όμως από την εποχη που χαστούκισε ο Κασιδιάρης την Κανελη και την Δουρου το συνεκτικό στοιχείο της Μνημονιακής ελληνικής κεντροαδειας δεξιάς και ακροδεξιάς εγινε ο αντικομουνισμός. Πάνω σε αυτό το αντικουμουνισμό στηρίζεται η θεωρία των δυο άκρων και η τρέχουσα πωλωση Ακόμη και ο Βενιζέλος μιλά για την “κομμουνιστογενή Αριστερά” όταν επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά τον Βενιζέλο δεν το λες αριστερό και δύσκολα τον λες ακόμη και κεντρώο.
Για όλους μας ο θάνατος ενός μετανάστη δεν θα μετρήσει το ίδιο όσο ο θάνατος του Παύλου ακόμη κι αν η αιτία είναι η ίδια. Όμως σε μαι κοινωνια λογικής όσο πολιτικός είναι ο θάνατος του Παύλου από φασίστα άλλο τόσο είναι και ο θάνατο του μετανάστη από φασίστα.
Είναι αλήθεια ότι για την δολοφονία Παύλου Φύσα και άγνωστος αριθμός δολοφονιών μεταναστών και άλλα εγκλήματα πέρα από τους καθυστερημένους πνευματικά φυσικούς αυτουργους υπάρχει και η κοινωνική ηθική αυτουργία όλων μας. Για να μην επαναληφθεί αυτή θα πρέπει να αποδεχτούμε και να στηρίξουμε δυο πυλώνες που ο φασισμός επιχειρεί να καταστρέψει.
Στην Δημοκρατία η θεωρία των δυο άκρων στην μια άκρη έχει τον Φασισμό και στην άλλη στέκεται η ίδια και θεμελιώδης αρχή της είναι η ισότητα του πολίτη.
Στην κοινωνία η θεωρία των δυο άκρων στην μια άκρη έχει την ζούγκλα και στην άλλη στέκεται η ίδια και θεμελιώδης αρχή της είναι η αποδοχή της αξία και η προστασίας της ανθρωπινής ζωής και ύπαρξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση