Η ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ...

Tου  ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ.    Όσοι ζήσαμε εκείνες τις Ιστορικές στιγμές, ακριβώς τέτοια ώρα πριν από 39 χρόνια και συμμετείχαμε, υπό ...

Tου ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ. 

 
Όσοι ζήσαμε εκείνες τις Ιστορικές στιγμές, ακριβώς τέτοια ώρα πριν από 39 χρόνια και συμμετείχαμε, υπό την ηγεσία του Ανδρέα Παπανδρέου, προσυπογράφοντας την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, είμαστε υπερήφανοι μαζί με όλους όσοι στρατεύτηκαν ανιδιοτελώς στην 40χρονη σχεδόν πορεία για τις ιδέες που διακηρύξαμε και την στρατηγική που εγκολπωθήκαμε, εκφράζοντας τις μύχιες ελπίδες του έθνους για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική απελευθέρωση με δημοκρατικές διαδικασίες.
Ο ελληνικός λαός, ανακτώντας τις δημοκρατικές του ελευθερίες βρισκόταν, ήδη, αντιμέτωπος με την κυπριακή τραγωδία που παρέδωσε καταρρέοντας η Δικτατορία και το φάσμα ενός πολέμου με την Τουρκία.
Σήμερα, όσο υπερήφανοι κι αν είμαστε για τους αγώνες και τις μεγάλες κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις του λαού μας, οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε με θάρρος αλλά και ορθοφροσύνη τον κίνδυνο που τις απειλεί μαζί με την ίδια την Δημοκρατία αλλά και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας, αν επέλθει η οικονομική κατάρρευση και η απομόνωσή μας από την Ευρώπη, μέσα σε ένα τόσο δύσκολο διεθνές περιβάλλον με αρνητικό και το εξωτερικό μέτωπο της χώρας.
Αυτοί που απέχουν, αν δεν υπονομεύουν, έστω και ασυνείδητα, την εθνική προσπάθεια να διασωθεί η χώρα, ας ρίξουν μια ματιά σε κάποια σημεία του ορίζοντα, μήπως και συνειδητοποιήσουν την απειλή και συνέλθουν.
Ναι, φίλες και φίλοι.
Δεν βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα σε πόλεμο, όπως κινδύνεψε το ’74 ή βρέθηκε τον Οκτώβρη του ’40. Τότε που σύσσωμο το έθνος, ξεχνώντας για λίγο ότι ζει κάτω από μια Δικτατορία, προσέτρεξε για τη σωτηρία της πατρίδας από την εχθρική εισβολή στα σύνορα.
Και όσο δοξάστηκε εκεί και σε όλο τον κόσμο η αντιφασιστική ψυχή του λαού μας, άλλο τόσο δοξάστηκε στα μετόπισθεν η συμμετοχή όλων των γενεών στον υπέρ όλων αγώνα.
Ποιος δικαιούται ν’ αρνηθεί ότι η πατρίδα μας αντιμετωπίζει σήμερα έναν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο; Όχι έναν κλασικής μορφής πόλεμο, σε ένα μέτωπο, αλλά έναν ολομέτωπο πόλεμο ολοκληρωτικής καταστροφής.
Το ΠΑΣΟΚ, το πατριωτικό αυτό κίνημα και η κυβέρνησή του στην κρίσιμη ώρα δεν δίστασε να δώσει το «παρών». Όταν άλλοι έφευγαν αφήνοντας τη χώρα απροστάτευτη, αφού επί πεντέμισι χρόνια σώρευαν ελλείμματα και κατεδάφιζαν επανιδρύοντας, δήθεν, το κράτος, όταν η ίδια πλευρά στο εθνικό προσκλητήριο αυτοκηρυσσόταν ανυπότακτη, όταν άλλες πλευρές έκριναν ότι ήρθε επιτέλους η ώρα της μεγάλης ανατροπής, το ΠΑΣΟΚ στάθηκε όρθιο και αποφάσισε, έστω και βαλλόμενο πανταχόθεν, να πέσει και στη φωτιά ακόμη, αλλά να μην εγκαταλείψει το πεδίο της μάχης, να μην καταρρεύσει στα χέρια του η πατρίδα.
Τριάμισι χρόνια αυτό έχει αποφευχθεί. Ο κίνδυνος, όμως, παραμένει.
Το ΠΑΣΟΚ δε φείδεται θυσιών. Άλλοι προσβλέπουν στη διάλυση της χώρας αρκεί να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ και ό,τι σε ιδέες και προσφορά στην πατρίδα, στο λαό, στη Δημοκρατία έχει προσφέρει.
Και όπως πάντα, σε τέτοιες καταστάσεις και ώρες πολέμου, υπάρχουν και οι ριψάσπιδες, οι λιποτάκτες. Μαζί με όσους μας ντρόπιασαν με τα έργα και τις ημέρες τους σε όλη αυτή τη διαδρομή το ΠΑΣΟΚ και έδωσαν όπλα στους εχθρούς του να συκοφαντούν, με τη φασιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης τα εκατομμύρια των μελών, των οπαδών, των στελεχών του, αγωνίζονται κι αυτοί, υπό τη σκέπη του οικονομικού–εκδοτικού συμπλέγματος που σαν καρκίνος κατατρώει τον εθνικό μας κορμό, να χτυπήσουν, στις δύσκολές του αυτές στιγμές, πισώπλατα, το Κίνημά μας. Ομάδες, κόμματα – σφραγίδες, εθελοντές σε ξένες αυλές, ξεδιάντροπα κινούνται διάφορα πρόσωπα που τίμησε ο αγνός λαός του ΠΑΣΟΚ, που τώρα στα δύσκολα προτίμησαν να «κόψουν φύλλα μυρωμένα». Να πάνε στο καλό…Και αυτή τη φορά να μην ζητήσουν να επιστρέψουν.
Όλοι αυτοί κι αυτές, που φεύγουν από την κορυφή, διευκολύνουν την επιστροφή στη βάση των εκατομμυρίων απλών πολιτών που δεν έπαψαν να πιστεύουν, όχι στα φθαρμένα αυτά πρόσωπα αλλά, στις αξίες, στις αρχές και τους αγώνες του ΠΑΣΟΚ.
Αρχίζοντας σήμερα αυτήν την καθαρή, ελεύθερη συζήτηση της πορείας μας σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, των πεπραγμένων μας, περιλαμβανομένων των λαθών και των αστοχιών μας, πιστεύω ότι θα συνειδητοποιήσουμε πιο βαθιά τις ευθύνες και τα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας για την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ, ως συνεχιστή και κορμού της παράδοσης και των αξιών της μεγάλης προοδευτικής και πατριωτικής παράταξής μας, ώστε να συμβάλλει στην ενότητα, τη συσπείρωση όλων των γνήσιων δυνάμεων του ευρύτερου χώρου, ανάμεσα στη Δεξιά και την κομμουνιστική και κομμουνιστογενή αριστερά.
Ξεκινούμε τη συζήτηση με νοερή, μέσα μας, αναφορά όχι μόνο στον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και σε πρόσωπα που πιστεύω παραμένει η εικόνα τους ζωντανή μέσα μας: τον Γιώργο Γεννηματά, τον Γιάννη Αλευρά, την αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη και τόσους άλλους, όπως τον Λευτέρη Βερυβάκη, τον Σάκη Πεπονή, τον Γιώργο Μαγκάκη, πολλούς και πολλές που έδωσαν όλη τους τη ζωή σε δύσκολες ώρες στο παρελθόν στη διάρκεια της μακράς πορείας του ΠΑΣΟΚ.

*ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡ. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ & ΒΟΥΛΕΥΤΗ Β΄ ΠΕΡΙΦ. ΑΘΗΝΑΣ-ΠΑΣΟΚ ΣΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΟΥ ΙΣΤΑΜΕ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ 39Η ΕΠΕΤΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ (ΑΘΗΝΑ, 3-09-2013)