Τα φιλικά παιχνίδια μιας ομάδας είναι ιδιαίτερα σημαντικά, καθώς μπορούν να μας δώσουν μια πρώτη «γεύση» των ικανοτήτων της. Τα επίσημα ...
Τα φιλικά παιχνίδια μιας ομάδας είναι ιδιαίτερα σημαντικά, καθώς μπορούν να μας δώσουν μια πρώτη «γεύση» των ικανοτήτων της. Τα επίσημα όμως είναι ακόμη καλύτερα γιατί εκεί βλέπουμε την πραγματική εικόνα της. Το μειδίαμα που είχαμε λοιπόν στα πρώτα δοκιμαστικά τεστ της Εθνικής ομάδας μετατρέπεται σιγά-σιγά σε χαμόγελο, μετά τους πρώτους δυο αγώνες στη διοργάνωση. Σύμφωνοι, οι αντίπαλοι δεν ήταν οι πιο ποιοτικές ομάδες του κόσμου, όμως στα παιχνίδια αυτά υπήρξαν αρκετά θετικά στοιχεία.
Απέναντι στους Σουηδούς και τους Ρώσους το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έβγαλε στο παρκέ μερικές από τις προϋποθέσεις που είχαμε θέσει και ήταν απαραίτητες για μια καλή πορεία στη διοργάνωση: συγκρέντρωση, ομαδικότητα, πάθος, καλή άμυνα.
Από το πρώτο παιχνίδι με τους Σκανδιναβούς μπορούμε να κρατήσουμε ελάχιστα, λόγω δυναμικότητας του αντιπάλου. Η διάθεση ήταν το σημαντικότερο από αυτά, καθώς οι παίκτες «σκύλιαζαν» στην άμυνα μέχρι και τα τελευταία λεπτά, με τη διαφορά στο +30. Οι Σουηδοί ξυλοκόποι πέρα από κακή ομάδα κατάφεραν να γίνουν και αντιπαθητικοί, με τις συνεχείς τους διαμαρτυρίες και τα «κοκοράκια» που έκαναν σε κάθε ευκαιρία, μια πάγια τακτική στους αγώνες τους.
Κόντρα στη Ρωσία η Εθνική δυσκολεύτηκε περισσότερο. Και πάλι όμως η άμυνα ήταν πολύ καλή (οι Ρώσοι πέτυχαν αρκετούς πόντους ουσιαστικά μόνο στην τελευταία περίοδο), βγήκαν αυτοματισμοί στην επίθεση και έγινε χρήση (επιτέλους!) post παιχνιδιού και υπήρξε η σοβαρότητα που πρέπει. Και στους δυο αγώνες αρκούσαν λίγα λεπτά συγκεντρωμένου και ποιοτικού μπάσκετ για να ξεφύγουμε και να μην κοιτάξουμε ποτέ ξανά πίσω. Ένα πολύ θετικό δείγμα της προσήλωσης στην άμυνα ήταν η αντιμετώπιση των σταρ των δυο αντιπάλων μας. Κανείς δεν κατάλαβε ότι αγωνίστηκε ο Γερέμπκο, ο Τέιλορ έβαλε μόνο κάποια δύσκολα σουτ στην αρχή, ενώ ο Σβεντ σκόραρε μόνο όταν το παιχνίδι είχε τελειώσει. Ακόμη, ο έλεγχος των ριμπάουντ και του ρυθμού στους αγώνες ήταν σημαντικός, κάτι που έδωσε τη δυνατότητα στον ομοσπονδιακό τεχνικό να χρησιμοποιήσει με μέτρο τους περισσότερους παίκτες.
Εχθρός του καλού όμως είναι πάντα το καλύτερο. Ο Αντρέα Τρινκιέρι είδε πράγματα που τον προβλημάτισαν και θα πρέπει να διορθωθούν. Το πρώτο εξ αυτών είναι τα άσχημα ξεκινήματα των αγώνων: η Εθνική και στις δυο περιπτώσεις χρειάστηκε περισσότερα από πέντε λεπτά για να μπει στο παιχνίδι. Σουηδοί και Ρώσοι δεν τιμώρησαν, όμως τέτοια αντίδραση απέναντι πχ στην Ισπανία ίσως αποβεί καθοριστική. Η μεγάλη διαφορά που χάθηκε εύκολα απέναντι στη Ρωσία στο τέλος δημιούργησε επίσης άσχημες εντυπώσεις. Λογικό να υπάρχει χαλάρωση στο +20, η διαφορά πόντων ωστόσο παίζει ρόλο σε περιπτώσεις ισοβαθμίας και δεν πρέπει να υποτιμάται. Ακόμη, καθαρά αγωνιστικά, όπως προβλέψαμε πριν την έναρξη του τουρνουά, η εικόνα της ομάδας με τον Μαυροκεφαλίδη σε θέση «5» προβλημάτισε και στους δυο αγώνες. Το πρόβλημα εδώ έγκειται στο γεγονός ότι ο παίκτης του Παναθηναϊκού έχει κινήσεις περισσότερο τεσσαριού και δεν απειλεί εντός της ρακέτας με το κλασσικό παιχνίδι των ψηλών. Και στις δυο περιπτώσεις η συμπεριφορά της ομάδας άλλαξε προς το καλύτερο είτε με την είσοδο του Μπουρούση, είτε με το post παιχνίδι των Καϊμακόγλου και Περπέρογλου. Τέλος, προβληματισμός υπάρχει για τα πολλά λάθη που κάνει η ομάδα στον αγώνα και πρέπει να μειωθούν άμεσα στη συνέχεια.
Κοιτάζοντας τους υπόλοιπους ομίλους παρατηρούμε ότι οι εκπλήξεις είναι περισσότερες από κάθε άλλη φορά: ομάδες που δεν συμμετείχαν σε ευρωμπάσκετ όχι μόνο κερδίζουν, αλλά φλερτάρουν με την πρόκριση. Ουκρανία, Λετονία, Μεγάλη Βρετανία, Τσεχία είναι μερικές μόνο από τις ομάδες που έχουν ήδη τουλάχιστον μια νίκη και… έπεται συνέχεια. Παράλληλα, σχεδόν όλα τα φαβορί έχουν ήδη υποστεί ήττες σοκ (η Γαλλία από τη Μ.Βρετανία και η Ισπανία από τη Σλοβενία), αποδεικνύοντας ότι οι αποστάσεις έχουν μικρύνει. Ειδικά οι Ίβηρες αντιμετωπίζουν επιθετικά προβλήματα και δεν έχουν καταφέρει να σκοράρουν περισσότερους από 70 πόντους σε κανένα παιχνίδι τους. Στις ομάδες που έχουν αφήσει θετικές εντυπώσεις και μπορούν πλέον να… στοχεύουν ψηλά συγκαταλέγονται πλέον και η Σερβία με την Ιταλία. Οι παραπάνω αποδίδουν καλό μπάσκετ, είναι σοβαρές ομάδες και απέχουν αρκετά από το πρόσωπο που παρουσίασαν στα φιλικά.
Οι προαναφερθείσες εκπλήξεις αποδεικνύουν τη σοβαρότητα των διεθών στην αντιμετώπιση των αγώνων τους και την καλή κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Επίσης, γίνεται πλέον ξεκάθαρο πως υπάρχουν οι δυνατότητες να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου και πως δεν υπάρχει κάτι να φοβηθούν. Ή μάλλον, για να είμαστε ακριβείς, υπάρχει: αυτό δεν είναι άλλο από τον δικό τους κακό εαυτό.
Υ.Γ. Ανησυχία προκαλεί ο τραυματισμός του Βασίλη Σπανούλη. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα ο αρχηγός του Ολυμπιακού δύσκολα θα αγωνιστεί εναντίον της Τουρκίας, λόγω του κινδύνου υποτροπής. Εξυπακούεται ότι ενδεχόμενη απώλειά του αλλάζει άρδην τη συμπεριφορά της ομάδας και ίσως την τύχη της στη διοργάνωση.
JohnnyK
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση