Γράφει ο Μήτσος ο Τούφας Το οποίον μάγκες την σήμερον θ ασχοληθώμεν με την'' αμάν αδερφέ ''περιπτωσάρα ενός άζματος όπ...
Γράφει ο Μήτσος ο Τούφας
Το οποίον μάγκες την σήμερον θ ασχοληθώμεν με την'' αμάν αδερφέ ''περιπτωσάρα ενός άζματος όπου και αρφ ενός μεν, μυστήριον μέγα εστί η προέλευσις του, απέ την άλλη και... αριστούργημα λαμπρόν τυγχάνει ,να πούμε.
Θεέ μου μεγαλοδύναμε
που`σαι ψηλά εκεί απάνω
ρίξε λιγάκι τουμπεκί
Θεούλη μου
στον ναργιλέ μου απάνω
Ανάμεσα στης εκκλησιάς
τις αψηλές καμάρες
ανάβαμε τις λουλαδιές(ντουμανιές),
Θεούλη μου
σα να `τανε λαμπάδες
Μπρος στον Άγιο Σπυρίδωνα
με τ΄ άσπρα του τα γένια
τραβάω μία ντουμανιά,
Θεούλη μου
ξεραίνεται στα γέλια
Κι όταν ανάψει ο αργιλές
κι έρθουμε σε ντουμάνι
στείλε όλους τους αγγέλους σου,
Θεούλη μου
να πουν το νάνι νάνι
(Αδέσποτον. Συνθέτης στιχουργός , άγνωστοι)
Ενεφανίσθη το λοιπόν στο μουσικό στερέωμα κατά την δεκαετία του 80 σε (45αρι νομίζω?)απέ τον εξαίσιο μουσικό και τραγουδιστή Μήτσο Κοντογιάννη.(https://www.youtube.com/watch?v=VGgCcx29rzg )Έκαμε μπαμ, αγαπήθηκε και αγαπιέται ακόμη κι έκτοτε τραγουδιέται συνεχώς κι ανελλιπώς(παρ οτι δεν φοριέται σε λαμέ περιβάλοντα) σε μαγαζιά και ταβέρνες, κατεστήματα , παρέες και συναυλίαι ,περί ρεμπέτικου και όχι μόνον, τις μικρές ώρες , προς το τέλος του ωραρίου ή όταν είναι η ώρα να αραιώνουν άπαντες οι θαμώναι και να πάνε σιγά σιγά προς νάνι νάνι ως προτρέπει και το εν λόγω άζμα.
Πρόκειται περί την ικεσία του περιθωριοποιημένου μαγκίτη προς στον Παντοδύναμο. Ένας χασικλίδικος ύμνος σε κανταδόρικο ύφος με επτανησιακό χρώμα, λέγεται δε πως ετραγουδείτο στους ντεκέδες της παλαιάς Σαλονίκης ότε και πέθαινε κάποιος χασικλής.
Έτερη εκδοχή αναφέρει πως συναντάται ως ''μουρμούρικο '' κατά τας αρχάς του προηγουμένου αιώνα, περί τα 1900 δηλαδή, αλλά λείπουσι μαρτυρίες περί τούτου δι ό και πολλοί, μελετητές και άλλοι επαΐοντες και μη να πούμε , δεν το θεωρούν ρεμπέτικο.
Καλώς και ρολάρω παρακάτου
Ο Μήτσος Κοντογιάννης το λοιπόν ,γνώστης και έγκυρος λόγω και ενασχόλησης, ισχυρίζεται πως υπάρχει ηχογράφησις του εν λόγω άζματος του 1964 απέ κάποιον Λαρισαίο τραγουδιστή , σε ρυθμό ζεϊμπέκικου, αλλά πέριξ τούτου ουδέν το νεώτερον.
Άλλε εκδοχαί το τοποθετούν ως νεορεμπέτικο φτιαγμένο επί τούτου από τις ρεμπέτικες κομπανίες της δεκαετίας του 80 όπου και φύτρωναν ως μανίτες την εποχή κείνη, μέχρις και από Ιταλία αφικνούμενο, από κει Έλληνες φοιτητές. Κάποιοι ακόμα το αποδίδουν στον μουσικό Αντώνη Αινίτη , ο οποίος όμως ποτές και δεν το διεκδίκησε , νομικώς τουλάχιστον κι απ όσον ηξεύρω.
Η πατρότης του λοιπόν τυγχάνει δύσκολος και ουδείς ενεφανίσθη κατά την διάρκεια, όποια, της ζωής του διεκδικών δικαιώματα σύνθεσης
Αν αληθεύει το σενάριο του' 'μουρμούρικου'' απορίας άξιον είναι πως ούτε από συνθέτες, στιχουργούς, ούτε από τραγουδιστές ούτε από ύστερους μελετητές του ρεμπέτικου δεν αναφέρεται ουδόλως, παρ οτι πρόκειται περί εξαίσιου ως και προείπα άσματος.
Κει γύρω στα 80 και κάτι ο Μέγιστος Βασίλης Τσιτσάνης ηχογράφησε την υπέροχη Λιτανεία του μάγκα. Πιθανόν δε και να ειχε υπ οψιν του το τραγούδι μια που χρησιμοποιεί κι αυτός ελαφρώς αλλαγμένο, το δίστιχο
''Μπαίνω μέσα στην εκκλησιά στις στρογγυλές καμάρες
και αρχινώ τις τσιμπουκιές σαν να `τανε λαμπάδες ''
στην λιτανεία του. Ημπορεί όμως να χρησιμοποίησαν αμφότεροι οι στιχουργοί το ανωτέρω αδέσποτο δίστιχο πράγμα πολύ συνηθισμένο τότενες ειδικά, αγνοώ ωστόσο, αν συναντάται και σε άλλα ρεμπέτικα ή δημοτικά.
Γενικότερα θα παρατηρήσει ο πάσα εις ,μια στιχουργική ''συγγένεια ΄΄ των δυο αζμάτων.
Περί το δεύτερο σενάριο ,το ''της δεκαετίας του 80'' και των νεορεμπέτικων ,μεταξύ μας το θεωρώ περισσότερο πιθανόν ,αλλά αυτό δεν αφαιρεί τίποτις απ την αξία του άσματος το οποίον ως και είπα τυγχάνει αριστουργηματικό, έστω και αγνώστου πατρός και σημασία δεν έχουν ούτε οι αναλύσεις του κώλου σαν της αφεντιά μου, ούτε και άλλων έγκυρων Ρεμπετολόγων να πούμε ,αλλά η ακρόασις του που αποτελεί και απόλαυσις.
Τούτον έχει και σημασία. Νομίζω?
Υ.Γ. Ωστόσο αν υπάρχει κάνας ντερβίσης που γνωρίζει περισσότερα περί της ''προσευχής του μάγκα'' ευχαρίστως να φωτίσει τα μεσάνυχτα που με διακατέχουν. Ένεκα και η περιέργεια να πούμε...
Θεέ μου μεγαλοδύναμε
που`σαι ψηλά εκεί απάνω
ρίξε λιγάκι τουμπεκί
Θεούλη μου
στον ναργιλέ μου απάνω
Ανάμεσα στης εκκλησιάς
τις αψηλές καμάρες
ανάβαμε τις λουλαδιές(ντουμανιές),
Θεούλη μου
σα να `τανε λαμπάδες
Μπρος στον Άγιο Σπυρίδωνα
με τ΄ άσπρα του τα γένια
τραβάω μία ντουμανιά,
Θεούλη μου
ξεραίνεται στα γέλια
Κι όταν ανάψει ο αργιλές
κι έρθουμε σε ντουμάνι
στείλε όλους τους αγγέλους σου,
Θεούλη μου
να πουν το νάνι νάνι
(Αδέσποτον. Συνθέτης στιχουργός , άγνωστοι)
Ενεφανίσθη το λοιπόν στο μουσικό στερέωμα κατά την δεκαετία του 80 σε (45αρι νομίζω?)απέ τον εξαίσιο μουσικό και τραγουδιστή Μήτσο Κοντογιάννη.(https://www.youtube.com/watch?v=VGgCcx29rzg )Έκαμε μπαμ, αγαπήθηκε και αγαπιέται ακόμη κι έκτοτε τραγουδιέται συνεχώς κι ανελλιπώς(παρ οτι δεν φοριέται σε λαμέ περιβάλοντα) σε μαγαζιά και ταβέρνες, κατεστήματα , παρέες και συναυλίαι ,περί ρεμπέτικου και όχι μόνον, τις μικρές ώρες , προς το τέλος του ωραρίου ή όταν είναι η ώρα να αραιώνουν άπαντες οι θαμώναι και να πάνε σιγά σιγά προς νάνι νάνι ως προτρέπει και το εν λόγω άζμα.
Πρόκειται περί την ικεσία του περιθωριοποιημένου μαγκίτη προς στον Παντοδύναμο. Ένας χασικλίδικος ύμνος σε κανταδόρικο ύφος με επτανησιακό χρώμα, λέγεται δε πως ετραγουδείτο στους ντεκέδες της παλαιάς Σαλονίκης ότε και πέθαινε κάποιος χασικλής.
Έτερη εκδοχή αναφέρει πως συναντάται ως ''μουρμούρικο '' κατά τας αρχάς του προηγουμένου αιώνα, περί τα 1900 δηλαδή, αλλά λείπουσι μαρτυρίες περί τούτου δι ό και πολλοί, μελετητές και άλλοι επαΐοντες και μη να πούμε , δεν το θεωρούν ρεμπέτικο.
Καλώς και ρολάρω παρακάτου
Ο Μήτσος Κοντογιάννης το λοιπόν ,γνώστης και έγκυρος λόγω και ενασχόλησης, ισχυρίζεται πως υπάρχει ηχογράφησις του εν λόγω άζματος του 1964 απέ κάποιον Λαρισαίο τραγουδιστή , σε ρυθμό ζεϊμπέκικου, αλλά πέριξ τούτου ουδέν το νεώτερον.
Άλλε εκδοχαί το τοποθετούν ως νεορεμπέτικο φτιαγμένο επί τούτου από τις ρεμπέτικες κομπανίες της δεκαετίας του 80 όπου και φύτρωναν ως μανίτες την εποχή κείνη, μέχρις και από Ιταλία αφικνούμενο, από κει Έλληνες φοιτητές. Κάποιοι ακόμα το αποδίδουν στον μουσικό Αντώνη Αινίτη , ο οποίος όμως ποτές και δεν το διεκδίκησε , νομικώς τουλάχιστον κι απ όσον ηξεύρω.
Η πατρότης του λοιπόν τυγχάνει δύσκολος και ουδείς ενεφανίσθη κατά την διάρκεια, όποια, της ζωής του διεκδικών δικαιώματα σύνθεσης
Αν αληθεύει το σενάριο του' 'μουρμούρικου'' απορίας άξιον είναι πως ούτε από συνθέτες, στιχουργούς, ούτε από τραγουδιστές ούτε από ύστερους μελετητές του ρεμπέτικου δεν αναφέρεται ουδόλως, παρ οτι πρόκειται περί εξαίσιου ως και προείπα άσματος.
Κει γύρω στα 80 και κάτι ο Μέγιστος Βασίλης Τσιτσάνης ηχογράφησε την υπέροχη Λιτανεία του μάγκα. Πιθανόν δε και να ειχε υπ οψιν του το τραγούδι μια που χρησιμοποιεί κι αυτός ελαφρώς αλλαγμένο, το δίστιχο
''Μπαίνω μέσα στην εκκλησιά στις στρογγυλές καμάρες
και αρχινώ τις τσιμπουκιές σαν να `τανε λαμπάδες ''
στην λιτανεία του. Ημπορεί όμως να χρησιμοποίησαν αμφότεροι οι στιχουργοί το ανωτέρω αδέσποτο δίστιχο πράγμα πολύ συνηθισμένο τότενες ειδικά, αγνοώ ωστόσο, αν συναντάται και σε άλλα ρεμπέτικα ή δημοτικά.
Γενικότερα θα παρατηρήσει ο πάσα εις ,μια στιχουργική ''συγγένεια ΄΄ των δυο αζμάτων.
Περί το δεύτερο σενάριο ,το ''της δεκαετίας του 80'' και των νεορεμπέτικων ,μεταξύ μας το θεωρώ περισσότερο πιθανόν ,αλλά αυτό δεν αφαιρεί τίποτις απ την αξία του άσματος το οποίον ως και είπα τυγχάνει αριστουργηματικό, έστω και αγνώστου πατρός και σημασία δεν έχουν ούτε οι αναλύσεις του κώλου σαν της αφεντιά μου, ούτε και άλλων έγκυρων Ρεμπετολόγων να πούμε ,αλλά η ακρόασις του που αποτελεί και απόλαυσις.
Τούτον έχει και σημασία. Νομίζω?
Υ.Γ. Ωστόσο αν υπάρχει κάνας ντερβίσης που γνωρίζει περισσότερα περί της ''προσευχής του μάγκα'' ευχαρίστως να φωτίσει τα μεσάνυχτα που με διακατέχουν. Ένεκα και η περιέργεια να πούμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση