Μονόδρομος πια το ΟΧΙ και... η επιστροφή στη δραχμή

του Στρατή Μαζίδη Διαβάζοντας τις εξελίξεις μου δημιουργείται η εντύπωση ότι πλέον τρέχουμε στην κατηφόρα χωρίς καθόλου φρένα. Τ...

του Στρατή Μαζίδη

Διαβάζοντας τις εξελίξεις μου δημιουργείται η εντύπωση ότι πλέον τρέχουμε στην κατηφόρα χωρίς καθόλου φρένα.

Το δημόσιο θα βγάζει 50 σπίτια την ημέρα στο σφυρί, κατέσχεσε επίδομα ανεργίας για χρέη ανέργου, έβαλε χέρι στο μισθό των € 560,00 ενός σχολικού φύλακα γιατί αμάρτησε κάποτε να επιχειρήσει και έπεσε έξω αλλά αποκορύφωμα για μένα ήταν αυτά που έγραψα το πρωί για το Γιώργο.
Στα 47 του χρόνια να ετοιμάζεται να μπει στη φυλακή για € 5.000,00 που χρωστά στην εφορία ενώ κάτι άλλα κοπρόσκυλα που ξέρω, ζουν σε βάρος μας και βασιλεύουν μη έχοντας πειραχθεί τρίχα της κεφαλής τους από το μνημόνιο.

Συγγνώμη παιδιά αλλά όταν ένας πατέρας, ένας οικογενειάρχης σωστός αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να συλληφθεί για χρέη ενώ πόσα χρόνια δούλευε το μαγαζί του άψογα και έχασε τον έλεγχο εξαιτίας της κρίσης με το παιδί του να είναι πιθανό να τον δει με χειροπέδες, τότε τι συζητάμε;

Ποια ανάπτυξη;

Ποιος γ@μεί και το πλεόνασμα και την ανάπτυξη των αριθμών όταν κάθε 8 ώρες αυτοκτονεί κι από ένας;

Διότι αν απολυθούν 10.000 εργαζόμενοι των € 1.500,00 και μετά από 10 μήνες προσληφθούν οι 3.000 με μισθό € 280,00 ως ανάπτυξη θα καταγραφεί.

Είναι πολύ απλά τα πράγματα. Οι ξένοι ήθελαν τα λεφτά τους. Οι πολιτικοί άθικτα τα κομματικά πρόβατά τους κι ας έπρεπε πολλά από αυτά να φύγουν κλωτσηδόν από τις θέσεις που έπιασαν με τη γνωριμία και τη λερωμένη ποδιά. Τέλος. Είδαν κι απόειδαν οι πρώτοι ότι εδώ δεν υπάρχει ελπίδα καμιά και φυσικά ενδιαφέρθηκαν για το λογικό, τα λεφτά τους.

Είχε όπλα στα χέρια της η Ελλάδα και το 2009 και το 2010. Μόνο να άφηνε να εννοηθεί ότι πάει στη δραχμή και τα ομόλογα της σε αξία θα πήγαιναν στον πάτο. Μπορούσε ή δεν μπορούσε σε μια συνεννόηση με τον τραπεζικό τομέα να τα αποκτήσει και να μειώσει το χρέος;

Αλλά μπροστά στο κοινωνικό δράμα δε χωρούν αναλύσεις. Όσοι δεν αυτοκτονήσουμε, θα καταλήξουμε στη φυλακή.

Ας καταλάβουμε πια ότι ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Ήρθε η ώρα του ΟΧΙ στα οριζόντια μέτρα κι αν οι εταίροι μας δε θέλουν να το καταλάβουν, ε τότε ίσως ήρθε και η ώρα της Δραχμής.

Άλλωστε η σοβαρότητα μιας χώρας κάνει την οικονομία. Το νόμισμα είναι απλά το εργαλείο.

Μόνο που η σοβαρότητα δεν αποκτάται με φορολογικά που αλλάζουν κάθε 5-6 μήνες, με δημεύσεις της ακίνητης περιουσίας των πολιτών γιατί η εφορία δεν εισπράττει κι όλα αυτά για να συντηρηθεί μια κρατική μηχανή των βολεμένων κομματικών στρατών.

Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε όπως έλεγε κι ένας πρώην πρωθυπουργός που τώρα συμβουλεύει τις ΗΠΑ πως να αποφύγουν τη χρεοκοπία. freepen.gr