ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΟ;

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου.   Είναι αξιοπερίεργο που από κάθε πλευρά ακούγονται σχόλια για την ανάγκη να συμπληρωθεί το κενό που υπάρχει ...

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου.  

Είναι αξιοπερίεργο που από κάθε πλευρά ακούγονται σχόλια για την ανάγκη να συμπληρωθεί το κενό που υπάρχει στα Κεντροαριστερά. Εκεί όμως παρατηρείται πραγματικός πολιτικός συνωστισμός. Τουλάχιστον καθ' όσον αφορά τις πολιτικές. Αλλά και τις παρατάξεις. Πασόκ, Δημάρ, το Κόμμα Λοβέρδου αλλά και συνιστώσες του Σύριζα (με την εξαίρεση του ΚΚΕ, του κυρίως ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της Ανταρσυας που καλύπτουν την Αριστερά γενικότερα, αλλά τίποτα σχετικά με το Κέντρο) όλα στριμώχνονται στην λογική της εκτεταμένης μικτής οικονομίας με σημαντικό τον ρόλο του δημόσιου τομέα. Βλέπουν την ανάπτυξη μέσα από δημόσιες δαπάνες και με σημαντικά εκτεταμένη την άμεση φορολογία. Τους συνδέει βασικά η αφοσίωση στην Ευρώπη δίχως να διευκρινίζεται ποιό ακριβώς κομμάτι της Ευρώπης τους εκφράζει. 

Αν αυτό είναι εκείνο που εμμένει στις μεγάλες φορολογίες αλλά και στην παραβίαση των αρχών της Συνθήκης της Ρώμης ετοιμάζοντας να βάλει χέρι στις Τραπεζικές καταθέσεις... Εκεί που υπάρχει τεράστιο πολτικό κενό είναι εκεί που κανένας στην Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται να κινηθεί. Στον χώρο δηλαδή του πραγματικού φιλελευθερισμόυ που αντιτίθεται στους φόρους. σέβεται την ατομική ιδιοκτησία και δεν ανησυχεί αν καταργηθούν δημόσιοι φορείς και γίνουν απολύσεις στον δημοσιο τομέα. Δυστυχώς όμως οι φωνές αυτές δεν ακούγονται. Για απλόύς σχετικά λόγους. Οι ιδοκτήτες των βασικών ΜΜΕ έχουν συμφέροντα με τον μεγάλο δημόσιο τομέα και αρκετοί προσδοκούν να σβυστούν δάνεια που έχουν σε Τράπεζες. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνοδοιπορεί με επιλογές της ελέυθερης οικονομίας της αγοράς.

 Αν και λοιπόν αυτές οι απόψεις είναι οι μόνες που είναι σε θέση να βγάλουν την χ/ωρα από τα σημερινά αδιέξοδα, κανείς δεν τις διαδίδει. Και συνακόλουθα δεν έχουν σημαντική λαική στήριξη. Ενώ συνθέτουν τον μοναδικό πολιτικό χώρο που είναι κενός και παραταξιακά εντελώς ακάλυπτος. Οσο γρηγορότερα αντιληφθούμε την αντίφαση και τα αδιέξοδα που έτσι προκαλούνται, τόσο γρηγορότερα θα υπάρξει ελπίδα να βγούμε από το τέλμα. Χρειαζόμαστε μιά παραταξη που δυναμικά να κινείται εναντίον των φόρων και των κρατικών παροχών. Μιά κίνηση ελευθερίας των υπεύθυνων πολιτών!!