Αυτοί οι βάρβαροι είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας…

Σημειώνει ο   Δημήτρης Γιαννακόπουλος. «Καλημέρα μπαμπά, πάλι για τις αιμορροΐδες του καθεστώτος στην Ελλάδα, γράφεις»; Με ρώτησε ο γι...

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

«Καλημέρα μπαμπά, πάλι για τις αιμορροΐδες του καθεστώτος στην Ελλάδα, γράφεις»; Με ρώτησε ο γιός μου, σχολιάζοντας τα τελευταία άρθρα μου επί της «χρυσαυγιάδος» και… μου έκοψε την φόρα!

Μια και κόπηκε η δική μου «φόρα», ας κοπεί και η απατηλή αφήγηση μιας μερίδας αντιφασιστών, εκ των οποίων χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο  Κώστας Γαβράς. Οι άνθρωποι αυτοί συνήθισαν να νομιμοποιούν πολιτικά την ύπαρξη και κοινωνική τους λειτουργία, θεωρώντας τον φασισμό βαρβαρότητα και τους ναζί ή νεοναζί βαρβάρους, ξένους προς την πλειονότητα των ανθρώπων της χώρας εντός της οποίας ανατέλλουν πολιτικά και δραστηριοποιούνται ως συμμορίες. «Αυτοί οι άνθρωποι είναι βάρβαροι. Κάθε χώρα έχει τους βαρβάρους της. Κάθε φορά που υπάρχει μία κρίση, αυτοί μεγαλώνουν», είπε ο κ. Γαβράς σε συνέντευξή του στο «Greek Reporter».

Λάθος κάνει! Ένα λάθος με τεράστιες κοινωνικές συνέπειες. Αυτό ακριβώς είναι που όριζα ως ηθικισμό που πρέπει να αποφύγουμε ως αφήγηση, εάν πράγματι επιθυμούμε να αντιμετωπίσουμε ριζοσπαστικά τις «αιμορροΐδες» του καθεστώτος στην Ελλάδα, δίχως «χειρουργική επέμβαση», με πολύ πιθανές σοβαρές παρενέργειες ως προς την λειτουργία της πλουραλιστικής δημοκρατίας! Ο γιός μου έχει δίκιο, πράγματι η ΧΑ δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά τις «αιμορροΐδες τετάρτου βαθμού» ενός φθαρμένου και μέχρι το κόκαλο διεφθαρμένου συστήματος ηγεμονίας στην Ελλάδα, κομματικών πελατών-εκλογέων και διαπλεκομένων πολιτικών-μεγαλοεπιχειρηματιών, που πλέον όσο και να τις σπρώξεις δεν μπορούν να κρυφτούν μέσα στον πρωκτό της ελληνικής πολιτείας και κοινωνίας!  

Όχι, κύριε Γαβρά, αυτό το «έργο» δεν μπορεί και δεν πρέπει να σκηνοθετηθεί με τη γνωστή αντιφασιστική φόρμα που προκάλεσε την επίσης γνωστή ύπνωση της αριστεράς και της γνήσια φιλελεύθερης και δημοκρατικής μεταπολεμικής ευρωπαϊκής κοινωνίας, ως προς το φαινόμενο του ακροδεξιού λαϊκισμού, που τροφοδοτεί τον φασισμό και τον νεοναζισμό! Είναι ηθικισμός και πολιτική διαστροφή να λες σήμερα: «Κάθε χώρα έχει τους βαρβάρους της […] Η Γερμανία είχε τους βαρβάρους της, ήταν ο Χίτλερ, ο οποίος ανέβηκε στην εξουσία και τα αποτελέσματα τα είδαμε μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου […] Η λύση δεν είναι να αρχίσουμε να πυροβολούμε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά να διδάξουμε στους Έλληνες ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τη λύση στα προβλήματά τους, ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ψεύτικοι και ότι δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα της Ελλάδας». Καήκαμε αν το ζήτημα μετατεθεί σε ένα ψευδο-ανθρωπιστικό επίπεδο και (αντιφατικά) προβληματοποιηθεί ως αναποτελεσματική μέθοδος για «problem-solving»!

Η άποψη αυτή, η οποία υιοθετείται από την πλειονότητα των ΜΜΕ και καλλιεργείται κυρίως ως αυτονόητη αλήθεια από την σύγχρονη κεντροαριστερά, είναι μια συνειδητή πολιτική απάτη, εκεί όπου δεν αποτελεί απατηλό ανθρωπιστικό ιδεολογισμό, για νεορομαντικές αφηγήσεις που αποσκοπούν στην συντήρηση μιας δραματικά αφαιρετικής κοινωνικής και κρατικής υποκρισίας, στο πλαίσιο ενός κόντρα-λαϊκισμού στο ακροδεξιό λαϊκισμό!     

Όχι, φίλε μου, αυτοί οι «βάρβαροι» είναι Άνθρωποι και μάλιστα άνθρωποι της διπλανής πόρτας! Αυτοί οι μισάνθρωποι που ορίζουν ρατσιστικά το σύμπαν τους, χαρακτηρίζοντας άλλους ανθρώπους ως υπανθρώπους, για να δικαιολογηθεί η άσκηση κάθε μορφής βίας πάνω σε αυτούς, είναι οι «αιμορροΐδες» της κοινωνίας μας και του συστήματος ηγεμονίας που επιβάλλεται επ’ αυτής. Είναι το κομμάτι μας, το οποίο σαν άλλοι κιρσοί που σχηματίζονται μέσα στο ορθό έντερο ή γύρω από το άνοιγμα του πρωκτού της κοινωνίας μας, διογκώνονται υπό ορισμένες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες  και προκαλούν ενοχλητικά συμπτώματα στο κυβερνητικό σώμα και καταστροφικές παρενέργειες στον κοινοβουλευτισμό, καθώς και δραματικό εκχυδαϊσμό των κοινωνικών σχέσεων με αποπολιτικοποίηση της κοινωνίας των πολιτών. Αυτές οι «αιμορροΐδες», προκαλούνται από μεγάλη πίεση στις φλέβες της κοινωνίας που βρίσκονται στο κατώτερο τμήμα του ορθού του κοινωνικού σώματος. Εκεί, δηλαδή, που ορίζεται και τοποθετείται ο απελπισμένος, σε μεγάλο βαθμό αποκλεισμένος από το πελατειακό και καταναλωτικό μοντέλο ηγεμονίας, λαουτζίκος…

Σήμερα άλλαξα σημειολογία, μήπως πετύχω να γίνω ευρύτερα κατανοητός! Όχι, οι φασίστες και συνειδητά ή ασυνείδητα νεοναζί, δεν είναι βάρβαροι! Είναι η αυθεντικότερη έκφραση ενός μοντέλου ηγεμονίας που χαρακτηρίζεται από βαρβαρότητα και χυδαιότητα, και αποτέλεσμα μιας υποκριτικής πολιτικής αφήγησης και νεοφιλελεύθερης πρακτικής αυτού του συστήματος  κεντροδεξιών και κεντροαριστερών, που ενώ ενδυναμώνει την πίεση στο κατώτερο τμήμα της παραγωγής και αναδιανομής, επιχειρεί με ηθικισμούς να κρύψει μέσα στον «πρωκτό» του την διόγκωση προλεταριοποιούμενων και καταστρεφόμενων μικροαστικών μαζών.

Αυτοί (αυτές οι μάζες) είναι οι «αιμορροΐδες», που σου γράφω, αυτοί καί η μάζα υποστηριχτών νεοναζιστικών μορφωμάτων, αυτοί καί η λαϊκή έκφραση του φασισμού στην Ελλάδα. Ετούτοι είναι που μη-μπορώντας πλέον να ικανοποιήσουν κοινωνικά τον μικροαστισμό τους και να ελέγξουν ιδεολογικά ή καταναλωτικά το σύμπλεγμά τους στην καθημερινότητα, εκδηλώνουν μια ακραία ρατσιστική συμπεριφορά, μια τυφλή εκδικητικότητα, μια διάθεση να εγκληματήσουν για να λυτρωθούν από το συναίσθημα της αδικίας και την αίσθηση της αδυναμίας που τους κατατρώει. Και μια και οι περισσότεροι δεν θα τολμούσαν ή δεν θα επέτρεπαν «ηθικά» στον εαυτό τους να εγκληματήσει, μια χαρά δικαιολογούν, όπου δεν επικροτούν, την εγκληματικά ρατσιστική και μιλιταριστικά επιθετική συμπεριφορά ομάδων νεοναζί.  

Επ’ αυτών ο κύριος Γαβράς προτείνει μια παιδαγωγική που θα τους «εξανθρωπίσει», πείθοντάς τους πως δεν μπορεί να δοθεί λύση στο κοινωνικό τους πρόβλημα μέσω αυτών των στάσεων και συμπεριφορών! Είναι, δυστυχώς, μακριά νυχτωμένοι, όσοι στοχάζονται αναλόγως! Όταν μια καπιταλιστή κρίση συσσώρευσης επιχειρείται να αντιμετωπισθεί με την απολύτως απανθρωπιστική μεθοδολογία «σοκ και δέος», την ίδια ώρα που κεντροδεξιά και κεντροαριστερά συγκλίνουν και ταυτίζονται πλέον στο νεοφιλελεύθερο κέντρο, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, αποκλείοντας την πιθανότητα η κοινωνικοοικονομική κρίση να αντιμετωπισθεί με εναλλακτικά πολιτικά μέσα, ο φασισμός με αιχμή του δόρατος τον νεοναζισμό είναι τόσο φυσιολογικό φαινόμενο όσο οι «αιμορροΐδες». Είναι τόσο βάρβαρο φαινόμενο όσο και οι «αιμορροΐδες»!

Η αριστερή, εναλλακτική πολιτική αντιμετώπιση της κρίσης, όπως την περιγράφω τόσον καιρό, θα έλυνε καί το ζήτημα των «αιμορροΐδων», αν και όχι αυτόματα: θα απαιτείτο επιπροσθέτως μια μακροχρόνια, συνεπής, αντιρατσιστική στρατηγική με την εισαγωγή αντίστοιχων θεσμών και ένα κονστρουκτιβιστικό μοντέλο κοινωνικοποίησης, παράλληλα με την εμπέδωση μιας πραγματιστικής, αντιλαϊκιστικής- σοσιαλιστικής ιδεολογίας, καθώς και θαρραλέα, επιστημονική παρέμβαση στο οξύ πρόβλημα των μεταναστευτικών ρευμάτων, που εγκλωβίζονται στην Ελλάδα, με κριτήριο ασφαλώς τον άνθρωπο και όχι την εκμετάλλευση αυτών των ταλαιπωρημένων ανθρώπων.