Η Ελλάδα βουλιάζει, η κοινωνία δυστυχεί και ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη ...συζητά!

Γράφει ο Μαγια.  Φταιει τούτος ο λαός που είναι μαραζιάρης. Αλλά πιο πολύ φταιει ο …λυράρης! «Ο ΣΥΡΙΖΑ, συζητάει με ένα φάσμα πολιτικών δ...

Γράφει ο Μαγια. 

Φταιει τούτος ο λαός που είναι μαραζιάρης. Αλλά πιο πολύ φταιει ο …λυράρης!
«Ο ΣΥΡΙΖΑ, συζητάει με ένα φάσμα πολιτικών δυνάμεων, από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, μέχρι αυτό που ονομάζουμε αριστερή ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία, του οικολόγους, ανένταχτους αριστερούς, ανθρώπους που με μια προοδευτική οπτική αντιστρατεύονται το Μνημόνιο. (...)Συμφωνία η οποία να έχει κλείσει, να έχει δρομολογηθεί και να επίκειται να ανακοινωθεί τους επόμενους μήνες, όχι δεν υπάρχει». Τάδε έφη ο πορτ παρόλ της Κουμουνδούρου, Πάνος Σκουρλέτης.
Η Ελλάδα βουλιάζει, η κοινωνία δυστυχεί και ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη ...συζητά!
Τουλάχιστον έχει αντιληφθεί, μετά τον πρόσφατο μετασχηματισμό του σε ενιαίο κόμμα, ότι την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτοδύναμα κανένα κόμμα. Η νέα, πρωτόγνωρη, πολιτική, κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα απαιτεί υπερβάσεις και νέες συγκλίσεις.
Ιστορικά, οι ευκαιρίες για την Αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις δεν παρουσιάζονται κατά παραγγελία, όποτε αυτές θέλουν.
Βέβαια, τα βαρίδια του νεοκομμουνιστικού ιερατείου, της κατά κόσμον «αριστερής πλατφόρμας» του Π. Λαφαζάνη, τρέμουν στην ιδέα και μόνο μην τυχόν και «μολυνθούν». Διακηρύσσουν τηνεκσυγχρονισμένη εκδοχή του μεταθανάτιου παράδεισου, εξ ου και η εμμονή τους για αποκλειστική κυβέρνηση της Αριστεράς με το «αλλού η θάλασσα κι αλλού το πλοίο» ΚΚΕ. Επί της ουσίας -κι αυτό είναι το πλέον ανησυχητικό- κάνουν ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής στις πλάτες της βαρυγκομούσας κοινωνίας, εμποδίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο κορμός ενός νέου συνασπισμού εξουσίας.
Ίσως, η μεταφυσική Αριστερά, για να μην υπηρετεί άθελά της το σύστημα, θα έπρεπε να είχε ανατρέξει στην ιδρυτική διακήρυξη του ΕΑΜ, στο οποίο το 1941-1944 συμμετείχαν άνθρωποι απ' όλες τις πολιτικές παρατάξεις με μοναδικό στόχο τη λευτεριά της πατρίδας μας απ' τον Γερμανικό ζυγό. Να είχε (ξανα)διαβάσει το σάλπισμα του Δ. Γληνού: «Ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα, όπου κι αν βρίσκεται και να εργάζεται, γίνεται ένας συντελεστής του αγώνα, ένας συντελεστής της νίκης. Ενωμένοι όλοι μαζί δε θα λυγίσουμε, δε θα υποδουλωθούμε, θα σώσουμε και τη ζωή μας ολόκληρη και τον εαυτό μας, θα ξαναποκτήσουμε τη λευτεριά μας, θα την κατοχυρώσουμε απέναντι σε κάθε επιβουλή, απ’ όπου κι αν προέρχεται, θα νικήσουμε και θα ανοίξουμε το δρόμο για μια καινούρια Ελλάδα λεύτερη, πολιτισμένη και ευτυχισμένη»
Μόνο με τη δημιουργία ενός μεγάλου κοινωνικοπολιτικού μετώπου για τη διάσωση και την αναγέννηση της χώρας μπορούμε να ξεφύγουμε από τον καταθλιπτικό μονόδρομο της καταστροφής, της λεηλασίας και της υπερχρέωσης.
Ένα τέτοιο Μέτωπο δεν είναι υπόθεση ορισμένων οργανώσεων ή κομμάτων, αλλά αφορά το σύνολο του λαού πέρα και πάνω από κομματικές τοποθετήσεις και εξαρτήσεις. Ένας ενωμένος και αποφασισμένος λαός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν.
Η σύμπηξη μιας πλατειάς συμμαχίας δημοκρατικών-πατριωτικών δυνάμεων, σε συνδυασμό με τον σχεδιασμό και την τεκμηρίωση της εναλλακτικής ριζοσπαστικής πρότασης για την ανατροπή της πολιτικής του Μνημονίου και τη δημοκρατική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της χώρας, αποτελούν το μεγάλο στοίχημα της Αριστεράς! Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη!

Υ.Γ. Οι αέναες, κατά τον Π. Σκουρλέτη, συζητήσεις, πάνω στον κοινωνικό ερειπιώνα, πρέπει να καταλήξουν σήμερα, άν όχι χθες. Ο λαός δεν έχει άλλες αντοχές!