Έπεσαν ψηφιακώς υπέρ πατρίδος

Γράφει ο Ανδρέας Πετρουλάκης Κατέβαινα τη Μεσογείων και, μπροστά στο Πεντάγωνο, τράβηξε την προσοχή μου ένα παράξενο αντικείμενο, κάπως...

Γράφει ο Ανδρέας Πετρουλάκης

Κατέβαινα τη Μεσογείων και, μπροστά στο Πεντάγωνο, τράβηξε την προσοχή μου ένα παράξενο αντικείμενο, κάπως απροσδιόριστο. Ένας λεπτός τοίχος πάνω στο γκαζόν ήταν στην ουσία, σε σχήμα οιονεί επιτύμβιας στήλης, με λίγο κιτς επικάλυψη διακοσμητικών τούβλων και στη μέση το έμβλημα των τριών όπλων «Αιέν αριστεύειν». Πάνω απ’ αυτό υπήρχε ένα ηλεκτρονικό matrix σαν αυτά που δείχνουν τα δρομολόγια στο «Ελ. Βενιζέλος». Αναρωτήθηκα τι πληροφορίες μπορεί να έδινε το τούβλινο κατασκεύασμα στην είσοδο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Την ημερομηνία και την ώρα; Τη θερμοκρασία και την υγρασία περιβάλλοντος; Τα αποτελέσματα του ΠΡΟΠΟ ή του ΚΙΝΟ για τους φαντάρους που είχαν υπηρεσία; Χρήσιμες πληροφορίες για την κυκλοφορία, του είδους «Χίλτον 11 λεπτά, Πεδίον του Άρεως 23 λεπτά»; Θεώρησα υπερβολικό να έδινε τιμές μετοχών για τους ρέκτες ένστολους. Πάντως, σταμάτησα.

Οι φωτεινές ψηφιακές κουκίδες σχημάτιζαν μια ροή από ονοματεπώνυμα, κατακόρυφη, όπως πέφτουν μετά το τέλος μιας εκπομπής τα ονόματα των συντελεστών. Ήταν οι πεσόντες του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου. Δεν αναγραφόταν χορηγός ή άλλα διαφημιστικά μηνύματα, μόνο ονόματα ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα, σε μια εποχή που τους ήρωες τους τιμούσαν ακόμα με ταπεινές μαρμάρινες στήλες, κενοτάφια με χαραγμένα ονόματα και ηλικίες, γλυπτές πολεμικές αναπαραστάσεις με σκαλισμένα αποφθέγματα τιμής. «Η πατρίς ευγνωμονούσα», «Έπεσαν ηρωικώς» και πιο παλιά «Ω ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις...», « Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι, Μαραθώνι...». Πραγματικά οι ηρωικώς πεσόντες του 1912-13 δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι στο μακρινό μέλλον θα γινόταν κυριολεξία η πιθανή εμψύχωση των ανωτέρων τους «κάποτε το όνομά σας θα γραφεί με φωτεινά γράμματα».

Δεν κάθισα για να δω αν η παράθεση των ονομάτων διέτρεχε και άλλους πολέμους-θα ήταν άδικο να μη συνέβαινε. Δεν πιστεύω ότι ο εμπνευστής της ιδέας θα θεωρούσε πιο παρακατιανούς τους ήρωες που τιμούμε αυτές τις μέρες, για παράδειγμα, και θα πίστευε ότι αυτοί θα έπρεπε να αρκεστούν στα μάρμαρα που σκουριάζουν στο Καλπάκι και το Ρούπελ, χωρίς να δικαιούνται μερίδιο στη σύγχρονη τεχνολογία της εθνικής μνήμης. Μάλιστα, μέρες που είναι, οι αρμόδιοι ίσως έχουν σκεφτεί και άλλους τρόπους για να αποτίσουν μοντέρνους φόρους τιμής στους πεσόντες του '40-'41. Θα μπορούσε, ας πούμε, να δίνουν τιμητικές πλακέτες-DVD με τον κατάλογο των ηρωικώς πεσόντων, να τον μοιράζουν σε στικάκια στους φαντάρους μαζί με το προάριστον, να έχουν δημιουργήσει εφαρμογή για κινητό που θα εμφανίζει τη λίστα νεκρών και τραυματιών όπως τις επαφές κ.λπ.

Φυσικά είναι παράλειψη αν δεν έχουν ακόμα δημιουργηθεί σελίδες στο facebook «Φίλοι των πεσόντων 1940-41», «fan club ηρώων 1912-13», κοκ. Έτσι μπορεί ο καθένας ανήμερα των επετείων να κάνει like, αντί να τρέχει να καταθέτει δάφνινα στεφάνια σε σκουριασμένα μάρμαρα.

Υ.Γ.: Τώρα που με τον νόμο απαγορεύεται η ανάρτηση διαφημιστικών πινακίδων στα πεζοδρόμια για λόγους ασφαλείας, ας το βάλουν κι αυτό το τούβλινο λίγο πιο μέσα, μην έχουμε και τίποτα σύγχρονους πεσόντες μεταξύ των οδηγών που αποτίουν φόρο τιμής στους ήρωες του ΄12.