GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

«Το σημαντικό αναπτυξιακό σπόρο του πρωτογενή τομέα, τον ρίχνουν στα άγονα χωράφια των εφαρμοζόμενων πολιτικών»

του Γιάννη Μιχελογιαννάκη.  Στο διάστημα των τελευταίων ετών η ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία, υπέστη και υφίσταται τις συνέπειε...


του Γιάννη Μιχελογιαννάκη.

 Στο διάστημα των τελευταίων ετών η ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία, υπέστη και υφίσταται τις συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής που ακολουθείται. Συνέπειες οι οποίες προσδιορίζονται και μέσα από την κάμψη του εμπορίου, την μείωση της ζήτησης και τον περιορισμό των διαθέσιμων πόρων για τη στήριξη και την ανάπτυξή της γεωργοκτηνοτροφίας. Παράλληλα, υφίσταται εντονότερα τις συνέπειες από την αστάθεια των αγορών, αλλά και τις επιπτώσεις από τις κλιματικές αλλαγές, που επιτείνουν τη συχνότητα και τη σφοδρότητα ακραίων καιρικών φαινομένων, με αποτέλεσμα τον περιορισμό της απόδοσης των καλλιεργειών, την απώλεια παραγωγής και την πτώση του αγροτικού εισοδήματος.

Την ώρα που ο μνημονιακός Υπουργός Γεωργίας ξεναγείται στις διάφορες εκθέσεις ανά την Ευρώπη φλυαρώντας για τις δήθεν άμεσες αποζημιώσεις που δρομολογούνται, χαρακτηρίζοντας συγχρόνως «λαϊκιστές όσους μιλούν για χαράτσια», οι δύσμοιροι «λαϊκιστές» Έλληνες αγρότες, δεχόμενοι το ένα χτύπημα πίσω από το άλλο, βιώνουν την μνημονιακή σκληρή πραγματικότητα.

Δυστυχώς, τον άκρως αναπτυξιακό πολυσήμαντο σπόρο του πρωτογενή τομέα τον ρίχνουν στα άγονα χωράφια των εφαρμοζόμενων πολιτικών τους. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά, η μείωση του αγροτικού εισοδήματος αγγίζει το 23%, η φυτική παραγωγή έχει κατρακυλήσει στα 6,8 δις από τα 8,2 δις ευρώ. Το κόστος λιπασμάτων αυξήθηκε κατά 12%, ενώ το κόστος ενέργειας, που αποτελεί και το 25% του συνολικού κόστους στον αγροτικό τομέα, αυξήθηκε κατά 18%. Συγχρόνως, οι περίφημες χρηματοδοτήσεις από τις τράπεζες, το ΤΕΜΠΕ και το Ταμείο Αγροτικής Επιχειρηματικότητας απλά δεν υφίστανται.

Η επίσης δραματική κατάσταση που επικρατεί στον κτηνοτροφικό κλάδο αποτυπώνεται ξεκάθαρα σε όλες τις μελέτες που έχουν δημοσιοποιηθεί. Ο Έλληνας κτηνοτρόφος έρχεται αντιμέτωπος καθημερινά με την ανεξέλεγκτη πτωτική πορεία της τιμής των κτηνοτροφικών προϊόντων και την αύξηση των ζωοτροφών, η οποία κυμαίνεται από 15% έως 18%. Συγχρόνως, οι καθυστερήσεις στην καταβολή και κυρίως οι περικοπές στην εξισωτική αποζημίωση εξαιτίας της απόστασης των 50 km μεταξύ των βοσκοτόπων και της έδρας της εκμετάλλευσης, η οριζόντια μείωση κατά 37,5% του ποσοστού της επιλεξιμότητας και της επιδότησης των δηλωθεισών εκτάσεων για βοσκότοπο, η καθυστέρηση στην προώθηση των προγραμμάτων βιολογικής γεωργίας - κτηνοτροφίας και των σχεδίων βελτίωσης, αλλά και η έλλειψη κτηνιάτρων στις Διευθύνσεις Αγροτικής Ανάπτυξης της Περιφέρειας με αποτέλεσμα να είναι αδύνατος ο εργαστηριακός έλεγχος των ζώων για ανθρωποζωονόσους, δημιουργούν συνθήκες μη βιωσιμότητας και του συγκεκριμένου κλάδου.

Μέσα σε αυτήν την μνημονιομηνία, έρχεται και ο φόρος επί της γης, καθώς ο Υπουργός δεν θέλει να τον λέμε χαράτσι. Ένας φόρος που όχι μόνο δεν εξαιρεί τα καλλιεργούμενα αγροτεμάχια ως όφειλε, αλλά τα φορολογεί με έναν απόλυτα ισοπεδωτικό τρόπο ανεξάρτητα από την αξία τους, το είδος της καλλιέργειας, την αποδοτικότητά τους και το παραγόμενο εισόδημα που αποφέρουν. Ένας πραγματικά πρωτοποριακός φόρος, καθώς για πρώτη φορά βλέπουμε να φορολογείται το «εργαλείο παραγωγής», στην συγκεκριμένη περίπτωση το χωράφι του αγρότη.

Ενώ λοιπόν η μνημονιακή συγκυβέρνηση, δείχνει ολοένα και περισσότερο τις καταστροφικές για τον κλάδο διαθέσεις της, οι αγροτοκτηνοτρόφοι κάνουν την ανατροπή μέσα από μια προσπάθεια απαγκίστρωσης από τα βαρίδια και τις πρακτικές του παρελθόντος, καθώς δεν διεκδικούν πλέον ανεξέλεγκτα περισσότερα χρήματα από τον κρατικό και τον κοινοτικό κορβανά, αλλά διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία και στην παραγωγή.

Είναι αναγκαίο, ίσως περισσότερο από ποτέ, ο πρωτογενής τομέας να στηριχθεί ως ο μονόδρομος επιβίωσης της ελληνικής οικονομίας, με ουσιαστικές παρεμβάσεις οι οποίες βέβαια δεν θα έχουν καμία σχέση με τις λανθασμένες επιδοματικές πολιτικές του παρελθόντος που δημιουργήσαν την Ελλάδα της χαμηλής αυτάρκειας, με τα νούμερα να είναι αποκαλυπτικά. Η αυτάρκεια της Ελλάδας σε μαλακό σιτάρι να κυμαίνεται στο 32%, στο κριθάρι στο 52%, στα φασόλια στο 35%, στο κρέας 59% και στο αγελαδινό γάλα 61%. Δηλαδή από το πλεονασματικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων περάσαμε στο έντονα ελλειμματικό. Αξίζει να αναφερθεί ότι η ετήσια απώλεια συναλλάγματος για την εισαγωγή κρέατος και γαλακτοκομικών αγγίζει το 1,5 δις ευρώ.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο νέος αγρότης έχει πλέον τις δυνατότητες να αποτελέσει την ατμομηχανή της ανάπτυξης της χώρας μας. Τα στοιχεία που υπάρχουν δίνουν μια ξεκάθαρη εικόνα του προφίλ των νέων αγροτών. Η μέση ηλικία των νέων αγροτών είναι τα 40 έτη με το 20% περίπου να είναι μεταξύ 35-39 ετών. Το 33% έχει τριτοβάθμια εκπαίδευση με το 24% να έχει πτυχίο ανώτατης σχολής και το 9% να κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο. Ενώ το 47% έχει δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αν οι υπέρμαχοι και οι εφαρμοστές των μνημονιακών επιταγών δεν ανατραπούν, θα ανατρέπουν καθημερινά την κάθε δυνατότητα που έχει ο Έλληνας πολίτης, ο Έλληνας αγρότοκτηνοτρόφος να ανακτήσει τα ατομικά και εθνικά κυριαρχικά δικαιώματά του.

Γιάννης Μιχελογιαννάκης
Βουλευτής Ηρακλείου ΣΥΡΙΖΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση