Για να πάρει κανείς ένα βραβείο Νόμπελ χρειάζονται πολλά πράγματα, όπως οικονομικοοί πόροι, η υποστήριξη του περιβάλλοντος, ακόμη κα...
Για να πάρει κανείς ένα βραβείο Νόμπελ χρειάζονται πολλά πράγματα, όπως οικονομικοοί πόροι, η υποστήριξη του περιβάλλοντος, ακόμη και τύχη. Αλλά ένας παράγοντας που σπανίως αναφέρεται έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από όλους του άλλους: η δημοκρατία.
Ο κατάλογος των βραβείων Νόμπελ για το 2013 που αρχίζει από τη Δευτέρα να ξετυλίγεται αναμένεται να επιβεβαιώσει την επικράτηση χωρών όπου αντιλήψεις όπως η αξιοκρατία και η ελευθερία της έκφρασης έχουν κάποιο νόημα, εκτιμούν ερευνητές.
Βεβαίως χρειάζονται τουλάχιστον οι βασικοί πόροι”, δηλώνει ο σουηδός ιολόγος “Ερλινγκ Νόρμπι, πρώην μέλος της επιτροπής του Νόμπελ Ιατρικής. “Ωστόσο η επιστήμη χρειάζεται επίσης μια ανοικτή κοινωνία. Ένα δημοκρατικό σύστημα, αυτό είναι πολύ σημαντικό”.
Μια επιστημονική ανάλυση αρκεί για να δείξει ότι οι δημοκρατικές χώρες μονοπωλούν ουσιαστικά τα Νόμπελ, εξηγεί ο αμερικανός μαθηματικός Ουόρεν Σμιθ. Αν αναζητείται μια στατιστική συσχέτιση μεταξύ του επιπέδου δημοκρατίας μιας κοινωνίας και της ικανότητάς της να παράγει Νομπελίστες, τα στοιχεία δείχνουν ότι τα δημοκρατικά καθεστώτα επιτυγχάνουν, οι άλλες όχι. Θα μπορούσε να είναι μια σύμπτωση, ωστόσο αυτό είναι ελάχιστα πιθανό. Υπάρχει μια πιθανότητα σε ποσοστό ένα τοις εκατό κάτι τόσο εντυπωσιακό να επιτευχθεί τυχαία”, εξηγεί.
Η Σοβιετική Ένωση που φημιζόταν ότι παρήγαγε μεγάλους ερευνητές, απέσπασε 17 φορές λιγότερα Νόμπελ ανά κάτοικο σε σχέση με τις ΗΠΑ και 39 φορές λιγότερα σε σχέση με τη Δανία. Πράγματι το σουηδικό βραβείο ευνοεί σαφώς τις χώρες της Δύσης. Τουλάχιστον 247 από τους 834 βραβευμένους με Νόμπελ γεννήθηκαν στις ΗΠΑ, χωρίς να υπολογιστούν αυτοί που γεννήθηκαν αλλού και σταδιοδρόμησαν στα αμερικανικά πανεπιστήμια.
Η Μέση Ανατολή είναι αντίθετα μια περιοχή παραμελημένη από την επιτροπή Νόμπελ. Διάφορες εξηγήσεις έχουν δοθεί, όπως αυτή της θρησκείας. Όλοι μαζί οι μουσουλμάνοι του κόσμου έχουν λιγότερα βραβεία Νόμπελ σε σχέση με το Trinity College του Κέμπριτζ”, έγραψε στο Twitter ο άθεος βρετανός ακτιβιστής Ρίτσαρντ Ντόκινς τον Αύγουστο. Ο Νιντάλ Γκεσούμ, αλγερινός αστροφυσικός του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Σάρτζα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, του απάντησε ότι οι μουσουλμάνοι δεν είναι μόνοι.
Η Βραζιλία με τα 200 εκατομμύρια των κατοίκων της δεν απέσπασε κανένα Νόμπελ σε κανέναν τομέα, ενώ η Αίγυπτος με τα 80 εκατομμύρια του πληθυσμού της έχει τιμηθεί με τέσσερα Νόμπελ, συμπεριλαμβανομένου ενός στη Φυσική, αν και η έρευνα είχε πραγματοποιηθεί στις ΗΠΑ”, έγραψε. Η έλλειψη μακράς δημοκρατικής παράδοσης φαίνεται να είναι το κοινό σημείο των χωρών που δεν έχουν τιμηθεί με Νόμπελ. Στις χώρες αυτές “υπάρχει έλλειψη δημοκρατικής κουλτούρας και της κουλτούρας του διαλόγου και της αντιπαράθεσης. Και η επιστήμη χρειάζεται τον διάλογο. Πρέπει να μπορείς να διαφωνείς με τον συνομιλητή σου χωρίς να τον προσβάλλεις”, τονίζει ο Ζαν Στον, φιλόσοφος των επιστημών στο διεπιστημονικό Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Η τήρηση αυτής του δημοκρατικής κουλτούρας εξηγείται σε μια γνωστή ομιλία του Σουηδού Σούνε Μπέργκστρομ, νομπελίστα Ιατρικής το 1982, που περιγράφει την μεγάλη εξάπλωση των αμερικανικών πανεπιστημίων αμέσως μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ανάπτυξη της πανεπιστημιακής έρευνας χαρακτηρίστηκε από ένα δυναμικό άνοιγμα που συνιστά δημοκρατία στον κόσμο των εργαζομένων στην έρευνα”, έγραφε.
Ο Τζέιμς Ουίλσντομ, ειδικός ερευνητής των επιστημονικών πολιτικών στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ, τονίζει οι τιμηθέντες με Νόμπελ μιλούν ο καθένας με τη σειρά του για “μια μορφή δημιουργικότητας και ελευθερίας” η οποία επιτρέπει στην επιστήμη να “κινείται προς απροσδόκητες μερικές φορές κατευθύνσεις”.
Όπως προσθέτει, ένα δημοκρατικό περιβάλλον είναι απαραίτητο όχι μόνο μέσα στο εργαστήριο αλλά και στο γύρω κοινωνικό περιβάλλον. Υπογραμμίζει ότι οι χώρες του Κόλπου που δαπάνησαν περιουσίες για την οικοδόμηση πανεπιστημίων έχουν επί του παρόντος μικρές επιτυχίες, με ιδρύματα που προσφέρουν ένα χώρο σπάνιας ελευθερίας σε κλειστές κοινωνίες. “Είναι αμφίβολο αν μπορεί να δημιουργηθεί τεχνητά αυτή η κουλτούρα σε έναν μικρόκοσμο χωρίς ένα ευρύτερο άνοιγμα στο κοινωνικό σύστημα”. Πηγή: www.nooz.gr
Μια επιστημονική ανάλυση αρκεί για να δείξει ότι οι δημοκρατικές χώρες μονοπωλούν ουσιαστικά τα Νόμπελ, εξηγεί ο αμερικανός μαθηματικός Ουόρεν Σμιθ. Αν αναζητείται μια στατιστική συσχέτιση μεταξύ του επιπέδου δημοκρατίας μιας κοινωνίας και της ικανότητάς της να παράγει Νομπελίστες, τα στοιχεία δείχνουν ότι τα δημοκρατικά καθεστώτα επιτυγχάνουν, οι άλλες όχι. Θα μπορούσε να είναι μια σύμπτωση, ωστόσο αυτό είναι ελάχιστα πιθανό. Υπάρχει μια πιθανότητα σε ποσοστό ένα τοις εκατό κάτι τόσο εντυπωσιακό να επιτευχθεί τυχαία”, εξηγεί.
Η Σοβιετική Ένωση που φημιζόταν ότι παρήγαγε μεγάλους ερευνητές, απέσπασε 17 φορές λιγότερα Νόμπελ ανά κάτοικο σε σχέση με τις ΗΠΑ και 39 φορές λιγότερα σε σχέση με τη Δανία. Πράγματι το σουηδικό βραβείο ευνοεί σαφώς τις χώρες της Δύσης. Τουλάχιστον 247 από τους 834 βραβευμένους με Νόμπελ γεννήθηκαν στις ΗΠΑ, χωρίς να υπολογιστούν αυτοί που γεννήθηκαν αλλού και σταδιοδρόμησαν στα αμερικανικά πανεπιστήμια.
Η Μέση Ανατολή είναι αντίθετα μια περιοχή παραμελημένη από την επιτροπή Νόμπελ. Διάφορες εξηγήσεις έχουν δοθεί, όπως αυτή της θρησκείας. Όλοι μαζί οι μουσουλμάνοι του κόσμου έχουν λιγότερα βραβεία Νόμπελ σε σχέση με το Trinity College του Κέμπριτζ”, έγραψε στο Twitter ο άθεος βρετανός ακτιβιστής Ρίτσαρντ Ντόκινς τον Αύγουστο. Ο Νιντάλ Γκεσούμ, αλγερινός αστροφυσικός του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Σάρτζα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, του απάντησε ότι οι μουσουλμάνοι δεν είναι μόνοι.
Η Βραζιλία με τα 200 εκατομμύρια των κατοίκων της δεν απέσπασε κανένα Νόμπελ σε κανέναν τομέα, ενώ η Αίγυπτος με τα 80 εκατομμύρια του πληθυσμού της έχει τιμηθεί με τέσσερα Νόμπελ, συμπεριλαμβανομένου ενός στη Φυσική, αν και η έρευνα είχε πραγματοποιηθεί στις ΗΠΑ”, έγραψε. Η έλλειψη μακράς δημοκρατικής παράδοσης φαίνεται να είναι το κοινό σημείο των χωρών που δεν έχουν τιμηθεί με Νόμπελ. Στις χώρες αυτές “υπάρχει έλλειψη δημοκρατικής κουλτούρας και της κουλτούρας του διαλόγου και της αντιπαράθεσης. Και η επιστήμη χρειάζεται τον διάλογο. Πρέπει να μπορείς να διαφωνείς με τον συνομιλητή σου χωρίς να τον προσβάλλεις”, τονίζει ο Ζαν Στον, φιλόσοφος των επιστημών στο διεπιστημονικό Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Η τήρηση αυτής του δημοκρατικής κουλτούρας εξηγείται σε μια γνωστή ομιλία του Σουηδού Σούνε Μπέργκστρομ, νομπελίστα Ιατρικής το 1982, που περιγράφει την μεγάλη εξάπλωση των αμερικανικών πανεπιστημίων αμέσως μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ανάπτυξη της πανεπιστημιακής έρευνας χαρακτηρίστηκε από ένα δυναμικό άνοιγμα που συνιστά δημοκρατία στον κόσμο των εργαζομένων στην έρευνα”, έγραφε.
Ο Τζέιμς Ουίλσντομ, ειδικός ερευνητής των επιστημονικών πολιτικών στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ, τονίζει οι τιμηθέντες με Νόμπελ μιλούν ο καθένας με τη σειρά του για “μια μορφή δημιουργικότητας και ελευθερίας” η οποία επιτρέπει στην επιστήμη να “κινείται προς απροσδόκητες μερικές φορές κατευθύνσεις”.
Όπως προσθέτει, ένα δημοκρατικό περιβάλλον είναι απαραίτητο όχι μόνο μέσα στο εργαστήριο αλλά και στο γύρω κοινωνικό περιβάλλον. Υπογραμμίζει ότι οι χώρες του Κόλπου που δαπάνησαν περιουσίες για την οικοδόμηση πανεπιστημίων έχουν επί του παρόντος μικρές επιτυχίες, με ιδρύματα που προσφέρουν ένα χώρο σπάνιας ελευθερίας σε κλειστές κοινωνίες. “Είναι αμφίβολο αν μπορεί να δημιουργηθεί τεχνητά αυτή η κουλτούρα σε έναν μικρόκοσμο χωρίς ένα ευρύτερο άνοιγμα στο κοινωνικό σύστημα”. Πηγή: www.nooz.gr
.jpg)
.JPG.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση