«Τα σαράντα χρόνια είναι λίγα για να ξεχαστείς, αλλά και πολλά για να ξεχάσεις. Είτε ξεχάσεις είτε ξεχαστείς, το αποτέλεσμα το ίδιο:...
«Τα σαράντα χρόνια είναι λίγα για να ξεχαστείς, αλλά και πολλά για να ξεχάσεις. Είτε ξεχάσεις είτε ξεχαστείς, το αποτέλεσμα το ίδιο:
ο καθένας ζει το “εγώ” του και κανείς το “εμείς”, σε μια περίοδο όπου όλοι ζούμε την απόλυτη τραγωδία.
Και όμως το “εμείς”, τον Νοέμβριο του 1973, ήταν που καθόρισε τη στάση των νέων της χώρας, εκείνων των νέων που σήμερα αμφισβητούνται όχι για τη στάση τους τότε, αλλά για τη μετέπειτα διαδρομή τους».
Η κυρία Μέλπω Λεκατσά, κατά 40 χρόνια πιο μεγάλη από τότε που χόρευε στην ταράτσα της Νομικής ανεμίζοντας ένα κόκκινο σάλι, «σημαία, στόχο και αμαρτία μαζί», δεν θέλει να ξεχάσει.
ο καθένας ζει το “εγώ” του και κανείς το “εμείς”, σε μια περίοδο όπου όλοι ζούμε την απόλυτη τραγωδία.
Και όμως το “εμείς”, τον Νοέμβριο του 1973, ήταν που καθόρισε τη στάση των νέων της χώρας, εκείνων των νέων που σήμερα αμφισβητούνται όχι για τη στάση τους τότε, αλλά για τη μετέπειτα διαδρομή τους».
Η κυρία Μέλπω Λεκατσά, κατά 40 χρόνια πιο μεγάλη από τότε που χόρευε στην ταράτσα της Νομικής ανεμίζοντας ένα κόκκινο σάλι, «σημαία, στόχο και αμαρτία μαζί», δεν θέλει να ξεχάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση