Δεν ξέρω τι είδους στόρυ θέλει, μπορεί ή του είπαν να γράψει στην Ελλάδα του έλληνα πρωθυπουργού, αυτό που ξέρουμε και ζούμε είναι ό...
Δεν ξέρω τι είδους στόρυ θέλει, μπορεί ή του είπαν να γράψει στην Ελλάδα του έλληνα πρωθυπουργού, αυτό που ξέρουμε και ζούμε είναι ότι γράφεται με αίμα.
Πέρα από τις “διαπραγματεύσεις”, τα πλεονάσματα, τα κενά, τα μαντριά, τις “κόκκινες γραμμές” στα μέτρα, αυτό που έχει υποχρέωση να κάνει τώρα για τον σαστισμένο ελληνικό λαό είναι να αλλάξει το κόκκινο μελάνι.
Τώρα, σήμερα και όπως. Γιατί αύριο δεν θα δει στις πλατείες ανήμπορους συνταξιούχους, απελπισμένους άνεργους, τρελαμένους τσοπάνηδες, χαρούμενους μπαχαλάκηδες, κεφαλοξυρισμένους χρυσαυγίτες και στοιχισμένους ΠΑΜΕ.
Θα δει φοβισμένες Μάνες, αλλά αγριεμένες από το φόβο.
Μάνες που δεν τις νοιάζει αν τα παιδιά στο μπράτσο τους έχουν τατουάζ το μαίανδρο ή το δρεπάνι.
Και μια Μάνα που φοβάται ότι αύριο μπορεί να είναι το δικό της παιδί που δεν θα γυρίσει το βράδυ σπίτι, που τρέμει μήπως αύριο χτυπήσει το δικό της τηλέφωνο από κάποιο νοσοκομείο για αναγνώριση νεκρού, που κάνει εμετό στην ιδέα ότι για το χαμό του παιδιού της όλος ο πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος θα εκφράσει τα συλλυπητήρια του, δεν μπορεί να την φοβίσει ΤΙΠΟΤΑ πιο πολύ. Δεν τρομοκρατείται από τίποτα και κανέναν πια.
Δεν ξέρω αν ο πρωθυπουργός, οι συγκυβερνώντες και οι αντιπολιτευόμενοι έχουν τα αισθητήρια να αντιληφθούν τη δύναμη της “φοβισμένης” Μάνας. Ελπίζω, σήμερα, να πήραν ένα δείγμα από την Όλγα Βλάχου. Έχει το παλικάρι της στην εντατική, αλλά με απίστευτη δύναμη και αξιοπρέπεια παρακαλεί να μη χυθεί άλλο αίμα.
Αλλά έστω κι αν δεν κατάλαβαν τίποτα, έστω και εν αγνοία, να βρουν τρόπο να αλλάξουν το μελάνι. Αυτό ζήτησε η Όλγα.
Γιατί αλλιώς η οργή της τρόικας, των “φίλων συμμάχων” που δυσανασχετούν επειδή η κυβέρνηση τσαλαπετινίζει ότι δεν θα πάρει άλλα οριζόντια, θα είναι παρανυχίδα μπροστά στην οργή της μάνας.
Κι η μάνα δεν διαπραγματεύεται για τον πιθανό χαμό του παιδιού της.
Σκοτώνει!
“Σκοτώνει”!
Με ή χωρίς εισαγωγικά, αλλά σίγουρα με δύναμη και αξιοπρέπεια.
Υ.Γ. Καλό ταξίδι Γιώργο . Καλό ταξίδι Μανώλη. Χαιρετισμούς στον Παύλο. Να γίνετε φίλοι εκεί που θα πάτε.
Σ΄ ευχαριστούμε Όλγα. ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ!
Μια …φοβισμένη μάνα - Αναγνώστρια
Πέρα από τις “διαπραγματεύσεις”, τα πλεονάσματα, τα κενά, τα μαντριά, τις “κόκκινες γραμμές” στα μέτρα, αυτό που έχει υποχρέωση να κάνει τώρα για τον σαστισμένο ελληνικό λαό είναι να αλλάξει το κόκκινο μελάνι.
Τώρα, σήμερα και όπως. Γιατί αύριο δεν θα δει στις πλατείες ανήμπορους συνταξιούχους, απελπισμένους άνεργους, τρελαμένους τσοπάνηδες, χαρούμενους μπαχαλάκηδες, κεφαλοξυρισμένους χρυσαυγίτες και στοιχισμένους ΠΑΜΕ.
Θα δει φοβισμένες Μάνες, αλλά αγριεμένες από το φόβο.
Μάνες που δεν τις νοιάζει αν τα παιδιά στο μπράτσο τους έχουν τατουάζ το μαίανδρο ή το δρεπάνι.
Και μια Μάνα που φοβάται ότι αύριο μπορεί να είναι το δικό της παιδί που δεν θα γυρίσει το βράδυ σπίτι, που τρέμει μήπως αύριο χτυπήσει το δικό της τηλέφωνο από κάποιο νοσοκομείο για αναγνώριση νεκρού, που κάνει εμετό στην ιδέα ότι για το χαμό του παιδιού της όλος ο πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος θα εκφράσει τα συλλυπητήρια του, δεν μπορεί να την φοβίσει ΤΙΠΟΤΑ πιο πολύ. Δεν τρομοκρατείται από τίποτα και κανέναν πια.
Δεν ξέρω αν ο πρωθυπουργός, οι συγκυβερνώντες και οι αντιπολιτευόμενοι έχουν τα αισθητήρια να αντιληφθούν τη δύναμη της “φοβισμένης” Μάνας. Ελπίζω, σήμερα, να πήραν ένα δείγμα από την Όλγα Βλάχου. Έχει το παλικάρι της στην εντατική, αλλά με απίστευτη δύναμη και αξιοπρέπεια παρακαλεί να μη χυθεί άλλο αίμα.
Αλλά έστω κι αν δεν κατάλαβαν τίποτα, έστω και εν αγνοία, να βρουν τρόπο να αλλάξουν το μελάνι. Αυτό ζήτησε η Όλγα.
Γιατί αλλιώς η οργή της τρόικας, των “φίλων συμμάχων” που δυσανασχετούν επειδή η κυβέρνηση τσαλαπετινίζει ότι δεν θα πάρει άλλα οριζόντια, θα είναι παρανυχίδα μπροστά στην οργή της μάνας.
Κι η μάνα δεν διαπραγματεύεται για τον πιθανό χαμό του παιδιού της.
Σκοτώνει!
“Σκοτώνει”!
Με ή χωρίς εισαγωγικά, αλλά σίγουρα με δύναμη και αξιοπρέπεια.
Υ.Γ. Καλό ταξίδι Γιώργο . Καλό ταξίδι Μανώλη. Χαιρετισμούς στον Παύλο. Να γίνετε φίλοι εκεί που θα πάτε.
Σ΄ ευχαριστούμε Όλγα. ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ!
Μια …φοβισμένη μάνα - Αναγνώστρια
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση