Ήταν μεσημέρι όταν επιχειρηματίας από την περιοχή της Κύμης περνούσε περπατώντας έξω από δημοτικό σχολείο. Αυτό που του έκανε εντύπ...
Ήταν μεσημέρι όταν επιχειρηματίας από την περιοχή της Κύμης περνούσε περπατώντας έξω από δημοτικό σχολείο.
Αυτό που του έκανε εντύπωση, ήταν ένα παιδί που κρύωνε παρόλο που ήταν βαριά ντυμένο.
Το πλησίασε και τον ρώτησε μήπως ήθελε να του δώσει για λίγο το μπουφάν του για να ζεσταθεί. Το παιδάκι τον κοίταξε στα μάτια και του αποκρίθηκε: "Μακάρι κύριε, το κρύο να ήταν μόνο έξω από το σχολείο. Δυστυχώς δεν υπάρχει αρκετό πετρέλαιο για τις τάξεις και κρυώνουμε".
Τα λόγια του μικρού παιδιού έκαναν τον επιχειρηματία να λυγίσει. Στο ίδιο σχολείο πριν τριάντα χρόνια, ήταν ο ίδιος μαθητής. Συγκινήθηκε και έφυγε για τα γραφεία του. Για αρκετή ώρα, τα λόγια του μπόμπιρα ήταν στο μυαλό του, μέχρι που πήρε την απόφαση και σήκωσε το τηλέφωνο.
Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν το πρατήριο υγρών καυσίμων. Την επομένη το πρωί, το βυτιοφόρο ήταν έξω από τα διδακτήρια και έβαλε μισό τόνο πετρέλαιο. Το ίδιο έκανε και σε άλλο σχολείο.
Οι μέρες πέρασαν μέχρι που ένα πρωινό, χτύπησε κάποιος την πόρτα του γραφείου του. Δεν φαίνονταν από το τζάμι. Πλησίασε και με μεγάλη του έκπληξη είδε τον νεαρό μαθητή. Στα χέρια του κρατούσε την ζωγραφιά που βλέπετε στην φωτογραφία.
"Κύριε, αυτό είναι το δώρο μου για σένα" του είπε και τον αγκάλιασε. Είχε ζωγραφίσει το σχολείο και στον καπνοδόχο έβγαινε καπνός.
"Χάριν σε εσάς, έχουμε ζέστη" του είπε. Έδωσε την ζωγραφιά και από το προσωπάκι του καθρεπτίζονταν η ευγνωμοσύνη.
Στις μέρες μας που το κράτος "κωφεύει" ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν όπου υπάρχει ανάγκη. evianews.com
Αυτό που του έκανε εντύπωση, ήταν ένα παιδί που κρύωνε παρόλο που ήταν βαριά ντυμένο.
Το πλησίασε και τον ρώτησε μήπως ήθελε να του δώσει για λίγο το μπουφάν του για να ζεσταθεί. Το παιδάκι τον κοίταξε στα μάτια και του αποκρίθηκε: "Μακάρι κύριε, το κρύο να ήταν μόνο έξω από το σχολείο. Δυστυχώς δεν υπάρχει αρκετό πετρέλαιο για τις τάξεις και κρυώνουμε".
Τα λόγια του μικρού παιδιού έκαναν τον επιχειρηματία να λυγίσει. Στο ίδιο σχολείο πριν τριάντα χρόνια, ήταν ο ίδιος μαθητής. Συγκινήθηκε και έφυγε για τα γραφεία του. Για αρκετή ώρα, τα λόγια του μπόμπιρα ήταν στο μυαλό του, μέχρι που πήρε την απόφαση και σήκωσε το τηλέφωνο.
Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν το πρατήριο υγρών καυσίμων. Την επομένη το πρωί, το βυτιοφόρο ήταν έξω από τα διδακτήρια και έβαλε μισό τόνο πετρέλαιο. Το ίδιο έκανε και σε άλλο σχολείο.
Οι μέρες πέρασαν μέχρι που ένα πρωινό, χτύπησε κάποιος την πόρτα του γραφείου του. Δεν φαίνονταν από το τζάμι. Πλησίασε και με μεγάλη του έκπληξη είδε τον νεαρό μαθητή. Στα χέρια του κρατούσε την ζωγραφιά που βλέπετε στην φωτογραφία.
"Κύριε, αυτό είναι το δώρο μου για σένα" του είπε και τον αγκάλιασε. Είχε ζωγραφίσει το σχολείο και στον καπνοδόχο έβγαινε καπνός.
"Χάριν σε εσάς, έχουμε ζέστη" του είπε. Έδωσε την ζωγραφιά και από το προσωπάκι του καθρεπτίζονταν η ευγνωμοσύνη.
Στις μέρες μας που το κράτος "κωφεύει" ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν όπου υπάρχει ανάγκη. evianews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση