του Θανάση Νικολαΐδη ΟΙ…νικητές του Εμφυλίου παρέλαβαν, σαν λάφυρο, το Κράτος. Μοιράστηκαν την εξουσία, στήθηκαν τζάκια πολιτικών,...
του Θανάση Νικολαΐδη
ΟΙ…νικητές του Εμφυλίου παρέλαβαν, σαν λάφυρο, το Κράτος. Μοιράστηκαν την εξουσία, στήθηκαν τζάκια πολιτικών, διόρισαν τα παιδιά τους και, για πολλές δεκαετίες δεν...
έβλεπες π.χ. καθηγητή πανεπιστημίου «μίασμα» είτε «συνοδοιπόρο».
ΗΡΘΕ η Χούντα και δεν το συζητάμε για αξιοκρατία. Στο βιογραφικό σου, μόνο ο φάκελος μετρούσε. Φιλοτεχνημένος απ’ τους ασφαλίτες και με την κατάθεση του χαφιέ αποτυπωμένη στον οδηγό για «χρήση» του θύματος. Στη ζωή και στον στρατό.
ΕΦΥΓΕ η Χούντα και πλάκωσε η (λεγομένη) αριστερά. Με την πολυχρωμία και τις ποικιλώνυμες ταμπέλες της. Έπεσαν τείχη, αλώθηκε το κάστρο, πλάκωσε και η «δημοκρατία». Οι πραγματικοί αριστεροί παρέμειναν πιστοί στις αρχές και την ιδεολογία τους. Έμπειροι από εξορίες και φυλακές, αδιαφόρησαν για την καλοπέραση, αγνόησαν την Κίρκη.
ΓΙΑ τους «άλλους» μιλάμε. Αριστερούς με τα γεμάτα θυλάκια, «με αριστερή τσέπη» που λέει ο κόσμος. Κυβερνούσε η δεξιά εναλλάξ με το ΠΑΣΟΚ και αυτοί ζητούσαν και απαιτούσαν. Δεν μοιράστηκαν υπουργεία-μοιράστηκαν πόστα του δημοσίου. Με μια τάση κατάλυσης του Κράτους (τραβάτε με κι ας κλαίω), που το άρμεγαν…διαμαρτυρόμενοι. Με τους συνδικαλιστές εμπροσθοφυλακή και τον μαξιλαροπόλεμο με την εξουσία. Κι αν το Κράτος έπεφτε έξω (με τα δανεικά του που τα εξαφάνιζαν αετονύχηδες); Ουδέν πρόβλημα. Έδειχναν κυβερνώντες (στη μόστρα) και καθάριζαν.
Σ’ αυτόν τον κόσμο της κομπίνας και της αρπαχτής «δούλεψαν» και οι (λεγόμενοι) αριστεροί. Φτιάξαν’ περιουσίες, (κατα)μέτρησαν μετρητά πριν τα φυγαδεύσουν, χάραξαν δυσδιάκριτους δρόμους με τις of shore και, την δόξαν των πολιτικών ζηλώσαντες, το γύρισαν στο βουλευτιλίκι. Ελκυστικό το «επάγγελμα», η ζωή έχει τις απαιτήσεις της, μια βουλευτική σύνταξη εξασφαλίζει σιγουριά.
ΝΑ σου, λοιπόν, και ξεφυτρώνουν λεφτάδες για τα δίκια του λαού. Οικονομημένοι, που η καρδιά τους χτυπάει σε άλλη συχνότητα από εκείνη των χωμένων στα υπόγεια χωρίς φως και ζεστασιά. Αριστεροί με δεξιά πρακτική στη ζωή, φορώντας τη μάσκα, στη βουλή. Κι όταν η λειψή κι αδύναμη δημοκρατία τούς ρίχνει τη μάσκα, κάτι ψελλίζουν για τα πλούτη και το βιός τους και…του χρόνου.
ΠΟΙΟΙ ψηφίζουν τους Λιάπηδες το ξέρουμε. Ποιοι (και γιατί) ψηφίζουν τους Τσακαλώτους δεν ξέρουμε και το ερώτημα παραμένει.
ΟΙ…νικητές του Εμφυλίου παρέλαβαν, σαν λάφυρο, το Κράτος. Μοιράστηκαν την εξουσία, στήθηκαν τζάκια πολιτικών, διόρισαν τα παιδιά τους και, για πολλές δεκαετίες δεν...
έβλεπες π.χ. καθηγητή πανεπιστημίου «μίασμα» είτε «συνοδοιπόρο».
ΗΡΘΕ η Χούντα και δεν το συζητάμε για αξιοκρατία. Στο βιογραφικό σου, μόνο ο φάκελος μετρούσε. Φιλοτεχνημένος απ’ τους ασφαλίτες και με την κατάθεση του χαφιέ αποτυπωμένη στον οδηγό για «χρήση» του θύματος. Στη ζωή και στον στρατό.
ΕΦΥΓΕ η Χούντα και πλάκωσε η (λεγομένη) αριστερά. Με την πολυχρωμία και τις ποικιλώνυμες ταμπέλες της. Έπεσαν τείχη, αλώθηκε το κάστρο, πλάκωσε και η «δημοκρατία». Οι πραγματικοί αριστεροί παρέμειναν πιστοί στις αρχές και την ιδεολογία τους. Έμπειροι από εξορίες και φυλακές, αδιαφόρησαν για την καλοπέραση, αγνόησαν την Κίρκη.
ΓΙΑ τους «άλλους» μιλάμε. Αριστερούς με τα γεμάτα θυλάκια, «με αριστερή τσέπη» που λέει ο κόσμος. Κυβερνούσε η δεξιά εναλλάξ με το ΠΑΣΟΚ και αυτοί ζητούσαν και απαιτούσαν. Δεν μοιράστηκαν υπουργεία-μοιράστηκαν πόστα του δημοσίου. Με μια τάση κατάλυσης του Κράτους (τραβάτε με κι ας κλαίω), που το άρμεγαν…διαμαρτυρόμενοι. Με τους συνδικαλιστές εμπροσθοφυλακή και τον μαξιλαροπόλεμο με την εξουσία. Κι αν το Κράτος έπεφτε έξω (με τα δανεικά του που τα εξαφάνιζαν αετονύχηδες); Ουδέν πρόβλημα. Έδειχναν κυβερνώντες (στη μόστρα) και καθάριζαν.
Σ’ αυτόν τον κόσμο της κομπίνας και της αρπαχτής «δούλεψαν» και οι (λεγόμενοι) αριστεροί. Φτιάξαν’ περιουσίες, (κατα)μέτρησαν μετρητά πριν τα φυγαδεύσουν, χάραξαν δυσδιάκριτους δρόμους με τις of shore και, την δόξαν των πολιτικών ζηλώσαντες, το γύρισαν στο βουλευτιλίκι. Ελκυστικό το «επάγγελμα», η ζωή έχει τις απαιτήσεις της, μια βουλευτική σύνταξη εξασφαλίζει σιγουριά.
ΝΑ σου, λοιπόν, και ξεφυτρώνουν λεφτάδες για τα δίκια του λαού. Οικονομημένοι, που η καρδιά τους χτυπάει σε άλλη συχνότητα από εκείνη των χωμένων στα υπόγεια χωρίς φως και ζεστασιά. Αριστεροί με δεξιά πρακτική στη ζωή, φορώντας τη μάσκα, στη βουλή. Κι όταν η λειψή κι αδύναμη δημοκρατία τούς ρίχνει τη μάσκα, κάτι ψελλίζουν για τα πλούτη και το βιός τους και…του χρόνου.
ΠΟΙΟΙ ψηφίζουν τους Λιάπηδες το ξέρουμε. Ποιοι (και γιατί) ψηφίζουν τους Τσακαλώτους δεν ξέρουμε και το ερώτημα παραμένει.
κατα το αρθρογράφο οι αριστεροί δεν πρέπει να εχουν λεφτα. Αυτο ειναι δικαίωμα των καπιταλιστών. Ξεχνά βέβαια πως για να προωθηθεί οποιαδήποτε ενεργεία χρειάζεται και οικονομική άνεση και πάντοτε οι ηγέτες σε οποιονδήποτε χώρο την είχαν. Απο μονο του αυτό δεν είναι έγκλημα και θα πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους αν θέλουμε να κατηγορησουμε κάποιον ευθέως και οχι να ρουφιανεψουμε. Αν νομίζει πάλι οτι οι αριστεροί δεν πρέπει να έχουν χρήματα τότε δεν θα έπρεπε να υπάρχει ανθρωποε με χρήματα στην Ελλάδα όπου κατά το σύνταγμα επικρατούσα θρησκεία είναι η ορθοδοξία και ο Χριστός απεκυρηξε τη συγκέντρωση πλούτου.
ΑπάντησηΔιαγραφή