Το ντέρμπι μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού ήταν εξαρχής σχεδόν αδιάφορο βαθμολογικά. Το αρχικό ενδιαφέρον του θεάματος διαψεύστηκε πα...
Το ντέρμπι μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού ήταν εξαρχής σχεδόν αδιάφορο βαθμολογικά. Το αρχικό ενδιαφέρον του θεάματος διαψεύστηκε παταγωδώς (για τρίτη φορά φέτος), καθώς και πάλι οι δύο αντίπαλοι στην ουσία αλληλοεξουδετερώθηκαν. Το μόνο που απέμεινε λοιπόν είναι τα λιγοστά συμπεράσματα, που δεν διέφεραν σημαντικά από αυτά που ήδη ξέρουμε. Ευτυχώς ο τίτλος της ταινίας του Σέρτζιο Λεόνε μας βοήθησε να κατηγοριοποιήσουμε λίγο τα πράγματα.
Ο Παναθηναϊκός ήταν για άλλη μια φορά μέτριος. Αναλογιζόμενοι όμως την κατάσταση που βρισκόταν ένα μήνα πριν, μπορούμε να του δώσουμε τον τίτλο του καλού. Πλέον, στα παιχνίδια των πρασίνων υπάρχουν και «καλά» διαστήματα. Σε κάθε παιχνίδι βλέπουμε επαναλαμβανόμενα θετικά στοιχεία, το σύνολο δένει μεταξύ του όλο και περισσότερο, ενώ οι πράσινοι κερδίζουν και σε σημαντικούς αγώνες με αντιπάλους υψηλής δυναμικότητας. Η άμυνα είναι αισθητά βελτιωμένη, γεγονός που επιτρέπει νίκες σε «άσχημες» επιθετικές βραδιές. Ο αγώνας κόντρα στον Ολυμπιακό ήταν τέτοιος. Η προσπάθεια όμως στην πίσω μεριά του παρκέ, υποβοηθούμενη από την εκνευριστική αστοχία των ερυθρολεύκων έσωσε την κατάσταση. Το θετικότερο όλων όμως είναι η σταδιακή άνοδος της απόδοσης σημαντικών παικτών: ο Γκιστ σταθεροποιείται, ο Κάρι επιτέλους παίζει μπάσκετ, ενώ ο Μπράμος εξελίσσεται σε αμυντικό υπερόπλο.
Από την άλλη μεριά, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από το ρόλο του κακού. Μια ήττα δεν αποτελεί πρόβλημα, όμως πλέον το κακό έχει παραγίνει. Το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα των Σπανούλη, Περπέρογλου και Πρίντεζη επηρεάζει την ομάδα και συμπαρασύρει όλους τους υπόλοιπους. Εξαίρεση συνεχίζει να παραμένει ο Ντάνστον, που ώρες ώρες μοιάζει να παλεύει μόνος του εναντίον όλων. Η άμυνα παραμένει τραγική με απογοητευτικές αλλαγές μαρκαρισμάτων και μαζί με την κάκιστη κατανομή των επιθέσεων είναι εχέγγυο για την αποτυχία. Η έλλειψη συγκέντρωσης και αυτοπεποίθησης έγινε για ακόμη μια φορά εμφανής, ενώ η διάθεση είναι άγνωστη λέξη. Δεν είναι τυχαίο πως και στα δυο ντέρμπι ο Ολυμπιακός δέχθηκε όχι απλά μεγαλύτερο, αλλά διψήφιο αριθμό κλεψιμάτων από τους αντιπάλους του (!), τη στιγμή που διαθέτει ικανότατους περιφερειακούς τόσο στην άμυνα, όσο και στο χειρισμό της μπάλας. Στα θετικά η ισορροπία των ριμπάουντ (με τέτοια λειψανδρία είναι επιτυχία) και η εξουδετέρωση των pick’n’roll καταστάσεων του αντιπάλου, που ουσιαστικά έβγαλαν τον Λάσμε εκτός παιχνιδιού. Με τόσα λίγα θετικά στοιχεία όμως το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό.
Αυτός όμως που βρίσκεται σε τραγική κατάσταση είναι ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ο προπονητής του Ολυμπιακού είναι συνεχώς εκνευρισμένος, γκρινιάζει με το παραμικρό και μεταδίδει απίστευτη νευρικότητα στους παίκτες του. Στη συνέντευξη τύπου είπε πως οι προπονητές πρέπει να χειρίζονται ψυχολογικά τους παίκτες. Αν κρίνουμε από την εικόνα της ομάδας στο γήπεδο, ο χειρισμός του είναι κάκιστος. Πλέον οι περισσότεροι παίκτες έχοντας κακή ψυχολογία διστάζουν να πάρουν ακόμη και ελεύθερα σουτ, ενώ δεν παλεύουν στην άμυνα όσο θα έπρεπε. Ταυτόχρονα, δεν δείχνει να μαθαίνει από τα λάθη. Παρά την ήττα στον ημιτελικό του Κυπέλλου για αυτό το λόγο, εξακολουθεί να χρησιμοποιεί συνεχώς τον Περπέρογλου στη θέση «4», δίνοντας τεράστιο πλεονέκτημα στον αντίπαλο. Οι τραυματισμοί αποτελούν σίγουρα δικαιολογία, όμως η επιλογή των παικτών έγινε από τον ίδιο και η διαχείρισή τους είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενη. Στο ρόλο του άσχημου ο προπονητής του Ολυμπιακού παίζει κυριολεκτικά δίχως αντίπαλο.
Το αποτέλεσμα του αγώνα μπορεί να μην είχε ουσιαστικό βαθμολογικό αντίκρισμα, ήταν όμως σημαντικό για την ψυχολογία των ομάδων. Η απόδοση των πρασίνων άλλωστε μετά τις συνεχόμενες νίκες και των κόκκινων μετά τις ήττες αποδίδει τη σημασία των αποτελεσμάτων. Αυτή η ψυχολογία θα είναι σημαντική τις ερχόμενες εβδομάδες, καθώς και οι δύο δίνουν τους πιο σημαντικούς αγώνες τους στην Ευρώπη.
Ο Παναθηναϊκός στους τέσσερις επόμενους αγώνες θα ξεκαθαρίσει τις «βλέψεις» του για τον όμιλο. Στο εκτός έδρας παιχνίδι με την επίσης ντεφορμέ Φενέρ θα έχει μια τεράστια ευκαιρία να βάλει ισχυρά θεμέλια για την πρόκριση, ενώ στη συνέχεια υποδέχεται την πρωτοπόρο Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ. Μάλαγα εκτός και Ολυμπιακός εντός συμπληρώνουν το καρέ των δύσκολων αγώνων.
Η ανταπόκριση της ομάδας στα θεωρητικά «εύκολα» παιχνίδια του ομίλου ήταν ικανοποιητική. Πλέον οι πράσινοι πρέπει να αποδείξουν την ποιότητά τους απέναντι στις ομάδες που θεωρητικά είναι οι άμεσοι αντίπαλοί τους για την πρόκριση. Οι τρεις νίκες που προηγήθηκαν δεν δίνουν στους αγώνες αυτούς χαρακτήρα «ζωής ή θανάτου», όμως θετικά αποτελέσματα ίσως τους δώσουν πλεονέκτημα όχι μόνο για την πρόκριση, αλλά και για το αβαντάζ έδρας στα προημιτελικά.
Ο Ολυμπιακός έτσι όπως τα κατάφερε τον τελευταίο καιρό, παίζει ένα must win παιχνίδι στη Βιτόρια, κόντρα στην ισχυρότερη ομάδα από τις θεωρητικά «αδύναμες» του ομίλου. Η νίκη είναι απαραίτητη όχι μόνο για ψυχολογικούς λόγους, αλλά και γιατί σε διαφορετική περίπτωση η Λαμποράλ μπαίνει και πάλι στο παιχνίδι της πρόκρισης. Σε συνδυασμό μάλιστα με το σχετικά εύκολο πρόγραμμα που ακολουθεί (Μάλαγα και Εφές εντός) δίνεται η ευκαιρία στους ερυθρολεύκους να πάνε με θετικό ρεκόρ στο ΟΑΚΑ για την τελευταία αγωνιστική της πρώτης φάσης.
Ο Ολυμπιακός έχει ήδη σημαντικό μειονέκτημα από τις ήττες από Μπαρτσελόνα και Αρμάνι και αν θέλει να διεκδικήσει την πρόκριση ή το πλεονέκτημα έδρας πρέπει να κερδίζει. Ο δύσκολος όμιλος που συμμετέχει δεν συγχωρεί πολλά στραβοπατήματα και οι παίκτες του Μπαρτζώκα ήδη έχουν κάνει αυτά που τους αναλογούν. Η νίκη στον επόμενο σημαντικό αγώνα πέρα από ουσιαστική, μπορεί να γίνει η απαρχή της ανάκαμψης.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση