Το ζωικό βασίλειο των ανθρώπων και η ζούγκλα της κοινωνίας που χτίζουμε

Γράφει ο Νίκος Βουρμάκης. Η ζωή είναι σαν κινηματογραφική ταινία.Εξελίσσεται η ίδια ιστορία και διαφέρουν οι πρωταγωνιστές και το ...

Γράφει ο Νίκος Βουρμάκης.

Η ζωή είναι σαν κινηματογραφική ταινία.Εξελίσσεται η ίδια ιστορία και διαφέρουν οι πρωταγωνιστές και το σενάριο. Είναι ένας κύκλος, που όλοι προσπαθούν να κερδίσουν το κέντρο του.
Μέσα από την ιστορία που ακολουθεί, ο καθένας θα δει το δικό του πρωταγωνιστικό ρόλο, με σκηνικά που έχουν στηθεί σύμφωνα με την πορεία της ζωής του… Σε μία ζούγκλα, ο βασιλιάς λιοντάρι ελέγχει και επιβάλλει τους δικούς του όρους. Του ανήκουν όλα τα δέντρα, οι σκιές τους, και το νερό. Ελέγχει επίσης και τη τροφή. Όλα τα αγαθά τα διανέμει βάσει της δικιάς του λογικής που στηρίζεται στην εργατικότητα του κάθε ζώου, αλλά παράλληλα και στην στην πίστη που του δείχνουν. Η πίστη για το λιοντάρι παίζει τόσο μεγάλο ρόλο, που πολλές φορές τη θεωρεί πιο σημαντική από την εργατικότητα. Τόσο πολύ μάλιστα, που πιστεύει άρρηκτα, ότι η εργατικότητα εξαρτάται από την πίστη προς το πρόσωπο του. Ενώ κατέχει όλα τα αγαθά της ζούγκλας, προσπαθεί πάντα να διαθέσει στα υπόλοιπα ζώα, τη λιγότερη δυνατή τροφή. Το νερό το διανέμει με το «σταγονόμετρο» και κρατάει τις πιο «παχιές» σκιές για τον εαυτό του. Τα υπόλοιπα ζώα γνωρίζουν, ότι όσο πιο πιστά είναι, τόσο πιο εργατικά θα φανούν στα μάτια του βασιλιά τους. Γνωρίζουν ότι δε θα μπορέσουν να κατακτήσουν το κέντρο του κύκλου της κοινωνίας που ζούνε, αλλά ελπίζουν ότι με αυτές τις προϋποθέσεις θα πλησιάζουν όλο και περισσότερο.Υπάρχει όμως και μία μερίδα ζώων που δεν τρέφει φιλοδοξίες για την κατάκτηση του κέντρου, αλλά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να εργάζονται και να ζουν με αξιοπρέπεια. Δεν τα νοιάζει να προβάλλουν την πίστη τους στο βασιλιά. Πιστεύουν ότι η παραγωγικότητα τους, αρκεί να αποδείξει τη σημαντικότητα τους στην κοινωνία. Με αυτή την πρωταρχική δομή της κοινωνίας που έχτιζε ο βασιλιάς λιοντάρι, άρχισαν να δημιουργούνται κοινωνικές τάξεις μεταξύ των υπολοίπων ζώων.Τα πιο δημοφιλή στα μάτια του βασιλιά, εκμεταλλεύονταν την εργατικότητα και πολλές φορές, και την ανέχεια των υπόλοιπων ζώων.Ο βασιλιάς, τυφλωμένος από την ανάγκη να περιτριγυρίζεται από «υπάκουα» ζώα, κατέληξε σε ένα συμπέρασμα: Αν στα «υπάκουα» ζώα, δώσω τις καλύτερες διαθέσιμες σκιές και μεγαλύτερες ποσότητες τροφής και νερού, θα με πιστεύουν ακόμα πιο πολύ και θα ζητάνε περισσότερη εργασία από τα υπόλοιπα. Έτσι, με αυτό το συμπέρασμα, έπεισε τον εαυτό του ότι τα «υπάκουα» ζώα είναι εξίσου εργατικά με τα ζώα που πραγματικά εργάζονται.Του διέφυγε όμως μία λεπτομέρεια, η οποία θα του στοιχίσει αργότερα την αρμονία της κοινωνίας που πίστευε ότι έχτιζε. Αυτή ήταν ότι ανάμεσα στα παραγωγικά ζώα, υπήρχαν και «υπάκουα» που ποτέ δεν τράβηξαν την προσοχή του. Δυστυχώς όμως, και τα παραγωγικά ζώα δεν είχαν καταλάβει ότι η «εργατικότητα» των τελευταίων αποσκοπούσε στην προσέλκυση της προσοχής του βασιλιά λιονταριού. Τα εργατικά ζώα, βλέποντας την αδικία που επικρατούσε στην κατά τα άλλα ήρεμη κοινωνία, προσπαθούσαν να πείσουν το βασιλιά να κατανέμει τα αγαθά βάσει της εργατικότητας ή έστω σε ισόποσες ποσότητες με τα «υπάκουα». Σε τακτά χρονικά διαστήματα, σταματούσαν την εργασία τους με συνέπεια το λιοντάρι να πείθεται ενδόμυχα ότι από αυτά εξαρτάται και η δική του καλοπέραση. Άλλα δεν ήταν διατεθειμένος να φανεί στα «υπάκουα» ότι υποκύπτει. Επομένως, απειλούσε τα τελευταία, ότι αν δεν επιβάλλουν την τάξη που επιθυμεί, τότε θα αρχίσει να αμφισβητεί την «πίστη» τους στο πρόσωπο του. Μη θέλοντας τα «υπάκουα» ζώα να χάσουν τα προνόμια που τους παρείχε το λιοντάρι, αναλάμβαναν δράση για την αποκατάσταση της τάξης. Στις τάξεις των εργατικών ζώων, δεν υπήρχε συνοχή, επειδή η δράση τους ήταν πάντα αυθόρμητη. Συμφωνούσαν όμως ότι δε θέλουν να αποτελέσουν παρελθόν από την κοινωνία. Έτσι, πάντα κάθε κινητοποίηση τους έληγε χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Τα χρόνια περνούσαν. Ήρθε χρονιά που ξηρασία στέρεψε τις πηγές νερού. Τα δέντρα άρχιζαν να μαραίνονται και η τροφή λιγόστευε. Η σπατάλη του λιονταριού αλλά και των «υπάκουων» ζώων, συρρίκνωνε την ποσότητα των αγαθών με γοργότερους ρυθμούς. Τότε η λεπτομέρεια που δεν πρόσεχε ο βασιλιάς όλα αυτά τα χρόνια, βρήκε την ευκαιρία να βγει στην επιφάνεια. Η γάτα, ένα από τα «υπάκουα» ζώα που δεν τράβηξε ποτέ την προσοχή του λιονταριού, μάζεψε μυστικά όλα τα εργατικά ζώα και τους είπε: Οι πηγές στέρεψαν, τα δέντρα δίνουν ελάχιστες πλέον σκιές, η λιγοστή τροφή που έχει μείνει, σπαταλιέται από το βασιλιά και τον περίγυρο του. Μόνο από εμάς κόβει αγαθά. Αν συνεχίσουμε με αυτό τον τρόπο, σύντομα δε θα έχουμε τροφή, νερό και καθόλου ίσκιο. Τα υπόλοιπα εργατικά ζώα ρώτησαν τη γάτα, τι προτείνει να κάνουν.Γνώριζαν ότι οι παύσεις από την εργασία δεν απέδιδαν και επίσης τους στερούσαν τον βαθμό ποιότητας ζωής που ήθελαν. Τότε η γάτα απάντησε: Είμαστε περισσότεροι από τα «υπάκουα» ζώα. Πρέπει να αντισταθούμε πρώτα σε αυτά.Αν προσπεράσουμε αυτό το εμπόδιο, τότε ο δρόμος προς την ίση κατανομή των αγαθών θα είναι ανοιχτός. Θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι. Συμφώνησαν όλα τα εργατικά ζώα. Γνώριζαν ότι δεν ευθύνονται αυτά για την ξηρασία και επίσης είχαν κουραστεί να νιώθουν μειονεκτικά μπροστά στα «υπάκουα» ζώα που δεν πρόσφεραν τίποτα στην κοινωνία τους.Έτσι ξεκίνησαν παύσεις από την εργασία τους. Ο βασιλιάς βλέποντας τις κινήσεις των εργατικών ζώων, χωρίς δεύτερη σκέψη ζήτησε από τα «υπάκουα» να πράξουν τα δέοντα. Άλλα για πρώτη φορά, τα εργατικά ζώα δεν έκαναν πίσω. Με αρχηγό τη γάτα, αντέκρουσαν τις απειλές των «υπάκουων» ζώων και συνέχισαν με παύση εργασίας. Ο βασιλιάς άρχιζε να χάνει την υπομονή του. Συνειδητοποίησε ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση , σε λίγο καιρό δε θα έχει ούτε αυτός τροφή, νερό και ίσκιο.Στον πανικό του μέσα, ζητάει από τα «υπάκουα» ζώα να λάβουν αυστηρότερα μέτρα. Νιώθοντας πλέον την οργή του βασιλιά τους, τα «υπάκουα» ζώα φτάνουν σε ακρότητες. Μέσα στις διαμάχες με τα εργατικά, υπήρξαν και νεκρά ζώα. Αλλά αυτό δεν απέτρεψε τα εργατικά από το στόχο τους. Η γάτα άρχισε πλέον να αποκτά δύναμη και να δημιουργεί τη δικιά της ανεξάρτητη κοινωνία.Τα εργατικά ζώα πιστέψανε στη δύναμη του πλήθους. Ο βασιλιάς εμφανώς πανικοβλημένος, στρέφει την οργή του στα έως τώρα «υπάκουα» ζώα! Αρχίζει και δείχνει τις αμφιβολίες του ως προς την προσήλωση τους. Μάλιστα,για τον εκφοβισμό της κοινωνικής τους τάξης, αρχίζει και σκοτώνει μερικά. Η πρώτη νίκη της γάτας είναι γεγονός. Ο καιρός περνούσε. Το λιοντάρι για να εξομαλύνει την κατάσταση, κατά περιόδους, έκοβε αγαθά από τα «υπάκουα» ζώα και τα μοίραζε στα εργατικά. Πλέον τα «υπάκουα» είχαν χάσει την εμπιστοσύνη του βασιλιά τους και ήταν ανίκανα να αντισταθούν στην οργή των εργατικών. Το τέλος τους δεν ήταν μακρυά. Η γάτα ισχυροποιούσε τη θέση της στην κοινωνία της ζούγκλας και πλέον είχε τραβήξει ολοκληρωτικά την προσοχή του λιονταριού.Άρχισε να δημιουργεί το δικό της πυρήνα μέσα στα εργατικά ζώα. Η δύναμη που αποκτούσε, όχι μόνο της επέτρεπε να γνωρίζει ότι επιτέλους τράβηξε την προσοχή του βασιλιά, αλλά ίσως τελικά είναι εφικτή και η κατάκτηση του κέντρου της κοινωνίας.Έτσι, ο πυρήνας της γάτας μυστικά, πρόσεχε τα εργατικά ζώα μη τυχόν και κάποιο από αυτά αποστασιοποιηθεί από την κατάσταση.Η απληστία της γάτας ήταν κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητη από το λιοντάρι. Συνειδητοποιώντας ότι ο κορμός της κοινωνίας του στηρίζεται στην εργατικότητα και όχι στην άσπονδη πίστη που του έδειχναν τα αγαπημένα του ζώα, για να επιβιώσει έπρεπε να επιβιώσουν τα εργατικά ζώα. Η μανία του όμως για την επιβολή της πίστης και του αναγκαστικού σεβασμού, δεν του επέτρεπε να λάβει σοφές αποφάσεις. Ένα μεσημέρι, στην καθημερινή του σιέστα σε μία από τις λιγοστές πλέον σκιές, προσπάθησε να βρει πως θα εκμεταλλευτεί την απληστία της γάτας. Σκέφτηκε: Εγώ, ένα χορτασμένο λιοντάρι, ποτέ δεν νιώθω ικανοποίηση με όσα και να έχω. Η απληστία μου είναι αστείρευτη. Πόση θα ήταν άραγε η απληστία της γάτας; Μέχρι που θα έφτανε;Πλέον τα εργατικά ζώα τα ελέγχει η γάτα. Πρέπει να τα βρω μαζί της και να της ικανοποιήσω μέρος των αιτημάτων της. Χωρίς δεύτερη σκέψη, κάλεσε τη γάτα σε συνάντηση. Τα εργατικά ζώα, μαθαίνοντας τα τελευταία γεγονότα, και πιστεύοντας ότι ο βασιλιάς ίσως είναι πλέον συζητήσιμος για ανακωχή, δείχνουν την αμέριστη συμπαράστασή τους στη γάτα.Της δείχνουν αμέριστη εμπιστοσύνη και πιστεύουν ότι θα σκεφτεί για το γενικό καλό. Με τα λίγα με τα πολλά, η μεγάλη συνάντηση πραγματοποιείται. Το λιοντάρι, με την εμπειρία του διαπραγματευτή (έτσι κέρδισε εξάλλου και τον πλήρη έλεγχο της ζούγκλας), λέει στη γάτα: Άκου πως έχει η κατάσταση. Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Οι πηγές δε βγάζουν νερό.Θα μαραζώσουν και άλλα δέντρα. Πείστηκα ότι η επιβίωση της κοινωνίας μας, στηρίζεται καθαρά στις ικανότητες των εργατικών ζώων. Είμαι διατεθειμένος να σου παραχωρήσω σεβαστή ποσότητα αγαθών ώστε να ξεκινήσουν και πάλι οι εργασίες. Αρκεί να μου δείξεις πίστη και εμπιστοσύνη ότι θα κρατήσω το λόγο μου. Από τη μεριά σου θέλω να πείσεις τα εργατικά ζώα να επιστρέψουν στις εργασίες τους.Για να σε πείσω ότι λέω την αλήθεια, από τώρα σε κάνω το πρώτο «υπάκουο» ζώο της ζούγκλας. Η γάτα, άκουσε κάτι που το περίμενε σε όλη της ζωή. Ξαφνικά από την αφάνεια, βρίσκεται να είναι το «δεξί» χέρι του λιονταριού. Γνωρίζει ότι το λιοντάρι θα δώσει πολύ λίγα αγαθά σε σχέση με αυτά που διαθέτει αλλά δεν την νοιάζει πια…ο προσωπικός της στόχος επιτεύχθηκε! Έρχεται η ώρα της διανομής των αγαθών. Η γάτα πλέον άρχισε να σκέφτεται σαν ένας «βασιλιάς». Πρέπει να ικανοποιήσει τους δικούς της «υπάκουους» πρώτα και αν περίσσευε τίποτα, θα το έδινε και στα υπόλοιπα εργατικά ζώα.Αλλά πως θα το πει αυτό στην δικιά της κοινωνία;Πως θα ικανοποιήσει τη δικιά της ελίτ χωρίς να έρθει αντιμέτωπος με αυτούς που της έδωσαν όλη αυτή τη δύναμη; Σκέφτηκε ότι η επίθεση είναι και η καλύτερη άμυνα. Τώρα που ακόμα με εμπιστεύονται τυφλά, ό,τι και αν τους πω θα το πιστέψουν. Επιστρέφει στην κοινωνία των εργατικών και τους λέει: Μίλησα με το βασιλιά!Τον κερδίσαμε!Θα δώσει αγαθά!Θα αποφασίσει αυτός σε ποιους θα διανεμηθούν!Δυστυχώς δε θα φτάσουν για όλους μας, αλλά σκεφτείτε ότι έχουμε πόλεμο και κερδίσαμε μία μάχη!Συνεχίστε να με εμπιστεύεστε και εγώ θα καταφέρω να κερδίσω όλες τις μάχες! Αυτό ήταν…Η εργατική τάξη των ζώων πείστηκε ότι μία υπόγεια στημένη ήττα, ήταν η πρώτη τους μεγαλειώδη νίκη. Μόλις ένας κύκλος της ζωής τους έκλεισε και άνοιξε ένας καινούργιος. Το λιοντάρι κατάφερε να συντηρήσει τη θέση του στο κέντρο του νέου κύκλου, η γάτα κατάφερε να βγει από την περίμετρο της αφάνειας και να πλησιάσει τη θέση του βασιλιά, οι «υπάκουοι″ της γάτας κατέληξαν να γίνουν «υπάκουοι″ του λιονταριού και τα εργατικά ζώα συνέχισαν να προσφέρουν την εργασία τους στη ζούγκλα, πιστεύοντας ότι κέρδισαν έναν πόλεμο ο οποίος ήταν από τη αρχή δοσμένος. Και έζησε η γάτα καλά, το λιοντάρι καλύτερα και τα εργατικά ζώα χειρότερα…
parathiro.net