Τι 24 ώρες, τι 24 ημέρες.

Του Παύλου Παπαδάτου.  Το 1980, η Τουρκία ουσιαστικά δεν είχε χαλυβουργία, ενώ στην Ελλάδα η χαλυβουργία μεσουρανούσε. Το 2013, η Τουρκί...

Του Παύλου Παπαδάτου. 

Το 1980, η Τουρκία ουσιαστικά δεν είχε χαλυβουργία, ενώ στην Ελλάδα η χαλυβουργία μεσουρανούσε. Το 2013, η Τουρκία παρήγαγε 36 εκατομμύρια τόνους χάλυβα, ενώ στην Ελλάδα έσβηνε και η τελευταία υψικάμινος της Χαλυβουργικής που ήταν το σύμβολο της βαριάς βιομηχανίας μας.
Η Τουρκία επιδοτούσε με 200% τα κεφάλαια των επενδυτών στην εν λόγω βιομηχανία και προσέφερε ρεύμα με κόστος 30 ευρώ τη μεγαβατώρα. Η ελληνική βιομηχανία πλήρωνε και πληρώνει 75 ευρώ τη μεγαβατώρα. Η Χαλυβουργική επένδυσε σε μία πενταετία 250 εκατομμύρια ευρώ ελπίζοντας ότι θα διασωθεί, αλλά παρ’ όλα αυτά οι ζημιές της το 2012 ήταν 60 εκατομμύρια. Εξ άλλου η Χαλυβουργική όπως και οι λοιπές ελληνικές βιομηχανίες όχι μόνο δεν επιδοτούνται, αλλά ούτε καν δανειοδοτούνται πλέον.
Η εξαφάνιση όμως της ελληνικής χαλυβουργίας είναι συνέπεια και της ληστρικής φορολογικής πολιτικής της οικοδομής και της ακίνητης περιούσιας που έχει οδηγήσει άπαντες σε απόγνωση, με αποτέλεσμα από την αρχή του 2014 έως και σήμερα να μην έχει γίνει ούτε μία αγοροπωλησία ακινήτου! Και τώρα που κλείνει η μία βιομηχανία μετά την άλλη, οι υπεύθυνοι συσκέπτονται, όχι για μειώσουν εδώ και τώρα το κόστος της μεγαβατώρας αλλά απλώς για να μελετήσουν το θέμα και βλέπουμε…
Οι συνέπειες από τη ανυπαρξία βιομηχανικής πολιτικής θα συνεχίσουν να είναι θλιβερές. Το αστείο μάλιστα είναι ότι τη στιγμή που η Ελλάδα χρειάζεται βιομηχανίες με εξαγωγικό προσανατολισμό, ο κύριος Βρούτσης ανακοινώνει προγράμματα για τη χρηματοδότηση εταιριών κόμμωσης, περιποίησης νυχιών, καφετεριών, κ.ο.κ. Τρομερές ιδέες δηλαδή!
Η Ελλάδα δεν πρόκειται να πάει μπροστά αν δεν γίνουν γενναίες δομικές αλλαγές, με πρώτη και καλύτερη τη μείωση των βουλευτών από 300 σε 200. Θεωρώ ότι αν μειώσουμε τους βουλευτές κατά το ένα τρίτο, τόσο θα μειωθεί αντίστοιχα η γραφειοκρατία, η διαφθορά, αλλά και η πελατεία των σατιρικών εκπομπών!
Και κάτι τελευταίο. Όταν καθημερινά κλείνουν δεκάδες επιχειρήσεις στην Ελλάδα από έλλειψη ρευστότητας, τραπεζικής δανειοδότησης και αναπτυξιακής φορολογικής πολιτικής, δεν κάνει καμία διαφορά αν η αδειοδότηση μιας επιχείρησης γίνει σε 24 ώρες ή σε 24 ημέρες (όχι ότι δεν είναι θετικό μέτρο), όταν μάλιστα τα γραφειοκρατικά απλώς μετατίθενται για αργότερα (Θυμάστε το έργο του Γούντι Άλεν όπου οι θεατές δεν πλήρωναν εισιτήριο για να μπουν, αλλά έπρεπε να πληρώσουν στην έξοδο;).
Σημείωση
Η Ελλάδα έχει την υψηλότερη φορολογική κλίμακα που αναγκάζει τους πολίτες να γονατίζουν και τις μεγάλες εταιρίες να κλείνουν, όπως ακριβώς οραματίζεται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι αποκρατικοποιήσεις πρακτικά σταμάτησαν, όπως προγραμματίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως τελικά μας χωρίζει μόνο η… γραβάτα;