Ποια «μυστικά και ντοκουμέντα» για τις ΜΚΟ γνωρίζει ο Γ. Ζαφειρόπουλος και πώς τα "έσπασε" με τον Ευ. Βενιζέλο...

Ο άνθρωπος που διαθέτει τα πιο σημαντικά ίσως κρυμμένα «μυστικά και ντοκουμέντα» για τις ΜΚΟ, της περιόδου Γ. Παπανδρέου, ακούει στο όνομ...

Ο άνθρωπος που διαθέτει τα πιο σημαντικά ίσως κρυμμένα «μυστικά και ντοκουμέντα» για τις ΜΚΟ, της περιόδου Γ. Παπανδρέου, ακούει στο όνομα Γιάννης Ζαφειρόπουλος. Πρόκειται για ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ που συμπτωματικά σήμερα γίνεται και πάλι «αντάρτης» του ΠΑΣΟΚ, εν όψει των περιφερειακών εκλογών του Μαΐου...
Ο Γ. Ζαφειρόπουλος το 1974, σε ηλικία 27 ετών, μοιράστηκε με τον νεαρό Γιώργο Παπανδρέου μια κοινή μυστική αποστολή. Ως μέλος της Επιτροπής Σύνταξης της ιδρυτικής διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ, ανέλαβε μαζί του να φωτοτυπήσουν κρυφά το κείμενο της διακήρυξης εν όψει της 3ης Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, από τότε η χημεία τους δεν αποδείχθηκε καλή. Αλλωστε, ο Γ. Ζαφειρόπουλος, που εξελέγη βουλευτής Β' Αθηνών το 1977, το 1981 «κόπηκε» από τον Ανδρέα Παπανδρέου επειδή θεωρήθηκε ότι είχε δημιουργήσει εσωκομματική ομάδα. Επανήλθε σταδιακά αργότερα, το 1993 βγήκε βουλευτής Ηλείας, συνδέθηκε με τον Κώστα Σημίτη και έγινε ένας από τους «υπαρχηγούς» του εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.

Τον Ιούνιο του 1999 τοποθετήθηκε υφυπουργός Ανάπτυξης, οπότε γνωρίστηκε με τον (υπουργό) Ευάγγελο Βενιζέλο και άρχισε να καταγράφεται ως ένας από τους πιο πιστούς (και πρώιμους) βενιζελικούς. Μετά τις εκλογές του 2000, που ο Βενιζέλος έμεινε εκτός κυβέρνησης, μετακινήθηκε ως υφυπουργός στο Εθνικής Οικονομίας και στον ανασχηματισμό του Οκτωβρίου του 2001 ο Κ. Σημίτης τον έχρισε υφυπουργό Εξωτερικών υπό τον άσπονδο φίλο του Γιώργο Παπανδρέου...
Οι αρμοδιότητές του αφορούσαν τους τομείς των Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, του Εξωτερικού Εμπορίου και της Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας, που περιελάμβαναν και τις ΜΚΟ.
Γρήγορα, ωστόσο, άρχισαν οι προστριβές με τον Γ. Παπανδρέου, καθώς αρνούνταν να ικανοποιήσει πολλά από τα αιτήματα για χρηματοδοτήσεις που του απέστελνε μέσω του γραφείου του ο υπουργός. Ορισμένα από τα αιτήματα είχαν και επίσημη υπηρεσιακή μορφή, διακινούμενα και εντός διπλωματικών γραφείων. Μία φορά, μάλιστα, λέγεται ότι ο κ. Ζαφειρόπουλος τηλεφώνησε στον κ. Παπανδρέου και του είπε, με πολύ σοβαρό ύφος, ότι κάποια έγγραφα έπρεπε να καταστραφούν αμέσως και από τους δύο, μέσω του καταστροφέα εγγράφων, για να μην «κυκλοφορήσουν» περαιτέρω. Ο υπουργός τον ευχαρίστησε, αλλά ο υφυπουργός μάλλον κράτησε αντίγραφα...
Τα αντίγραφα αυτά, όπως και πολλά άλλα, χρησιμοποίησε όταν επήλθε η ρήξη και ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε από τον Κ. Σημίτη την απόλυση του υφυπουργού. Ο Γ. Ζαφειρόπουλος εκλήθη στο Μαξίμου μέσω του Σωκράτη Κοσμίδη και προσήλθε με έναν ογκωδέστατο φάκελο. Πίστευε ότι θα έπειθε τον κ. Σημίτη να «τελειώνει» με τον υπουργό Εξωτερικών, ο οποίος είχε αρχίσει πια να συμπεριφέρεται και ως δελφίνος. Οι ΜΚΟ θα ήταν απλώς η αφορμή, αφού υπήρχαν στο μεταξύ και οι χειρισμοί του («φιλλέληνα», όπως ειρωνικά τον αποκαλούσε στις κατ' ιδίαν συζητήσεις ο Απ. Κακλαμάνης) κ. Παπανδρέου για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Η απάντηση
Η αντίδραση του πρωθυπουργού τον άφησε εμβρόντητο. «Δεν μπορώ να τα βάλω με τον Γιώργο» του απάντησε και πρόσθεσε: «Γιάννη, λυπάμαι, αλλά πρέπει να παραιτηθείς εσύ από την κυβέρνηση...»
Ηταν Ιανουάριος του 2002 και ο μέχρι τότε πιστός σημιτικός βουλευτής κατάλαβε ότι οι δρόμοι τους χώριζαν. Υπέβαλε την παραίτησή του και παρέδωσε το χαρτοφυλάκιό του με τις αρμοδιότητες για τις ΜΚΟ στον Ανδρέα Λοβέρδο. Ανάμεσα στους φακέλους που παρέδωσε ήταν και αυτοί που αφορούσαν τις χρηματοδοτήσεις για τις αποναρκοθετήσεις εκτός Ελλάδος, που ήδη τώρα η δικαστική έρευνα χαρακτηρίζει ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της περιόδου εκείνης.
Σε μια από τις συσκέψεις που είχαν προηγηθεί μάλιστα στο υπουργείο Εξωτερικών, ο Γ. Ζαφειρόπουλος είχε ζητήσει συγκριτικά στοιχεία με τα κόστη άλλων χωρών. Και τότε, με το σκωπτικό ύφος που τον χαρακτηρίζει, αναρωτήθηκε: «Μπορείτε να μου εξηγήσετε πώς γίνεται για τους Γάλλους ή τους Βρετανούς, που έχουν και καλύτερους ναρκαλιευτές, κάθε νάρκη να στοιχίζει 3 ή 5.000 ευρώ και σε εμάς 30.000 ευρώ;». Απάντηση, όμως, δεν πήρε.

Η συμπόρευση με τον Βενιζέλο, η ρήξη και το «αντάρτικο» στη Δυτική Ελλάδα
Αποχωρώντας από την κυβέρνηση, ο Γ. Ζαφειρόπουλος προσδέθηκε πλήρως στο άρμα του κ. Βενιζέλου. Ανέπτυξαν φιλικές και οικογενειακές σχέσεις και ήταν δίπλα του στη σκληρή εσωκομματική αναμέτρηση του 2007. Τότε αλλά και στη συνέχεια ανήκε σε εκείνους που με συγκεκριμένη επιχειρηματολογία τάσσονταν υπέρ της «συγκρουσιακής» τακτικής του Ευ. Βενιζέλου με τον Γ. Παπανδρέου, θεωρώντας ότι θα ήταν άλλη η πορεία του ΠΑΣΟΚ και της χώρας. Ομως, εκείνος δεν υιοθετούσε ποτέ, εν τέλει, τις εισηγήσεις του. Ακόμη και μετά το 2012, που ο Γ. Παπανδρέου αναγκάστηκε να παραδώσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Ζαφειρόπουλος έμεινε στο περιθώριο των εξελίξεων, δηλώνοντας απλώς «φίλος» του κ. Βενιζέλου (ο οποίος βρέθηκε να περιστοιχίζεται από νέους συμβούλους και συνεργάτες) και αναπολώντας κατά καιρούς, σε καφέ του Κολωνακίου, τα παλιά μαζί με άλλους της ίδιας κατηγορίας, όπως ο εκ Θεσσαλονίκης Στέλιος Αγγελούδης.
Πριν από μερικές εβδομάδες (κι ενώ το θέμα των ΜΚΟ δεν είχε ακόμη έρθει στην επιφάνεια) ο Γ. Ζαφειρόπουλος πήρε την απόφαση να διεκδικήσει αυτόνομα την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας όπου νυν περιφερειάρχης (και εκ νέου εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ) είναι ο παπανδρεϊκός Απόστολος Κατσιφάρας. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος προσπάθησε να τον αποτρέψει με μια φρασεολογία ανάλογη με εκείνη του Κώστα Σημίτη πριν από 12 χρόνια. «Δεν μπορώ να τα βάλω με τον Γιώργο» του είπε και πρόσθεσε: «Γιάννη, λυπάμαι, αλλά πρέπει να μην επιμείνεις στην υποψηφιότητά σου...» Αυτή τη φορά όμως ο πρώην βουλευτής δεν σκοπεύει να παραιτηθεί. «Εχει αποφασιστεί. Τώρα έχω περάσει στο στάδιο της υλοποίησης» ήταν η απάντησή του...

Πηγή: "κυριακάτικη δημοκρατία"