Γερμανοί ερευνητές δημιούργησαν ένα νέο σούπερ υλικό σαν οστό που είναι λιγότερο πυκνό από το νερό, αλλά δυνατό όπως ο χάλυβας. Το...
Γερμανοί ερευνητές δημιούργησαν ένα νέο σούπερ υλικό σαν οστό που είναι λιγότερο πυκνό από το νερό, αλλά δυνατό όπως ο χάλυβας.
Το εν λόγω υλικό χαρακτηρίζεται από την μεγαλύτερη αναλογία δύναμης - ελαφρότητας που έχει επιτευχθεί ως τώρα.
Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καρλσρούης (ΚΙΤ) χρησιμοποίησαν τη νέα τεχνική της τρισδιάστατης λιθογραφίας λέιζερ για να δημιουργήσουν μικροδομές πολυμερούς.
Αυτές μιμούνται το ελαφρύ βάρος και ταυτόχρονα τη δύναμη και αντοχή υλικών όπως τα οστά και τα ξύλα.
Ο σχετικός νανοτεχνολογικός εξοπλισμός έχει δημιουργηθεί από την εταιρεία Nanoscribe, που είναι θυγατρική («τεχνοβλαστός») του Ινστιτούτου ΚΙΤ.
Αν και προς το παρόν, η νέα μέθοδος έχει περιοριστεί στην παραγωγή μικρών μόνο δειγμάτων του νέου υλικού σε διαστάσεις έως μερικών δεκάδων μικρομέτρων, μπορεί να έχει διάφορες πρακτικές εφαρμογές στο μέλλον.
Εφόσον όμως προηγουμένως λυθούν τεχνικά προβλήματα, που προς το παρόν καθιστούν δύσκολη έως αδύνατη τη βιομηχανική παραγωγή σε μεγαλύτερη κλίμακα μεγέθους τέτοιων υλικών με ασυνήθιστες ιδιότητες.
«Κατ’ αρχήν πάντως αποδείξαμε πειραματικά ότι είναι δυνατό να υπάρξουν τέτοια υλικά», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Η τεχνολογία έγκειται στην εστίαση ενός λέιζερ πάνω σε ένα πυκνόρευστο πολυμερές σαν μέλι, που αντιδρά όταν εκτεθεί στο φως και μπορεί να κινηθεί και στις τρεις διαστάσεις.
Το πολυμερές στερεοποιείται εκεί ακριβώς όπου πέφτει η ακτίνα φωτός του λέιζερ, με αποτέλεσμα τη δημιουργία διάφορων πολύπλοκων δομών.
Στο τέλος της διαδικασίας «εγγραφής» (λιθογραφίας), αφαιρείται το πολυμερές ρευστό που περισσεύει και έτσι αποκαλύπτεται η στερεή δομή που έχει δημιουργηθεί.
Και, στη συνέχεια, επικαλύπτεται με ένα στρώμα κεραμικής αλουμίνας (οξειδίου του αργιλλίου) πάχους 50 έως 200 νανομέτρων.
Παραδόξως, η ανθεκτικότητα του στρώματος αλουμίνας αυξάνει, όσο το πάχος της μικραίνει.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα υλικό ελαφρύτερο από το νερό και ανθεκτικό όσο μερικά είδη χάλυβα.
Είναι ανώτερο από όλα τα φυσικά και τεχνητά υλικά που έχουν πυκνότητα μικρότερη των 1.000 κιλών ανά κυβικό μέτρο (όπως του νερού), ενώ μπορούν να αντέξει πιέσεις 280 μεγαπασκάλ.
Ο 21ος αιώνας έχει, μεταξύ άλλων, χαρακτηριστεί «μοριακή εποχή», επειδή οι επιστήμονες έχουν αρχίσει πλέον να «χειραγωγούν» τα υλικά σε ατομικό και μοριακό επίπεδο, δημιουργώντας έτσι ουσίες με εντυπωσιακές ιδιότητες.
Καθώς μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση αυξάνονται διαρκώς οι ανάγκες για νέα υλικά, η σχετική ζήτηση υπερκαλύπτει την προσφορά.
Ένα κατ’ εξοχήν ζητούμενο είναι υλικά που θα είναι ταυτόχρονα ελαφρά και γερά, ώστε να αντέχουν μεγάλες δυνάμεις και φορτία, χωρίς να σπάνε.
Ως σημείο αναφοράς θεωρείται το νερό, επειδή κανένα στερεό υλικό δεν είναι ελαφρύτερο από το νερό, εκτός και αν είναι πορώδες.
Πορώδη υλικά όπως τα οστά και το ξύλο εμφανίζουν ιδιαίτερες δομές κάτω από το μικροσκόπιο και είναι αυτή η μοριακή αρχιτεκτονική που ενέπνευσε την έρευνα των γερμανών επιστημόνων.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Το εν λόγω υλικό χαρακτηρίζεται από την μεγαλύτερη αναλογία δύναμης - ελαφρότητας που έχει επιτευχθεί ως τώρα.
Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καρλσρούης (ΚΙΤ) χρησιμοποίησαν τη νέα τεχνική της τρισδιάστατης λιθογραφίας λέιζερ για να δημιουργήσουν μικροδομές πολυμερούς.
Αυτές μιμούνται το ελαφρύ βάρος και ταυτόχρονα τη δύναμη και αντοχή υλικών όπως τα οστά και τα ξύλα.
Ο σχετικός νανοτεχνολογικός εξοπλισμός έχει δημιουργηθεί από την εταιρεία Nanoscribe, που είναι θυγατρική («τεχνοβλαστός») του Ινστιτούτου ΚΙΤ.
Αν και προς το παρόν, η νέα μέθοδος έχει περιοριστεί στην παραγωγή μικρών μόνο δειγμάτων του νέου υλικού σε διαστάσεις έως μερικών δεκάδων μικρομέτρων, μπορεί να έχει διάφορες πρακτικές εφαρμογές στο μέλλον.
Εφόσον όμως προηγουμένως λυθούν τεχνικά προβλήματα, που προς το παρόν καθιστούν δύσκολη έως αδύνατη τη βιομηχανική παραγωγή σε μεγαλύτερη κλίμακα μεγέθους τέτοιων υλικών με ασυνήθιστες ιδιότητες.
«Κατ’ αρχήν πάντως αποδείξαμε πειραματικά ότι είναι δυνατό να υπάρξουν τέτοια υλικά», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Η τεχνολογία έγκειται στην εστίαση ενός λέιζερ πάνω σε ένα πυκνόρευστο πολυμερές σαν μέλι, που αντιδρά όταν εκτεθεί στο φως και μπορεί να κινηθεί και στις τρεις διαστάσεις.
Το πολυμερές στερεοποιείται εκεί ακριβώς όπου πέφτει η ακτίνα φωτός του λέιζερ, με αποτέλεσμα τη δημιουργία διάφορων πολύπλοκων δομών.
Στο τέλος της διαδικασίας «εγγραφής» (λιθογραφίας), αφαιρείται το πολυμερές ρευστό που περισσεύει και έτσι αποκαλύπτεται η στερεή δομή που έχει δημιουργηθεί.
Και, στη συνέχεια, επικαλύπτεται με ένα στρώμα κεραμικής αλουμίνας (οξειδίου του αργιλλίου) πάχους 50 έως 200 νανομέτρων.
Παραδόξως, η ανθεκτικότητα του στρώματος αλουμίνας αυξάνει, όσο το πάχος της μικραίνει.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα υλικό ελαφρύτερο από το νερό και ανθεκτικό όσο μερικά είδη χάλυβα.
Είναι ανώτερο από όλα τα φυσικά και τεχνητά υλικά που έχουν πυκνότητα μικρότερη των 1.000 κιλών ανά κυβικό μέτρο (όπως του νερού), ενώ μπορούν να αντέξει πιέσεις 280 μεγαπασκάλ.
Ο 21ος αιώνας έχει, μεταξύ άλλων, χαρακτηριστεί «μοριακή εποχή», επειδή οι επιστήμονες έχουν αρχίσει πλέον να «χειραγωγούν» τα υλικά σε ατομικό και μοριακό επίπεδο, δημιουργώντας έτσι ουσίες με εντυπωσιακές ιδιότητες.
Καθώς μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση αυξάνονται διαρκώς οι ανάγκες για νέα υλικά, η σχετική ζήτηση υπερκαλύπτει την προσφορά.
Ένα κατ’ εξοχήν ζητούμενο είναι υλικά που θα είναι ταυτόχρονα ελαφρά και γερά, ώστε να αντέχουν μεγάλες δυνάμεις και φορτία, χωρίς να σπάνε.
Ως σημείο αναφοράς θεωρείται το νερό, επειδή κανένα στερεό υλικό δεν είναι ελαφρύτερο από το νερό, εκτός και αν είναι πορώδες.
Πορώδη υλικά όπως τα οστά και το ξύλο εμφανίζουν ιδιαίτερες δομές κάτω από το μικροσκόπιο και είναι αυτή η μοριακή αρχιτεκτονική που ενέπνευσε την έρευνα των γερμανών επιστημόνων.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση