Του Θανάση Νικολαΐδη ΑΝΕΛΑΒΑΝ σε ώρες δύσκο. λες. Με το παρελθόν του έκαστος των δύο (λεγομένων) μεγάλων κομμάτων. Άρπαξαν το τιμό...
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΑΝΕΛΑΒΑΝ σε ώρες δύσκο.
λες. Με το παρελθόν του έκαστος των δύο (λεγομένων) μεγάλων κομμάτων. Άρπαξαν το τιμόνι της χώρας πριν καταποντιστεί του καράβι. Φιλοπατρία; Τύψεις; Έτσι κι αλλιώς, «ο καλός ο καπετάνιος…»
ΚΑΛΕΣΑΝ τους άλλους για συμπαράσταση. Ο «άλλος» δεν ανταποκρίθηκε. Στάθηκε μακριά δείχνοντας δόντια και νύχια. Λες και βρίσκονταν σε άλλο καράβι που περίμενε καραβοκύρη. «Μετράμε λάθη, περιμένουμε στραβοπατήματα κι όταν πέσουν…εδώ είμαστε. Αναλαμβάνουμε όταν η μπόρα θα’ χει κοπάσει, φοράμε το χαμόγελο του θριαμβευτή και πάμε με λιγότερους καρχαρίες και βράχια, μιας και τα ξερίζωσαν οι προηγούμενοι».
ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΔΗΜΑΡ έπραξαν αυτό που έπρεπε, σε καιρούς χαλεπούς. Στην κυριότερη φάση. Στα δύσκολα. Πήραν τα ρίσκα τους, άφησαν οπαδούς ξέκοψαν(;) απ’ το παρελθόν και ανασήκωσαν τα μανίκια. Αποφασιστικοί, σκληροί και…αγνώριστοι (δεν μεταλλάσσεται ο θύτης μέσα σε ένα βράδυ κρίσης και απελπισίας).
ΚΙ άρχισαν να φεύγουν οι οπαδοί τους…διακριτικά. Μη δώσουν στόχο πως οσμίστηκαν τυρί στους «απέναντι», γι αυτό και εγκαταλείπουν το σκάφος. Άνθρωποι που έκαναν…καριέρα ξεκινώντας από αφισοκολλητές. «Ιδεολόγοι» με το ταμπελάκι του σοσιαλιστή με ημερομηνία λήξης. Διόρισαν το παιδί και ”τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, την πίστιν τετήρηκα…”.
ΟΙ δυσαρεστημένοι, με τα χέρια τους ακόμα κοκκινισμένα απ’ το χειροκρότημα. Για ό,τι συμφέρον και «προσοδοφόρο» επί δεξιάς που τη διαδέχτηκε ο σοσιαλισμός, πριν ο εκσυγχρονισμός τους παντρέψει. Οπορτουνιστές που άρπαξαν το καϊμάκι απ’ το ΠΑΣΟΚ, απόλαυσαν κοινά σοσιαλιστικά οφέλη, άρμεξαν ιδιωτικά και εγκατέλειψαν. Συμφεροντολόγοι που δεν σηκώνουν ούτε πέτρα, αν δεν υπάρχει νόμισμα από κάτω.
ΚΑΙ τώρα; Περιμένουν και περιμένουμε. Να τα βρει έτοιμα ο επόμενος και να ρίχνει βόλια στον προηγούμενο. Και είναι τόσο βολική η «καμένη γη», που θα τραβήξει ως τον μεθεπόμενο. Ωστόσο, μας προέκυψε…Ποταμός και οι «βιαστικοί» στάθηκαν προβληματισμένοι. «Κάνουμε το σάλτο; Ίσως υπάρχει κι εκεί ψωμί. Ένα ζύγιασμα στις όχθες, και μετά τσαλαβουτάμε».
ΜΕ τα λάθη τους και τις υπερβολές οι σημερινοί, χωρίς προοπτική κομματική πληρώνοντας το τίμημα, και στο βάθος…Ελλάδα. Ίσως να’ ναι η αλήθεια κι ας μην τους αδικούμε.
ΑΝΕΛΑΒΑΝ σε ώρες δύσκο.
λες. Με το παρελθόν του έκαστος των δύο (λεγομένων) μεγάλων κομμάτων. Άρπαξαν το τιμόνι της χώρας πριν καταποντιστεί του καράβι. Φιλοπατρία; Τύψεις; Έτσι κι αλλιώς, «ο καλός ο καπετάνιος…»
ΚΑΛΕΣΑΝ τους άλλους για συμπαράσταση. Ο «άλλος» δεν ανταποκρίθηκε. Στάθηκε μακριά δείχνοντας δόντια και νύχια. Λες και βρίσκονταν σε άλλο καράβι που περίμενε καραβοκύρη. «Μετράμε λάθη, περιμένουμε στραβοπατήματα κι όταν πέσουν…εδώ είμαστε. Αναλαμβάνουμε όταν η μπόρα θα’ χει κοπάσει, φοράμε το χαμόγελο του θριαμβευτή και πάμε με λιγότερους καρχαρίες και βράχια, μιας και τα ξερίζωσαν οι προηγούμενοι».
ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΔΗΜΑΡ έπραξαν αυτό που έπρεπε, σε καιρούς χαλεπούς. Στην κυριότερη φάση. Στα δύσκολα. Πήραν τα ρίσκα τους, άφησαν οπαδούς ξέκοψαν(;) απ’ το παρελθόν και ανασήκωσαν τα μανίκια. Αποφασιστικοί, σκληροί και…αγνώριστοι (δεν μεταλλάσσεται ο θύτης μέσα σε ένα βράδυ κρίσης και απελπισίας).
ΚΙ άρχισαν να φεύγουν οι οπαδοί τους…διακριτικά. Μη δώσουν στόχο πως οσμίστηκαν τυρί στους «απέναντι», γι αυτό και εγκαταλείπουν το σκάφος. Άνθρωποι που έκαναν…καριέρα ξεκινώντας από αφισοκολλητές. «Ιδεολόγοι» με το ταμπελάκι του σοσιαλιστή με ημερομηνία λήξης. Διόρισαν το παιδί και ”τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, την πίστιν τετήρηκα…”.
ΟΙ δυσαρεστημένοι, με τα χέρια τους ακόμα κοκκινισμένα απ’ το χειροκρότημα. Για ό,τι συμφέρον και «προσοδοφόρο» επί δεξιάς που τη διαδέχτηκε ο σοσιαλισμός, πριν ο εκσυγχρονισμός τους παντρέψει. Οπορτουνιστές που άρπαξαν το καϊμάκι απ’ το ΠΑΣΟΚ, απόλαυσαν κοινά σοσιαλιστικά οφέλη, άρμεξαν ιδιωτικά και εγκατέλειψαν. Συμφεροντολόγοι που δεν σηκώνουν ούτε πέτρα, αν δεν υπάρχει νόμισμα από κάτω.
ΚΑΙ τώρα; Περιμένουν και περιμένουμε. Να τα βρει έτοιμα ο επόμενος και να ρίχνει βόλια στον προηγούμενο. Και είναι τόσο βολική η «καμένη γη», που θα τραβήξει ως τον μεθεπόμενο. Ωστόσο, μας προέκυψε…Ποταμός και οι «βιαστικοί» στάθηκαν προβληματισμένοι. «Κάνουμε το σάλτο; Ίσως υπάρχει κι εκεί ψωμί. Ένα ζύγιασμα στις όχθες, και μετά τσαλαβουτάμε».
ΜΕ τα λάθη τους και τις υπερβολές οι σημερινοί, χωρίς προοπτική κομματική πληρώνοντας το τίμημα, και στο βάθος…Ελλάδα. Ίσως να’ ναι η αλήθεια κι ας μην τους αδικούμε.
.jpg)
.JPG.webp)
«ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΡΝΕΣ»
ΑπάντησηΔιαγραφήJohn Swinton (1829-1901): Σκοτσέζος οικονομολόγος, δημοσιογράφος, αρθρογράφος και διευθυντής σύνταξης στην εφημερίδα New York Times (1860-1870) και στην προοδευτική εφημερίδα The New York Sun (1875-1897).
Ανάμεσα στις επιτυχίες του συγκαταλέγεται συνέντευξη που πήρε από τον Karl Marx τον Αύγουστο 1880 και δημοσιεύτηκε στην προοδευτική εφημερίδα Sun στις 6 Σεπτεμβρίου 1880.
O John Swinton, όταν μια νύχτα του 1880 σε μια σύναξη δημοσιογράφων κάποιος έκανε μια πρόποση «στο ανεξάρτητο του Τύπου», απάντησε:
«Δεν υπάρχει κάτι, μέχρι τη σημερινή μέρα στην Αμερική, που να χρίζει τον τίτλο ‘ανεξάρτητος Τύπος’. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Δεν υπάρχει ούτε ένας από εσάς που να τολμάει να γράψει την ειλικρινή του γνώμη, και αν το κάνετε ξέρετε εκ των προτέρων ότι δεν θα τυπωθεί ποτέ.
Πληρώνομαι εβδομαδιαία για να κρατάω τις έντιμες απόψεις μου έξω από την εφημερίδα με την οποία συνδέομαι. Άλλοι από εσάς λαμβάνετε παρόμοιους μισθούς για παρόμοια θέματα και όποιος από εσάς φανεί τόσο ανόητος ώστε να γράψει ειλικρινείς απόψεις, θα βρεθεί στο δρόμο να ψάχνει για άλλη δουλειά. Αν επέτρεπα στις ειλικρινείς απόψεις μου να εμφανιστούν στην εφημερίδα μου, πριν περάσουν 24 ώρες, θα έχανα τη δουλειά μου.
Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται κατάφορα, να διαστρεβλώνει, να διαβάλει, να κολακεύει το θεό του χρήματος και να πουλάει τη χώρα του και τους συνανθρώπους του για το καθημερινό του ψωμί. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω και δεν μπορώ να καταλάβω τι ανοησία είναι αυτή η πρόποση στον ‘ανεξάρτητο Τύπο’.
Είμαστε υποτελείς και εργαλεία των πλουσίων ανθρώπων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε μαριονέτες, εκείνοι τραβάνε τα κορδόνια κι εμείς χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι δυνατότητες και οι ζωές μας είναι όλα ιδιοκτησία άλλων ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες».
ΑΥΤΌ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΤΆΜΙ ΠΟΥ ΤΟ ΠΉΡΕ ΕΧΘΕΣ Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΣΤΑ ΧΆΝΙΑ...Τι έλεγε ο άνθρωπος !!! ψάξετε να βρείτε ΌΛΗ την ομιλία του κ. Θεοδωράκη και μετά βρείτε μια υψηλή ταράτσα να δείτε την έρημο της ασυναρτησίας και του ΜΗ μοντάζ ΤΟΝ ΕΚΠΟΜΠΏΝ ΤΟΥ...ΤΙ ΤΡΩΜΕ !!!