Στη χώρα του χαβαλέ και της βλακείας όλα γίνονται

Κι ενώ ο τόπος ταλαιπωρείται από τα καμώματα του Τάκη Μπαλτάκου και του παλικαρά γιου του με την ιδιότυπη αντίληψη περί «κώδικα...

Κι ενώ ο τόπος ταλαιπωρείται από τα καμώματα του Τάκη Μπαλτάκου και του παλικαρά γιου του με την ιδιότυπη αντίληψη περί «κώδικα τιμής» και σεβασμού απέναντι στην εκπαίδευση που
έχει λάβει και στολή που φορά, η οποία πάνω απ’ όλα ΔΙΑΤΑΖΕΙ αυτοσυγκράτηση και αυτοπεριορισμό, αίφνης, πριν από λίγο έπεσε στην αντίληψή μας νέο «μαργαριτάρι».

Αφορά στη δίκη στελεχών των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών, όπου φαίνεται πως πλέον χάθηκε κάθε έλεγχος, δικαιώνοντας το «defence-point.gr» που μιλά συστηματικά για την ανάγκη επίδειξης «ωριμότητας» στα θέματα ασφαλείας όπου η χώρα μάλλον θα πρέπει να αποτελεί πλέον περίγελο σε πολλαπλά επίπεδα, λόγω παντελούς απουσίας «κουλτούρας», αλλά και στη ανάγκη βαθύτατης τομής, για να διορθωθεί η κατάσταση.

Δεν έχουμε καμία όρεξη να αναφερθούμε εκτεταμένα στην υπόθεση, αφού η ευκολία με την οποία διαρρέουν και δημοσιοποιούνται πληροφορίες για τις οποίες ξένες μυστικές υπηρεσίες ενδεχομένως και θα πλήρωναν για να τις αποκτήσουν, χωρίς φυσικά να ιδρώνει το αυτί κανενός, κυριολεκτικά πλέον μας αηδιάζει.

Το να πληροφορείσαι όμως ότι όλοι οι παράγοντες της δίκης προθύμως συμφώνησαν στο να δοθούν στο δικαστήριο στο πλαίσιο της δίκης, τα εκατοντάδες ή χιλιάδες (ποιος ξέρει;) έγγραφα που διατηρούσε στο γραφείο του ο κατηγορούμενος, δεν έχει ξαναγίνει.

Κι επειδή έχουμε πλούσια εμπειρία για το πώς τα στοιχεία μια δικογραφίας διαρρέουν απευθείας σε δημοσιογράφους, είναι λογικό να αναμένουμε κανονικό «πανηγύρι», αφού λες και έχουν άπαντες υποστεί… λοβοτομή, δεν αντιλαμβάνονται τις συνέπειες.

Τι στο διάβολο μπορεί να είχε στο γραφείο του ανώτατο στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών πέραν από πλήθος «άκρως απορρήτων – ειδικού χειρισμού» εγγράφων που αφορούν σε επιχειρήσεις της υπηρεσίας, πράκτορες, πηγές κ.λπ. τα οποία υποτίθεται (διότι έχουμε στο… ενεργητικό μας και μπόλικες «απροσεξίες», τύπου Στίβεν Λάλας, για να μην πάμε και παρακάτω) πως η χώρα φυλάει ως «κόρη οφθαλμού», για να μην κινδυνεύσει όχι μόνο η εθνική ασφάλεια, αλλά και ζωές ανθρώπων! Ούτε αυτό είναι κατανοητό; Ούτε αυτό είναι αυτονόητο;

Και καλά οι δικαστές δεν είναι υποχρεωμένοι να έχουν και απόλυτη συναίσθηση του τι πάει να γίνει, αφού η εξειδίκευσή τους, ο χώρος τους, το αντικείμενό τους είναι διαφορετικό, για να μην πούμε ότι η Δικαιοσύνη βρίσκεται στον αντίποδα της λειτουργίας των μυστικών υπηρεσιών...

Ωστόσο, υποθέσεις όπως αυτή της Βάλερι Πλέιμ (CIA) λίγο ως πολύ όλοι τις έχουν πάρει χαμπάρι, πως κόντεψαν να τιναχθούν όλοι στον αέρα όταν διέρρευσε το όνομά της, ενώ κάποιοι μεγαλόσχημοι πήγαν φυλακή και βγήκαν με προεδρική χάρη.

Ο κατηγορούμενος όμως, ασχέτως «ιερής αγανάκτησης», δεν θα όφειλε να είναι λίγο πιο συγκρατημένος και να μην έδινε έτσι απλά τη συγκατάθεσή του, όσο αδικημένο και να θεωρεί τον εαυτό του;

Δεν θα πούμε για την απόλυτη αφασία στην οποία τελούν οι πάντες για τέτοια ευαίσθητα ζητήματα, αφού υπό φυσιολογικές συνθήκες, τέτοια δίκη όπου παρελαύνουν πρώην διοικητές της υπηρεσίας (ΕΥΠ), στελέχη και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί, δεν θα μπορούσε να είναι δημόσια. Αλήθεια, ήλεγξε κανείς εκεί μέσα τουλάχιστον, ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει; Ή έχουμε τίποτα «ανταποκριτές» ή άλλους «δημοσιογράφους», που παρακολουθούν με ενδιαφέρον…

Το να πεις «ξυπνάτε ρε», έχει καταντήσει τετριμμένο και σίγουρα δεν θα αφορούσε μόνο αυτή την περίπτωση και τον τομέα. Μόνο πίκρα για την κατάντια της χώρας, συνολικά. Και δεν φαίνεται να υπάρχει και τρόπος συγκράτησης στον κατήφορο που έχουμε μπει ομαδικά. Εκτός κι αν έρθει στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς είμαστε υπερβολικοί ζητώντας λίγη σοβαρότητα σε αυτά τα θέματα κι αρχίσουμε όλοι να γράφουμε ότι μας κατέβει. Για να μην ανησυχεί κανείς, μάλλον εμείς έχουμε λάθος.

Μήπως να έβγαζε ένα… Δελτίο Τύπου η ΕΥΠ κάθε φορά που αποφασίζει μια επιχείρηση σε κάποια περιοχή ενδιαφέροντος, για να μαθαίνουμε βρε αδερφέ το ονοματεπώνυμο των πρακτόρων που πάνε, κι ένα τηλεφωνάκι μήπως μας φέρουν και κανένα… δερμάτινο αν περάσουν καμιά βόλτα από την Κωνσταντινούπολη.

Ίσως και μια μικρή περίληψη της κάθε επιχείρησης, διότι θα ήταν φοβερό θέμα να το συζητούσαμε και στο… καφενείο με τους κολλητούς, δε νομίζετε; Λέγαμε να βάλουμε και κανένα βιντεάκι από το «youtube», κάτι σε Βέγγο (Πράκτωρ ΘΒ), αλλά που να βρεθεί διάθεση για αστεία όταν το αντικείμενο είναι η ασφάλεια της χώρας…

defence-point.gr