«Η Οδύσσεια των Ελλήνων του Πόντου»

του Γαβριήλ Αβραμίδη. «Η Οδύσσεια των Ελλήνων του Πόντου» Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, στην εποχή των οικονομικών ελλειμμάτων...

του Γαβριήλ Αβραμίδη.

«Η Οδύσσεια των Ελλήνων του Πόντου»
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, στην εποχή των οικονομικών ελλειμμάτων και της ακραίας λιτότητας, στις μέρες της επίπονης για τον
ελληνικό λαό δημοσιονομικής προσαρμογής, η «Οδύσσεια» των Ελλήνων του Πόντου συνεχίζεται. Συνεχίζεται για πάνω από 20 χρόνια, στην ιστορική τους Πατρίδα. Κανείς, δεν φανταζόταν πώς η Ελλάδα, η μητέρα πατρίδα που τους κάλεσε στην αγκαλιά της, δεν θα εκπλήρωνε ποτέ, ούτε τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις απέναντι στα παιδιά της. Ουδεμία θεσμική κατοχύρωση για τη στεγαστική τους αποκατάσταση, ουδεμία κρατική μέριμνα για την εργασιακή τους κάλυψη, ουδεμία συντεταγμένη πρωτοβουλία για την ομαλή κοινωνικοποίησή τους.

Αν κάποιοι μιλούν σήμερα για το πολιτικό έλλειμμα στη χώρα, εμείς μιλούσαμε για αυτό, εδώ και δυο δεκαετίες.

Σήμερα, η Κυβέρνηση υιοθετώντας τις διατάξεις του Ν.4093/2012, ξεπέρασε κάθε όριο αντισυνταγματικής πρακτικής, ανέτρεψε και τις πλέον δυσοίωνες προβλέψεις της εφαρμοζόμενης λιτότητας, στο πλαίσιο της γενικευμένης αναστολής της κοινωνικής πολιτικής στη σύγχρονη Ελλάδα.
Η μεθόδευση του ολοκληρωτικού αποκλεισμού των νεοπροσφύγων ομογενών Ελλήνων από την πρώην Ε.Σ.Σ.Δ., με καταγωγή από τον Πόντο, αλλά και τη Βόρεια Ήπειρο, όσο και των Ιμβρίων, Τενεδίων και Κωνσταντινουπολιτών, από το πενιχρό οικονομικό βοήθημα του Ο.Γ.Α., βοήθημα που δικαιούνται όλοι οι ανασφάλιστοι υπερήλικες Έλληνες για την επιβίωσή τους, είναι ένδειξη κοινωνικής αναλγησίας, είναι πράξη πολιτικής αφερεγγυότητας. Ελάχιστοι εκ των γερόντων ομογενών πληρούν τις προϋποθέσεις που θέτει ο επαίσχυντος νόμος, κυριότατα την εικοσαετή νόμιμη και μόνιμη διαμονή στη χώρα.

Ρωτήσαμε την κυβέρνηση επαρκώς και επανειλημμένως, με όλα τα μέσα που επιτρέπει ο κοινοβουλευτικός έλεγχος, αναζητήσαμε επίσημα στοιχεία με μεθοδικότητα για να διεκδικήσουμε για τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, για τους πατέρες και τις μητέρες μας, το αυτόδηλο. Προτείναμε λύσεις για να εισπράξουμε τις «εμπεριστατωμένες» υπουργικές ανακρίβειες και την κυβερνητική απροθυμία.

Ουδείς δικαιούται -πόσο μάλλον η Ελληνική Πολιτεία- να διαχωρίζει μια κατηγορία πολιτών, από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Να διαπράττει, το βαρύ αδίκημα της κοινωνικής υποβάθμισης. Η εναντίωση μας με σημαία το επιχείρημα ότι, το ποσό που εξοικονομείται, δεν αγγίζει καν το τεράστιο κοινωνικό κόστος που προκαλεί το μέτρο, δεν κατέπεσε ποτέ. Ούτε χθες, ούτε σήμερα, αλλά και ούτε μέχρις ότου να δικαιωθεί ο αγώνας των ομογενών, κανείς υπουργός και κανένας αρμόδιος διοικητής, δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να το ανατρέψει. Ούτε αριθμητικά, ούτε ηθικά.
Η διατήρηση της ελληνικής εθνικής ταυτότητας, που κόστισε στους εν λόγω ομογενείς, σειρά σκληρών διώξεων καθώς και τη στέρηση βασικών δικαιωμάτων που απολάμβαναν οι πολίτες της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. και της Αλβανίας, μάλλον δεν συγκινεί την «πατριωτική» κυβέρνηση του κ. Αντώνη Σαμαρά.

Όσο η χορήγηση του οικονομικού βοηθήματος στους γέροντες ομογενείς λιμνάζει στα θολά ύδατα της κυβερνητικής αμεριμνησίας, τόσο η οικονομική, κοινωνική και φυσική τους κατάρρευση από κοινός εφιάλτης, θα εξελίσσεται σε οδυνηρή πραγματικότητα.

Ειδικά για τους ομογενείς Βορειοηπειρώτες, εξυπηρετείται ξεκάθαρα ο αφελληνισμός και η απερήμωση μιας πανάρχαιας κοιτίδας του έθνους των Ελλήνων. Αποκλειστικά για τους ομογενείς ποντιακής καταγωγής, ουδείς δικαιούται να λησμονεί ότι, ήρθαν στη φυσική τους Πατρίδα μετά από ονομαστικές, γραπτές προσκλήσεις των ελληνικών Προξενικών Αρχών, που συνοδεύονταν από συγκεκριμένες εθνικές δεσμεύσεις, οι οποίες πρόσβλεπαν στις θεμελιώδεις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η ανάληψη νομοθετικής πρωτοβουλίας καθίσταται επίκαιρη όσο ποτέ για αυτούς τους Έλληνες που απλώς, είχαν την ατυχία να γεννηθούν στο εξωτερικό. Όσο, όμως θλιβερή διαπίστωση αποτελεί το γεγονός ότι, η Πατρίδα βρίσκεται εθνικά εκτεθειμένη, άλλο τόσο βέβαιο είναι πως, η πράξη αποκατάστασης της αδικίας σε βάρος όλων των ομογενών, δεν μπορεί να φέρει το όνομα και τη σφραγίδα της παρούσας Κυβέρνησης.