Ένας μήνας, μια ιστορία..

από την Σοφία Μαντουβάλου. Αν το ξύπνημα της άνοιξης σας ανοίξει την όρεξη για ένα κόκκινο μήλο, μη διστάσετε να το δαγκώσετε...

από την Σοφία Μαντουβάλου.

Αν το ξύπνημα της άνοιξης σας ανοίξει την όρεξη για ένα κόκκινο μήλο, μη διστάσετε να το δαγκώσετε. Και όχι επειδή στην αρχή της άνοιξης νοιώθουμε ατονία και ένα μήλο την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα, αλλά γιατί μέσα σε ένα μήλο κρύβεται όλη η δύναμη του έρωτα. Για τις αφροδισιακές του αυτές ιδιότητες διάλεξε το μήλο για σύμβολό της η Αφροδίτη. Εύχομαι με μήλα ή χωρίς μήλα ο άτακτος μικρός να μας βρει και να μας οδηγήσει στην περιπέτεια του έρωτα .

Η Άνοιξη μας έφερε και τα νέα για το βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ΙΒΒΥ 2014 για το οποίο ήμουν υποψήφια της Ελλάδας ανάμεσα σε 29 συγγραφείς από όλον τον κόσμο. Θα ήθελα έστω και για πρωταπριλιάτικο αστείο να σας έλεγα πως το κέρδισα. Βρισκόμαστε όμως στα μέσα του Απρίλη και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι όσο κι αν καλομελετήσαμε, όσο κι αν καλέσαμε το σύμπαν να συνεργήσει υπέρ της χώρας μας, το βραβείο δόθηκε στην ομότεχνο μου συγγραφέα Nahoko Uehashi από την Ιαπωνία.

Ως συνεργός στην παραμυθία του κόσμου, μοιράζομαι τη χαρά και την τιμή της και της εύχομαι από καρδιάς το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο να κρατάει άσβεστο τον έρωτα της για δημιουργία .

----------------------------------------------------------------------

Πόσο αρχαίο είναι το παρόν...
Το θείο δράμα της φύσης

Ο Απρίλης, αφιερωμένος στην Αφριλίδα τη θεά του έρωτα και της γονιμότητας, είναι ο μήνας της ερωτικής λεηλασίας και ανάστασης της φύσης.

Μια τραγωδία είναι ο θάνατος και η ανάσταση της θείας φύσης. Στη χαρά της γέννησης και τη λύπη του θανάτου, κύρια πρόσωπα είναι η μητρότητα της γης Δήμητρα και η βλάστηση της άνοιξης και κόρη της Περσεφόνη.

Κατά το φθινόπωρο η βλάστηση μαραίνεται, εξαφανίζεται επιστρέφει στη γη που τη γέννησε. Και τότε αρχίζει η πρώτη πράξη του θείου δράματος. Ο θάνατος της βλάστησης. Η αρπαγή της κόρης Περσεφόνης από τον αόρατο βασιλιά του κάτω κόσμου. Στο δεύτερο μέρος του δράματος, το πένθος της θεάς που χάνει την κόρη της σκεπάζει σαν βαρύς χειμώνας τη γη. Θα βλαστήσει μόνο όταν η θεά βρει τη θυγατέρα της. Με τη δύναμη που δίνει η οδύνη και το πάθος της μητρικής αγάπης η Δήμητρα αναζητάει σε γη και ουρανό την κόρη της. Από την Εκάτη και τον Ήλιο μαθαίνει ποιος την έκλεψε και για το ρόλο που έπαιξε ο Δίας. Θυμωμένη εγκαταλείπει τον Όλυμπο και υπόσχεται δεινά. Ο Δίας ζητάει από τον ‘Αδη να επιστρέψει την Περσεφόνη. Εκείνος την επιστρέφει αφού πρώτα με πονηριά της δίνει να φάει κόκκους ροδιάς για να μην μείνει για πάντα στον πάνω κόσμο.

Η ανθισμένη Άνοιξη συνδέεται με την τρίτη πράξη του θείου δράματος. Την Ανάσταση της κόρης. Η Περσεφόνη βγαίνει από τα σκοτάδια του Άδη και επιστρέφει στη γη.

Η λύση του δράματος είναι η συμφιλίωση της Δήμητρας με τον βασιλιά του ουρανού Δία και η άνοδος της Δήμητρας και της κόρης της στον ουράνιο Όλυμπο, το βασίλειο των αθανάτων.

Η ανάσταση και η άνοδος της κόρης γεμίζουν την ψυχή με ελπίδα.

Ας αναρωτηθούμε αν οι θεότητες της γης κατέχουν όλο το μυστικό της ζωής και του θανάτου ή μήπως το μοιράζονται με τους θεούς του ουρανού, τους θεούς της θάλασσας και τους θεούς της φωτιάς.

Στη λάμψη των κεριών ΄΄δεύτε λάβετε φως΄΄. Η δοκιμασία και η οδύνη πέρασαν. Η χαρά και ο θρίαμβος τσουγκρίζουν κόκκινα αυγά. Κόκκινα όπως τα ρόδια σύμβολα της γονιμότητας, κόκκινα σαν τις παπαρούνες που μαζεύει η Περσεφόνη επειδή έχουν υπνωτικές ιδιότητες που υπόσχονται την ανάσταση μετά τον ύπνο του δικαίου, κόκκινα σαν τα χρώματα που έβαφαν τα πρόσωπα των ξοάνων της γονιμότητας.

Ας τσουγκρίσουμε λοιπόν κόκκινα αυγά στο όνομα της ζωής, της αθανασίας και της γονιμότητας της φύσης. Και οι κυρίες ας μην ξεχάσουμε για την περίσταση να κοκκινίσουμε λίγο το πρόσωπό μας για να φαίνεται υγιές και ακμαίο όπως επιβάλει η Δήμητρα θεά της γονιμότητας.