Ως πότε…

Γράφει ο Κώστας Καβάσης. Είναι φανερό πως το 2008 αποτέλεσε σημείο καμπής για την πορεία της δημοκρατίας των προηγμένων κρατώ...

Γράφει ο Κώστας Καβάσης.

Είναι φανερό πως το 2008 αποτέλεσε σημείο καμπής για την πορεία της δημοκρατίας των προηγμένων κρατών της γης. Από το 2008 που ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες της συνταγματικής ιστορίας αφαιρούνται από έθνος σε έθνος από τους ίδιους τους αρχιερείς της δημοκρατίας. Αυτός ο ακήρυχτος πόλεμος των ισχυρών ηγετών της γης εναντίον του κατεστημένου συστήματος πραγμάτων αλλά και εναντίον των ίδιων των λαών τους, αποτελεί αδιαμφισβήτητη εκπλήρωση των προφητειών της κρίσης και της συντέλειας αυτού του κόσμου:

Στο Λόγο του Θεού την Αγία Γραφή, είναι γραμμένο πως στον καιρό του τέλους της ανθρώπινης διακυβέρνησης της γης, θα επικρατούσαν στη γη σιδερένιες κυβερνήσεις αναμεμειγμένες μορφοποιημένους λαούς. Μάλιστα λέγεται πως η ανθρώπινη διακυβέρνηση στη γη θα παρέμενε εύθραυστη, διαιρεμένη, καθώς ο σίδηρος (οι σκληρές κυβερνήσεις) και ο πηλός (οι χειραγωγούμενοι λαοί), καθιστούν αδύνατο το σχηματισμό μιας ενιαίας δίκαιης διακυβέρνησης, μιας κοινωνικής δημοκρατίας. Κι όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Λόγος του Θεού, την εποχή που «η αφθονία θα είναι στο αποκορύφωμά της, η ευημερία δεν θα διαρκέσει», ένα ξαφνικό γεγονός θα άλλαζε ριζικά το λαμπρό σκηνικό «ειρήνης και ασφάλειας» του κόσμου, μάλιστα «όλη η δύναμη τής δυστυχίας θα ερχόταν πάνω του». Πράγματι, η μεγάλη κρίση χρέους που έπληξε το 2008 το ασύδοτο παγκόσμιο σύστημα τεχνητού πλουτισμού (δημιουργία πλούτου από το πουθενά, χρημάτων χωρίς αντίκρισμα), ανέτρεψε «καιρούς και νόμους» μιας ακμαίας γενιάς «τώρα οι ενέργειές τους, τούς έχουν περικυκλώσει». Πρωτεργάτες αυτών των σαρωτικών αλλαγών είναι οι αλαζόνες κυβερνήτες της γης (μεγάλοι 20, G20), οι οποίοι προκειμένου να διατηρήσουν την κερδοσκοπία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μαζί με το Δ.Ν.Τ (το εργαλείο αφαίμαξης του πλούτου των χωρών του τρίτου κόσμου, σήμερα δε και των ανεπτυγμένων), παρασύρουν με πανουργία τους λαούς τους -θύματα κι αυτά του μαγικού συστήματος πλουτισμού-, να θυσιάσουν τα πάντα, ακόμη και τη ζωή τους, για τη σωτηρία του μοναδικού συστήματός τους από την κρίση «η γη πήρε φωτιά (η πονηρία άναψε σαν φωτιά) και ο λαός, θα γίνει τροφή για τη φωτιά». Μάλιστα, η Γραφή προφητικά αναφέρει πως οι σημερινοί ηγέτες προσπαθούν να γιατρέψουν τη συντριβή του λαού μου επιπόλαια, λέγοντας: “Υπάρχει ειρήνη! Υπάρχει ειρήνη!” ενώ δεν υπάρχει ειρήνη, προφητεύουν το ψεύδος, είναι προφήτες της δολιότητας της καρδιάς τους. Κυριευμένοι λοιπόν από έντονη επιθυμία να διατηρήσουν το βιοτικό τους επίπεδο ασφαλές από την κρίση, κυβερνήσεις και λαοί προχωρούν από το κακό στο χειρότερο παροδηγώντας και παροδηγούμενοι, δίχως να αντιλαμβάνονται τις αυτοκαταστροφικές συνέπειες των ενεργειών τους! «καθυστερήστε και νιώστε κατάπληξη». Πράγματι, τόσο εναντίον της βούλησής τους όσο και εναντίον των ίδιων των συμφερόντων τους, τα κυρίαρχα έθνη σήμερα καίνε/καταστρέφουν από μόνα τους τον δικό τους πλούτο «οι λαοί θα μοχθήσουν εντελώς μάταια και οι εθνότητες απλώς και μόνο για τη φωτιά» (Ιώβ 20:22, Ωσηέ 7:2, Ησαΐας, 9:18,19, 29:9, Ιερεμ. 6:14, 51:58, Β΄Τιμοθ. 3:1,13 ).

Η δίψα του ανθρώπου για αυτοεξύψωση και απολαύσεις ανέκαθεν τον παρέσυρε να διαφθαρεί με το πονηρό σύστημα πραγμάτων του κόσμου, που σαν μια θελκτική πόρνη παραμονεύει με μελιστάλακτα λόγια σε κάθε γωνιά τη ψυχή του: «τα κλεμμένα νερά είναι γλυκά και το ψωμί που τρώγεται στα κρυφά είναι ευχάριστο». Πολύ εύστοχα, αυτό το κυρίαρχο και πανίσχυρο σύστημα εξεικονίζεται στις Γραφές σαν μία παγκόσμια αυτοκρατορία διαφθοράς, τη μεγάλη πόλη-πόρνη Βαβυλώνα, η οποία με τα δελεαστικά και μεθυστικά «δώρα», προϊόντα εξουσίας, δύναμης, πλούτου και δόξας που χορηγεί με αφθονία στους ακολούθους της, έχει καταφέρει να μεταμορφώσει τους ανθρώπους της γης σε θηρία, καθότι η αγοροπωλησία των πολύτιμων προϊόντων της, προϋποθέτει την εμπλοκή τους σε έργα απάτης, αδικίας, κλοπής, πονηρίας, ψέματος, βίας και σε κάθε είδους κακού που συμβαίνει στο μέσο της «μέσα της έχει βρεθεί το αίμα δίκαιων ανθρώπων και όλων που έχουν σφαγεί στη γη». Μέσω αυτού του παραπλανητικού συστήματος, ο ανθρωποκτόνος Διάβολος έχει κατορθώσει να προσελκύσει, να μυήσει και να εκθρέψει πειθήνιους μιμητές του. Έχει κάνει τους ανθρώπους να μεριμνούν πως να κερδίσουν την επιδοκιμασία του πνεύματος τού κόσμου για τα εξυψωμένα πράγματά του και όχι πώς να είναι αρεστοί, άμεμπτοι στον Θεό, στρέφοντας με αυτόν τον τρόπο τον άνθρωπο μακριά από το Θεό. Ωστόσο, η κρίση που πλήττει σήμερα το σύστημα έχει προκαλέσει την οργή των λαών, καθώς η άλλοτε θαυμαστή πόλη πραγμάτων όχι μόνο δεν ικανοποιεί πλέον τις ορέξεις τους, αλλά έχει γίνει η αιτία πολλών βασάνων και θλίψεων στη σάρκα τους. Η αγιάτρευτη κρίση της, έχει επιφέρει τη φτωχοποίηση των λαών που ζούσαν σε ευημερία, τον μαρασμό του παγκόσμιου εμπορίου, την αύξηση της ανομίας και της βίας, τον αλληλοσπαραγμό, την οικονομική καταστροφή, την εγκατάλειψη, τον τρόμο, την συντριβή του πνεύματος, μια σύγχρονη Βαβέλ, έναν πραγματικό Αρμαγεδδώνα. Τέλος, προσμένουμε -για χάρη των αθώων, εκείνων που υποφέρουν άδικα, χωρίς αιτία- να εκπληρωθεί πολύ σύντομα και η τελευταία φάση της κρίσης της: η εκδίωξη και διάλυση κάθε μορφής εξουσίας, αρχής και δύναμής της. Όλοι όσοι περνούσαν από το δρόμο χτύπησαν με ευχαρίστηση τα χέρια εναντίον σου, σφύριξαν και κουνούσαν το κεφάλι τους σε βάρος της κόρης της Ιερουσαλήμ (του σημερινού άπιστου κόσμου), λέγοντας: «Αυτή είναι η πόλη για την οποία έλεγαν: “Είναι η τελειότητα της ομορφιάς, χαρά ολόκληρης της γης”;». Και θα κάνω την κρίση μετρικό σχοινί και τη δικαιοσύνη αλφάδι· και το χαλάζι (η αλήθεια) θα σαρώσει το καταφύγιο του ψέματος (θα αποκαλύψει τα κρυφά πράγματα των ανθρώπων). Και η διαθήκη που κάνατε με τον Θάνατο θα διαλυθεί οπωσδήποτε. Ως πότε άπειροι, θα αγαπάτε την απειρία.., ως πότε, άφρονες, θα μισείτε τη γνώση (την αλήθεια); Επιστρέψτε μέσω του ελέγχου μου. Δείτε το ανάμεσα στα έθνη (καταφρονητές), και απορήστε με αυτό και αφανιστείτε. Παρατηρήστε με προσοχή και νιώστε κατάπληξη· επειδή εγώ θα εκτελέσω ένα παράδοξο (ασυνήθιστο) έργο (κρίσης με δικαιοσύνη) στις ημέρες σας, έργο που δεν πρόκειται να πιστέψετε ακόμη και αν κάποιος σας το αφηγηθεί λεπτομερώς. Ο Λόγος του Θεού λοιπόν μας επιτρέπει να διακρίνουμε πως αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι οργισμένες εκδηλώσεις ζηλοτυπίας ενός έκπτωτου κόσμου απέναντι σε ένα δόλιο και ανεπανόρθωτα ζημιογόνου συστήματος «όσοι το τιμούσαν το μεταχειρίζονται σαν κάτι φτηνό, γιατί είδαν την γύμνια του». Ενός ανασφαλή πλέον κόσμου, ο οποίος υπό το φόβο του βασανισμού και των αλλεπάλληλων πληγών που προκαλούν οι άφρονες ενέργειες των ηγετών του, αρνείται να εμπορευτεί μαζί του, όσο και αν οι ηγέτες του προσπαθούν να τον ξεγελάσουν μεγαλώνοντας πλασματικά τα «δώρα-κέρδη» του (Παροιμ. 9:16, Αποκ. 17:3-6, 18:24, Θρήνοι, 1:8, 2:15, Ησαΐας, 28:17, Παροιμ. 1:22, Πράξεις, 13:41).

«Οι μάζες δεν διψούν για την αλήθεια. Στρέφουν τα μάτια μακριά από τις ενδείξεις της, προτιμώντας να θεοποιούν το σφάλμα, εφόσον το σφάλμα τους ξελογιάζει. Εκείνος που τους προσφέρει φαντασιώσεις γίνεται εύκολα αφέντης τους. Κι ο άλλος που πασχίζει να διαλύσει τις φαντασιώσεις τους γίνεται πάντοτε εχθρός τους» Gustave Le Bon, Το Πλήθος: Μελέτη για τον λαϊκό νου (1895). Με άλλα λόγια, σήμερα: Οι δυσκολίες που φέρνει η κρίση του συστήματος, ξεχωρίζουν με δικαιοσύνη τους ανθρώπους της γης σε δύο στρατόπεδα. Από τη μία μεριά συγκεντρώνονται εκείνοι οι οποίοι νομίζουν ότι θα σώσουν τον εαυτό τους φιλονικώντας για τα πράγματα τού συστήματος που χάνονται. Τους διαφεύγει όμως ότι σε μια αλληλοεξαρτώμενη κοινωνία, η βία και η λαφυραγώγηση δεν βλάπτει μόνο τον συνάνθρωπό τους «ο πονηρός περικυκλώνει τον δίκαιο», αλλά τελικά τον ίδιο τον εαυτό τους «διότι όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, αυτός θα τη χάσει». Τα έργα τους δείχνουν ότι επιζητούν την παραμονή αυτού του άδικου συστήματος «γιοι ανθρώπων.., ως πότε εσείς θα αγαπάτε τη ματαιότητα και θα ζητάτε το ψέμα», ενώ μαρτυρούν την αντίθεσή τους στην έλευση τής βασιλείας/ διακυβέρνησης του Θεού, η οποία έρχεται ακριβώς για να διαλύσει τα έργα ενός ασεβή και ανυπότακτου στην αλήθεια και τη δικαιοσύνη κόσμου «σύμφωνα με τα έργα τους θα τους κρίνω». Στο άλλο στρατόπεδο συγκεντρώνεται ο λαός εκείνος που αναγνωρίζει και εμπιστεύεται τη σωτηρία της ζωής του στη Βασιλεία του Θεού. Είναι ο λαός που κατορθώνει να «βγει έξω» από αυτόν τον γεμάτο καταδυνάστευση κόσμο, ακολουθώντας/υπακούοντας συνεχώς το παράδειγμα υπομονής που έθεσε ο Χριστός στις δικές του δοκιμασίες. Δεν ενδίδει στη πίεση του πονηρού, στο πνεύμα μίσους, του κακού και της λεηλασίας τα οποία βασιλεύουν τον κόσμο σήμερα «τι έχει να ωφεληθεί ο άνθρωπος εάν κερδίσει τον κόσμο όλο ζημιωθεί δε την ψυχή του;». Η υπομονή στις ταλαιπωρίες τους, μαρτυρά ότι επιζητούν ένθερμα την έλευση της Βασιλείας του Θεού στη γη, η οποία γίνεται για αυτούς όλο και πιο εμφανής, πραγματική, όσο τα γεγονότα/σημεία της καταδίκης αυτού του σκοτεινού κόσμου εκπληρώνονται διαρκώς μπροστά τους. Η κατανόηση των προφητικών λόγων του Θεού, βοηθά τον πνευματικό άνθρωπο να παραμείνει ζωντανός μέσω της πίστης του στο Λόγο του Θεού και βασιλιά της υπακοής τους, Ιησού Χριστό «όποιος ασκεί πίστη (σ’ εμένα) δεν θα πανικοβληθεί.., θα μείνει αδιατάρακτος από τον τρόμο της συμφοράς (της κρίσης)» (Αββακ. 1:4, Ψαλμ. 4:2, Λουκ. 9:24, Μαρκ. 8:36, Ησαΐας, 28:16, Παροιμ.1:33).

Σύμφωνα δε με τη NASA (title study: over-population, depleting resources and wealth distribution): «η διαδικασία της κατάρρευσης ξεκινά από τις μάζες -ενώ η ελίτ (οι πλούσιοι) συσσωρεύουν (με αδικία) όλο και περισσότερο πλούτο (που δεν είναι δικό τους). Στο τέλος καταρρέουν ολοκληρωτικά οι μάζες, ακολουθούμενες αμέσως μετά από την ελίτ». Η μελέτη πράγματι έρχεται να επιβεβαιώσει τη προδιαγεγραμμένη κατάληξη ενός αμαρτωλού και βαθιά διεστραμμένου συστήματος πραγμάτων: «τα πολύτιμα αγαθά του πλουσίου είναι η ισχυρή του πόλη (το οχυρό του), ενώ η καταστροφή των ασήμαντων (πενήτων) είναι η φτώχεια τους (Παροιμ. 10:15)», ενός τέλους που γράφεται τελικά από τους ίδιους τους άρχοντες αυτού του κόσμου: «κατέστρεψες την ίδια σου τη γη, σκότωσες τον ίδιο σου τον λαό».