Ένωση Μη Κερδοσκοπικών Θιάσων (ΕΜΚΕΘΙ)

Πραγματοποιήθηκε με πολύ μεγάλη συμμετοχή η πρώτη συντέντευξη τύπου της Ένωσης Μη Κερδοσκοπικών Θιάσων (ΕΜΚεΘι).Στη συνέντευξη ...

Πραγματοποιήθηκε με πολύ μεγάλη συμμετοχή η πρώτη συντέντευξη τύπου της Ένωσης Μη Κερδοσκοπικών Θιάσων (ΕΜΚεΘι).Στη συνέντευξη εκτέθηκαν τα προβλήματα που απασχολούν το ελληνικό θέατρο.
Παρευρέθησαν και τοποθετήθηκαν σε κρίσιμα ζητήματα του πολιτισμού, μεταξύ άλλων οι καλλιτέχνες και δημιουργοί Τάκης Βουτέρης, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, Ξένια Καλογεροπούλου, Νίκος Καμτσής, Μαρία Μαγγανάρη, Δημήτρης Σεϊτάνης, Διαγόρας Χρονόπουλος και ο φοροτεχνικός Δημήτρης Γεωργίου.

Επίσης παρέστησαν υποστηρικτικά στην εκδήλωση οι εκπρόσωποι κομμάτων και παρατάξεων, Ασημίνα Σκόνδρα, Μαρία Κανελλοπούλου, Γιώργος Κυρίτσης, Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, Θανάσης Χειμωνάς, Λίλα Καφαντάρη καθώς και εκπρόσωποι του Θεατρικού Μουσείου.

Ακολουθεί (και επισυνάπτεται) η εισήγηση της ΕΜΚεΘι που περιλαμβάνει το ιστορικό, τους στόχους της, και τις προτάσεις της προς την πολιτεία.

Ποια είναι η ΕΜΚΕΘΙ

Η Ένωση Μη Κερδοσκοπικών Θιάσων (ΕΜΚΕΘΙ) συστάθηκε πριν από δυόμισι περίπου χρόνια. Κινητήριος ιδέα για τη δημιουργία της ήταν η ανάγκη να εκφραστεί και να εκπροσωπηθεί συλλογικά και σε πανελλαδικό επίπεδο ο χώρος των μη κερδοσκοπικών θιάσων, οι οποίοι συνθέτουν το πιο δημιουργικό, δυναμικό και πολυπληθές κομμάτι του ελληνικού θεάτρου. Η ΕΜΚΕΘΙ, απαιτώντας ευρύτατες συλλογικότητες και κοινούς τρόπους δράσης, έγινε άμεσα αποδεκτή από μεγάλο αριθμό μη κερδοσκοπικών θιάσων. Σήμερα αριθμεί 85 θιάσους-μέλη κι έχουμε όλο και περισσότερα νέα αιτήματα για εγγραφές.

Στα μέλη μας υπάρχουν θίασοι με σαραντάχρονη παρουσία έως νεοσύστατοι θίασοι ενός έτους.

Το ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ αποτελείται από τους Ροζαμάλια Κυρίου - πρόεδρο, Αννίτα Δεκαβάλλα - γραμματέα, Νίκο Χατζηπαπά - αντιπρόεδρο, και μέλη: Γιώργο Αγγελόπουλο, Κώστα Δελακούρα, Σοφία Καραγιάννη, Πέρη Μιχαηλίδη, Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη και Άσπα Τομπούλη.

Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε και να παράγουμε το καλλιτεχνικό μας έργο.

Να αντιμετωπίσουμε συλλογικά την οικονομική κρίση που τείνει να εξαφανίσει όλους τους μικρούς θιάσους και τα καλλιτεχνικά σχήματα που κινούνται στον μη εμπορικό χώρο.

Να αντισταθούμε στην απαξιωτική στάση του Κράτους απέναντι (και) στον Πολιτισμό.

Ποιοι είμαστε όμως αυτοί οι μη κερδοσκοπικοί θίασοι που τελευταία συγχέονται, εκ του πονηρού ή όχι, με τις ΜΚΟ, και δέχονται, εκ του πονηρού ή όχι, τους χαρακτηρισμούς των κρατικοδίαιτων και μη ανταποδοτικών σχημάτων;

Είμαστε θίασοι που υπηρετούμε το θέατρο με πολυφωνία ως προς τους τρόπους έκφρασης, τις μεθόδους δουλειάς, έρευνας και αναζήτησης. Οι κατ’ εξοχήν πυρήνες ανανέωσης της θεατρικής τέχνης στην Ελλάδα τα τελευταία 30 περίπου χρόνια, εισάγοντας σύγχρονες παραστασιολογικές και υποκριτικές προσεγγίσεις. Υπήρξαμε και εξακολουθούμε να είμαστε τα κατ’ εξοχήν φυτώρια του έμψυχου δυναμικού του Ελληνικού θεάτρου (ηθοποιών, σκηνοθετών, μεταφραστών, σκηνογράφων κ.ά.), τροφοδοτώντας ανεξάντλητα κρατικές σκηνές και ελεύθερο θέατρο.

Οι μη κερδοσκοπικοί θίασοι εισαγάγαμε τις νέες τάσεις γραφής παρουσιάζοντας σε ποσοστό πάνω από 80% το σύγχρονο διεθνές ρεπερτόριο στην χώρα μας, αναδείξαμε νέους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς και παρουσιάζουμε παραστάσεις υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου, ακολουθώντας μια σοβαρή πολιτική ρεπερτορίου. Οι θίασοι αυτοί, που σήμερα υπερασπιζόμαστε την έννοια της ανεξάρτητης καλλιτεχνικής δημιουργίας σε δύσκολες συνθήκες, θεωρούμε αδιαπραγμάτευτο αγαθό τον πολιτισμό και το θέατρο ειδικότερα, και άρα από τη φύση μας είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι και με τη μορφωτική, παιδευτική και κοινωνική διάσταση του θεάτρου.

Η Ένωση, ως εκπρόσωπος των μη κερδοσκοπικών θιάσων, είναι ένας ανεξάρτητος φορέας πολιτισμού και διατηρεί ανοικτούς όλους τους δυνατούς διαύλους επικοινωνίας προς οργανισμούς δημόσιους, δημοτικούς ή ιδιωτικούς, τα αρμόδια υπουργεία και τα συνδικαλιστικά Σωματεία, καθώς και ανάλογους φορείς του εξωτερικού.

Μέσα στα δύο χρόνια ζωής της ΕΜΚΕΘΙ έχουμε ήδη κάνει προτάσεις για το φορολογικό, έχουμε ζητήσει οι μη κερδοσκοπικοί θίασοι να μπορούν να συμμετέχουν όχι μόνον θεωρητικά σε Ευρωπαϊκά προγράμματα και ΕΣΠΑ, έχουμε επεξεργαστεί τρόπους οι «άστεγοι» θίασοι να συνεργαστούν με τους «στεγασμένους», έχουμε κάνει διαβήματα για τις επιχορηγήσεις στον πολιτισμό, και σχεδιάζουμε πάρα πολλά ακόμη, από «τράπεζα» κοστουμιών έως κοινή διαφήμιση των παραγωγών μας, κι από οργάνωση ημερίδων έως φεστιβάλ.

Πρωτοστατήσαμε στον αγώνα κατά της σφράγισης των θεάτρων από τον Δήμο την περασμένη Άνοιξη, και στην κατάρτιση του νέου νόμου για την αδειοδότηση των θεάτρων και των χώρων πολιτισμού.

Επίσης, η Ένωσή μας αντιστάθηκε μαχητικά σε κάθε προσπάθεια κατάργησης πολιτιστικών θεσμών, όπως το Θεατρικό Μουσείο και το ΕΚΕΒΙ. Τέλος, αυτή την στιγμή, ετοιμάζουμε διημερίδα για τις 26 και 27 Απριλίου, που θα ασχοληθεί με τις δυνατότητες επιβίωσης του ελληνικού θεάτρου στην εποχή της οικονομικής κρίσης.

Εδώ θα θέλαμε να πούμε δυο λόγια για την ύπαρξη ή μη Πολιτιστικής Πολιτικής στην Ελλάδα σήμερα

Αν με τον όρο “πολιτιστική πολιτική” εννοούμε το σύνολο επιλογών και αποφάσεων από την πλευρά της Πολιτείας (νομοθετικού, οργανωτικού και πολιτικού περιεχομένου) που προωθούν οργανωμένα την ανάπτυξη και τη συνέχεια του πολιτισμού σε μια κοινωνία, εύκολα διαπιστώνουμε πως, με αποκορύφωμα τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα, κάτι τέτοιο δεν υπήρξε ποτέ. Ο πολιτισμός στη χώρα μας, αντιμετωπίστηκε πάντα κοντόφθαλμα. Κάθε φορά που επιχειρήθηκε σχεδιασμός συγκροτημένης πολιτικής, διεκόπη βίαια, με την ανάληψη καθηκόντων από τους... επόμενους.

Μια άλλη, παρωχημένη, λογική που επιβάλλεται διαχρονικά από μέρους του πολιτικού προσωπικού της χώρας, συνδέει τον πολιτισμό αποκλειστικά με την αρχαιολογική κληρονομιά μας, ως το “άμεσα αξιοποιήσιμο τουριστικά” συγκριτικό μας πλεονέκτημα. Μόνο που δεν είναι το μοναδικό. Η σύγχρονη, ζωντανή τέχνη αποτελεί, παντού στον κόσμο, μοχλό οικονομικής και τουριστικής ανάπτυξης και δίνει το στίγμα στις σημαντικότερες μητροπόλεις.

Την ώρα που η Ευρώπη -κι όχι μόνο- παρακολουθεί με ενδιαφέρον τη σύγχρονη ελληνική τέχνη, καθώς αυτή αποτυπώνει τις συγκλονιστικές αναταράξεις που βιώνει η χώρα μας, την ώρα που Έλληνες καλλιτέχνες, θίασοι και ομάδες χορού δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό, συμμετέχουν σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, και βραβεύονται -όχι χάρη στη στήριξη τού ελληνικού κράτους-, την ώρα που η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε βαθιά κρίση και έχει ανάγκη τον πολιτισμό ως όπλο απέναντι στη μισαλλοδοξία, το σκοταδισμό και τη βαρβαρότητα, αυτήν την ώρα, η Πολιτεία εγκαταλείπει με τον πιο κραυγαλέο τρόπο τη σύγχρονη τέχνη.


Πολιτιστική Πολιτική στην Ευρώπη

Η κατεύθυνση που προωθείται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο για τη διαμόρφωση του πολιτισμού, έγινε φανερή σε όσους παρακολούθησαν το Συνέδριο “Χρηματοδοτώντας τη δημιουργικότητα” (ΜΜΑ 20-21/2/2014). Κάποια από τα χαρακτηριστικά της: η ολοένα και μεγαλύτερη απόσυρση του κράτους από τη στήριξή του σε μικρότερης εμβέλειας πολιτιστικούς φορείς (κάτι που δεν θα ισχύσει ωστόσο για τα μεγάλα ιδιωτικά πολιτιστικά ιδρύματα), η αντιμετώπιση του πολιτιστικού προϊόντος αποκλειστικά με όρους αγοράς, η παρότρυνση των καλλιτεχνών να στραφούν σε δανεισμό από τράπεζες κοκ.

Όμως ακόμα και στο πλαίσιο αυτής της προοπτικής, εξακολουθούν να υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη οι κρατικοί θεσμοί στήριξης της τέχνης και ν' αποδίδουν καρπούς. Τα στοιχεία που διαθέτουμε για χώρες μεταξύ άλλων, όπως η Αγγλία, η Γαλλία, η Γερμανία, το επιβεβαιώνουν. Εξάλλου η ίδια η Γ.Γ. Του ΥΠ.ΠΟ. κ. Λίνα Μενδώνη, επέλεξε να ξεκινήσει την ομιλία της στο εν λόγω συνέδριο με το παράδειγμα της Γαλλίας: Το γαλλικό κράτος επενέδυσε 13 δις στον πολιτισμό και είδε να επιστρέφουν πίσω 59 δις, άρα ουσιαστικά επέστρεψαν πολλαπλασιαστικά πίσω στην κοινωνία.

Παρά τις ανά χώρα επιμέρους διαφορές, υπάρχουν επιτυχημένα μοντέλα πολιτιστικής πολιτικής, τα οποία στηρίζουν το θέατρο, την καλλιτεχνική παιδεία και την έρευνα. Οι φορείς αυτοί λειτουργούν ανεξάρτητα, υπάγονται στα Υπουργεία πολιτισμού και χρηματοδοτούνται με συγκεκριμένο προϋπολογισμό από τον αντίστοιχο κρατικό κωδικό. Αναφέρουμε ενδεικτικά τα Συμβούλια Τεχνών (Arts Council- Μ. Βρετανία, Ιρλανδία, Σκανδιναβία), Εθνικών Κεφαλαίων (Ολλανδία), Κρατικών πολιτιστικών Ιδρυμάτων (Γερμανία), National Endowment for the Arts (ΗΠΑ), κ.ά. Επίσης πόροι διατίθενται και από τοπικούς και δημοτικούς φορείς (Citycouncils).

Τέλος μεγάλη έμφαση δίνεται στην προώθηση καλλιτεχνών και παραγωγών σε θέατρα και φεστιβάλ του εξωτερικού συστηματικά, μέσα από ειδικά προγράμματα, κεφάλαια στήριξης της κινητικότητας, χρηματοδότηση διεθνών συνεργασιών, καλλιτεχνικές διαμονές (residencies), κ.ά.

Και όλα αυτά χαράσσονται με την συνεργασία των Υπουργείων Πολιτισμού με τα Υπουργεία Εξωτερικών, Οικονομικών, Παιδείας και Τουρισμού καθώς και με πρεσβείες, εκπαιδευτικούς φορείς και Ινστιτούτα, σε μια συνολική, αναπτυξιακή πολιτική πολιτιστικής διπλωματίας. Περισσότερες λεπτομέρειες και σε βάθος αναλύσεις θα παρουσιαστούν στην διημερίδα που οργανώνει η ΕΜΚΕΘΙ στις 26-27 Απριλίου.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο η ΕΜΚΕΘΙ ζητάει από την Πολιτεία και το ΥΠ.ΠΟ. να εξετάσει τα εξής:

- Ποια είναι η μέριμνα της ελληνικής πολιτείας για τη διαφύλαξη των αρχών του πολιτιστικού πλουραλισμού, που αποτελεί δομικό στοιχείο του ευρωπαϊκού αξιακού συστήματος; Ποιοι είναι οι άξονες της κεντρικής πολιτικής για το ελεύθερο, ανεξάρτητο θέατρο;

- Οι μεγάλοι, ιδιωτικοί πολιτιστικοί οργανισμοί στη χώρα μας, που ολοένα και περισσότερο τείνουν να διαμορφώνουν το πολιτιστικό τοπίο, είναι πράγματι αυτοί που δημιουργούν τη σύγχρονη τέχνη; Ο ουσιαστικότατα δημιουργικός χώρος των μη κερδοσκοπικών θιάσων, δεν έχει την ανάγκη στήριξης; Επιπλέον, πως διαφυλάσσεται η καλλιτεχνική ελευθερία και η δημιουργική σύγκρουση του καλλιτέχνη με τις κοινωνικές νόρμες χωρίς αυτολογοκρισία, όταν αυτός ο χώρος ελευθερίας οδηγείται στην εξαφάνιση;

- Ο θεσμός των επιχορηγήσεων προς τους μη κερδοσκοπικούς θιάσους (ασχέτως της όποιας κριτικής για επιμέρους αδυναμίες του), από το 1976 στηρίζει αυτόν ακριβώς το χώρο της ανεξάρτητης δημιουργίας. Κάθε σοβαρή μεταρρύθμιση οφείλει καταρχάς να αξιολογήσει βάσει στοιχείων την ανταποδοτικότητα αυτού του θεσμού σε καλλιτεχνικό και κοινωνικό επίπεδο. Πολλοί αξιόλογοι ηθοποιοί, σκηνοθέτες, συγγραφείς και σκηνογράφοι, που διακρίνονται τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, μπόρεσαν να εργαστούν για χρόνια και να διαμορφώσουν το καλλιτεχνικό τους στίγμα χάρη στη δυνατότητα της επιχορήγησης.

- Εξάλλου ο θεσμός έχει διαχρονικά μεγάλη σημασία για τη στήριξη των πολιτιστικών δράσεων στην επαρχία που έχουν τεράστια κοινωνική χρησιμότητα. Να σημειωθεί πως και με τα ΔΗΠΕΘΕ σε εγκατάλειψη, η επαρχία έχει αφεθεί σε απόλυτο πολιτισμικό μαρασμό. Επιπλέον, οι επιχορηγήσεις έχουν στηρίξει πολλά θέατρα που αναβαθμίζουν κάθε γειτονιά της πολύπαθης Αθήνας.

- Με ποια λογική λοιπόν, ο θεσμός αυτός παγώνει, ενώ δε συμβαίνει το ίδιο για μια σειρά κονδύλια που καλύπτουν έκτακτες επιχορηγήσεις άλλων φορέων, τοπικών συλλόγων κλπ.;

- Εντέλει, ποιος, με ποια κριτήρια και στα πλαίσια ποιας πολιτικής αποφασίζει σήμερα για ποιους υπάρχουν χρήματα και για ποιους όχι;

- Γιατί το κράτος θεωρεί ως ανειλημμένη υποχρέωση του να καλύψει τα υπέρογκα χρέη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ενώ δεν εκπληρώνει τις ανειλημμένες υποχρεώσεις του που αφορούν τους θιάσους και φυσικά συντριπτικά μικρότερα ποσά; Οι επιχορηγήσεις του 2011-12 που αφορούσαν πάνω από 60 θιάσους, στο σύνολό τους ανέρχονταν σε λιγότερο από 2 εκατομμύρια ευρώ, το 1/3 δηλαδή της τακτικής επιχορήγησης που λαμβάνει το Μέγαρο!

- Κι αν το ΥΠΠΟ υποστηρίζει τον θεσμό των επιχορηγήσεων, έναν θεσμό τεράστιας καλλιτεχνικής προσφοράς, γιατί δεν προχωράει στην προκήρυξη νέων επιχορηγήσεων; Γιατί αντ’ αυτού ακολουθεί μια παρελκυστική πολιτική καθυστερήσεων που θίγει την αξιοπρέπειά μας και οδηγεί πολλές εταιρείες σε κλείσιμο;

- Για την ιστορία αναφέρουμε και πάλι ότι από τις εγκεκριμένες επιχορηγήσεις 2011-12 που προέκυψαν κατόπιν δημόσιας διαβούλευσης και φυσικά κατόπιν αξιολόγησης, και ανακοινώθηκαν τον Φεβρουάριο του 2012 (και όχι προ κρίσης!) δεν έχει δοθεί παρά μόνον το ¼ και μάλιστα μόνο στους μισούς από τους θιάσους, μετά από πιέσεις της ΕΜΚΕΘΙ. Οι θίασοι ωστόσο, πραγματοποίησαν με δικά τους έξοδα τις εν λόγω παραστάσεις, συνυπολογίζοντας στους προϋπολογισμούς τους πως το ΥΠ.ΠΟ. θα εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις του, όπως συνέβαινε πάντα. Είναι η πρώτη φορά από την έναρξη του θεσμού που αυτό δε συνέβη.

Το ΥΠ.ΠΟ. μας ενημέρωσε στις 24/3 ότι ο Υπουργός υπέγραψε τις σχετικές εγκριτικές αποφάσεις για να πάρουν κι οι υπόλοιποι θίασοι αυτό το ¼ μέσα σε ένα μήνα. Εμείς συνεχίζουμε να διεκδικούμε τα υπόλοιπα ¾, αλλά επ’ αυτού δεν έχουμε καμία διαβεβαίωση.

Επίσης από το ΥΠ.ΠΟ. έχουμε ζητήσει να δώσει στον δήμο μια ερμηνευτική εγκύκλιο σχετικά με την εφαρμογή του νέου νόμου για την αδειοδότηση των θεάτρων και των χώρων πολιτισμού, διότι οι δημοτικές υπηρεσίες τον ερμηνεύουν κατά το δοκούν.

Όπως είπαμε είμαστε σε συζητήσεις με το ΥΠ.ΠΟ. για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε οι μη κερδοσκοπικοί θίασοι να μπορούν στην πράξη να παίρνουν Ευρωπαϊκά προγράμματα και ΕΣΠΑ.

Και τέλος ζητάμε να αναμορφωθεί ο θεσμός της ιδιωτικής Πολιτιστικής Χορηγίας, να εκσυγχρονιστεί ο νόμος και να δοθούν κίνητρα στους ιδιώτες ώστε να θελήσουν να χρηματοδοτούν το θέατρο.


Ενημερωτικά οικονομικά στοιχεία για την ανταποδοτικότητα των μη κερδοσκοπικών θιάσων

Ο όρος «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα» αφορά στο ότι σε καμία περίπτωση δεν κάνουν διανομή κερδών στα μέλη τους, ούτε μπορούν να μεταβιβάσουν την εταιρική περιουσία προς αυτά. Ωστόσο, υπάγονται κανονικά σε ΦΠΑ 23% και φορολογούνται με 25%, δηλαδή πιο βαριά από τις κερδοσκοπικού χαρακτήρα εταιρείες (20%).

Επιπροσθέτως, επιβαρύνονται φορολογικά με παράλογους τρόπους, όπως για παράδειγμα ότι οι αμοιβές και το ασφαλιστικό κόστος των μελών της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας, τα οποία εργάζονται ως καλλιτέχνες σε παραγωγές της, δεν γίνονται αποδεκτά ως έξοδα, με αποτέλεσμα τη διπλή φορολόγησή τους.

Εκτός αυτών η προκαταβολή φόρου είναι 55% στις κερδοσκοπικές εταιρείες ενώ σ’ εμάς 80%.

Οι Αστικές Μη Κερδοσκοπικές Εταιρείες τα τελευταία χρόνια είδαν την αύξηση στον ειδικό φόρο επί του εισιτηρίου (η οποία κατά κανόνα δεν πέρασε στις τιμές των εισιτηρίων αλλά μείωσε τα έσοδα των εταιρειών), πληρώνουν Τέλος Επιτηδεύματος ενώ οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων στο θέατρο είναι πολύ υψηλές χωρίς, ωστόσο, να έχουν ανταποδοτικότητα στους ασφαλισμένους.

Εκτός αυτού, οι ΑΜΚΕ είναι χώρος στον οποίο βρίσκουν εργασία πολλές ειδικότητες (εκτός από τους καλλιτέχνες και τους τεχνικούς του θεάτρου): κατασκευαστές σκηνικών, μοδίστρες, θεατρολόγοι, υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων, γραφίστες, καθαρίστριες, ταμίες, ταξιθέτες, τυπογράφοι, λογιστές.

Σημειωτέον ότι, όπως έχει υπολογιστεί, οι επιχορηγούμενες ΑΜΚΕ επιστρέφουν άμεσα στο κράτος πάνω από το 40% των επιχορηγήσεών τους, ακόμα κι όταν οι επιχορηγήσεις δεν τους έχουν εκταμιευτεί. Είναι, λοιπόν, πολλαπλά ανταποδοτικές προς το κράτος και την κοινωνία.

Σε αντίθεση δε με πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οι ΑΜΚΕ δεν έχουν κανένα φορολογικό κίνητρο και καμία φοροαπαλλαγή.


Τι αποδίδουμε στο κράτος οι μη κερδοσκοπικοί θίασοι
Έχουμε συντελεστή φορολογίας εισοδήματος 25 % (οι κερδοσκοπικού χαρακτήρα έχουν 20%)
23% ΦΠΑ
Ειδικό φόρο επί του εισιτηρίου στα 6,5%
Τέλος επιτηδεύματος
Ασφαλιστικές εισφορές ηθοποιών και συνεργατών
Φόρο μισθωτών υπηρεσιών


Συνοψίζοντας, τα κύρια θέματα για τα οποία εργάζεται τώρα η ΕΜΚΕΘΙ είναι:

Η συμβολή με προτάσεις στη χάραξη μιας εθνικής πολιτικής για το θέατρο.

Η προώθηση θεσμών αλληλεγγύης και κοινών δράσεων, με δημιουργία δικτύων και συνεργασιών μεταξύ των μελών της.

Η διαμόρφωση συνθηκών στήριξης και προώθησης της θεατρικής δημιουργίας.

Η διεκδίκηση κωδικού στον κρατικό προϋπολογισμό για τη διατήρηση και την αναμόρφωση του θεσμού των επιχορηγήσεων -όπως γίνεται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες- με σκοπό την ανάπτυξη του θεάτρου (όπως επιτάσσει το σύνταγμα) κι όχι τυχαία εξωθεσμική «βοήθεια».

Η εύρεση εναλλακτικών μορφών χρηματοδότησης.

Η δημιουργία τράπεζας σκηνικών, κοστουμιών κλπ. για χρήση των μελών της.