Δίκαιο ή άδικο, αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Μια στιγμή αρκεί για να κρίνει και να ανατρέψει ότι χτίζεις για 90 λεπτά. Μπορεί να σε ρίξει σ...
Δίκαιο ή άδικο, αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Μια στιγμή αρκεί για να κρίνει και να ανατρέψει ότι χτίζεις για 90 λεπτά. Μπορεί να σε ρίξει στα τάρταρα ή να σε οδηγήσει στον παράδεισο. Η στιγμή αυτή μπορεί να σε βρει να κλαις ή να παραληρείς με ανθρώπους που πρώτη φορά βλέπεις στη ζωή σου. Αυτή είναι η φύση του ποδοσφαίρου. Γι’ αυτό γράφονται ιστορίες, οι οποίες υπερβαίνουν τα όρια του αθλητισμού.
Κάπως έτσι και χθες. Η Ατλέτικο λαβωμένη για ακόμα μια φορά από την ίδια της τη μοίρα κρατούσε το τρόπαιο στα χέρια της. Πάθος, ηρωισμοί και αυτοθυσία στο χορτάρι. Γνωστό το έργο λες από μέσα σου. Γύρω στο 93’ ο χρόνος παγώνει, ο Ράμος ίπταται και τα δευτερόλεπτα κυλάνε σε slow motion. Είναι αυτή η βουβή στιγμή που καταλαβαίνεις ότι κάτι ανατρεπτικό πρόκειται να συμβεί. Σαν κάτι να σε τραβάει από την αιωνιότητα των δευτερολέπτων, επανέρχεσαι στον πραγματικό χρόνο και βλέπεις τη μπάλα στα δίχτυα. Η Μαδρίτη βρίσκεται με το ένα πόδι στην κόλαση και το άλλο στον παράδεισο.
Ο χθεσινός τελικός διαχωρίζεται σε δύο μέρη: στην κανονική ροή του 90λεπτου και στην παράταση.
Ατλέτικο
Δεδομένα η Ατλέτικο θα έδινε μπάλα στην Ρεάλ. Παρατάχθηκε με 4-4-2 φροντίζοντας να είναι δεμένη αμυντικά και πιέζοντας ψηλά στην πρώτη πάσα. Παρά τις απουσίες, η ομάδα του Σιμεόνε έδωσε σεμινάρια αμυντικής τακτικής. Η τριπλέτα Κριστιάνο, Μπενζεμά, Μπέηλ πήρε ελάχιστες φορές τη μπάλα κοντά στην περιοχή της Ατλέτικο, δημιουργώντας έτσι πρόβλημα στη δημιουργία της Ρεάλ.
Το πρόβλημα της Ατλέτικο άρχισε να εμφανίζεται σιγά σιγά μετά το 60’, όπου οι δυνάμεις της την εγκατέλειπαν αργά αλλά σταθερά. Ο Σιμεόνε έχοντας συναίσθηση της πραγματικότητας, πέρασε τον Σόσα δεξιά, φέρνοντας τον Κόκε μπροστά από τους Τιάγκο και Γκάμπι και τον Αντριάν στο αριστερό άκρο. Με λίγα λόγια μετέτρεψε το 4-4-2 σε 4-2-3-1 με μοναδικό προωθημένο τον Βίγια.
Οι ροχιμπλάνκος μπορεί να τα κατάφεραν πολύ καλά απέναντι στην καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης, αλλά εμφάνισαν προβλήματα όταν χρειάστηκε να κάνουν παιχνίδι με τη μπάλα στα πόδια. Μπορεί να ανέβαιναν τα μπακ, μπορεί ο Βίγια να έκανε αρχηγική εμφάνιση μαρκάροντας, κουβαλώντας μπάλα και δίνοντας στήριγμα στους συμπαίκτες του, αλλά η Ατλέτικο δεν απείλησε σχεδόν ποτέ με αξιώσεις απέναντι σε μια ομάδα που στον άξονά της υπήρχε ο Κεντίρα και ο Βαράν.
Σίγουρα η χρησιμοποίηση του Ντιέγκο Κόστα αποδείχθηκε εκατό τοις εκατό λανθασμένη, αλλά ποιος μπορεί να προσάψει το οτιδήποτε στον Σιμεόνε..
Ρεάλ
Ο Αντσελότι παρουσίασε την ομάδα του με το παλιό 4-3-3, αφήνοντας στην άκρη το 4-4-2 των μεγάλων επιτυχιών. Η παρουσία του Κεντίρα στη μεσαία γραμμή στέρησε από την βασίλισσα το προσόν της ταχύτητας και της δημιουργίας από χαμηλά με συνέπεια να βραχυκυκλώσει και να τα περιμένει όλα από τον Ντι Μαρία. Ο Αργεντίνος έκανε για ακόμα μια φορά τον Σούπερμαν ακουμπώντας στην αριστερή πλευρά της επίθεσης και αφήνοντας τον Κριστιάνο να πατάει συνεχώς περιοχή. Η Ρεάλ πριν την είσοδο των Ισκο και Μαρσέλο δεν είχε τίποτα να επιδείξει στο γήπεδο παρά μόνο κάποιες κούρσες του Ντι Μαρία.
Τόσο με την είσοδο των προαναφερθέντων, όσο και με την κούραση των ροχιμπλάνκος η ροή του αγώνα άλλαξε προς όφελος της Ρεάλ. Ο Ίσκο βοήθησε πολύ στην ανάπτυξη παίρνοντας συνεχώς μπάλα και ελευθέρωσε τον Μόντριτς. Αποτελεσματικός ήταν και ο Μαρσέλο, ο οποίος τόνωσε την αριστερή πλευρά, προσθέτοντας ένα ακόμα πρόβλημα στο κεφάλι του Χουάνφραν.
Παράταση
Έμοιαζε νομοτελειακό το ότι θα σκόραρε η Ρεάλ στον έξτρα χρόνο. Το θέμα ήταν το πότε και το αν θα είχε τα ψυχικά αποθέματα η Ατλέτικο να απαντήσει. Βέβαια η κούραση είχε χτυπήσει κόκκινο για τους παίκτες του Σιμεόνε και οι αντιστάσεις άρχισαν να κάμπτονται ολοκληρωτικά. Η Ατλέτικο θύμιζε πυγμάχο που έχει χτυπηθεί άσχημα και παρόλο που δεν μπορεί να απαντήσει στα χτυπήματα, αρνείται να πέσει κάτω.
Το γκολ του Μπέηλ ήρθε για να βάλει ταφόπλακα στα όνειρα για το μεγάλο θαύμα.
Περί ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης
Εξαρτάται από ποιο πρίσμα εξετάζει κανείς τον τελικό. Από την πλευρά της Ατλέτικο είναι πολύ σκληρό που δέχεται ένα γκολ δευτερόλεπτα πριν την λήξη, αλλά όχι άδικο γιατί δεν κατάφερε να απειλήσει την Ρεάλ καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Μοναδική αδικία αποτελεί ίσως το γεγονός ότι αγωνιζόταν χωρίς τα δύο αστέρια της. Αλλά και αυτό ανήκει στα πλαίσια του ποδοσφαίρου.
Από την άλλη, δεν μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς άδικη την κατάκτηση του τροπαίου από τη Ρεάλ. Ξεκίνησε λάθος το παιχνίδι, αλλά στην πορεία άλλαξε, βελτιώθηκε και δημιούργησε ευκαιρίες για να ισοφαρίσει.
Εν κατακλείδι μπορώ να καταλάβω όλους τους φιλάθλους που ήθελαν να δουν την Ατλέτικο να στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης, αλλά δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου ότι η κατάκτηση της Ρεάλ δεν ήταν δίκαιη.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση