GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Ο υποψ. Ευρωβουλευτής με την Ελιά, Ευθύμης Καρδαράς, αυτοσυστήνεται...

...κι απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ ( Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης ) Ίσως, να με γνωρίζεις από το σχολείο, το πανεπ...

...κι απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ


Ίσως, να με γνωρίζεις από το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τους προσκόπους, τη γειτονιά μου τη Νέα Σμύρνη ή να έχουμε συναντηθεί ή συνυπάρξει σε κάποιο χώρο εργασίας. Υπάρχει ασφαλώς και το ενδεχόμενο αυτές οι γραμμές να αποτελούν την πρώτη μας επαφή.
Δύσκολο να μπορέσεις μέσα από ένα κείμενο να μιλήσεις για σένα. Το κατάλαβα σε μικρή ηλικία, όταν προσπάθησα να γράψω το πρώτο μου ραβασάκι. Είναι πολύ εύκολο να γίνεις γραφικός και ξύλινος. Η προσπάθεια πολλές φορές να γράψεις κάτι έξυπνο για να ενθουσιάσεις σε οδηγεί στο να μην είσαι ο εαυτός σου. Παραβαίνοντας λοιπόν, κάποιους βασικούς κανόνες του γραπτού λόγου θα επιτρέψω στις άναρχες σκέψεις μου να καθοδηγήσουν το πληκτρολόγιο μου.
Μεγάλωσα, λοιπόν, μέσα σε μια πολιτικοποιημένη οικογένεια. Τον παππού τον Ευθύμη, καθαρό κομμουνιστή, αντάρτη τους ΕΛΑΣ τον θυμάμαι με τον Ριζοσπάστη στη μασχάλη. Από την άλλη, ο παππούς ο Στράτης εξ Αιγύπτου, δεξιός μισούσε απίστευτα τον Ανδρέα Παπανδρέου. Θυμάμαι πως στις εκλογές του 1990 με υποχρέωσε να ανεμίσω τη σημαία με τον πυρσό. Ο πατέρας Θεόδωρος κεντρώος, θαύμαζε τον Γεώργιο Παπανδρέου αλλά τον είχε ενθουσιάσει και ο λόγος του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η μητέρα Γεωργία βούτηξε από μικρή στο ποτάμι της αλλαγής του Α. Παπανδρέου, στήνοντας τις πρώτες οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ στο Π. Φάληρο.
Το ενδιαφέρον σε αυτή τη περίπτωση είναι ότι, πάρα τις τεράστιες πολιτικές διαφορές, πότε μα ποτέ δεν είχαμε τσακωμούς. Η Κυριακή των εκλογών μας έβρισκε όλους γύρω από την τηλεόραση να περιμένουμε τα τελικά αποτελέσματα. Καζούρα υπήρχε, όπως και στοιχήματα για τον τελικό νικητή, αλλά ποτέ δεν έβλεπες μίσος και κακία.
Μεγαλώνοντας μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, τα ερεθίσματα δεν άργησαν να επηρεάσουν και το μέλλον μου. Αφού μου πέρασε για λίγο η ιδέα να γίνω δημοσιογράφος κατέληξα πως όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών. Περνώντας την ψυχοφθόρα διαδικασία των Πανελλήνιων Εξετάσεων (Δ’ Δέσμη), κατάφερα να εισαχθώ στο τμήμα. Από τότε νομίζω μπήκε οριστικά το νερό στο αυλάκι και δεν υπήρχε γυρισμός. Η Πολιτική μπήκε με τη βούλα στη ζωή μου.
Ο φοιτητικός συνδικαλισμός δεν θα μπορούσε να με αφήσει αδιάφορο. Η ένταξή μου στην ΠΑΣΠ δεν άργησε να έρθει. Ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Επιτέλους έκανα πράξη αυτά, που από πολύ μικρό με ενθουσίαζαν. Πολύωρες πολιτικές κουβέντες, αντιπαραθέσεις, διεκδικήσεις, πορείες και συνελεύσεις σε συνδυασμό με συζητήσεις εκλογικής στρατηγικής και φυσικά ατελείωτη βιβλιογραφία γέμισαν τα τέσσερα χρόνια, που δεν κατάλαβα πως πέρασαν. Θα σου φανεί ίσως αστείο αλλά εκεί στο Πάντειο, ένα βράδυ καταμέτρησης των φοιτητικών αποτελεσμάτων, γνώρισα και τη γυναίκα μου, τη Βάσια. Σε αυτή τη χρονική περίοδο από σύμπτωση ήρθα σε επαφή με έναν, νέο τότε, πολιτικό που μου έβαλε πιο βαθιά το μικρόβιο της πολιτικής, τον Ανδρέα Λοβέρδο.
Μετά πήρα τη μεγάλη απόφαση να ξενιτευτώ και να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Πολιτική Επικοινωνία στο Λονδίνο, στο City University. Απίστευτη εμπειρία! Η επαφή μου με επαγγελματίες του χώρου της πολιτικής με ενθουσίασε. Συνειδητοποίησα, ότι θα μπορώ να εργάζομαι πάνω σε αυτό που πραγματικά αγαπώ.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, και αφού υπηρέτησα στο Πολεμικό Ναυτικό, μπήκα στην αγορά εργασίας. Αφού πέρασα για λίγο από τον τομέα της Εταιρικής Επικοινωνίας, κατέληξα στον φυσικό μου χώρο, την Πολιτική Επικοινωνία.
Η απόφαση να περάσω στην άλλη πλευρά με προβλημάτισε. Έπρεπε, από επαγγελματίας του χώρου της Πολιτικής να γίνω Πολιτικός. Δύσκολη απόφαση, που τελικά την πήρα. Το αν είναι η σωστή, θα το δείξει η ιστορία.
Οι Ευρωεκλογές του Μαΐου, λοιπόν, αποτελούν το δικό μου σημείο εκκίνησης σε αυτή την απόφαση και σου ζητώ να με στηρίξεις σε αυτές. Δεν θα αλλάξω τον κόσμο και φυσικά δεν είμαι Μεσσίας! Μου αρέσει η πολιτική διαδικασία και με προίκα τις γνώσεις μου και τις εμπειρίες μου μπαίνω στη μάχη. Τι θα συναντήσω δεν ξέρω. Για ένα πράγμα να είσαι σίγουρος: την πορεία αυτή για όσο διάστημα διαρκέσει, θα τη διανύσουμε μαζί!

Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Το να μπορώ να σκέφτομαι αισιόδοξα, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να τα μαυρίσουν όλα.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Ο Αλήτης (ο σκύλος μου).
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Πριν από λίγο.
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Η ψυχραιμία.
Το βασικό ελάττωμά σου;
Η υποχωρητικότητα που πολλές φορές φτάνει να σε πούνε μ@&λ@κ€.
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε αυτά που ξέρω ότι μπορώ να κάνω και εγώ.
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Πριν από κάποιες μήνες.
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Δεν απαντώ γιατί η απάντηση μου θα φανεί κλισέ.
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
Όλοι εκείνοι, φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι που παρά τις ατελείωτες δυσκολίες δεν το βάζουν κάτω και συνεχίζουν.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Η ζωή είναι ωραία
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Road trip σε Ιταλία Γαλλία.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Κλισέ απάντηση ξανά.
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Την ευθύτητα και τον σεβασμό.
…Και σε μια γυναίκα;
Την ευθύτητα και τον σεβασμό.
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Zbigniew Preisner. Η μουσική του είναι μαγική, σε ταξιδεύει πολύ μακριά.
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Σου σφυρίζω...
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
Η διαλεκτική μέθοδος
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Δομίνικος Θεοτοκόπουλος. Άμεσος, Ανθρώπινος. Θεϊκός.
Το αγαπημένο σου χρώμα;
Μπλε
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Tην οικογένεια μου. 
Το αγαπημένο σου ποτό;
Τσίπουρο (εννοείται χωρίς γλυκάνισο και πάντα παγωμένο).
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Για αυτά που είπα "άστο για αύριο" και το αύριο δεν ήρθε...
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Τα πολλά και "στρογγυλεμένα" λόγια. Όταν θες να πεις κάτι απλά πες το.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Διάβασμα. Κυρίως ιστορικά και κοινωνικά βιβλία.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Να μπορούσα να έχω κάνει κάτι και να μην το έκανα.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Όταν δε μπορώ να πω την αλήθεια.
Ποιο είναι το μότο σου;
Όλα θα πάνε καλά.
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Όρθιος και χορτασμένος.
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
Είσαι ευτυχισμένος;
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Σε επαγρύπνηση, ανησυχία και μια υφέρπουσα ηρεμία...

1 σχόλιο

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση