Ο Μίκαελ Λάουντρουπ είναι παραπάνω από πανευτυχής όταν τον αναγνωρίζουν ως τον κορυφαίο μπαλαδόρο της Δανίας, οι συμπαίκτες και οι π...
Ο Μίκαελ Λάουντρουπ είναι παραπάνω από πανευτυχής όταν τον αναγνωρίζουν ως τον κορυφαίο μπαλαδόρο της Δανίας, οι συμπαίκτες και οι προπονητές του όμως ισχυρίζονται ότι αν ήταν λιγότερο αλτρουιστής, θα ήταν σήμερα στους μεγάλους θρύλους του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Κι όταν αυτό βγαίνει από το στόμα του Γιόχαν Κρόιφ, του Μισέλ Πλατινί, ακόμα και του Τζιοβάνι Τραπατόνι, τότε όλοι οι υπόλοιποι οφείλουμε να το δεχτούμε ασυζητητί! Μιλάμε εξάλλου για τον παίκτη που σέρβιρε τόσα πολλά γκολ στους συμπαίκτες του που αν τα είχε βάλει μόνος του θα ήταν σήμερα στους κορυφαίους σκόρερ. Για τον Λάουντρουπ όμως ήταν το ίδιο αν έβαζε αυτός το γκολ ή κάποιος άλλος, καθώς του έδινε λέει τον ίδιο βαθμό χαράς!
Και βέβαια το πόσο αστέρι ήταν κάποτε αποδεικνύεται από τα πεπραγμένα του τόσο στο Ευρωπαϊκό του 1984 όσο και το Παγκόσμιο του 1986, εκεί που ο κορυφαίος Δανός θα έδειχνε την πλήρη γκάμα των δυνατοτήτων του, εξασφαλίζοντας για την ομάδα του τον εμφατικό τίτλο των «Βραζιλιάνων της Ευρώπης»!
Με τον Λάουντρουπ ακρογωνιαίο λίθο της εθνικής να συνεισφέρει τόσο με τα αθλητικά του προσόντα όσο και με τη δημιουργική του ματιά, όλοι οι δανοί παίκτες θα τον έκαναν εικόνισμα, αντλώντας από αυτόν την απαραίτητη έμπνευση. Και βέβαια η περίπτωση του Λάουντρουπ είναι από αυτές που αποδεικνύουν περίτρανα ότι η προσωπική ικανότητα μιλά ηχηρότερα από τίτλους και κούπες, γιατί μπορεί να μην ήταν μεν μέλος της χρυσής ομάδας που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό του 1992, συνεχίζει ωστόσο να θεωρείται ο κορυφαίος των Δανών!
Κάτι εξάλλου που παραδέχτηκε και ο Φραντς Μπεκενμπάουερ για τον επιθετικογενή μέσο: «Στη δεκαετία του ’60 ο καλύτερος παίκτης ήταν ο Πελέ, στη δεκαετία του ’70 ο Κρόιφ, το ’80 ο Μαραντόνα και το ’90 ο Λάουντρουπ».
Ο ταλαντούχος Λάουντρουπ πήρε μέρος σε τρία Ευρωπαϊκά (1984, 1988 και 1996), κατέκτησε το Διηπειρωτικό το 1995 και ήταν ο κύριος μοχλός για το υπέροχο ποδόσφαιρο που έπαιξαν οι Δανοί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986. Εκεί σκόραρε το μαγευτικό τέρμα στην εμφατική νίκη της Δανίας κατά της Ουρουγουάης με 6-1!
Όλες του όμως οι συνεισφορές έμελλε να επισκιαστούν από την απόφασή του να αποσυρθεί από τη διεθνή σκηνή στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού του 1992, χάνοντας έτσι την κορυφαία κούπα των συμπατριωτών του. Ήταν μετά την ήττα με 2-0 από τη Γιουγκοσλαβία όταν ο Λάουντρουπ διαφώνησε ανοιχτά με την τακτική του προπονητή Richard Moller Nielsen και είπε το περίφημο «ή αυτός ή εγώ». Μια βιαστική απόφαση, καθώς ό,τι ακολούθησε μετά ήταν ιστορικό: ο ομοσπονδιακός προπονητής αποφασίζει την τελευταία στιγμή την ενδεκάδα του, ταξιδεύει με την ομάδα στη Σουηδία ως αουτσάιντερ μόνο και μόνο για να αφήσουν άφωνη την Ευρώπη με τον θρίαμβό τους!
Ο Λάουντρουπ ανταποκρίθηκε στις πιέσεις και επέστρεψε την επόμενη χρονιά στις τάξεις της εθνικής, παρά την κλιμακούμενη ένταση με τον Nielsen. Τελευταία του συμμετοχή σε παγκόσμια διοργάνωση, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 στη Γαλλία, όταν οδήγησε ως αρχηγός πια τη Δανία μέχρι τα προημιτελικά, όπου θα συναντούσαν πια τη Βραζιλία και το όνειρο θα πάγωνε με ήττα 3-2.
Μετά τον αποκλεισμό, ο μεγάλος ποιητής του δανέζικου ποδοσφαίρου ανακοίνωσε την οριστική απόσυρσή του από τη διεθνή σκηνή: «Αυτό ήταν το τελευταίο ματς της καριέρας μου, ήταν όμως και ένα από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο». Αν είχε παίξει βέβαια στα γήπεδα της Σουηδίας το 1992, θα είχε πει σίγουρα διαφορετικά πράγματα…
Πηγή: www.newsbeast.gr
Κι όταν αυτό βγαίνει από το στόμα του Γιόχαν Κρόιφ, του Μισέλ Πλατινί, ακόμα και του Τζιοβάνι Τραπατόνι, τότε όλοι οι υπόλοιποι οφείλουμε να το δεχτούμε ασυζητητί! Μιλάμε εξάλλου για τον παίκτη που σέρβιρε τόσα πολλά γκολ στους συμπαίκτες του που αν τα είχε βάλει μόνος του θα ήταν σήμερα στους κορυφαίους σκόρερ. Για τον Λάουντρουπ όμως ήταν το ίδιο αν έβαζε αυτός το γκολ ή κάποιος άλλος, καθώς του έδινε λέει τον ίδιο βαθμό χαράς!
Και βέβαια το πόσο αστέρι ήταν κάποτε αποδεικνύεται από τα πεπραγμένα του τόσο στο Ευρωπαϊκό του 1984 όσο και το Παγκόσμιο του 1986, εκεί που ο κορυφαίος Δανός θα έδειχνε την πλήρη γκάμα των δυνατοτήτων του, εξασφαλίζοντας για την ομάδα του τον εμφατικό τίτλο των «Βραζιλιάνων της Ευρώπης»!
Με τον Λάουντρουπ ακρογωνιαίο λίθο της εθνικής να συνεισφέρει τόσο με τα αθλητικά του προσόντα όσο και με τη δημιουργική του ματιά, όλοι οι δανοί παίκτες θα τον έκαναν εικόνισμα, αντλώντας από αυτόν την απαραίτητη έμπνευση. Και βέβαια η περίπτωση του Λάουντρουπ είναι από αυτές που αποδεικνύουν περίτρανα ότι η προσωπική ικανότητα μιλά ηχηρότερα από τίτλους και κούπες, γιατί μπορεί να μην ήταν μεν μέλος της χρυσής ομάδας που κατέκτησε το Ευρωπαϊκό του 1992, συνεχίζει ωστόσο να θεωρείται ο κορυφαίος των Δανών!
Κάτι εξάλλου που παραδέχτηκε και ο Φραντς Μπεκενμπάουερ για τον επιθετικογενή μέσο: «Στη δεκαετία του ’60 ο καλύτερος παίκτης ήταν ο Πελέ, στη δεκαετία του ’70 ο Κρόιφ, το ’80 ο Μαραντόνα και το ’90 ο Λάουντρουπ».
Ο ταλαντούχος Λάουντρουπ πήρε μέρος σε τρία Ευρωπαϊκά (1984, 1988 και 1996), κατέκτησε το Διηπειρωτικό το 1995 και ήταν ο κύριος μοχλός για το υπέροχο ποδόσφαιρο που έπαιξαν οι Δανοί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986. Εκεί σκόραρε το μαγευτικό τέρμα στην εμφατική νίκη της Δανίας κατά της Ουρουγουάης με 6-1!
Όλες του όμως οι συνεισφορές έμελλε να επισκιαστούν από την απόφασή του να αποσυρθεί από τη διεθνή σκηνή στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού του 1992, χάνοντας έτσι την κορυφαία κούπα των συμπατριωτών του. Ήταν μετά την ήττα με 2-0 από τη Γιουγκοσλαβία όταν ο Λάουντρουπ διαφώνησε ανοιχτά με την τακτική του προπονητή Richard Moller Nielsen και είπε το περίφημο «ή αυτός ή εγώ». Μια βιαστική απόφαση, καθώς ό,τι ακολούθησε μετά ήταν ιστορικό: ο ομοσπονδιακός προπονητής αποφασίζει την τελευταία στιγμή την ενδεκάδα του, ταξιδεύει με την ομάδα στη Σουηδία ως αουτσάιντερ μόνο και μόνο για να αφήσουν άφωνη την Ευρώπη με τον θρίαμβό τους!
Ο Λάουντρουπ ανταποκρίθηκε στις πιέσεις και επέστρεψε την επόμενη χρονιά στις τάξεις της εθνικής, παρά την κλιμακούμενη ένταση με τον Nielsen. Τελευταία του συμμετοχή σε παγκόσμια διοργάνωση, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 στη Γαλλία, όταν οδήγησε ως αρχηγός πια τη Δανία μέχρι τα προημιτελικά, όπου θα συναντούσαν πια τη Βραζιλία και το όνειρο θα πάγωνε με ήττα 3-2.
Μετά τον αποκλεισμό, ο μεγάλος ποιητής του δανέζικου ποδοσφαίρου ανακοίνωσε την οριστική απόσυρσή του από τη διεθνή σκηνή: «Αυτό ήταν το τελευταίο ματς της καριέρας μου, ήταν όμως και ένα από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο». Αν είχε παίξει βέβαια στα γήπεδα της Σουηδίας το 1992, θα είχε πει σίγουρα διαφορετικά πράγματα…
Πηγή: www.newsbeast.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση