Με άρθρο που ανάρτησε στην προσωπική του ιστοσελίδα ο βουλευτής και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Θάνος Μωραΐτης κάνει λόγο γι...
Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής:
Ένα βήμα μπροστά!
Τις τελευταίες ημέρες, ζούμε ένα πολίτικο θέατρο παραλόγου.
Στις 25 Μάιου υπήρξε μια τρίτη συνεχομένη ήττα, μια νέα εκλογική καθίζηση αλλά και μια οριακή συγκράτηση δυνάμεων.
Οι συγκρίσεις ποσοστών με όρους "δημοσκοπικής δημοκρατίας" δεν έχουν καμία θέση σε πολιτική συζήτηση και αφορούν μόνο αυτούς που εξ αρχής τις υιοθετούσαν.
Μέσα σε ένα περιβάλλον νικηφόρων αποτελεσμάτων της παράταξης σε κάλπες κοινωνικών και επιστημονικών φορέων, θετικής καταγραφής στελεχών στις αυτοδιοικητικές εκλογές, η "Ελιά" δεν κατάφερε να συσπειρώσει.
Είναι ξεκάθαρο ότι απέτυχε η στρατηγική που υιοθετήθηκε για την εκλογική συσπείρωση των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων.
Πολύ απλά, διότι οι πολίτες αντελήφθησαν ότι δεν υπήρξε καμία σύνθεση των προοδευτικών δυνάμεων από τη βάση και στη βάση προγραμματικών θέσεων και αρχών. Με συμμετοχή κομμάτων, κινήσεων, κοινωνικών εταίρων, όπως θα έπρεπε.
Γιατί δεν είναι "Ελιά", οι συμφωνίες κορυφής με προσκλήσεις φίλων, κολλητών και γυρολόγων.
Αντί λοιπόν η ήττα να λειτουργήσει αφυπνιστικά για μια επανεκκίνηση της παράταξης σε όλα τα επίπεδα, βλέπουμε μια απόπειρα εφησυχασμού και μια εκτός τόπου και χρόνου θριαμβολογία.
Με πρόθυμους συμμάχους στα ΜΜΕ χτίζεται καθημερινά η εικόνα ενός όλο και πιο μικρού αλλά (δήθεν) ανθεκτικού ΠΑΣΟΚ.
Υποβαθμίζεται το γεγονός ότι ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ μας ψήφισε γιατί του υποσχεθήκαμε ότι θα τα αλλάξουμε όλα.
Την ίδια ώρα, νέα και παλιά στελέχη, εγκλωβίζονται σε προκατασκευασμένα ψευτοδιλήμματα.
Η παράταξη κινδυνεύει να εισέλθει σε ένα αυτοκαταστροφικό κύκλο εσωστρέφειας αλλά και απολίτικων, επουσιωδών συγκρούσεων γύρω από ψευτοδιλήμματα τα οποία θα ακυρώσουν οριστικά την όποια προοπτική ανασυγκρότησης.
Γιατί ψευτοδιλήμματα είναι τα περί "πασοκοφρόνων" και "ελαιοφρόνων" ή τα περί "νέας και παλιάς φρουράς".
Τα τείχη που προσπαθούν κάποιοι να χτίσουν αυτές τις ώρες θέλουν να κρύψουν την ανικανότητα συνθέσεων στον χώρο της κεντροαριστεράς την ένδεια θέσεων και την αδυναμία διαμόρφωσης μιας νέας πολιτικής ατζέντας.
Η παράταξη για να υπάρξει ξανά όμως, οφείλει να πορευτεί, με σαφές ιδεολογικό στίγμα, με ένα πραγματικό προοδευτικό σχέδιο για τη μετά μνημόνιο εποχή.
H ανάγκη σύγκρουσης μεταξύ παλιού και νέου είναι εδώ, είναι υπαρκτή. Είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε.
Δεν αφορά όμως στα ψευτοδιλήμματα τα όποια αναδεικνύονται από ένα πινγκ πονγκ διχαστικών δηλώσεων.
Αυτός είναι ο πιο εύκολος τρόπος να υποβαθμιστούν ή και να εξαφανιστούν τα πραγματικά διακυβεύματα στην πορεία ανασυγκρότησης της δημοκρατικής παράταξης στη νέα εποχή όπως:
το γκρέμισμα ενός πελατειακού κράτους που ακόμα επιβιώνει
η σύγκρουση με ένα σύστημα επιχειρηματικής και μιντιακής διαπλοκής το οποίο επιμένει να χειραγωγεί την πολιτική ζωή.
η ρήξη με ένα μεταπρατικό και παρασιτικό κεφάλαιο, με παθογένειες που κρατούν καθηλωμένες τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου
αλλά και
η επανασύνδεση, με νέους όρους, με τις κοινωνικές ομάδες που στηρίζουν μια κεντροαριστερή παράταξη
η ανάδειξη ενός σχεδίου προοδευτικών μεταρρυθμίσεων αλλά και μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας που θα τις στηρίξει
η ανανέωση ιδεών και προσώπων, με σεβασμό στην ιστορία της παράταξης, αφήνοντας πίσω λάθη του παρελθόντος
η σύνθεση όλων των προοδευτικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας.
Η πορεία του ΠΑΣΟΚ μέχρι στιγμής στη σημερινή κυβερνητική συνεργασία απέδειξε ότι πολλές φορές επικράτησαν τακτικισμοί, που εξέπεμψαν θολά πολιτικά σήματα στην ελληνική κοινωνία.
Με μια προγραμματική συνεργασία ευχολόγιο, χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις, που δεν τηρήθηκε καν, βολεύτηκε μια δεξιά που θέλει να υπηρετήσει μόνο τους ιδεολογικούς της στόχους και το πολιτικό της ακροατήριο.
Είναι μονόδρομος να απαιτηθεί η αλλαγή πολιτικής και να υπάρξει πραγματικό προοδευτικό πρόσημο στη διακυβέρνηση και όχι απλά να υπάρχει ένα προοδευτικό δεκανίκι σε μια δεξιά κυβέρνηση.
Αυτά είναι λοιπόν τα πραγματικά διακυβεύματα. Όλα τα υπόλοιπα, απλά, αφορούν καρέκλες, ρόλους και διάσωση φιλοδοξιών σε σκηνικό παραταξιακής διάλυσης.
Είναι διακυβεύματα που μπορεί να υπηρετηθούν μόνο μέσα από μια μεγάλη κεντροαριστερά και σε καμία περίπτωση από μια προσχηματική συνένωση σχημάτων - σφραγίδα και περιφερόμενων παραγοντίσκων - γυρολόγων της πολιτικής ζωής.
Γιατί πολύ απλά, είναι άλλο η συνένωση-σύνθεση των ιστορικών αλλά και νέων δυνάμεων του κέντρου και της κεντροαριστεράς και είναι άλλο η απεγνωσμένη προσπάθεια για διάσωση ρόλων, οφιτσίων και η υποκριτική διαπραγμάτευση της πολιτικής καριέρας ορισμένων.
Δεν ανασυγκροτείς την μεγάλη κεντροαριστερά απλά υποδύοντάς την, στήνοντας μια καρικατούρα.
Δεν ανασυγκροτείς τον προοδευτικό πόλο χωρίς προοδευτικές θέσεις, με απούσες τις κοινωνικές δυνάμεις που τον εκπροσωπούν.
Απαιτούνται πλέον μεγάλες πρωτοβουλίες παραμερίζοντας προσωπικές φιλοδοξίες, εμμονές και αξιώματα.
Απαιτείται νέο πνεύμα ειλικρινούς συνεργασίας και διάθεσης.
Με ένα ιδρυτικό συνέδριο της παράταξης όπου όλα θα τεθούν από την αρχή. Ένα συνέδριο με ένα ευρύ πολίτικο προσκλητήριο, χωρίς αποκλεισμούς, ακόμα και προς όσους έχουμε διαφωνήσει τα τελευταία χρόνια. Η περιχαράκωση εξυπηρετεί μόνο προσωπικούς εγωισμούς.
Και για να μη κρύβομαι και εγώ – όπως πολλοί αγαπητοί μου σύντροφοι - απαιτείται νέα ηγεσία στην παράταξη η οποία να εμπνέει, να ενώνει και να διευρύνει.
Να δίνει νέα προοπτική στην συνεργασία των δυνάμεων του κέντρου και της κεντροαριστεράς .
Να φέρει συνοδοιπόρους τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, τους κοινωνικούς εταίρους.
Να απευθυνθεί ξανά στη νέα γενιά του τόπου.
Να στηρίξει τις κοινωνικές ομάδες που έπληξε η κρίση.
Ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε μπροστά, αφήνοντας πίσω παλιούς εσωκομματικούς διαχωρισμούς, διχασμούς και αντιλήψεις.
H παράταξη μπορεί να προχωρήσει, υπηρετώντας παράλληλα την σταθερότητα της χώρας.
Οι στιγμές είναι ιστορικές, οριακές και είναι αδιανόητο προσωπικές φιλοδοξίες και εμμονές να στέκονται ανάχωμα στο κρίσιμο και πραγματικό διακύβευμα: Να μπορέσει να εκφραστεί το πολιτικό ακροατήριο που δεν βολεύεται με την επιβολή ενός ανιστόρητου δίπολου ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ.
Μέχρι στιγμής όλοι καλούν τους άλλους να κάνουν ένα βήμα πίσω…
Με πολιτική γενναιότητα και συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης ας σταματήσουν οι υποδείξεις και ας κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω.
Για να πάει ένα αποφασιστικό βήμα η δημοκρατική παράταξη μπροστά!"
Και είχα μια αγονία ουυυ, θα ανεξαρτητοποιηθεί η δεν θα ανεξαρτητοποιηθεί ο κ. Οικονόμου....Τώρα όμως που σνεξαρτητοποιήθηκε ο κ. Οικονόμου έφυγε και ο κ. Θεωχάρης ΣΊΓΟΥΡΑ το μήνυμα τον εκλογών το έλαβαν όλοι ΑΝ όχι όλοι, εγώ το έλαβα είχα 14.000 ευρώ την Τράπεζα για ώρα ανάγκης , όμως τα ΈΒΓΑΛΑ και τα έδωσα ΌΛΑ σε ΦΟΡΟΥΣ για να σώσω την ΧΩΡΑ και αλάφρωσα !!!!! Τώρα πτώχευσα όπως λέει και ο κ. Άδωνις Πτωχεύσαμε ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ-Τ-Ω-Χ-ΕΥ-Σ-Α-Μ-Ε, όμως σήμερα στης 6/6/2014 δεν χρωστώ ΤΊΠΟΤΑ πουθενά ούτε ευρώ αλλά δεν έχω ούτε ευρώ ....ΈΧΩ όμως ζάχαρο το θέλετε; .... Η γυναίκα μου με βρίζει: ορίστε τα έβγαλες από την τράπεζα και πλήρωνες, τώρα τι θα τους δώσεις !!!!
Μωρή της λέω δεν είσαι λογική; δεν είδες τι έπαθαν στην Κύπρο που τους κούρεψαν της κατάθεσης σε μια βράδια ;..Ενώ εσύ της έσωσες μου λέει !! ΕΕΕ Μ@@@κα δεν τους βλέπεις που κάνουν ΑΜΑΝ να πάρουν ακόμα 24 μισθούς ΌΛΟΙ, δεν βλέπεις ότι πηδάνε από της Ελιές μέσα στα ποτάμια Μ@@@κα...
Χμμμμ ...λέτε να μην στρίψει η χώρα να χάσω και της 14.000 ευρώ να βρεθώ αύριο χρεωμένος και με κανένα έμφραγμα και χωρίς γυναικά.... Άδωνι την έβαψες θα έλθω να με υιοθετήσεις
Μάνος Χατζιδάκις: «Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι»
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις».
Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες.
Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση.
Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε.
Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος.
Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει.
Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες.
Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους.
(Κάτι σαν την ηθική των γερόντων χριστιανών. Το καλό και το κακό έξω από μας. Στον Χριστό και τον διάβολο. Κι ένας Θεός που συγχωρεί τις αδυναμίες μας εφόσον κι όταν τον θυμηθούμε μες στην ανευθυνότητα του βίου μας.
Επιδιώκοντας πάντα να εξασφαλίσουμε τη μετά θάνατον εξακολουθητική παρουσία μας. Αδυνατώντας να συλλάβουμε την έννοια της απουσίας μας.
Το ότι μπορεί να υπάρχει ο κόσμος δίχως εμάς και δίχως τον Καντιώτη τον Φλωρίνης).
Μάνος Χατζιδάκις: «Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι»
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος.
Όμως το θέμα με καίει. Και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου.
Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος.
Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω.
Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία.
(Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους).
Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων.
Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.
Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας.
Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.
Μάνος Χατζιδάκις: «Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι»
ΑπάντησηΔιαγραφήο φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο.
Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.
Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους.
Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας.
Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη.
Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε.
Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο.
Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.
Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή.
Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.
Ως Εβραίος και Ισραηλινός αισθάνομαι ότι είναι καθήκον και υποχρέωσή μου να μοιραστώ μαζί σας το ιστορικό και την πολιτική καριέρα του Βορίδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώην ηγετική φυσιογνωμία της νεο-Ναζιστικής ομάδας νέων, Χρυσή Αυγή, ο Βορίδης έχει ένα μακρύ παρελθόν άρνησης του Ολοκαυτώματος, αντισημιτισμού και ξενοφοβίας συμπεριλαμβανομένων φυσικών απειλών προς Εβραϊκές οικογένειες και καθοδήγησης ομάδων κακοποιών εναντίον μεταναστών και αριστερών.
Τις δύο τελευταίες εβδομάδες επιχειρεί να εξομαλύνει το τραμπουκικό παρελθόν του περιγράφοντάς το ως "δεξιό ακτιβισμό". Όντας μαθητής στο ελίτ Κολλέγιο Αθηνών - σχολείο του νυν Πρωθυπουργού Παπαδήμου, του πρώην Πρωθυπουργού Παπανδρέου, του Σαμαρά και δικό μου - ο Βορίδης συγκρότησε τη φασιστική ομάδα "Ελεύθεροι Μαθητές" που ζωγράφιζε τους τοίχους με αγκυλωτούς σταυρούς και χαιρέταγε χρησιμοποιώντας τον χαιρετισμό "Heil Hitler" της Ναζιστικής εποχής.
Κατά τη διάρκεια των σχολικών εκλογών, ο Βορίδης απειλούσε βίαια όχι μόνο τους Εβραίους μαθητές που αντιτίθονταν στη φασιστική ομάδα του αλλά και τις οικογένειές τους.
Μετά την αποφοίτησή του, ο Βορίδης συγκρότησε μια φασιστική ομάδα στη Νομική Σχολή της Αθήνας και έγινε ενεργό στέλεχος νεοναζιστικών οργανώσεων νέων.
Στη δεκαετία του 1990 και ακολουθώντας τα βήματα του μέντορά του, Jean Marie LePen, ίδρυσε το Εθνικό Μέτωπο, ένα κόμμα κατά των μεταναστών.
Το σύνθημα του κόμματός του ήταν "Κόκκινη κάρτα για τους μετανάστες". Πριν από μερικά χρόνια, έγινε μέλος του ΛΑΟΣ και εξελέγη στο κοινοβούλιο. Σύντομα έγινε ο αγαπημένος των Ελληνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης λόγω των εκτεταμένων οικογενειακών του διασυνδέσεων, των ρητορικών του ικανοτήτων και του χαρίσματός του μπροστά στις κάμερες.
Αν και λιγότερο χαρισματικός, ο δεύτερος από τους δύο Βουλευτές του ΛΑΟΣ, Άδωνις Γεωργιάδης, έχει επίσης ένα μακρύ ιστορικό αντισημιτισμού.
Αυτό περιλαμβάνει επιθέσεις κατά των Εβραίων μέσω της τηλεοπτικής του εκπομπής και της παρουσίας του ως μάρτυρα κατηγορίας ενάντια στους ηγέτες της Ελληνο-Εβραϊκής κοινότητας που είναι σε δίκη για τη δυσφήμηση του Κώστα Πλεύρη, ενός αυτοαποκαλούμενου Ναζιστή και αντισημίτη του οποίου το βιβλίο χαρακτηρίστηκε από το Κεντρικό Συμβούλιο των Εβραϊκών Κοινοτήτων της Ελλάδας ως ένα "δυσφημιστικό, αντισημιτικό βιβλίο στο οποίο οι Εβραίοι αποκαλούνται 'υπάνθρωποι' και απειλούνται άμεσα με αφανισμό".
ΠΗΓΗ: http://www.haaretz.com/