"Εις μνήμην και ας όψονται αυτοί που κατέστρεψαν τους νέους μας"

Γράφει ο Ευριπίδης Μπίλλης Ήταν ένας συνηθισμένος νέος μας περίπου 44 χρονών... Είχε τη δουλειά του μέχρι που ήρθε η λαίλαπα...

Γράφει ο Ευριπίδης Μπίλλης

Ήταν ένας συνηθισμένος νέος μας περίπου 44 χρονών...
Είχε τη δουλειά του μέχρι που ήρθε η λαίλαπα της προδοτικής απάνθρωπης και ανάλγητης Νέας Τάξης.
Έχασε τη δουλειά του και ενοικίασε ένα υπόγειο στην πολυκατοικία μας.
Φαίνεται επίσης ότι αρρώστησε και με την επάρατη νόσο.
Για μένα ήταν ένας συμπαθής και συνεσταλμένος μέσα στη δυστυχία του νέος μας.
Είχαμε μιλήσει λίγες φορές,
Η κατάσταση έκανε του Έλληνες να ξεχάσουν οι περισσότεροι τον ανθρωπισμό τους και την πατριωτική αλληλεγγύη.
Αντί να τον βοηθήσουν απ’ ευθείας υποδεικνύοντας του «δικαιολογημένα» τι έπρεπε να κάνει (νοσοκομείο και άλλα) άρχισαν να μαζεύουν υπογραφές για να τον διώξουν.
Κάποια στιγμή με σταματά στο δρόμο και συνεσταλμένα με ρωτά με έκπληξη αν υπέγραψα και εγώ για να φύγει.
Του απάντησα αρνητικά.
Το έδιωξαν, όχι ανθρώπινα για να τον βοηθήσουν, αλλά μέσω της αστυνομίας κτλ.
Χθες έγινε η κηδεία του στο Γ’ νεκροταφείο από τους φίλους του, όπως έγραψε το αγγελτήριο της κηδείας.