Το τέλος των ”αγανακτισμένων“

Γράφει ο Νίκος Καραβαζάκης Στις πρόσφατες ευρωεκλογές προέκυψε μία εκκωφαντική απόρριψη από τη ” σιωπηλή πλειοψηφία “: όλα τα...

Γράφει ο Νίκος Καραβαζάκης

Στις πρόσφατες ευρωεκλογές προέκυψε μία εκκωφαντική απόρριψη από τη ” σιωπηλή πλειοψηφία “: όλα τα ψηφοδέλτια που εμφανίστηκαν μετά τη μεγαλειώδη λαϊκή
αντιμνημονιακή εξέγερση τον Ιούνιο του 2013, συνετρίβησαν. Πρωταγωνίστησε βέβαια ο υποτριπλασιασμός των ΑΝΕΛΛ καθώς ο κ. Π. Καμμένος δεν έπεισε για την αξιοπιστία και συνέπεια του κόμματός του ούτε για την ανιδιοτέλεια αυτού και των φίλων του. Μα και όλοι οι υπόλοιποι είτε από τον Μάιο του 2012 προερχόμενοι είτε νεόκοποι του φετινού Μαΐου δεν έτυχαν της λαϊκής προσοχής. Ακόμη και η αρχικά ενθουσιώδης προσπάθεια του ” Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας ” καταποντίστηκε ενώ βοναπαρτισμοί τ. Καζάκη και άλλων επίσης κακόπεσαν.

Η απορριπτική αυτή τάση είχε έκδηλα προαλειφθεί στις δημοτικές εκλογές στην Αθήνα. Κανένα ψηφοδέλτιο εκτός των ” συστημικών ” δεν προτιμήθηκε από τους πολίτες. Φταίνε οι πολίτες άραγε; Και σε τι ακριβώς;

Ο κατακερματισμός των εκτός και πέραν παραδοσιακών κομμάτων ” αντιμνημονιακών ” δυνάμεων ειδικά στις ευρωεκλογές έφτασε τα όρια της γελοιοποίησης: πάνω από 20 τέτοια ψηφοδέλτια εμφανίστηκαν. Προφανώς η φιλοδοξία και η ματαιοδοξία είναι απεριόριστες στους υποψήφιους αυτούς. Στον Δήμο Αθηναίων η γελοιότητα άγγιξε την παράκρουση καθώς κυριολεκτικά ανύπαρκτοι πολιτικά υποψήφιοι, διεκδίκησαν την δημαρχία.

Όλοι οι υποψήφιοι που επέλεξαν τη μοναχικότητα του δον Κιχώτη αλλά και οι Σάντσο-Πάντσο τους, αγνόησαν ( ίσως και να περιφρόνησαν ) το λαϊκό ένστικτο που προσανατολίζεται με ουσιαστικότερα κριτήρια από τα λόγια και τις ιδεοληψίες. Οι πολίτες θέλουν προτάσεις αξιόπιστες και πρόσωπα με συνέπεια. Οι πολίτες που θέλουν παλιάτσους δεν διαλέγουν σοβαρούς ( ακριβέστερα, σοβαροφανείς ).

Στη διεκδίκηση της δημαρχίας Αθηναίων παρουσιάστηκε η υποψηφιότητα του πρώην εισαγγελέα κ. Ι. Σακκά. Ο οποίος και ευρύτερα γνωστός είναι και αγωνιστικό-ανιδιοτελές παρελθόν έχει και πολιτκή πράξη στο νομικό-συνταγματικό επίπεδο προσφέρει και έχει δημοφιλία και καμία σχέση ή εξάρτηση από κόμματα και ιδεοληψίες-ιδεολογίες έχει. Κάλλιστα αυτή η υποψηφιότητα λειτουργούσε συσπειρωτικά, για όλους τους απογοητευμένους από τους κομματικούς δημάρχους και αγωνιούντες για την εγκληματικότητα και την λαθρομετανάστευση Αθηναίους . Επίσης ο ίδιος ο κ. Σακκάς επανειλημμένα απέδειξε την δημοκρατικότητά του στις συνεργασίες του ενώ δέχονταν κάθε δημιουργική πρόταση στο πρόγραμμά του. Τελικά αποτράπηκε η υποψηφιότητά του επειδή από δεδομένες 110 υποψηφιότητες κατατέθηκαν μόνον 55. Βέβαια ευθυνόμαστε και όλοι εμείς που τον προτείναμε και υποστηρίζαμε, διότι αρκεστήκαμε σε υποσχέσεις. Πρωτίστως όμως δεν ευθύνονται εκείνοι που αρνήθηκαν ή υπονόμευσαν την προτεινόμενη συνεργασία και μάλιστα κρυφά και σιωπηρά; Εκείνοι που προτάξανε την φιλαυτία τους πίσω από ιδεοληψίες, πίσω από συντεχνίες, τι αυτοκριτική κάνουν; Όχι πως χρειάζεται διότι είναι ανεξίτηλα στιγματισμένοι ως διασπαστές ( ή ηλίθιοι, τουτέστιν επικίνδυνοι ). Όσο για τον Καπερνάρο και τους ΑΝΕΛΛ, δεν χρειάζονται λόγια…

Τώρα λοιπόν, καθώς χάθηκε η μοναδική ευκαιρία να ανοίξει μία νέα πολιτική περίοδος για την χώρα μας εφόσον στην Αθήνα αναδείχνονταν το ακομμάτιστο-αχειραγώγητο ψηφοδέλτιο του κ. Ι. Σακκά, οι όποιες προσπάθειες συνεργασιών κ.λπ. ενόψει του βαρύτατου φορολογικά χειμώνα και του πολιτικού αδιεξόδου στην εκλογή Προέδρου, θα είναι στιγματισμένες με τους λεκέδες της ιδιοτέλειας και της αναξιοπιστίας.

Έτσι το κίνημα ” των αγανακτισμένων” εξαϋλώθηκε καθώς δεν αρκεί φυσικά η αγανάκτηση ή η οργή για να παρέμβουμε στη διαχείριση της εξουσίας. Απαιτείται η πολιτική σκέψη, η πρόταξη μοχλών συνεργασίας και η οικοδόμηση έμπρακτης εμπιστοσύνης, η πρόταση ελάχιστων σημείων πολιτικής συσπείρωσης. Η πρόταξη του ” εμείς ΟΛΟΙ μαζί “, η πρόταξη εκείνων που μας ενώνουν και όχι που μας χωρίζουν.