GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Ας παύσει η μοναδική υπερδύναμη να επενδύει στην ηλιθιότητα για να επιβιώσει!...

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Σε έθιμο έχει εξελιχθεί τον δεκαπενταύγουστο να καταφεύγω σε μια διανοητική κυκλική κίνηση για να π...

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Σε έθιμο έχει εξελιχθεί τον δεκαπενταύγουστο να καταφεύγω σε μια διανοητική κυκλική κίνηση για να περιλάβω με μια ιδέα όλες τις προηγούμενες που μας ταλαιπώρησαν - εμένα και τους αναγνώστες των σημειωμάτων μου – την αμέσως προηγούμενη ετήσια περίοδο.

Γιατί αυτό τον δεκαπενταύγουστο; Δεν ξέρω ακριβώς και ίσως να έχει μικρή σημασία, που σε κάθε περίπτωση συνδέεται με ένα δευτερεύον ζήτημα που έχει περισσότερο να κάνει με τον μύθο και την ελληνική παράδοση παρά με την ιστορία και την πολιτική. Τον μύθο και την παράδοση δεν πρέπει να τα αγνοούμε, αλλοίμονο ωστόσο αν αυτά, και όχι η ιστορία και ο πραγματισμός στην πολιτική, αποτελέσουν το βασίλειο του στοχασμού μας και την βασική πηγή της στάσης και της συμπεριφοράς μας!

Κόντρα λοιπόν στην παραλυτική για το μυαλό και την κοινωνικοπολιτική συνείδηση «υπέρβαση» ή καταθλιπτική «προσγείωση» του δεκαπενταύγουστου, θα αναφερθώ αποφθεγματικά στο μέγα πρόβλημα της εποχής μας: ένα πρόβλημα που διαπιστώνεται σε κάθε μορφή κρίσης με παγκόσμιες, περιφερειακές ή τοπικές διαστάσεις – ένα πρόβλημα που εντοπίζω σήμερα τόσο στην ελληνική όσο και στην ουκρανική κρίση.

Εννοώ το πρόβλημα στην ενημέρωση. Εννοώ πως η λεγόμενη και σε μεγάλο βαθμό παγκοσμιοποιημένη κοινή γνώμη, που μετά την κατάρρευση του διπολισμού και την εξάντληση του μονοπολικού (ΗΠΑ) κόσμου εμφανίζεται ως η μοναδική υπερδύναμη στον πλανήτη μας, μοιάζει να επενδύει στην ηλιθιότητα και στον ολοκληρωτισμό, καθώς έτσι φαίνεται να πιστεύει πως εξασφαλίζεται καλύτερα η επιβίωση!

Δεν χαριτολογώ! Κυριολεκτώ… αυτό πράγματι συμβαίνει στο παγκόσμιο χωριό μας: η κοινή γνώμη δομείται με ένα δήθεν πλουραλιστικό τρόπο επί του μονόδρομου της ηλιθιότητας που ως βασική του πολιτική διάσταση έχει τον ολοκληρωτισμό. Ένα μεταμοντέρνο ολοκληρωτισμό που χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της αγοράς, εκφράζει νέες μορφές μεταφυσικής, ρατσιστικής αντίληψης της εξουσίας και της ισχύος, καταλήγοντας στο φασιστικό ή σταλινικό: power is the ultimate beauty. Όπου το «beauty» λαμβάνει σεξουαλικές διαστάσεις ταυτιζόμενο με το «aphrodisiac», για να ολοκληρωθεί η ανωμαλία (: πολιτική διαστροφή) στο κεφάλι μας με την ακολουθία: «Power is the ultimate aphrodisiac»! Και έτσι την «βρίσκουν» μπόλικοι ηγέτες μας.

Άρα, για την κοινή γνώμη «power is the ultimate beauty», που δοξάζουν οι νεορομαντικοί του διαφωτισμού, οι οποίοι δεν λένε τίποτα διαφορετικό στο επίπεδο της ηγεμονίας από αυτά που έλεγαν, νομιμοποιώντας την ολοκληρωτικού τύπου ηγεμονία τους Πάπες, Αυτοκράτορες, Τσάροι, για να ακολουθήσουν κάτι τύποι που κυβερνούσαν στο όνομα του λαού σαν τον Μουσολίνι, τον Στάλιν, τον Χίτλερ, τον Μάο και μπόλικους ακόμη εραστές της ομορφιάς της ολοκληρωτικής εξουσίας, η οποία προφανώς τους ερέθιζε σεξουαλικώς, όπως ακριβώς και τον Henry Kissinger και αρκετούς ομοϊδεάτες του ηγέτες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη!

Τι βρίσκεται πίσω από αυτή την διαστροφική αντίληψη περί εξουσίας; Η εικόνα του σκαθαριού και των βακτηρίων! Κοίτα, φίλε μου - σκέφτονται οι καλλιεργητές της ηλιθιότητας, διαμορφωτές των αποφάσεων και της κοινής γνώμης παγκοσμίως - πως τα καταφέρνουν να επιβιώνουν αυτοί οι απλοί οργανισμοί! Σίγουρα πολύ καλύτερα από τον άνθρωπο. Γιατί; Μα γιατί ευτυχώς για αυτούς δε διαθέτουν «higher intelligence» και ασφαλώς δεν αποτελούν «intellectual organizations», με πνευματική, αντιδογματική αντιθρησκευτική ικανότητα, με πλουραλισμό και υψηλή κριτική κουλτούρα, δηλαδή ανθρώπινη ευφυΐα!

Τελικά η διανόηση στην πολιτική – κατά την κυρίαρχη κοινή γνώμη ασφαλώς – καταστρέφει τον «ρεαλισμό» για την επιβίωση, που βασίζεται στην ηλιθιότητα των πολιτικών ισχύος, των όπλων «αποτροπής» και συμμόρφωσης του αντιπάλου, καθώς και της τρομοκρατίας εθνικών, διεθνών και υπερεθνικών δυνάμεων δια της επιβολής εξαναγκασμού με την μορφή «σοκ και δέος», θεμελιώνοντας ένα «καθεστώς εκτάκτου ανάγκης» που αποτελεί μόνιμη έκφραση του «power is the ultimate beauty» ή/και «Power is the ultimate aphrodisiac»!

Μάλιστα, εδώ φτάσαμε… να αυτοπροβάλλονται ως ρεαλιστές στον κόσμο μας οι εκφραστές του «power is the ultimate beauty» και μικρή σημασία έχει αν αυτοί αυτοπροσδιορίζονται ως «ευρωπαϊστές δημοκράτες» που θαυμάζουν την ρεαλιστική οικονομική πολιτική λιτότητας και αντιπληθωρισμού της κ. Μέρκελ, ή εθνικιστές και πρώην σύντροφοι του κ. Πούτιν, που αντιλαμβάνονται τον ψευδο-αυτοκρατορικό του «τσαμπουκά» ως τον δίκαιο αγώνα της Ανατολής εναντίον της διεφθαρμένης, ανήθικης Δύσης, ή των χρηματοκαπιταλιστών και των μαφιόζων στοιχηματζίδων των χρηματιστηρίων, που εναγωνίως προσπαθούν να μανουβράρουν τον Ομπάμα σε μιλιταριστικού χαρακτήρα επιλογές.

Σημασία έχει πως η κοινή γνώμη που είναι σήμερα - σε αυτή τη φάση της παγκόσμιας κρίσης ηγεμονίας - η μοναδική υπερδύναμη στον κόσμο, εμφανίζεται να επενδύει στην ηλιθιότητα του «power is the ultimate beauty», για να προσφέρει όρους επιβίωσης στην ανθρωπότητα και στις ιδιαίτερες κοινωνίες, οι οποίες υποφέρουν από σοβαρές οικονομικές ή πολιτικές κρίσεις, ή ακόμη και ανθρωπιστικές κρίσεις!!!

Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Ο απλουστευτικός, πολιτικός ολοκληρωτισμός του «power is the ultimate beauty» και των «μονόδρομων», ή με όρους αγοράς, ή με όρους αυτοκρατορίας, ή φυλετικού και θρησκευτικού εθνικισμού, ή δεσποτισμού κάθε μορφής, ή ακόμη ιδεολογικού δογματισμού, είναι αυτός που κατασκευάζει συνθήκες που αντιμάχονται την ίδια την ζωή και την ευημερία των κοινωνιών.

Ας παύσει, λοιπόν, η σημερινή μοναδική υπερδύναμη (: η κοινή γνώμη) να επενδύει στην ηλιθιότητα για επιβίωση. Ας παύσει να εμπορεύεται την «ομορφιά» της εξουσιαστικής δύναμης, επιχειρώντας να διαμορφώσει μια αυτοματοποιημένη αγορά ηλιθίων ανθρώπων που είναι έτοιμοι να σκοτώσουν και να σκοτωθούν, ή να ανεχτούν τον σκοτωμό, την πείνα, την δυστυχία και το ξεθεμελίωμα της κοινωνίας τους, εν ονόματι κάποιας υπερβατικής οικονομικής, πολιτικής, ιδεολογικής ή θρησκευτικής αναγκαιότητας.

Ο πόλεμος, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και η επιβολή φτωχοποίησης στις κοινωνίες εξυπηρετούν αποκλειστικά τους «ρεαλιστές», μισάνθρωπους του «power is the ultimate beauty». Ένας ειρηνικός κόσμος, είναι ένας βιο-οικονομικός κόσμος, όπου η πολιτική διαδικασία θα αποστρέφεται την «ομορφιά της εξουσίας» - [όχι την εξουσία, αλλά την ολοκληρωτική διάσταση αυτής, την γοητεία της] - και της αγνωστικής, αντιδημοκρατικής συμμόρφωσης. Δεν υπάρχει τίποτα όμορφο στην ιδεολογία της ισχύος, τίποτα όμορφο στα στρατόπεδα του ολοκληρωτισμού. Όλη η ασχήμια του κόσμου είναι συγκεντρωμένη στο ιδεολογικοπολιτικό κιτς του «power is the ultimate beauty». Όλη η ανωμαλία του κόσμου είναι συγκεντρωμένη στην αρχή «Power is the ultimate aphrodisiac»!

Και ποια είναι η περίφημη «κοινή γνώμη» που θα πρέπει να απομακρυνθεί από το ιδεολόγημα και την κουλτούρα του «power is the ultimate beauty» για να μην «τελειώσει η ιστορία», για να μην ισοπεδωθεί για άλλη μια φορά ο κόσμος, οι ιδέες που τον δομούν και οι σχέσεις που τον ορίζουν; Εσύ και εγώ, το ευρύτερο κοινό των παλαιών και νέων ΜΜΕ, ίσως; Όχι, ακριβώς. Κοινή γνώμη είναι η παγκοσμιοποιημένη αγορά της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας, η οποία στο βαθμό που μανατζάρεται από εκείνους που εμμέσως ή αμέσως καλλιεργούν ως ιδανικό ή ως ρεαλισμό το «power is the ultimate beauty», υποτάσσεται στην πολιτική λογική της καταστροφής, της αντιζηλίας, της εκδίκησης και του πολέμου - και ενός «θεού» ή ενός «διαβόλου»: ενός ολοκληρωτικού ηγέτη που αποκρυσταλλώνει φαντασιακά την δικαιοσύνη και το δίκαιο ή του χρήματος αντίστοιχα!

Δεν διαταράσσεται, δεν απορρυθμίζεται αυτή η αγορά, αγαπητέ 15αυγουστιάτικε αναγνώστη, ούτε από τους αντιεξουσιαστές κάθε μορφής που παλεύουν εναντίον της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, ούτε από τους περίφημους «αντιεξουσιαστές στην εξουσία», αλλά από εκείνους που συνειδητοποιούν αυτά που περιέχονται στις παραπάνω αράδες και εμποδίζουν διαρκώς τον εαυτό τους να γοητεύεται από ηγεμονικές αφηγήσεις αμιγώς πολιτικής ή οικονομικο-πολιτικής μορφής. Η επιβολή ισχύος του ενός πάνω στον άλλον αποτελεί σε κάθε περίπτωση κοινωνική ασχήμια, την οποία μόνον η ριζοσπαστικοποίηση της δημοκρατίας στο πλαίσιο ενός αγωνιστικού πλουραλισμού και η αποστροφή μιλιταριστικών πρακτικών μπορεί να μετριάσει και να στρέψει προς την κοινωνική πρόοδο και την ειρήνη.

Και του χρόνου!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση