Ιδού η Ρόδος Βλαντιμίρ!

του Α.Σ. Ένα καζάνι που βράζει είναι όλος ο πλανήτης. Κάθε λίγο και μια νέα εστία αναταραχής ξεπροβάλλει. Και ο πιο αφελής πλ...

του Α.Σ.

Ένα καζάνι που βράζει είναι όλος ο πλανήτης. Κάθε λίγο και μια νέα εστία αναταραχής ξεπροβάλλει. Και ο πιο αφελής πλέον καταλαβαίνει ότι κάτι άλλο συμβαίνει, κάτι διαδραματίζεται πίσω από τα φαινόμενα και τις κοινές ειδήσεις.
Ιδιαίτερα με προβληματίζουν οι τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία. Δεν θα καυχηθώ ότι πονάω τόσο για τον απλό λαό που δεινοπαθεί χωρίς λόγο. Ο καταιγισμός αλλεπάλληλων ειδήσεων πολέμων, εξοντώσεων, μίσους και συμφορών μάς έχουν καταντήσει ανάλγητους δυστυχώς. Ντρέπομαι που το λέω. Εν πάση περιπτώσει, με ανησυχεί ιδιαιτέρως η δημόσια παρουσία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Εύχομαι ολοκαρδίως να πέφτω έξω, αλλά ο αγέρωχος τσάρος δείχνει πολύ στρεσαρισμένος. Από τι άραγε;
Όπως και να το δεις, ο Πούτιν είναι μια πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ηγέτης με όλη την σημασία της λέξεως. Επανέφερε στο προσκήνιο ως πρωταγωνίστρια μια Ρωσία που ψυχορραγούσε και αφήνει γενικώς την αίσθηση του ατρόμητου αρχηγού που ελέγχει πλήρως την κατάσταση. Σύμμαχοι και αντίπαλοι τον θαυμάζουν. Οι Έλληνες πιστεύω ότι βλέπουν στο πρόσωπό του τον μεγάλο αντίπαλο του διεθνούς κατεστημένου, του λεγομένου “συστήματος”. Τον άνδρα που τολμά να κοιτάξει κατά πρόσωπο και να αντισταθεί στό ακέφαλο αυτό τέρας που λυσσά να πνίξει την παγκόσμια ελευθερία. Μέχρι τώρα έχει σταθεί καλά και μας γεμίζει αγαλλίαση και κρυφές ελπίδες. Είναι όμως πράγματι τόσο δυνατός; Και αν ναι, έως πότε;
Υπάρχει ένα λεπτό σημείο στο οποίο υπερτερούν οι αντίπαλοι του Πούτιν, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Κι αυτό είναι η συλλογική και πολύχρονη οργάνωσή τους, που λειτουργεί πλέον σχεδόν αυτόματα, χωρίς μάλιστα να έχει ιδιαίτερη σημασία ποιοι βρίσκονται στις εξουσίες των κρατών. Μιλώ για το παντοδύναμο και φαινομενικά απρόσωπο διεθνές τραπεζικό καρτέλ, που με όργανο κυρίως την εκάστοτε κυβέρνηση των ΗΠΑ και των λοιπών λεγομένων ισχυρών κρατών προσπαθεί να ελέγξει ολοκληρωτικά το ανθρώπινο γένος. Με μια ιστορία περίπου 2,5 αιώνων τώρα, έχει αναπτύξει εντυπωσιακά βαθιές ρίζες και ξέρει να κινείται με εκνευριστική υπομονή σέ ακόμη πιο εντυπωσιακό βάθος χρόνου. Η ολιγαρχία που κινεί τα νήματα δεν βιάζεται. Θα έλεγα πως δεν την ενδιαφέρει ο ίδιος ο Πούτιν. Αρκεί να είναι σίγουρη ότι δεν θα υπάρξει συνέχεια. Όπως κάποτε δεν ασχολήθηκαν άμεσα με τον ίδιο τον Ωνάση οι εχθροί της αυτοκρατορίας του• απλώς έβγαλαν από την μέση τον διάδοχό του.
Εδώ έγκειται η τεράστια, η μοναδική, η ιστορική πρόκληση για τον Βλαντιμίρ. Μόνον εάν καταφέρει να αφήσει πίσω του σύστημα αντί του προσώπου του θα θεωρηθεί μέγιστη η επιτυχία του. Αυτό είναι το μόνο σημείο στο οποίο μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τον μεγαλύτερο ηγέτη όλων των εποχών, τον Μέγα Αλέξανδρο. “Αλλοίμονο στους λαούς όταν τις προσπάθειές τους τις ενσαρκώνουν μονάχα σε μεμονωμένα άτομα που περνούν και όχι σε ανθρώπινες κοινότητες, σε θεσμούς που αντέχουν στην ροή των πραγμάτων και σηκώνουν άνετα τον όγκο των πολύχρονων έργων”.