ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Toυ Ανδρέα Ανδριανόπουλου. Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν καταφυγή για όλους είναι η μαζική συσπείρωση σε γνώριμους χώρους. Όταν εκτίθεσαι...

Toυ Ανδρέα Ανδριανόπουλου.

Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν καταφυγή για όλους είναι η μαζική συσπείρωση σε γνώριμους χώρους. Όταν εκτίθεσαι πολιτικά σε επιλογές δύσκολες και σπάνια αποτελεσματικές συνήθως στρέφεσαι στον πυρήνα της πολιτικής σου βάσης για αναβάπτιση και επανεκκίνηση. Σπάνια όμως οι κινήσεις αυτές φέρνουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Διότι η ζημιά έχει γίνει από τις πολιτικές επιλογές που έχουν προηγηθεί και δεν αναθεωρήθηκαν. Τα πολιτικά σχήματα και οι τύχες κομματικών παρατάξεων δεν είναι αποτέλεσμα κινήσεων και τοποθετήσεων πολιτικών προσωπικοτήτων. Αποτελούν προιόντα επιλογών και αποφάσεων που έχουν συνέπειες και κοινωνικά αποτελέσματα. Οσο αυτά αγνοούνται η παραγνωρίζονται έτσι και οι τύχες των πολιτικών σχηματισμών δεν είναι ρόδινες.

Η συζήτηση που ξεκίνησε πρόσφατα για την συσπείρωση του κεντροδεξιού χώρου στην Ελλάδα ακολουθεί τα χνάρια αυτών των πρακτικών. Δίχως κανείς να υπολογίζει τις πολιτικές που έχουν οδηγήσει στην συρρίκνωση του χώρου, και που έχουν αφύσικα διογκώσει την στήριξη σε σχήματα ακραία και ουσιαστικά αντιδημοκρατικά, επιχειρείται η αναγέννηση της κεντροδεξιάς απλά με κινήσεις και προσχωρήσεις προσώπων και μικρών πολιτικών σχηματισμών. Ο κόσμος όμως σήμερα υποφέρει και έχει συγκεκριμένα αίτια για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Δεν πρόκειται να βάλει στο πλάι τις πίκρες και την απόγνωσή του λόγω της τύχης και της πορείας πολιτικών προσώπων που πλέον δεν εμπιστεύεται ούτε και συμπαθεί.

Το ζήτημα είναι κατά κύριο λόγο πολιτικο-ιδεολογικό. Όταν ακολουθείς επιλογές που συνθλίβουν τον κοινωνικό κορμό του κόσμου που παραδοσιακά σε στηρίζει (ιδιοκτησία, μικρομεσαίες και μεγαλύτερες επιχειρήσεις, επιστήμονες επαγγελματίες, καλά αμοιβόμενοι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα κλπ) για να υποστηρίξεις όσους στέκονται κατά βάση στο πλάι των αντιπάλων σου (δημόσιο και κρατικές επιχειρήσεις) αδυνατίζεις τραγικά την εκλογική σου βάση. Οι διάφορες σπασμωδικές κινήσεις της λεγόμενης λαικής δεξιάς (κοινωνικός συντηρητισμός) δεν καλύπτει το χαμένο έδαφος με τα θιγμένα βαθιά οικονομικά συμφέροντα και την γενικότερη απελπισία.

Μοναδική διέξοδος για τον χώρο, αλλά και για το μέλλον της δημοκρατίας που κινδυνεύει σοβαρά από την μειούμενη υποστήριξη των βασικών της θεσμών λόγω υπονόμευσης θεμελιακών ατομικών δικαιωμάτων (ιδιοκτησία, ελευθερία και απόρρητο συναλλαγών), είναι ένας ριζικός επαναπροσδιορισμός πολιτικών. Το δημόσιο είναι βασικά υπεύθυνο για τα σημερινά αδιέξοδα. Είναι αναπόφευκτο αυτό να πρέπει να πληρώσει και το μεγαλύτερο κομμάτι του λογαριασμού. Αντί για τις απαράδεκτες σοσιαλδημοκρατικές επιλογές του διωγμού του ιδιωτικού τομέα και της ιδιοκτησίας η κυβέρνηση οφείλει να περιορίσει τον δημόσιο τομέα, καταργώντας φορείς και κόβοντας λειτουργικές και καταναλωτικές δαπάνες. Αυτό θα της δώσει την δυνατότητα να μειώσει τις φορολογικές επιβαρύνσεις, να εξαφανίσει πολλές γραφειοκρατικές διαδικασίες και να κάνει την χώρα επιτέλους ελκυστική στις επενδύσεις.

Η επανασυσπείρωση της κεντροδεξιάς μοναχά από αλλαγές πολιτικής μπορεί να προέλθει. Κι όχι σαν αποτέλεσμα μάζωξης προσωπικοτήτων που σαν κύριο μέλημα θα έχουν την προσωπική τους πολιτική επιβίωση