Έρχεται πολιτική πόλωση

Συνθήκες μιας νέας μεγάλης πολιτικής πόλωσης διαμορφώνονται σταδιακά στη χώρα εν όψει των μακρών διαπραγματεύσεων με...

Συνθήκες μιας νέας μεγάλης πολιτικής πόλωσης διαμορφώνονται σταδιακά στη χώρα εν όψει των μακρών διαπραγματεύσεων με...
δανειστές και εταίρους και σε συνδυασμό πάντα με την προεδρική εκλογή, η οποία αποτελεί το κλειδί για την πολιτική και οικονομική σταθεροποίηση της χώρας. Με τη λήξη της θερινής ανάπαυλας τα «ξίφη» ξαναβγαίνουν από τα θηκάρια, τα πολιτικά πάθη αναγεννώνται και οι συγκρούσεις προετοιμάζονται πυρετωδώς.
Η κυβέρνηση πασχίζει να αμβλύνει το βάρος κυρίως των φορολογικών υποχρεώσεων ώστε να μετριάσει το μαζικό κλίμα αντίδρασης που προκάλεσε ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων και να διαμορφώσει κατά το δυνατόν κλίμα θετικότερων προσδοκιών για την οικονομία ώστε να διεκδικήσει από καλύτερες θέσεις τις 180 ψήφους που χρειάζεται για την προεδρική εκλογή. «Η χώρα πρέπει να διαμορφώσει έναν νέο ορίζοντα έως τον Ιούνιο του 2016» σημείωνε στο «Βήμα της Κυριακής» διακεκριμένος υπουργός, υπογραμμίζοντας ότι «έτσι η κυβέρνηση και κατ” επέκταση η χώρα θα μπορέσουν να προγραμματίσουν και να δράσουν βάσει συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος, ικανού να διευκολύνει την επιτάχυνση της επανόδου σε έναν κύκλο προόδου». «Τώρα» παραδέχεται ο ίδιος «είμαστε εγκλωβισμένοι σε έναν κύκλο θεσμοποιημένης αβεβαιότητας που πηγάζει από το ίδιο το Σύνταγμα», για να προσθέσει αμέσως μετά ότι «στην παρούσα φάση οι γκρίνιες περισσεύουν και οι εντάσεις λαμβάνουν διαστάσεις επειδή ορισμένοι ανεβάζουν τη διαπραγματευτική τους θέση έναντι της επερχόμενης προεδρικής εκλογής».
Επιπλέον η αντιπολίτευση ασκεί τη μεγαλύτερη δυνατή πίεση γιατί και εκείνη γνωρίζει πως, αν η κυβέρνηση κερδίσει την προεδρική εκλογή, θα λάβει το δώρο χρόνου που χρειάζεται για να αντιστρέψει το κλίμα και έτσι να ευνοηθεί από τη βελτίωση της οικονομίας. Οπως λένε στο Μέγαρο Μαξίμου, αν κερδηθεί η προεδρική εκλογή, το καλοκαίρι του 2015 θα είναι ακόμη πιο δυναμικό από το εφετινό και ικανό να αλλάξει ριζικά την οικονομική κατάσταση στη χώρα, γεγονός που αν επιβεβαιωθεί θα επιτρέψει την κάλυψη των αδικιών και την άσκηση ανετότερης και φιλολαϊκότερης οικονομικής πολιτικής. Ολοι λοιπόν αντιλαμβάνονται ότι στο επόμενο εξάμηνο θα κριθούν πολλά στην οικονομία και τα περισσότερα στην πολιτική. Αν αντέξει η κυβέρνηση, αν επιτύχει έναν συμβιβασμό στο Παρίσι και εκλέξει νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τότε θα μπορεί να ξεφύγει από τον κύκλο διαχείρισης του φόβου και να περάσει στον απολύτως αποδοτικότερο κύκλο διαχείρισης της ελπίδας. Πράγμα που σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί η ενισχυμένη στις ευρωεκλογές αριστερή αντιπολίτευση και γι′ αυτό πιέζει στην ανάδειξη των συνεπειών της κρίσης απαξιώνοντας κάθε στοιχείο προόδου και βελτίωσης της οικονομικής θέσης της χώρας. Και θα πιέζει ακόμη περισσότερο όσο προσεγγίζουμε προς την προεδρική εκλογή. Αλλά και στην ίδια την κοινωνία διαμορφώνεται όξυνση των αντιθέσεων.
Οπως παρατηρούν έμπειροι ερευνητές, μια σειρά παράγοντες επιδρούν στις συνειδήσεις των πολιτών. Οι φόροι εξοργίζουν, αλλά και η μακρά εφαρμογή του Μνημονίου φαίνεται να ασκεί διαπαιδαγωγητικό ρόλο στην ελληνική κοινωνία. Οι πολίτες αντιδρούν πλέον στις σπατάλες και στις κλοπές δημοσίου χρήματος, δεν συμφωνούν με την ιδέα ενός μεγάλου κράτους, αλλά αντίθετα διεκδικούν τη ριζική αλλαγή του και απαιτούν νοικοκύρεμα. Υπό αυτή την έννοια η προηγούμενη βασική αντίθεση Μνημόνιο – αντιμνημόνιο λαμβάνει άλλες διαστάσεις, ενώ απέναντι στην αντίδραση κατά των μέτρων υψώνονται αιτήματα και διεκδικήσεις για συνετή διαχείριση. Ακόμη όσα συμβαίνουν στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και στην Ουκρανία αναδεικνύουν τους γεωπολιτικούς κινδύνους και ενισχύουν την ευρωπαϊκή θέση της χώρας. Είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, υπό την επίδραση και του εμπάργκο Πούτιν στα ευρωπαϊκά φρούτα και λαχανικά, που καταγράφεται δυσφορία της ελληνικής κοινής γνώμης απέναντι στους Ρώσους και στους Αραβες.
Τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή όπως οι αποκεφαλισμοί, οι εκτελέσεις και ο εξανδραποδισμός αιχμαλώτων σοκάρουν την ελληνική κοινωνία υπενθυμίζοντας στους πολίτες πόσο κρίσιμο είναι το αγαθό της ειρήνης και της ασφάλειας. Οι Ελληνες δεν θα ήθελαν επ” ουδενί να γίνει η Ελλάδα μέρος της γεωπολιτικής αστάθειας. Φουντώνει η ονοματολογία Οι προτάσεις για το όνομα του διαδόχου του Κάρολου Παπούλια ξεκίνησαν πιο νωρίς από ποτέ. Ολοι συμφωνούν ότι ένα από τα φαβορί είναι ο Φώτης Κουβέλης επειδή η υποψηφιότητά του διασφαλίζει εκ των πραγμάτων 15 επιπλέον ψήφους από τους 155 που ελέγχουν ήδη η ΝΔ και το ΠαΣοΚ. Υπάρχουν όμως πολλοί βουλευτές της ΝΔ που υποστηρίζουν ότι ο υποψήφιος πρόεδρος θα πρέπει να έχει κεντροδεξιά ταυτότητα. Διότι το άθροισμα των ψήφων από τους ΑΝΕΛ και τους ανεξάρτητους που είναι πιθανόν να υπερψηφίσουν είναι μεγαλύτερο από τις 15 ψήφους που ελέγχει η ΔΗΜΑΡ.
Με τη λογική αυτή την περασμένη εβδομάδα ο βουλευτής της ΝΔ Α. Ψυχάρης πρότεινε ως υποψήφιο τον Πρόεδρο της Βουλής Ευ. Μεϊμαράκη, ενώ μια ομάδα βουλευτών εξακολουθεί να υποστηρίζει την υποψηφιότητα του Κ. Καραμανλή. Αρκετά κυβερνητικά στελέχη υποστηρίζουν ότι θα είναι ευκολότερη η εκλογή ενός προέδρου αν δεν προέρχεται από πολιτικά κόμματα αλλά είναι μια προσωπικότητα εγνωσμένου κύρους υποδεικνύοντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τον καθηγητή Δ. Νανόπουλο. Οι περισσότεροι όμως θεωρούν ευκολότερη την εκλογή Προέδρου με υπερκομματικά πολιτικά χαρακτηριστικά αναφέροντας τα ονόματα της Μαρίας Δαμανάκη, του Π. Πικραμένου και του Αλ. Παπαδόπουλου.