Είναι οι βάρβαροι να έρθουν σήμερα…

Του Δημήτρη Γκίκα* Επιτέλους, ήρθε η Λαίδη. Η Λαίδη Γκαγκά. Όχι ντυμένη Καρυάτιδα της Αμφίπολης, τι κρίμα! Δεν την είχαν ενημ...

Του Δημήτρη Γκίκα*

Επιτέλους, ήρθε η Λαίδη. Η Λαίδη Γκαγκά. Όχι ντυμένη Καρυάτιδα της Αμφίπολης, τι κρίμα! Δεν την είχαν ενημερώσει οι φοβεροί της μάνατζερ για την επικαιρότητα στην Ελλάδα. Ίσως, όμως και να την είχαν ενημερώσει. Απλά, είναι καλύτερο να γδύνεσαι, όταν είσαι η Λαίδη, παρά να ντύνεσαι. Είναι πιο ποπ…

Τι κρίμα που στις συναυλίες της δεν μοίραζαν χοτ ντογκ. Έτσι, να προωθήσει τις ασύγκριτες γεύσεις και την αξεπέραστη νεοϋορκέζικη κουλτούρα. Αλλά πάλι, τέτοιοι άξεστοι και απολίτιστοι που είμαστε οι Έλληνες, σιγά μην τα εκτιμούσαμε αυτά…

Μα, να μην επισκεφτεί τουλάχιστον τον GAP; Ταιριάζει μαζί του. GAP αυτός, GAGA αυτή… Έχασε γνωριμίες ιδίου επιπέδου!

Χιλιάδες Έλληνες θαυμαστές της τη συνόδευσαν από το αεροδρόμιο, συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα και μαζεύτηκαν από νωρίς στο ΟΑΚΑ. Τέτοια κοσμοπλημμύρα, ούτε οι Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα. Αλλά είπαμε: άλλη κουλτούρα… Είναι πιο ποπ το να αλαλάζεις για μια γδυμένη που τραγουδά, παρά να εκφράζεις την αντίδρασή σου σ’ ένα σάπιο πολιτικό σύστημα. Πολιτική αντίδραση; Τρε μπανάλ!

Ύψωσε η Λαίδη την Ελληνική σημαία… Ουπς! Ήταν ανάποδη! Δεν πειράζει! Μια παλιοσημαία είναι αυτή, τι ανάποδα, τι κανονική… Στις σημαίες θα κολλήσουμε τώρα; Εδώ μιλάμε για επίδειξη ύψιστου κοσμοπολιτισμού, εδώ μιλάμε για όραμα παγκοσμιοποιημένης κονσερβοποίησης της μουσικής, στις σημαίες θα κολλήσουμε τώρα;

Πώς της διέφυγε της Λαίδης να υιοθετήσει ένα φτωχό Ελληνόπουλο; Χαρές να δεις αυτό που θα έκανε! Αν ήταν κορίτσι, ίσως και να κυκλοφορούσε με το πρόσωπο καλυμμένο, ως απότιση φόρου τιμής στη μεγάλη μας Λαίδη!

Στη μέση της συναυλίας έπρεπε να κάνει μια μίνι παρουσίαση του βιογραφικού της: «σπούδασα στη Σχολή Καλών Τεχνών Tisch και ήμουν ένα από τα 20 παιδιά παγκοσμίως που κέρδισαν υποτροφία σε ηλικία 17 ετών». Για να αποδείξει, ακόμα μία φορά, ότι τα πτυχία και οι τίτλοι δε σε κάνουν κατ’ ανάγκη μορφωμένο ή πνευματικό άνθρωπο.

Έπειτα θα ξεφούρνιζα το γνωστό παραμύθι: «έμενα σε τρώγλη, δούλεψα πολύ σκληρά για να φτάσω ως εδώ». Ακόμα και τα ποπ είδωλα, για να διατηρούν την απήχησή τους, χρειάζεται να εμφανίζουν προφίλ «παιδιού του λαού».

Τώρα, αν αισθάνθηκε (η ίδια και οι θαυμαστές της) ορισμένες σταγόνες, τη διαβεβαιώνουμε ότι εκείνη τη μέρα στο ΟΑΚΑ ούτε καν ψιχάλισε...

Μπορούμε κάλλιστα να φανταστούμε πως θ’ αδιαφορήσουν παντάπασιν οι πολυποίκιλοι θαυμασταί της Λαίδης για την κριτική μας. Μα, φυσικά! Η ανωτερότης της Λαίδης Γκαγκά είναι εύλογος κι αυτονόητος. Οι Έλληνες… τι άξεστοι κι αγράμματοι! Κι ο πατριωτισμός… OMG, τι δείγμα επαρχιωτισμού! Είναι κι αυτή μια στάσις. Νιώθεται. Έτσι, χωρίς τη Λαίδη, διαθέτουμε τον φωτεινότερο πολιτισμό στον κόσμο. Έχουμε τον Παρθενώνα, τα σπουδαιότερα γραπτά μνημεία της αρχαιότητας. Αλλά και στη νεώτερη Ελλάδα. Έχουμε έναν Παλαμά, έναν Καβάφη, έναν Αγγελόπουλο, έναν Λεωνίδα Καβάκο.

Για την Λαίδη Γκαγκά να μιλούμε τώρα!

*Ο Δημήτρης Γκίκας είναι υπ. Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας και συγγραφέας.