Παρακαλώ μπορώ να μιλήσω για την κρίση;

Του Παντελή Καναράκη.  Παρακαλώ μπορώ να μιλήσω για την κρίση; Να μιλήσω για τη ζωή που μ’ αφήναν να πιστεύω ότι έχω. Για τι...

Του Παντελή Καναράκη.

 Παρακαλώ μπορώ να μιλήσω για την κρίση; Να μιλήσω για τη ζωή που μ’ αφήναν να πιστεύω ότι έχω. Για τις μικρές πολυτέλειες που θεωρούσα ότι θα έχουν διάρκεια.
Για την ερώτηση της μαμάς μου, ποια είναι η καλύτερη κρέμα προσώπου για τις ρυτίδες.
Για τη χαρά του αδερφού ότι τελικά κανόνισε τις διακοπές του και μπορεί να πάει σε δύο νησιά. Τότε που δουλεύαμε και ήταν δεδομένο ότι θα πληρωθούμε. Τότε που ο μπαμπάς μου, μου έλεγε να βάζω κάτι στην άκρη. Τότε που υπήρχε άκρη για να βάλεις κάτι και όχι χάος που παίρνει τα πάντα. Παρακαλώ μπορώ να μη μιλήσω για την κρίση;
Να μιλήσω για τότε που δούλευες για να ομορφύνεις τη ζωή σου και όχι να μην ξέρεις αν έχεις ζωή ή και να έχεις αν είναι δική σου. Τότε που μέτραγες πόσα ρεπό έχεις το μήνα και όχι πόσους μήνες είσαι άνεργος. Που ήθελες να βάλεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου. Πόσο βαρύ τελικά σου βγήκε αυτό το κεραμίδι. Κεραμίδι που δεν είναι και δικό σου είναι της τράπεζας.
Όχι-όχι μην μπερδεύεσαι εσύ το πληρώνεις αλλά είναι της τράπεζας. Παρακαλώ μπορώ να μη μιλήσω για την κρίση; Αλλά για το ΔΏΡΟ που έκανε η γιαγιά από τη σύνταξη της. Ναι αυτή η γιαγιά, που τώρα της δίνει ο μπαμπάς για τα φάρμακα της. Αυτή είναι η ίδια δεν άλλαξε.
Η ζωή της άλλαξε τώρα στη δύση. Τότε που έβλεπες τον άνθρωπο στα φανάρια και του έδινες ψηλά. Και τώρα στα ζητάει ο φίλος σου, ο συνάδελφος σου, ο αδερφός ή τα ζητάς κι εσύ. Που γελαστήκαμε; Που χάσαμε τη μπάλα; Τι δεν έγινε σωστά; Που φταίμε; Που φταίνε; Ρητορικές ερωτήσεις αλλά όχι από ρήτορες.
Παρακαλώ μπορώ να μη μιλήσω για την κρίση; Αλλά για τις υπόλοιπες δεκαπέντε μέρες που θα ζήσεις με το μισθό. Γιατί ο μισθός του μήνα είναι για τις δεκαπέντε μόνο. Τι υπόλοιπες; Έχουμε πια συγγενικές σχέσεις με το μισθό, γιατί τώρα δεν είναι μισθός χαρτζιλίκι είναι.
Να πιεις ένα καφέ από εμένα που έλεγε κι ο θειος όταν το έβαζε με τον τρόπο στην χούφτα σου. Στα μαθηματικά όταν δεν ξέραμε την άσκηση, παιδευόμασταν μια ώρα, χτυπούσε το κουδούνι, σου έπαιρνε ο καθηγητής την κόλα από το χέρι, έπαιρνες το μηδέν σου και πάει. Αυτοί που έχουν αναλάβει να λύσουν το πρόβλημα μας και παίρνουν χρόνια τώρα μηδέν γιατί δεν τους παίρνει κανείς την κόλα από χέρι; Πότε θα χτυπήσει κουδούνι;
Παρακαλώ μπορώ να μη μιλήσω για την κρίση; Αλλά να σας πω ένα ανέκδοτο; Ακούστε λοιπόν. Είμαι ο Παντελής Καναράκης, είμαι έλληνας και είμαι ηθοποιός. Τι; Δε γελάσατε; Μισό να το τελειώσω. Και ζω στην Ελλάδα. Εντάξει τώρα ξεκαρδιστείτε. Παρακαλώ μπορώ να μη μιλήσω για την κρίση; Όχι νομίζω δεν μπορώ.